Kievitsbloem...

Deze wil ik even delen... heeft totaal helemaal niets te doen met Frankrijk, werkelijk nul komma nul... al zou ik ze daar best wel graag willen hebben.

De kievitsbloem is een plant uit de leliefamilie, een mooi klein teer bloemetje... die in het wild niet meer veel voorkomt. Een wettelijk beschermd plantje... dus : pluk ik hem niet om op mijn vaasje te zetten ;-)

Loop ik vanmorgen nietsvermoedend mijn voordeur uit, met een tas vol glas... bestemd voor de glasbak, zie ik daar plots vlakbij mijn voordeur een klein paars bloemetje.

Gelijk op de hurken... en jawel hoor, een kievitsbloemetje. Helemaal in zijn uppie staat ie daar mooi te wezen. Je zou er haast aan voorbij gaan zonder hem te zien zo tussen al het andere opkomende groen.

Eigenlijks had ik gelijk het gevoel : plukken dat bloemetje... om hem fijn op een vaasje in de keuken te zetten. Ik kon mij bedwingen en heb hem zodoende maar even op de foto gezet.

Schijnt dat je ook bolletjes bij een tuincentrum kunt kopen, binnenkort toch eens eventjes kijken, want hij is wel...

 ERG MOOI.

Fijne voortzetting van het weekend...

Ik wil...

IK WIL EEN NIEUWE FOTOCAMERA...

Mijn moeder die zei vroeger... kinderen die willen die krijgen voor hun billen.
Bah, bah en nog eens bah... dat soort uitdrukkingen :-(

Gisteren liep ik nietsvermoedend met de honden hier op het land, zie ik daar bekende natuurfotografen met hun dikke camera's staan. Eén van die fotografen is Jon, met een leuke fotoblog waarop allemaal foto's van onze woonomgeving hiero op staan (even op zijn naam klikken).
Ze stonden foto's te maken van drie ooievaars die daar op het land stonden.
Met een rotgang mijn hond Vidor vast gedaan, daar meneertje een echte jachthond is en het heel niet vervelend vindt om de ooievaars eventjes weg te jagen ;-)

Na de wandeling ben ik zonder honden gaan kijken, mijn sneue kleine camera mee uiteraard.

Dan krijg je dit... Voorzichtig sloop ik richting de ooivaars, zij zaten er nog heerlijk alle drie bij. Alras hadden zij mij in de gaten en kwamen overeind. Wat moet dat gekke mens daar met dat onbenullige toestelletje? Zag ik ze denken.

Zij gingen prachtig voor mij poseren. Ik zoomde, zoveel als mogelijk was, met mijn sneue camera in. Eigenlijks stond ik niet eens zover van ze vandaan, toch wil mijn camera niet beter inzoomen.

En moet ik tot mijn groot verdriet concluderen dat deze foto het beste resultaat was.

Dat is soms wel eens jammer, vooral met wilde dieren. Bijna dagelijks zie ik tijdens mijn wandeling wel reeën lopen, er zitten hier vaak een stuk of zeven. Momenteel huppelen de hazen hier ook weer driftig in het rondte, de fazanten hebben zo af en toe van die hanengevechten... prachtig om te zien.
Ook bij Le Pre Bonnet zien we vaak allerlei wilde dieren... maar ja, met mijn sneue camera krijg ik dat er vaak niet goed op.

DUS... IK WIL EEN NIEUWE FOTOCAMERA...

Ach... niet heus hoor, er moet ook wat te wensen overblijven. Maar soms... is het weleens jammer.

Datums prikken...

De volgende datum is reeds weer geprikt. Over ongeveer 1 1/2 week gaan we weer voor een week die kant op. Nieuwsgierig of het dan al wat groener is. Dat vind ik altijd prachtig aan het voorjaar en aan de zomer. Iedere keer als we dan daar weer komen, ziet de natuur er anders uit. De kans is groot dat de vele narcissen uitgebloeid zijn, maar dat de bomen en struiken weer wat blad hebben.

Hieronder enkele foto's van de afgelopen keer. Deze zijn genomen op de laatste zaterdag voor vertrek, tijdens een wandeling.

Her en der zie je leuke kleine gehuchtjes, zo ook deze die op enkele kilometers bij ons huis vandaan ligt. Van die kleine gehuchten waar alleen maar wat huizen en schuurtjes staan, geen winkeltjes, café's of dergelijke. Wat wel grappig is, is dat in bijna elk redelijk gehucht wel een Nederlander een huis bezit. Hetzij om te wonen, hetzij als tweede huis. Althans daar bij ons in de buurt. Sowieso in de wat grotere plaatsen is altijd wel een Nederlander die een huis bezit. Tja...je bent DUS nooit de enigste ;-)

De zaterdag voordat wij vertrokken was het in de ochtend behoorlijk mistig. Later op de dag trok de mist wat op.

Gelukkig op de dag van vertrek niet, was het heerlijk helder weer. Twee dingen waar ik een gruwelijke pest aan heb om te rijden zijn : Mist en IJzel. Helaas hebben we dat niet voor het zeggen, zodoende gebeurd het wel eens tijdens de reis dat het plotsklaps potdicht van de mist zit, ook ijzel hebben we wel eens last van gehad.

 

Op de foto hierboven zie je onze auto staan. Op de eerste dag na, hadden wij de auto de gehele week 'boven' staan, zo'n 500 meter van ons huis vandaan. Het pad naar ons huis was behoorlijk nat, waarschijnlijk had het de weken voordat wij er waren veel geregend. Dan is het altijd spannend of we boven komen met de auto, zodoende laten wij hem dan vaak voor de zekerheid boven staan. Daar hebben we een mooie plek waar ie prima kan staan, een leuk wandelingetje en we zijn zo bij ons huis. Met een 4 x 4 zou het geen probleem zijn, maar ja... die hebben we niet. Wel kunnen we onze auto in een hogere stand zetten, wat vaak wel handig is... want met een Ferrari of andere lage auto red je het zelfs bij mooi weer niet om bij ons huis te komen. Ferrari hebben we overigens ook NIET.

Dus... yep, over anderhalve week weer die kant op. Alweer veel zin in.

Daarna ligt het is onze bedoeling om er nog een lang weekend met aanhanger heen te gaan om vervolgens voor langere tijd, 3 a 4 maanden, die kant op te gaan. Hoe en wat we precies doen deze zomer zijn we nog niet geheel uit, dat zijn we nog druk aan het bekijken. Kan zijn dat ik, de honden en de katten zo af en toe even mee terug gaan naar Nederland... wat wel inhoudt dat de kippen dan dit jaar nog niet meegaan :-(

We gaan weer roosteren en zullen zien... 

De tijd...

Wordt vaak beweerd dat, als iets leuk is de tijd nog sneller voorbij vliegt.
Schetst mijn verbazing dat gevoelsmatig de tijd in Le Pre Bonnet NIET zo snel voorbij vliegt alsdat ie hier in Nederland doet.

Tja... zomaar even een constatering op de vroege ochtend.

Sorry voor de onderbreking, een fijne dag nog verder.

Dol op bloemen...

Maakt me niet uit wat voor bloemen, ben er gewoon dol op...

Ik loop dagelijks de tuin minutieus te inspecteren of er alweer één de kop op steekt om hem vervolgens gelijk te plukken en op een vaas te zetten.

Als ik bij de buren in de tuin wat op zie komen, begint het bij mij al wat te jeuken. Het liefst zou ik eventjes stiekem, ongezien, ze willen plukken. Jawel... ongezien natuurlijk, want ik ben een welopgevoed mens... althans zo doe ik me voor. Diep van binnen zie ik me in gedachten 's nachts stiekempjes alle buurtuintjes bij langs gaan, of... bij van die gemeente plantsoentjes. Lekker plukken ;-)

Nou zie ik jullie denken : Ja... maar de winkels staan toch vol met allerlei soorten bloemen!!!

Yep...is, maar dat is toch net eventjes anders. Over het algemeen zijn dat gekweekte, geselecteerde, niet ruikende neppertjes. Allemaal op dezelfde maat, allemaal even 'mooi'.

NEE... ik ben dol op wilde bloemen, het liefst uit uw tuin. Met m'n tuinschaar, stiekem 's nachts uw rhododendron bijlangs, tulpjes en niet te vergeten uw lekker ruikende rozen te knippen... om vervolgens op MIJN vaasjes te zetten.

Waarom kom ik hier op?

Gisteren stond ik even in de schemer voor mijn raam naar buiten te kijken, zie ik daar een oud vrouwtje in versleten oude lange jas, krom gebogen in mijn voortuintje. Verwoedt met een schepje een paar plantjes uit MIJN tuin te wippen.

Perplex stond ik toe te kijken, achter mijn raam, hoe zij een paar polletjes longkruid in haar jaszakken liet verdwijnen. Nadat zij haar slag geslagen had, een paar zielige longkruidjes, schuivelde zij mijn tuin weer uit.

Uiteraard heb ik er niets van gezegd, daar zij naar alle waarschijnlijkheid ook dol op bloemetjes is. Met dat verschil : zij doet... waar ik van droom, hahaha...

Heel fijn weekend... en eh... pas maar op, wie weet sta ik met m'n schepje bij u in de tuin...

Chaussures...

GROOT LEED...

Bah... vandaag een vervelend bezigheidje. Wat wil het geval? Mijn favoriete bergwandelschoenen, die ik ook op het platte land draag, zijn aan vervanging toe.
Nou wil het geval dat ik BIJNA niets vervelender vindt, als achter nieuwe schoenen aan gaan.
Ik ben zo'n type die wel 10, wat zeg ik... 10? wellicht wel 20 paar schoenen heeft, maar... altijd dezelfde favoriete bergwandelschoenen draag. Nog net geen 24 uur per dag... als ik op bed ga trek ik ze eventjes uit om ze gelijk de volgende ochtend weer aan te trekken.
Met als resultaat dat de schoenen naar intens gebruik zich geheel naar mijn voeten gevormd hebben. Niet die 10/20 paar andere gevallen, nee... die draag ik zelden, alleen mijn favoriete bergwandelschoenen.
Maar eens komt de dag, die dag is nu aangebroken, dat de schoenen het voor gezien houden. Dat de rappe schoenlapper zegt : hier valt niets meer van te maken, mevrouwtje.
Treurend over dit grote verlies, heb ik besloten... om vandaag naar NIEUWE uit te gaan kijken.
De stemming is gezakt naar het nulpunt, ik raap mij tesamen, wens jullie allen een fijn weekend en begeef me nu naar de auto om richting grote schoenwinkel te rijden.

Video's...

Even een grapje...

2 Video's om jullie een idee van enkele geluiden bij ons huisje te geven.

Video 1... deze is op ons grondstuk Terres Lunières genomen.

Het geluid wat te horen is komt van het kleine stroompje, die het gehele jaar doorstroomt. In het stroompje zitten allemaal kleine watervalletjes. Dit stroompje wil Henk gebruiken om stroom op te wekken.

Video 2... deze is vanuit de voordeur gemaakt.

Op deze video is niets te zien omdat het buiten donker was. Geen straatverlichting hè! Vaak is er wel licht van de maan, maar soms is het echt pikdonker. Het geluid wat er te horen is, hoor je met grote regelmaat 's nachts. De uil zat dichtbij huis, gebeurt regelmatig, maar op het moment dat ik de camera pakte vloog hij/zij weg... wat verder het bos in. Jammer, jammer... zodoende maar één 'oehoehoe'. Later, toen ik de camera weggelegd had... was het weer dolle pret.

Buiten-trapjes maken...

Jawel, we zijn weer thuis. Nog even lekker nagenieten op de tandartsstoel, daar heb je toch niet veel anders te doen :)  Tja, de gewone dagelijkse verplichtingen zijn alweer begonnen. Weer aan het werk, vele wasjes draaien, de post die lag te wachten om bekeken te worden.

Op ons stuk grond bij Le Pre Bonnet is het bijna nergens vlak, sommige stukken zijn zelfs behoorlijk steil. Zodoende willen we her en der wat natuurlijk ogende trapjes/treetjes maken. Dit doen we met houten paaltjes, waar we de wereld van hebben.

Twee paaltjes in de grond en één er tussen. De treetjes gaan we wat opvullen met natuursteentjes. Verder laten we er weer gewoon gras groeien, zodat je het maar amper ziet.

Voordeel hiervan is, dat het wat gemakkelijker loopt en dat we het wat gemakkelijker vrij kunnen houden van varens, brandnetels en bramen.

Zo banen wij ons een pad door de 'woestenij'. Wij zijn dol op een wilde tuin met varens, bramen, brandnetels e.d., maar vinden het wel fijn om er wat paden door heen te laten kringelen. Om niet helemaal met de tong op de schoenen te lopen, op de meest steile stukken, willen we zodoende wat trappetjes maken. Afgelopen week weer een klein stukje gemaakt... Nog hele vele te doen ;-)



't Zit er weer op...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De reistassen zijn alweer gepakt, broodjes gesmeerd, eieren gekookt en de thermoskan zit vol.

Nog even wat lezen, een paar uurtjes slapen om vervolgens de luiken te sluiten.

Een aangename rustige week.

~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

                                    

                              

Plankjes...

Een monnikenwerkje...

Al jaren bezig... plankjes meten, zagen, 2 keer verven, drogen om vervolgens aan het plafond te timmeren.

Afgelopen week weer vele plankjes gezaagd, om vervolgens na het verven binnen op de balustrade te drogen. Een soort van productiewerk... daar ben ik goed in ;-)

Verstand op nul, blik op oneindig en zagen maar...

Op de foto hierboven kun je een stuk van het plafond zien. Het witte is isolatiemateriaal, wat achter de plankjes komt. OOIT... hopen we dat het plafond afkomt. Eén ding kan ik wel zeggen, wil je snel... dan is het geen aanrader om het plafond af te timmeren met houtjes. Wel gaat het er mooi uitzien en ach... het is op zich tevens best leuk werk.

Geen flauw idee hoeveel potten verf er ondertussen al opgegaan zijn. Regelmatig nemen we een blik verf vanuit Nederland mee. Ook het verven, zo'n heerlijk simpel ontspannen werkje.

Kans is groot dat ik me ga zitten vervelen als het plafond eindelijk klaar is... zodoende lekker rustig aan, zodat er nog jaren wat te doen is. 

Momenteel regent het hier lichtjes in de Montagne Bourbonnaise, een beetje van dat druilerige weer. Dat nodigt uit tot een uitstapje... zodoende vanmiddag n.a.w. op stap.

Rest mij nog om jullie een heel fijn weekend te wensen, wij proberen hier nog twee aangename dagen ervan te maken om vervolgens zondag weer naar Nederland af te reizen.
Wie weet tot de volgende blog, waarschijnlijk vanuit Nederland.

Hard werken...

En ik maar denken dat Henk hard aan het werk is...

Vandaag was het super mooi weer, de gehele dag een zonnetje, zodoende bijna de gehele dag buiten bezig geweest. Tevens buiten eten en koffie drinken.
Tja... valt me iedere keer weer op, dat we hier veel meer buiten zijn als dat we onder dezelfde omstandigheden in Nederland zijn. Zogauw hier de zon schijnt worden al vrij snel wat stoelen naar buiten gezet, dikke vesten aan om vervolgens veel buiten te verpozen. Het huis hier en de omgeving nodigen er ook toe uit... denk ik!
We houden alle twee van ruimte en stilte (niet voor altijd hoor!), die ruimte en stilte is hier volop te vinden, vooral buiten. Geen auto geluiden, geen straatgeluiden... alleen natuurgeluiden.

De gehele dag een blauwe lucht met wat kleine witte wolkjes. Trouwens had ik het over stilte?  Als we op deze kant van ons stuk grond zitten horen we continu het stroompje, het is maar een klein stroompje, maar het water stroomt er met veel kabaal doorheen.

Aha... Henk is toch nog wakker geworden. Hier op dit stuk grond willen wij ook een zitplek maken omdat hier in het voor- en najaar veel meer en vooral wat langer zon is. Mede daarom hebben wij hier veel bomen gekapt en er moeten nog veel meer gekapt worden. Voornamelijk essen, erg mooi brandhout... volgens Henk.

Multifunctionele pan...

Onze pan...

Deze oude pan hangt al van het begin af boven onze houtkachel. Een schoonheid is het niet, al vind ik hem niet misstaan daar boven de kachel. Functioneel is de pan wel, al sinds het begin.
In koudere periodes is onze olijfolie altijd bevroren als wij aankomen, hup... even in de pan en het is weer vloeibaar. Zo menig ander etenswaar wat even ontdooit moet worden, hup... even in de pan en het is ontdooit.
Ook om even iets warm te houden, hup... in de pan en het blijft heerlijk warm.
ZELFS voor mijn favoriete sokken doet hij soms dienst. Sokken even in een handsopje, uitwringen, hup... in de pan en even later zijn ze droog. NOU!!!

Onze MULTIFUNCTIONELE PAN, we zijn er super blij mee ;-)

Tweede Paasdag 2013...

Vandaag op tijd uit ons bed, nou ja...wat heet, om vervolgens te ontdekken dat de zon volop scheen.

Bulletje keek al verheerlijkt naar buiten, wij niet minder...

De deur opengegooid en jawel hoor... ZON. Daarbij ook nog een redelijke temperatuur. Na het ontbijtje ons gelijk aangekleed om ons vervolgens naar de markt in Mayet de Montagne te spoeden.

Geslaagd, een overheerlijke gegrilde scharrelkip gescoord. Gelijk de stoelen naar buiten gezet, kop koffie erbij en daarna smullen in het zonnetje.

Nadat we een beetje uitgebuikt waren zijn we wat in de tuin bezig gegaan. Oeps... een gast in de tuin.

Henk heeft een nieuwe houtstapel in de tuin gemaakt voor de komende twee winters?

Zwaar werkje... nou ja, hij zit er wel zeer relaxed bij zo te zien.

Verder afgelopen middag nog even bezoek gehad, weer wat bijgekletst onder het genot van chocolade paaseieren. Wat houtjes gezaagd voor het plafond in de schuur, dagelijks wandelingetje. En... voordat we er erg in hadden zat Tweede Paasdag er alweer op.