Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zaterdag 30 juni 2012

K(f)leurig ...


Lekker onderuit op onze luie bank de afgelopen 4 weken overdenken...


Niet dus. Helemaal niet... ten eerste was het veelste mooi weer om op de bank te hangen, ten tweede stonden er nog wat klusjes op stapel en als laatste... is deze foto niet, zoals het er in z'n geheel uitziet. Daar er achter de bank stevig aan de vloer gewerkt wordt, tomettes leggen, en daar de bank op een haast onmogelijke plek, midden in de loopruimte, staat. Grappig toch, dat je zoiets niet op de foto ziet, ook de witte koelkast vlak voor de bank zie je niet, evenals alle andere 'meuk'. Eerlijk gezegd wordt de bank meer door de honden gebruikt als dat wij zelf erop zitten.

Vandaag druk met de nieuwe trap bezig geweest. Gisteren trouwens ook al, toen het eerste laagje verf aangebracht... chocolade-bruin.


Hieronder de huidige kleuren. Komende week ben ik van plan om de trap helemaal af te maken, om vervolgens de trap naar de 2de mezzanine te voorzien van een verflaag. Geeft wat kleur in de 'schuur' en het staat gelijk wat vrolijker.


Henk heeft vandaag ook weer een goede daad gedaan, een piepklein vogeltje gered, n.a.w. een kwikstaartje. Er zit een nest bovenop ons dak, een klein beetje onder een dakpan, waarschijnlijk was dit vogeltje door een gaatje in het dakzeil gevallen/gewipt en zat ie plotsklaps bij ons binnen op een balk te piepen. Henk heeft met veel hangen en wurgen het vogeltje weer in het nest, op het dak gezet. Later zagen we twee kwikstaartjes die met voer in hun bekkie naar het nest gingen. Dus... wie weet overleeft het piepkleine vogeltje het enge gebeuren.
 

Verder kon mijn dag niet meer stuk, nadat ik de postbus geledigd had. Lieve Ton en kip... bedankt voor de leuke kaart en lieve woorden. Dit kaartje betekend veel voor mij...


Allemaal een goed en zonnig weekend gewenst.

donderdag 28 juni 2012

Mémoire...


Vandaag, de 28ste, vaak nog even teruggedacht aan vorig jaar de 28ste juni. Een paar dagen voordat wij voor langere tijd naar Frankrijk zouden vertrekken. De dag dat Robbie voorgoed uit ons leven verdween. Hij had een hele grote plek in mijn hart, een maatje door dik en dun. Vaak valt zijn naam nog bij ons, zo in de trant van : Weet je nog...

Soms denk ik wel eens bij mijn eigen : Wat zou het toch fijn zijn als er een hemeltje was waar al mijn overleden beesten bijelkander verpozen. Waar ik dan uiteraard later (heel veel later) ook heen mag om ze allemaal voor EEUWIG bij me te hebben.

Een leuke gedachte, maar helaas geloof ik daar niet zo in.

Gelukkig slijt het meeste verdriet na verloop van tijd, zo ook ons verdriet om Robbie. Wat niet wegneemt dat we nog met regelmaat herinneringen aan hem ophalen. Maar het leven gaat verder, vandaar dat ik hier geen foto meer plaats van onze dierbare Robbie...


Even een foto van onze jonge robbedoes, Vidor, die bij tijd en wijle zichzelf een waardige opvolger vindt... ACH, soms vinden wij dat ook heus wel...

Middagje bouwmarkt...


Oo... als ik iets erg vind, dan is het wel samen naar de bouwmarkt. Nou ben ik sowieso al niet dol op shoppen. Een week voordat we vertrokken kwam ik, op het allerlaatste moment, op het idee dat ik nog wat shirtjes moest hebben, gruwel... Winkel in, winkel uit, bah... wat een gedoetje. Op zeker moment een paar shirtjes en hemdjes, die ik op het oog wel redelijk vond bijelkaar gegrist, hup op de toonbank, afrekenen en naar huis. Tjemig... doe ik hier één van die shirtjes aan, blijkt dat ze wat elastisch zijn, ALLEMAAL... met als resultaat dat ik de gehele dag mijn lijf stevig in moet trekken als ik ze aan heb... Als ik me ongezien waan, laat ik m'n buik wel gewoon lekker ploffen, hahaha. Maar goed dit even terzijde, ik wou het even over ons gezamelijk bezoek aan de bouwmarkt hebben.

Vaak ga ik helemaal niet mee, of Henk dropt mij even ergens, samen met de honden om ons uren later weer op te pikken. Meestal ontaard zo'n gezamelijk bezoek aan de bouwmarkt bij ons ook in wat chagrijn, maar soms ontkom ik er niet aan om mee te gaan. Zo ook gisteren, er moesten wat nieuwe kleuren verf komen, en Henk kan veel... maar... vaak ben ik degene die de kleuren bepaalt. Honden mee, omdat we uren onderweg zijn, op naar Roanne. Daar aangekomen, ramen wagenwijd open voor het doorluchten van de auto i.v.m. de honden (het was niet erg zonnig en tevens niet heel erg warm, dus geen probleem), de bouwmarkt in. Op naar het verf, heel lang wikken en wegen welke kleuren we zouden nemen, uiteindelijk toch maar wat uitgekozen ondanks lichte twijfel. Daarna had Henk nog wat kleine dingen die hij nodig had. Oké... ik even door de winkel, van alles en nogwat bekijken, onderwijl Henk op zoek naar wat kraantjes e.d. Kom ik, nadat ik de gehele winkel van top tot teen bekeken had, weer bij Henk... heeft hij nog niet datgene wat hij zocht. Werkelijk helemaal kriegel wordt ik van zoiets, ook Henk zijn humeur gaat naar een dieptepunt, als hij mij ziet dralen en wippen, van de éne voet op de andere, een zuchtje erbij, even flauwtjes vragend of hij nog niet gevonden heeft wat hij zocht.

Uren... later in de auto, Henk mopperend dat hij de volgende keer wel weer alleen gaat, ik nog harder mopperen dat hij ook echt niet bang hoeft te zijn dat ik OOIT weer mee wil. Ha... een bakkertje, honger... wij mopperen nooit lang, wel eventjes heftig... maar niet lang, willen we wel... maar houden we niet vol. Gelijk wat lekkers gekocht, meegenomen naar een prachtig mooi plekje. Auto aan de kant, honden eruit, wij eruit... oh nee net andersom, eerst wij eruit en daarna de honden, lekkernij mee, lopen, daarna honden zwemmen en wij ons zittend tegoed doen aan al het lekkers, wat we bij de bakker gekocht hadden (stukken pizza, wegspoelen met wat drinken, vervolgens dikke stukken super zoete meringue opgesnoept). Dat wordt dus de komende dagen GEEN nieuw shirtje aan... 

 Overal waar je kijkt zie je bloemen, zo ook op de plek waar we de auto parkeerden.
Een heerlijk plekje om weer even op verhaal te komen, na een enerverend bezoekje aan de bouwmarkt. Misschien ga ik de volgende keer weer mee ;-)

dinsdag 26 juni 2012

Snoei-feest enzo...


Vandaag (maandag) was het hier een druilerige dag, volgend op een zonovergoten weekend. Een weekend waarin we met de korte broeken de zonnestralen lieten weerkaatsen op onze oer-hollandse melkwitte beentjes. Heerlijk veel in de tuin verpoost. Even snoeien... jaja, zit je midden in het bos, wat we zo graag wilden, gaan we stevig aan de kap om wat meer uitzicht te krijgen. Hoe zot kan een mens toch zijn !!!


Voor de snoei... Op de foto lijkt het allemaal kleiner als in het echt, ook de diepte krijg ik niet op de foto. Maar achter de hazelaars, die vele meters hoog zijn, ligt een mooi open weiland waar soms wat koeien staan. Helaas groeide het zo langzamerhand wat dicht, met als gevolg dat wij bijna geen zicht meer op het weiland hadden.



Na de snoei... hier hebben wij al een groot aantal hazelaars gesnoeid. We hebben weer prachtig mooi zicht op het weiland naast ons, ook vanuit ons huis. Tevens hebben we de eerste herten al gezien op het weiland. Tuurlijk had ik hier graag een foto als bewijs geplaatst, maar dat gelukt niet op zo'n afstand met onze camera, grrrrrr...


Hier een foto om te tonen, dat zoiets niet gelukt. Dit was op dezelfde dag, tijdens het lopen met de honden. Het kleine bruine stipje op het gemaaide veld is een vos, de vos was niet eens zo hele ver bij ons vandaan maar desondanks krijg ik het niet goed op de foto, jammer... daar we hier met hele grote regelmaat vossen, herten e.d. zien, enkel zelfs een wild zwijn.

Ook zijn we in het weekend weer bezig geweest met de trap naar de mezzanine.


De trap is zo goed als af en er wordt al volop gebruik van gemaakt. Uiteraard moet de trap nog geverfd worden en wat opgeleukt, maar hij staat, en hij loopt geweldig in vergelijking met de oude trap... die behoorlijk steil was. Stond al erg lang op onze verlanglijstje (kluslijst). De tweede zelfgemaakte trap van Henk in zijn leven, hij krijgt er al wat ervaring in... wel met goede 'coaching' van mij ;-)


En... alweer naar een rommelmarkt geweest.


Echt... heel veel rommel. Ik heb het idee dat de rommelmarkten in Frankrijk niet meer zo leuk zijn als dat ze in het verleden (10 a 20 jaar geleden) waren. Als we het geluk hebben dat we iets erg moois zien (wat bijna niet meer gebeurd), dan vragen ze er vaak giga-bedragen voor. Maar goed, op de valreep toch nog een snoezig klein tafeltje voor een paar euro's op de kop getikt. Even wat opknappen en... nou ja... dan hebben we er dus een leuk tafeltje bij.


Ooh... en zie hier onze nieuwe aanwinst. Nee... niet van de rommelmarkt, een echte nieuwe friteuse. Eéntje met zo'n netje, een ouderwetse... zeg maar. Vorig jaar liet ik ook al eens vol trots onze nieuwe friteuse zien, een nieuwerwetse... zeg maar, zie oude blog  Shabby-style. Waarschijnlijk heb ik nagelaten om te vertellen dat deze niet werkte, onze aggregaat kon het niet aan, ook tesamen met de zonnepanelen niet (lelijke dingen (tegenvallers) zet ik natuurlijk niet op de blog). Tja... en dol dat ik ben op alles wat ongezond is, was dat een behoorlijke teleurstelling. Maar we hebben nu dus een ouderwetse en ik kan vertellen dat hij het GOED doet... smullen. Oké, één keer in de week... vrijdagsavonds is het hier FEEST.

zondag 24 juni 2012

Le Chasseur...


Vaak als we hier in Frankrijk even weggaan gaan de honden met ons mee, naar de winkel of... naar de markt of... rommelmarkt. Noem maar op... en de honden zijn doorgaans bij ons. Eén van de reden hiervoor is, dat we een bezoekje aan de winkel, markt o.d. regelmatig combineren met een of ander uitstapje (leuke wandeling op een leuk plekje).

Met honden bij je, maak je in de regel wat sneller aanspraak met wildvreemde mensen, uiteraard zijn er ook mensen die je ontwijken... daar ze niets met honden hebben, tja... het zij zo, kan ik me best iets bij voorstellen... maar ja... wij hebben nou eenmaal honden en deze horen vanzelfsprekend bij ons. Onze honden zijn keurig opgevoede, lieve, aardige, sociale wezens, althans... soms ;-)

Hier in Frankrijk, op drukke plekken, heb ik meestal onze kleine Mitsie aan de lijn en loopt Henk met Vidor.
Wat opvalt is : dat er met grote regelmaat ietwat oudere dametjes op Mitsie afstuiven, al brabbelend Mitsie over haar bolletje aaien, die het zich met veel plezier laat welgevallen... daar houd zij wel van, des temeer des te beter. Tegen mij over cockers beginnen te klepperen, hier in Frankrijk zie je veel cocker spaniels. Ik, in mijn allerbelabbertste Frans wat terug zeggend, volgend door OLALA van de dametjes in kwestie. Lachend staan we dan vaak bijelkander, onderwijl Mitsie hunkerend naar NOG MEER knuffels.

Maar dan Henk, met Vidor. Om de haverklap komen er, ook alweer wat oudere, mannen op hen af. De gesprekken beginnen veelal gelijk over 'Le Chasseur' en of Henk ook jaagt. Nee dus... helemaal fout volgens dat soort mannen. Want ja... met zo'n 'Chasseur' moet je toch echt gaan jagen. Veelal volgt er dan een gesprek over de jacht, vooral over hun eigen vangsten. Terwijl Vidor een schouderklopje krijgt beginnen de ogen steeds meer te stralen en de verhalen alsmaar grootser te worden, vrienden jagers worden erbij geroepen, de vangsten worden per minuut groter en groter, vossen ter grote van wolfen, herten ter grote van elanden, wilde zwijnen... OLALA en wij zijn zo weer een half uur verder.

Bij deze, even een kort filmpje over onze 'Chasseur', die een piepballetje TOCH ook wel heel erg leuk vind, tja... 


Alweer zo'n geweldig slecht filmpje, helaas wil het niet beter met mijn kleine simpele fototoestel. Toch zet ik het filmpje erop, om gelijk even te tonen waarom het soms moeizaam is om me te concentreren op het lezen van een goed boek... als er zo een malloot om je heen draalt met piepbal ;-)

vrijdag 22 juni 2012

Werken en klussen...


WERKEN... Dit is de tweede week dat Henk thuiswerk doet hier in Frankrijk. Vijf dagen in de week zo'n 6 tot 8 uur per dag werken. 's Morgens tegen 7 uur van bed om zo tegen 8 uur te beginnen. De eerste uren is totaal geen probleem, maar 's middags na het middageten (zo rond 14.00 uur) wordt het vaak wat moeizamer om de discipline op te brengen om weer aan het werk te gaan. Zo af en toe gaat Henk ook 's avonds nog 2 uurtjes aan het werk. Voor ons beiden is het trouwens wel even wennen, ook voor mij, daar ik me dan in m'n uppie redden moet, Henk niet storen kan met allerlei futiliteiten, alleen met de honden aan de wandel en... jawel... ALLEEN het huishouden regelen (afwas, ramen lappen, vegen en boenen e.d.), ieder zijn taken... zeg maar (lekker geëmancipeerd, maar niet heus). Desondanks zijn we alletwee erg blij dat het zo kan, anders was het voor ons niet mogelijk geweest om samen hier zo lang heen te gaan, dat kunnen we domweg niet betalen en ook hebben we niet zoveel vakantiedagen. Langs deze weg wil ik Henk zijn werkgever en collega's bedanken voor hun volledige medewerking.  Stevens Engineering  Erg blij met jullie... de koffie staat klaar en er is ook nog wel een werkplek ;-)


KLUSSEN... Naast het werk zijn we ook volop aan het klussen. Momenteel zijn we nog druk met de vloer en vandaag is Henk begonnen met het maken van een nieuwe trap. De trap op de foto is vrij steil, zodoende willen wij deze vervangen voor een wat gemakkelijkere en bredere trap. De nieuwe trap wordt ook vrij simpel, waarschijnlijk een dichte trap van grenenhout. Weer veel pas en meetwerk, gaat vast en zekers allemaal gelukken. Foto volgt... als de trap mooi wordt ;-), anders uiteraard niet.


Henk druk aan het 'klussen' , ik bedoel... poseren. Want zeg zelf... er kloppen een paar dingen niet aan deze foto, hahaha...

Alvast een fijn weekend gewenst.

donderdag 21 juni 2012

Winterkoninkje...


                                               Winterkoning ( Troglodytes Troglodytes)


Sinds ongeveer een week is er bij ons huis een winterkoninkje zeer actief bezig met het bouwen van een nest boven onze deur. Een klein bruinachtig, vogeltje met een rechtopstaand staartje, die prachtige trillers en rollers ten gehore brengt.

Het verhaal gaat dat de winterkoning, die toen nog geen winterkoning heette, bij een wedstrijd om het koningsschap der vogels op een slimme manier won. De vogels besloten een wedstrijd te organiseren en de vogel die het hoogst kon vliegen zou koning worden. De winterkoning schatte zo in dat hij kansloos was, tenzij hij een list verzon. Hij verstopte zich in de veren van de arend en toen de arend niet meer hoger kon komen, begon de winterkoning aan zijn vlucht. Sindsdien houdt hij van trots zijn staartje omhoog.

Winterkoninkjes bouwen vaak wel zo'n 4 tot 6 nesten, althans de mannetjes. Het zijn echte Don Juans, zogauw de nesten klaar zijn gaan ze zitten fluiten, de meest mooie geluiden producerend om  de dames te lokken. Als er dan een dame op zijn prachtige gezang afkomt, denkend ; Oo jee... wie zingt daar zo wonderschoon, maakt hij haar het hof en laat haar wat nesten zien. Zij zoekt er één uit en gaat eieren leggen, onderwijl zit meneer alweer zijn hoogste lied te fluiten om andere dames te verleiden. Een druk bestaan heeft het meneertje.

Winterkoninkjes werden vroeger ook wel als geluksbrengers beschouwd. Een Engels spreekwoord hierover is : "Cursed is the man who kills a robin or a wren." (Vervloekt is de man die een Roodborst of een Winterkoning doodt.)

Al bestond er in het begin van de 20ste eeuw, in sommige delen van Frankrijk, de gekke gewoonte om op Tweede Kerstdag een winterkoninkje te vangen, daarna te doden volgens een bepaald ritueel, om hem vervolgens op een lange stok te binden, waarmee men van huis naar huis ging. Men was overtuigd dat elk huis iets zou krijgen van de heilige krachten van het vogeltje. Na deze processie werden alle pluimpjes uitgetrokken, want ze werden beschouwd als een wondermiddel tegen onheil en ze beschermden zeevaarders tegen schipbreuk.

Nadien werd het kadavertje plechtig begraven op het kerkhof.

Grappige verhaaltjes, die allemaal van het Internet afkomen. Ik vind ze erg leuk en heb ze zodoende hier geplaatst. Ik neem het winterkoninkje nu waar met andere oren en ogen, een leuk klein boeiend vogeltje.

maandag 18 juni 2012

Luilakken-weekend...


Echt zo'n weekend dat we heel veel hadden kunnen doen, edoch... heel weinig hebben gedaan. Beetje luieren, veel lekker eten, beetje lopen, veel zitten, beetje visite... gewoon een weekend bijna niets. Aha... een kleine brocanterie bezocht, waar ik me liet verleiden tot het kopen van een prulletje... maar ja, de jongeman keek zo ontzettend vriendelijk, met een alleraardigste lach, brabbelde tevens nog wat en eer ik er erg in had was ik een euro armer en liep met een prulletje onder mijn arm verder, botste bijna tegen een rieten mand aan waar Henk achter verscholen liep. Ook hij had zich laten verleiden tot een aankoop van een rieten mand en was een euro armer. Ach... wie weet kunnen wij in de toekomst ook op een rommelmarkt staan.

We hebben gewoon veel buiten gezeten, genieten van de beesten, de omgeving en alles, tuurlijk ook even lekker hassebassen, anders zou het ook maar saai worden.

Tja... en uiteraard afgelopen avond de nederlaag van 'onze' jongens meegemaakt. Kunnen de vlaggetjes weer binnengehaald worden... daar in Nederland. Eerlijk gezegd heb ik totaal niets met voetbal, Henk ietwat meer, en zegt het me ook totaal niets wie er nou gaat winnen of wie niet. Maar ik ben stomweg chauvinistisch genoeg dat ik toch een heel klein beetje de teleurstelling voel. BAH... verloren. Jammer hoor.

Nog even een paar foto's van de afgelopen zonovergoten dagen.

Onze Bulletje die even drinken wil...

 Helemaal verbolgen... de kraan staat niet aan.

 Een tuinbewoner... die gestoord werd.

Even inzomen... dat kleine zwart/bruine krekeltje zorgt dag en nacht voor veel lawaai, priet priet priet.

Mitsie even aan het genieten van het zonnetje, natuurlijk op een kussen.

vrijdag 15 juni 2012

Culinair...


Jaja... een overheerlijk maaltje.


Sla uit een zakje (gemengde sla), tomaatje, beetje kaas en een dille dressing.
Raviolli uit een blik, veel deeg met daarin iets wat vlees behoord te zijn gecompleteerd met een sausje.
Om alles even weg te spoelen een glaasje BORDEAUX erbij.

Koken is nou eenmaal niet mijn favoriete bezigheid. Ik had hier natuurlijk graag een culinair hoogstandje neergezet, maar ja...

Morgen... ja morgen... wordt alles weer anders. Henk houdt wel van koken, hij is onderweg om hier over een uurtje, of twee uurtjes te arriveren. Dat wordt weer smullen, naar een klein weekje afzien.

Allemaal een fijn weekend, en wie weet tot de volgende blog.

P.S. Moet ik de laptop wel weer delen, pffff....

Bladzijde één...



Wat mij vaak weer opvalt, als ik hier in m'n uppie zit, is dat ik moet leren om te genieten van al het moois hier. Waar ik niet mee wil zeggen dat ik hier niet geniet, welnee, alleen kan ik nog moeilijk de rust erin vinden. Ik vermoed dat het te maken heeft met de STILTE hier, tevens met het feit dat niks hoeft en alles mag.
Een gestructueerd leventje is gewoon veel gemakkelijker i.p.v. dat je plotseling zelf je hele dagen in moet delen. Zolang er maar genoeg te klussen is, dan is het nog geen probleem en bovendien is hier nog héél veel te klussen.
Soms probeer ik mezelf op te leggen om een dag niet te gaan klussen, vandaag was zo'n dag. Het weer was buitengewoon aangenaam te noemen, dus dat zat ook eventjes mee. Kussens op de stoelen, ben ik wel in m'n uppie maar onze cocker en onze katten zitten zo af en toe ook graag op een stoel met kussen, glas jus d'orange erbij, boek om te lezen en zitten maar. Hooguit een paar minuten... tabak vergeten (oef... jaja... ik rook, foutje). Even later zit ik weer, vergenoegd met sigaret, glas jus en boek. Priet priet priet, ik wordt afgeleid, krekel. Zo... verder met bladzijde één. Ritsel, ritsel... aah, wat is dat, honden beginnen te blaffen maar niets te zien. Vele minuten later... opnieuw, bladzijde één. Tjemig, warm... eerst even een dunner shirtje aan. Hup naar boven om een ander shirt aan te trekken. Gaan we weer... bladzijde één. Vidor plots in een dolle bui, als een malloot met een huisjesslak aan het gooien en rennen, afgeleid... grrrr. Boek aan de kant, oké... eerst even een wandeling met de honden, altijd leuk.

Even wat foto's... van de wandeling.


Tuttie Mitsie komt vaak wat achter ons aangesjokt, ach... ze heeft ook korte pootjes. Je zou het op de foto niet zeggen, maar steil dat het pad is. Voordat ik boven ben, valt er al menig druppel van mijn voorhoofd, pfff.


Vidor loopt vaak voor mij aan, het pad verkennen... nou ja... zo af en toe even een sprintje achter een hert aan


Bijna dagelijks loop ik even omhoog en zie dan in de verte La Chabanne liggen, geeft me het gevoel dat ik niet geheel alleen op de wereld ben ;-)


Ha... in de verte nog wat bewoning. Fijn. Vaak blijf ik ook even een poosje staan om in de verte een auto te zien rijden. Ja... dat krijg je zo hè, als kluizenaar.


Even binnendoor over een mooi weiland waar heel veel margrieten en andere wilde bloemen bloeien. Jammer dat ik geen geurtje over kan brengen op de blog, want het ruikt er heerlijk naar wilde tijm en allerlei andere lekkere geuren.


Weer thuis, moeten de geplukte bloemen gelijk op een vaas.  Een regelmatig terugkerend gebeuren. Vaak staan er ook vele vazen gevuld met mooie bloemen.

Zo, dat was de wandeling. Weer zitten, boek erbij... bladzijde één. Knor, knor... eerst even een hapje eten. Na de beschuitjes, geen vers brood, koffie en een sapje toch maar even weer een nieuwe poging wagen. Bladzijde één, alweer zit ik te popelen. Aangezien het van dat prachtige weer is kan ik wel even in de tuin bezig. Boek aan de kant, schop en hooivork mee, een stukje tuin schoon maken, althans een poging daartoe doen. Bezweet plof ik naar een uurtje ofzo, weer op m'n stoel. Even geen zin in lezen, muziekje dan maar. Hups weer naar binnen, muziekje opzetten... leuk leuk, tralalala, even een dansje (niet heus). Weer buiten in m'n stoel... bladzijde één, wil niet... het muziekje staat te hard. Hmmm... weer naar binnen, muziekje zachter... ach nee, uit. Laptop mee, even de mailbox aanschouwen. Yep, weer enkele leuke mailtjes. Dik medelijden met mij natuurlijk, dat ik hier zo in m'n uppie zit (ik stuur ieders altijd van die hartverscheurende mailtjes, beetje om aandacht leuren hè! Stel dat ze me vergeten ;-)), zekers al menig boek gelezen, of ze me nog een nieuwe voorraad opsturen moeten en of ze echt niet even langs moeten komen om de verveling wat tegen te gaan. Hè, hoezo verveling! 'k Heb nog geen bladzijde gelezen, heb ik het véélste druk voor.

Zo ging de dag aan mij voorbij. Het boek ligt weer in huis, zonder ezelsoor... niet nodig, ik onthoudt zo wel dat ik op bladzijde één ben.

donderdag 14 juni 2012

Mort...


Staart van een relmuis...


Bijna dagelijks is het raak, ligt er weer een staart van een relmuis, of nog erger... een staart met twee poten eraan... nog veel erger... een relmuis die ligt te creperen. Aangezien ik de blog een beetje toonbaar wil houden bespaar ik jullie de foto's van de laatste twee, daar heb ik trouwens ook geen foto's van.

 Zo af en toe spurt er nog wel eens een relmuis door de schuur, maar in vergelijking tot voorgaande jaren is het vrij rustig. PRETTIG!!! Ach aan de ene kant natuurlijk wel, maar tegelijkertijd mis ik ze ook, daar het prachtige mooie grappige beestjes zijn. Ze zijn ook nog eens heel lekker zacht...


De dader... onze Femke met haar flapoortje boven in de balken. Femke haar vader was een Noorse boskat en haar moeder een halve Noorse boskat. Haar broertjes en zusjes hebben ook allemaal het langere haar van de boskat, alleen onze Femke is kortharig gebleven. Wel heeft ze de eigenschappen van een Noorse boskat, ze klimt overal in, jaagt als de beste, gaat met haar hoofd naar onderen de boom uit, springt bij de natuurstenen muren omhoog om muizen uit de spleten te trekken, vangt ook veel kleine muisjes.  Dus... wil je van de muizen verlost worden, een Noorse boskat aanschaffen.

Onze twee andere katten kijken sporadisch even toe, vaak is ze dat nog teveel.


Toch nog even een vrolijke foto. Was ik vandaag even in de tuin bezig zie ik me daar plots een knalrode kever, waarschijnlijk een zwartkopvuurkever...de larven van de zwartkopvuurkever smullen voornamelijk van houtlevende larven van andere insecten zoals boktorren. Kijk dat komt goed uit, die willen wij wel... heel veel graag, des te minder kans op boktorren.

dinsdag 12 juni 2012

Tafelkleed...


Op zo'n regenachtige dag verpoos ik graag in de keuken, straks de houtkachel erbij aan, een boek om te lezen en dan kom ik de avond wel door.


Gekke foto... detail van het kleed wat op de keukentafel ligt, zie je die gekke toefjes in het midden ? Deze zitten altijd in de weg... soms moet je wat voor de leuk over hebben toch?


Nog even zo'n gekke foto. Volgens mij is dit een bonbonschaal of iets dergelijks. Normaal staat deze op de keukentafel. Maar aangezien Henk ons een andere lamp boven de keukentafel gemaakt heeft, een lamp die wat licht geeft (de vorige zeer weinig) zag ik plotsklaps dat ons kleed behoorlijk wroetig was... allemaal haar en ander troepie die je bij de vorige lamp niet zag. Hè bah, dus schoonmaken die hap. Zodoende stond het 'bonbonschaaltje' even elders.


Even doorgaand op dit schaaltje, er ligt altijd van alles op... behalve bonbons. Zo werkt dat hier bij ons, als er een schaal ergens staat komt er gelijk van alles op te liggen. Allemaal meest van die dingen waar niet echt een eigen plekje voor is, zoals bijv. een kassabon, een touwtje, een muntstukje, een oude mes, plakband, brillenetui, oude kaars, geldbuidel zonder inhoud, paperclipje, pen voor het geval dat, reserve vuuraanstekertje die het waarschijnlijk niet meer doet. Dat soort dingen, herken je dat?
Genoeg lade's in huis hoor! Maar dit is gewoon voor het gemak en staat vrolijk op onze keukentafel te staan.

Het weer is weer een beetje bijgetrokken, soms de zon en soms een bui. Van binnen naar buiten om vervolgens weer rennend naar binnen te gaan. Ach wat, morgen weer een nieuwe dag en onderwijl heb ik mijn voegwerk afgekregen.

Hup... eten koken, nou ja... opwarmen, laatste wandeling met de hondjes voor vandaag en dan voor de kachel.

Gossie, twee blogs op een dag... moet niet gekker worden. Dit wijd ik aan mijn loopneus, de gehele dagen loop ik met een zakdoek in de aanslag... heb zelfs overwogen om hem onder mijn neus te binden... ha...ha...tsjoe.  

Fijne avond gewenst...

Regen regen en nog eens regen


Gelijk al bij het opstaan dacht ik... zou ik er weer in kruipen.
Een vrolijke boel, maar niet heus.

Kreeg ik me daar een opbeurend mailtje van een mij wel bekende jongedame, onder de 50 zeg maar. Na lang stil zitten, vanwege een aandoening, beweegt zij weer volop. De kilo's die eraan gekomen waren, vliegen er spontaan weer af. Ook vond zij het nodig om mij op de hoogte te brengen van haar bruine teint opgedaan tijdens stralende mooie zonnige dagen. Tot slot besloot zij haar mail met de mededeling, dat als dit zo doorzet en wij over een maandje of drie weer gezamelijk met de hondjes wandelen, het misschien wel beter is dat ik voor of achter haar ga lopen, zodat het grote contrast niet zo te zien is.

Zodoende ik vanmorgen al spurtend in m'n onderbroek naar beneden, mij voornemend om de gehele dag zon te vangen. REGEN REGEN en nog eens REGEN. Dit alles zit ik somber gade te slaan achter m'n tweede kop koffie, onderwijl de koekkruimels uit mijn mondhoek vegend, mistroostig aan mijn zwembandje denkend.

DAT WORDT ZO NIET WAT...

Even een foto van Vidor vanmorgen, zelf zit ik er bijna net zo moedeloos bij...

maandag 11 juni 2012

GUNST...wat een mooie VOEGEN...


Gisteren en vandaag uren aan het voegen geweest, van dat vreselijke ondankbare werk. Niet dat ik het niet leuk vind om te doen, welnee... ieder voegje wordt met liefde gemaakt. Met hart en ziel ben ik ermee bezig. Ook niet dat de voegjes mislukken, nee hoor... zitten er super mooi in.

Welnu, de reden dat het zo ondankbaar is... niemand, maar dan ook echt niemand komt hier langs, kijkt naar onze vloer en zegt ;  GUNST WAT EEN MOOIE VOEGEN.

Eerlijkheidshalve zeg ik ook nooit, als ik ergens een vloertje bewonder ; OOH... GEWELDIG WAT EEN FIJNE VOEGEN.

Dat zijn zo van die dingen, alsof er niet iemand uren zoet mee geweest is. Alsof niet iemand daar een soort van levenswerkje verricht heeft.

Gelukkig heb ik de blog en ga ik hier eens eventjes mijn voegjes tonen.

 Hier een overzicht...

 Tomettes zonder voeg...

 Tomettes met voeg...

 Half-half... zie verschil...

Own... wat een werkje hè! 

Zelfs van een afstandje zie je het verschil.

Nou... niets teveel gezegd toch!  Gelijk een lesje geleerd, als je ergens een vloertje, of badkamertje, of dergelijks gaat bewonderen even om denken hè!  GUNST WAT EEN MOOIE VOEGEN.
             

zondag 10 juni 2012

Seul...


Tja, daar zit je dan. Henk uitgezwaaid, die weer naar Nederland vertrokken is. Regen, een dikke snotneus, stevig wennend aan de stilte.


Even een toepasselijke foto erbij. Vidor in de deuropening. treurig de regendruppels aanschouwend, zich afvragend wanneer Henk weer terug komt (denk ik).

Overigens ben ik wel dol op stilte, maar hier is dat toch net even anders.

Zo weer genoeg getreurd, ik ga even stevig aan de slag... voegen van de tomettes, er zitten al weer een paar in... te wachten om gevoegd te worden.

Een fijne zondag en wie weet tot de volgende (vrolijkere) blog.

donderdag 7 juni 2012

De papaver...



 Tot halverwege de middag was het stralend kortebroekenweer.


 Verscheidene papavers dachten er net zo over en begonnen spontaan te bloeien.


 Zelfs deze vreemde 'eend', deed volop zijn best.


Een schitterend gezicht, vooral het contrast met de vele gele boterbloemen.


Totdat het weer plotsklaps omsloeg vanmiddag. Gigantische hoosbuien met af en toe een ferme donderslag.


De papavers hangen er nu wat verlept bij. De lange broeken zijn weer aangetrokken.