Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

maandag 27 mei 2019

Ik HAAT katten...


Nee hoor, wees gerust... ik ben best dol op mijn katten. Maar soms, soms kan ik ze wel wurgen.

Momenteel hebben die verwende mormels van ons de gewoonte om 's avonds op muizenjacht te gaan. Niet op relmuizen, die hebben ze al lang uitgemoord. Nee op spitsmuisjes en andere muizen.
Op zich niet zo verwonderlijk.
Maar ze hebben de gekke gewoonte om die muizen mee naar binnen te nemen, LEVEND.
Gaan dan het liefst even met ze spelen onder mijn stoel... de muis even treiteren, even laten lopen, daarna ze weer pakken om ze vervolgens weer te mishandelen. Zo ontzettend zielig.
Soms springen ze ook met muis en al op de tafel, om hem aan ons te tonen, bah.
Menig maal heb ik, met angst en beven, zo'n muis afgepakt en weer buiten laten lopen.
Maar regelmatig is zo'n muis al dusdanig gehavend of in shocktoestand dat ik weinig hoop heb dat hij het er levend afbrengt.

Nog onsmakelijker is : als ze de muis, in mijn nabijheid, op gaan eten onder luid gekraak van de botjes.

Maar het aller vervelendste is : dat de muis soms ontsnapt en ik me bewust ben dat de muis zich ergens in de woonkeuken ophoudt.

Nu, nu ik dit schrijf, loopt er hier ook ergens één rond 😟


vrijdag 24 mei 2019

Blozende billen...



De afgelopen dagen was het nogal droevig gesteld met het weer, maar... vandaag geen klagen.
Mijn benen wisten niet wat ze overkwam toen ze plots het felle zonlicht zagen.
Eerst keken ze nogal bleekjes uit, maar na verloop van tijd begonnen ze lichtjes te blozen.

Vandaag voor het eerst weer een korte broek uit de kast gezocht. Altijd wel even wennen zo'n eerste keer, alsof ik een witte broek draag.
Het grappige vind ik : dat ik dagelijks mijn benen zie, maar als ze dan voor de eerste keer weer bloot buiten komen lijkt het net alsof ze nieuw/vreemd zijn. Dus eerst even weer aan mekaar wennen op eigen terrein, voordat we de wijde wereld intrekken. Tja, geen foto... dat durfden mijn blozende billen nog niet aan ;-)

Ook voor de eerste keer dit jaar weer de bbq aangehad. Weliswaar een bescheiden bbq, twee bescheiden stukjes vlees de man, veel groenvoer en uiteraard stokbrood met een kruidenbotertje, maar het smaakte ons uitstekend.

Verder heeft de specht momenteel het pad naar onze vetbollen gevonden, hij is er bijna niet weg te slaan. Om de haverklap zit hij er weer, gepaard met veel kabaal.


Hij zit pal voor het raam boven ons aanrecht...
Blijft ook zitten als we aan het afwassen of koken zijn.


Bovenstaande foto is op zo'n 30 cm afstand genomen.


Hij haalt allerlei gekke capriolen uit om bij het vetbolletje te komen.


Soms via de muur, soms via de vensterbank en soms gaat hij eerst tegen het kozijn aanzitten om het vetbolletje te pakken en er vervolgens aan te gaan hangen.
Vaak kijkt hij ook eerst even onze keuken in, om te zien of de kust veilig is. Erg mooi gezicht.




zondag 19 mei 2019

Op een druilerige zondagmiddag...


Buiten is niet echt een optie, regen en motregen.
Houtkachel aan en ons vermaken in de woonkeuken.
Nou moet ik zeggen dat we ons daar ook redelijk vermaken. REDELIJK hè! Niet optimaal, want buiten blijft lonken. We moeten het er mee doen, zou ik maar zeggen.

Gelukkig worden we hier in de keuken ook zo af en toe vermaakt.


We hebben nog twee vetbollen voor het keukenraam hangen...


Deze worden nog gretig bezocht.
Voornamelijk door koolmezen en pimpelmezen.
Maar zo af en toe door een roodbonte specht.

Erg mooi om te zien.


Helaas vindt onze Morris dat ook...

WEG SPECHT.

(je ziet, als je goed kijkt, het rode vlekje nog)

Dadelijk even in de auto, om toch nog maar ergens een leuke wandeling te maken met de honden, uiteraard de regenjassen aan ;-(


zaterdag 18 mei 2019

Hommels...



Hommels, ik kan er geen genoeg van krijgen.

Er zitten hier vele soorten hommels, kleine, grote en van alles ertussen in. Ze zien er van dichtbij altijd zo aaibaar uit, gaan we maar niet doen... we laten ze gewoon smullen van de vele bloemen.
Paardenbloemen zijn ze trouwens ook dol op, dus... gras niet te vroeg maaien, of om de paardenbloemen heen maaien. Zo'n keurig gemaaid gazonnetje mag dan wel leuk staan, maar voor de hommels en andere insecten is er niets aan.


Even op het bankje in het zonnetje, helaas nog niet heel vaak.
Het weer laat het nog een beetje afweten.

BLANCO

Zo had ik hier vol trots foto's willen plaatsen van o.a. de courgettes, cherry tomaten en de sierkalebassen. Helaas gaat dat niet, ze zijn afgestorven door de kou. Gelukkig had ik nog veel zaad over, dus snel wat nieuwe gezaaid, maar jammer is het wel.
Wel zien de peultjes er veelbelovend uit, ook de aardappelen doen het goed. Dat wordt komende zomer dagelijks peultjes met aardappelen eten. Tussendoor een ruccola salade, die doet het ook goed ;-)


Een bloemetje voor het weekend.
Vanaf hier een fijn weekend gewenst.
~~~~~~~~~~~


woensdag 15 mei 2019

Het bloeit en het groeit...


Een prachttijd wat betreft de natuur...
Overal hier om ons heen begint het te bloeien en te groeien...
We komen gewoon ogen tekort...


Kuiflavendel, ook wel vlinderlavendel genoemd...


Vergeet-me-nietjes...

Twee leuke verhaaltjes over het vergeet-me-nietje :

1. In de Middeleeuwen waren een ridder en zijn geliefde langs een rivier aan het wandelen. Bij het plukken van een bosje bloemen viel hij door de zwaarte van zijn harnas in het water. Vlak voordat hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep: Vergeet mij niet!

2. Toen de planten werden geschapen kregen ze van God niet alleen een vorm, een geur en een kleur, maar ook een naam. Onder de nieuwe planten was ook een lief, klein bloemetje met een hemelsblauwe kleur en een prachtig geel hartje.
Onder de indruk van alle gebeurtenissen bij de Schepping keek ze met grote ogen rond hoe alle planten een naam kregen en vergat op te letten. Toen alle planten een naam hadden gekregen, was ze haar eigen naam vergeten.
“Weet jij hoe ik heet?” vroeg ze aan alle grote en kleine planten, ”ik ben mijn naam vergeten”.
Maar geen enkele plant kon het haar vertellen.
Na lang aarzelen ging ze tenslotte naar de Schepper en zei: “Ik ben een beetje dom, ik ben mijn naam vergeten. Weet U hoe ik heet?” Deze keek haar hoofdschuddend aan en antwoordde slechts met drie woorden: “Vergeet mij niet!”
Beschaamd kroop het plantje weg, tussen het hoge gras. En daar staat ze vandaag de dag nog steeds. Altijd steekt haar blauwe kopje tussen de begroeiing uit. En als iemand vraagt hoe ze heet, antwoordt ze nog altijd beschroomd: Vergeet me niet. En dat is een naam die iedereen kan onthouden, want het vergeet-me-nietje is een plantje dat bijna iedereen van naam kent.


Pinksterbloem met een oranje-tipje...


Stinkende gouwe, bij de muur...

Jaren geleden een klein stukje uit Nederland meegenomen, omdat hij hier nergens zat en ik hem wel mooi vind. Momenteel staan er verscheidene op ons terrein.


Slaapmutsje...

Voor de slaapmutsjes geldt hetzelfde als de stinkende gouwe. Ooit een paar zaadjes meegenomen uit Nederland (uit onze tuin daar)en jaarlijks komen ze hier nu overal op. Prachtige bloemetjes, die heel lang bloeien en zichzelf goed uitzaaien.


Het weiland wordt met de dag kleurrijker...
Vele gele en paarse vlekken van bloemen en al enkele witte en roze vlekjes...


Ereprijs en boterbloem...

Er staat momenteel zoveel te bloeien, teveel om hier allemaal te benoemen. Meest nog wel kleine bloemetjes, de wat groteren zijn in opkomst ;-)


Samen op het 'kleedje', totaal geen oog voor de bloemetjes...


Ook niet voor de ontkiemende zaadjes...


Koekoeksbloemen...

Deze kiezen altijd zelf een plekje, zoals bijvoorbeeld pal voor de deur ;-(


Als afsluiter van dit blogje nog eentje van de kuiflavendels, omdat ik ze zo leuk vind ;-)

zondag 5 mei 2019

Familie wild zwijn enzo...


Die tijd hè! Die tijd vliegt mij voorbij.
Al een paar keer aan een blog begonnen, maar dan begon ik te gapen en was het alweer bedtijd. Overdag zit ik sporadisch achter mijn laptop, dus komt het op de late uurtjes aan. En aangezien we de afgelopen tijd 's avonds vaak zeer laat waren met de warme hap, soms pas rond tienen, gingen er dagen voorbij dat ik mijn laptop niet eens zag ;-(

Volgende week weer wat meer tijd, Henk moet voor een klus naar Maastricht dus kan ik de gehele dagen weer achter de laptop. Ook zitten vele vakanties er dan weer op, wat betekend dat er weer wat minder aanloop is.

Nu trouwens ook even een tijdje voor mijzelf, Henk is met een vriend naar Vichy, buiten is het koud en de honden liggen met een volle buik voldaan voor de houtkachel.


KOUD?
Soms zelfs natte sneeuw.
Zie mijn tulpjes bibberen...

Gelukkig is het niet altijd van dat sombere weer, soms schijnt het zonnetje ook even...


Zo achter het raam voelt het dan wel prettig...

Hier gaat verder alles zijn 'gewone' gangetje. Werken, beetje klussen, veel lopen, in de tuin bezig, boodschappen halen, af en toe wat visite, eten en drinken, puzzeltjes maken, tv kijken etc. etc.

Afgelopen week kwamen we tijdens de wandeling nog een familie wild zwijn tegen, twee groten en een stuk of vijf kleintjes. Best wel even schrikken, aangezien ze op vrij korte afstand van ons waren en onze honden, zoals altijd, los liepen. Gelukkig ging alles goed, nadat we een tijdje van ze genoten hadden, gingen de varkens er in een rijtje vandoor, 1 grote voorop, de kleintjes erachteraan en 1 grote helemaal achteraan... die ons overigens goed in de gaten hield. Gelukkig zagen onze honden ervan af om erachter aan te spurten.
Helaas geen foto.
Bijna dagelijks komen we hier wel herten tegen, regelmatig eekhoorntjes, soms vossen en sporadisch wilde varkens. Ook hebben we wel eens boommarters gezien en zelfs wel eens een das, maar dat zijn dan toevalstreffers en zeker geen regelmaat.

Verder heeft Henk een compostbak gemaakt op het weiland, zodat we weer wat meer afval kunnen scheiden. Plastic, glas, papier en nu dus ook ons groenafval. Groenafval uit de tuin kwam altijd al gewoon ergens op bulten in de tuin, maar groenafval van het eten e.d. kwam gewoon bij de restafval... iets wat ons eigenlijks al een tijdje irriteerde. Het was geen optie om het buiten bij het tuinafval te droppen, want dan gingen onze honden erbij... die lusten namelijk ook veel.

Al zeg ik het zelf, het wordt nog wel eens wat met ons en het belasten van het milieu.
Nu nog vegetariër worden en dan gaat het helemaal goed komen ;-)

Jaja... wij eten nog altijd vlees. Zelf vind ik het zo enorme hypocriet van mijzelf, het idee dat je een beest slacht voor consumptie terwijl je rustig zonder zou kunnen. Ik zou ook absoluut niet mijn eigen beesten kunnen slachten voor consumptie, nog geen kippetje.
Walgelijk toch, als je van die vrachtwagens tegen komt, vol beladen met varkens die naar het slachthuis toegaan. Vaak kijk ik dan weg, maar soms zie ik dan die neusjes en moet mijn best doen om mijn tranen binnen te houden. Of... die beelden van die kippen in een veel te kleine ruimte opeen gepropt, dan zap ik gauw verder.
Hypocriet als ik ben, zit ik dan 's avonds wel te smullen van een mals biefstukje.

Over op wat vrolijkere onderwerpen...


Er zitten weer gele kwikstaartjes bij ons te broeden.
De gehele tijd vliegen ze af en aan.

Zo ook koolmeesjes en pimpelmezen, deze zitten in gaten, in de muren van ons huis, te nestelen. Kunnen we weer niet voegen, is dat nou jammer... maar niet heus.
Komende zomer willen we weer wat voegen buitenom.


De tuin staat momenteel weer vol, nou ja bij wijze van spreken, met wilde orchideeën.


Zomaar even een kijkje op La Luniëre... 
Ons stuk grond aan de andere kant van de weg.

Dat stuk grond heeft een andere naam. Het grondstuk waar ons huis op staat en het weiland heet Le Pre Bonnet. Dus eigenlijks heet ons huis niet Le Pre Bonnet, maar het grondstuk. Ons huis heet hier van oudsher in de volksmond Macou.

Nog even een paar foto's van een wandeling die we gisteren maakten, zo maar even voor de leuk ;-)


Na het boodschappen halen gaan we regelmatig hier even lopen...


Prachtige velden vol paardenbloemen, helaas sliepen zij al...


Altijd leuk om hier te wandelen, er liggen tevens twee meertjes (staan niet op de foto) waar we dan omheen lopen. Zitten erg veel karpers in die meertjes.

Tot slot nog even een leukigheidje...

Wij hebben hier soms van dat brood met een wit meellaagje eromheen. Henk had brood gesmeerd, een tijdje later kijk ik naar hem, zit zijn buik (zwarte trui) helemaal onder het meel. Wel duidelijk waar hij met zijn handen zat ;-)

Nog één. Een kennis van ons bracht zijn auto naar de sloper. Deze was niet open, dus liet hij daar zijn auto staan om er de volgende dag weer heen te gaan. Voor de veiligheid haalde hij de accu er even uit en nam deze mee, zodat de auto 's nachts niet gestolen kon worden.
Dus... TIP : staat je auto 's nachts op de openbare weg, ACCU eruit.