Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

maandag 24 februari 2014

Dode vogeltjes...


Mijn stofzuiger had er geen zin meer in en stopte er pardoes mee... voor mij een reden om even op mijn stoel te gaan zitten. Zie ik daar de vogeltjes buiten genieten van het vele lekkers wat ik overal voor ze opgehangen heb.


Ik maak in de winter altijd vele potten vet voor ze klaar. Vet met heel veel lekkers erdoor, o.a. veel granen en veel rozijnen... dol zijn de vogels erop.

Terwijl ik de vogels aanschouw vraag ik me plotsklaps af, hoe het kan dat ik bijna nooit ergens dode vogeltjes zie liggen. Gek hè! wat er zoal in een mens op kan komen. Die vraag blijft me een beetje bezig houden. Vogels gaan natuurlijk ook dood, maar waar blijven ze dan? Uiteraard vergaan ze wat sneller dan mensen, maar toch...
Hier bij ons in de tuin zit het altijd vol met mussen, koolmeesjes, pimpelmeesjes, merels etc. etc. Toch zie ik nooit een dood vogeltje liggen. Gek toch!!!

Waarschijnlijk een hele domme vraag, maar...

Wie oo wie weet hoe dat kan...

vrijdag 21 februari 2014

Blog, blogger, bloggen...



Even een stukje over het bloggen... en over deze blog...

Schrijven leek me altijd al leuk... Altijd hield ik dagboeken bij, vele reisverhalen heb ik geschreven, zelfs jaren geleden al eens een cursus schrijven gevolgd, kladjes... vele kladjes volgekladderd.
In gedachten zag ik me al in Le Pre Bonnet achter mijn bureau zitten... sigaret in de ene hand, kop koffie ernaast, verhalen schrijven en tussentijds de bankrekening checken... de opbrengsten van de geweldige boeken controleren ;-) Ach, een mens moet toch zo af en toe ook even wat te dromen hebben...toch!!!

Dat werd hem dus al met al niet, maar... daar was blogger.

Wat heeft blogger mij/ons gebracht?

-Allereerst voor ons zelf een leuke documentatie over ons huis in Frankrijk, vergezeld van foto's. Vanwege de blog heb ik hele vele foto's gemaakt, weet bijna zeker dat het anders niet gebeurd was... in ieder geval aanzienlijk minder. Fotograferen vind ik wel leuk, maar is niet echt mijn ding.

-Ook hebben we vele mensen leren kennen via deze blog, waaruit in sommige gevallen leuke vriendschappen zijn ontstaan. Veelal mensen met ook een huis in Frankrijk, die we anders wellicht niet ontmoet hadden. Waaronder deze leuke nette welopgevoede kinderen ;-)


-Hele vele leuke en lieve reactie's. Zelfs van, voor ons, totaal onbekende mensen... via de blog en soms via de mail.

-Een leuke vriendin voor onze zoon. Huh... Jawel... wij moeten er ook nog even aan wennen... ik klom zowat door de telefoon van nieuwsgierigheid toen ik het hoorde, hahaha... Wie weet kom ik daar later nog eens op terug, voor nu is het allemaal nog vrij pril. Ik kan jullie wel verklappen dat wij er gek van opkeken toen het ons ter ore kwam... maar... een leuke meid is het wel. Zij is volgster van deze blog en... ik heb uiteraard alleen maar leuke volgers... nou ja... denk ik ;-)
Even voor Walter... nee dus, geen Oma Cilia, hahaha... dat klinkt toch ook niet ;-)
 
  

Al met al heeft het nog veel meer opgebracht, teveel om hier zo eventjes neer te zetten. Dus... ga ik nog gezellig even een tijdje verder met het bloggen. Want wie weet wat het nog meer in petto heeft ;-)

ALVAST...
 EEN HEEL FIJN WEEKEND.


maandag 17 februari 2014

Soms, heel soms...


Soms zijn er van die momenten dat je graag iets delen wilt...
Soms zijn er van die momenten dat de tijd daar nog niet rijp voor is...
Soms zijn er van die momenten dat je het daar dan maar bij laat...

Popeldepopel...

Tsja... dan maar even wat anders.

Nog een kleine twee weekjes en dan gaan we weer bekijken wanneer we die kant opgaan.
Als de zon staat te schijnen en ik een blik in onze tuin werp, daar waar het momenteel vol staat met sneeuwklokjes en krokussen, zit ik alweer te popelen om die kant op te gaan.
Nieuwsgierig of de sneeuwklokjes en krokussen bij Le Pre Bonnet ook aangeslagen zijn en volop staan te bloeien. Of de narcissen alweer tevoorschijn komen...

Popeldepopel...

Tsja... nog even wat geduld hebben. Dan maar aan de stofzuig ;-(

vrijdag 14 februari 2014

Zonder woorden ;-) ...


~~~~~
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~


~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~
~~~~~
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~




~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~
~~~~~

donderdag 13 februari 2014

Het verval...


Even een klaagzang tussendoor...

Langzaam slaat het verval genadeloos toe... geen ontkomen aan. Helaas gaat het ook onze deur niet voorbij. Ala... we hebben nog niet veel te klagen, zijn nog geen verfpotten nodig om de grijze haren te camoufleren, zelfs nog geen kunstgebitjes op onze nachtkastjes. Maar... onze gebitten takelen met de jaren wel wat af.
Zo was er bij Henk een kies afgebroken, deze moest bij de kaakchirurg verwijderd worden. Al met al een klein ingreepje die binnen enkele minuten gepiept was, ook weinig napijn.

Tot gisteren...

Gisteren lag er, maanden na de ingreep, een brief van onze zorgverzekeraar op de deurmat. BETALEN... een vette rekening van 364 euro.
Dan zakt je de broek toch af.
Betalen we ons jaarlijks bijna scheel aan zorgpremie... waar we bijna nooit gebruik van maken (gelukkig niet...), met uitgebreidde tandartsverzekering... kunnen we alsnog een vette eigen bijdrage betalen.

Wij komen er wel weer overheen maar... Vraag ik me daadwerkelijk af, hoe iemand met een minimumloon zoiets ophoesten moet!
Schandalig dat er in een welvaartsland als Nederland zo'n enorme afbraak aan de gezondheidszorg is. Sowieso aan de gehele zorg.

ZO... dat moest ik even kwijt.

Gaan we weer vrolijk verder... VALENTIJNSDAG..., zo'n heerlijk commercieel gebeuren, waar ik niets mee heb.
Alhoewel... Twee keer per jaar krijg ik bloemen van Henk, zéér romantisch :-)
Op mijn verjaardag... vorig jaar, vanwege de reden dat we ingesneeuwd zaten, is het er helaas bij ingeschoten. EN... jawel... op...

VALENTIJNSDAG

Hoe verrassend...

Ik heb helemaal niets met valentijnsdag, maar... het is maar te hopen dat Henk het bloemetje niet vergeet...

Want anders is het over met de romantiek in huize TOKO.


ALLEMAAL EEN FIJNE VALENTIJNSDAG

P.s. momenteel valt er nog niet zoveel te bloggen over Frankrijk, dus... nog even een paar weken wat gewauwel...

donderdag 6 februari 2014

ZO... hoort het!


Op een willekeurige dag, ergens tussen Kerst en Oud en Nieuw, zaten wij bij het brandende houtkacheltje in de keuken. Plots werd er op het raam geklopt... aha... een vriend van ons. 'Kom binnen'  zeiden wij in koor... in het Frans.
Na een vorstelijke begroeting van onze honden, nam onze vriend plaats op een stoel.

Vol verwachting keek hij ons aan. Niets vermoedend vroegen wij hem of er wat leuks gebeurd was, aangezien hij van oor tot oor glom.

Kuch, kuch, schraap, schraap en daar kwam het hoge woord eruit...

Wat wij van het mailtje vonden, die hij gestuurd had.

Wij keken elkaar even aan, daarna keken wij verbaasd naar onze vriend. 'Hoezo... mailtje! Nee hoor, wij hebben geen mail van jou ontvangen.' ... in gebrekkig Frans.
Waarop onze vriend vertelde, dat hij al 2 dagen daarvoor een mail naar ons gestuurd had.
Plots ging er een lampje bij Henk branden. 'Die heb je zeker naar mijn mail-adres gestuurd'.
'Oui, oui' , zei onze vriend vol goede hoop.
'Ooh' zei Henk, 'daar heb ik al een paar dagen niet naar gekeken'.

Onze vriend was waarachtig een beetje verbolgen, want volgens hem moest je : als je een e-mail-adres had toch minstens ieder ochtend en iedere avond even kijken. Dat deed hij ook altijd, ondanks dat hij maar enkele mails in het jaar kreeg.
Mopperend zei hij : 'Zo hoort het!'
Hij vroeg mij gelijk of ik wel dagelijks keek. Dit beantwoorde ik... niet geheel waarheidsgetrouw... met JA ZEKER. Waarop onze vriend gelijk mijn mail-adres moest hebben.

's Avonds had ik een mailtje van hem in mijn mailbox.
De volgende dag kwam hij even langs om te checken of ik hem gezien had.

Tja... ik denk niet dat Henk in de toekomst nog mailtjes van onze vriend krijgt ;-)

P.s. In het bewuste mailtje wenste hij ons fijne Kerstdagen en een Goed Nieuwjaar in het Nederlands.


Een aangename vrijdag en alvast een...

... FIJN WEEKEND ...


zondag 2 februari 2014

Rouwrandje...



2 Februari...




Een dag met een rouwrandje...


Vandaag, precies een jaar geleden, is mijn vader overleden...

De tijd lijkt soms voorbij te vliegen, voordat je er erg in hebt is er weer een jaar voorbij.
Vandaag was trouwens tevens de sterfdag van Henk zijn vader enkele jaren geleden. Een dubbele rouwdag voor ons. Maar desondanks een mooie zonnige februari-dag. Een dag waarop we even de wijdsheid van het water opgezocht hebben in...

Nieuw Statenzijl...

Met o.a. vogelkijkhut de Kiekkaaste... 











En... nadat we een zeer lange wandeling over de vlonders en de dijk gemaakt hadden, konden genieten van een prachtige zonsondergang.