Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 28 september 2011

Hebben we wat geleerd?

Even weer een blogje tussen het werk, familieperikelen, krantenlezen, laatste roddelsuitwisselen, tandartsbezoekjes, wasjes, hondenuitlaten etc. etc. door. Jawel, we zijn echt weer thuis, het 'normale' leventje heeft ons weer volledig in zijn greep. Hebben we wat geleerd in de afgelopen periode ? Jazekers, niet geheel datgene waar we op hoopten, we hoopten erop dat we meer duidelijkheid voor onszelf kregen wat we in de verdere toekomst willen, daar zijn we nog niet uit ( we zijn van die enorme twijfelaars), wel hebben we geleerd dat ik me daar prima alleen kan redden, wat me in eerste instantie best wel wat eng leek zo in m'n uppie midden in de rimboe, wat het zo af en toe ook wel was, maar... ik heb het gered. Ook het heen en weer rijden beviel Henk prima, twee dagen reizen twee dagen werken, op het laatst drie dagen werken. Als we dit volgend jaar weer doen, wat we wel van plan zijn, gaan we bekijken of Henk wat langer aaneengesloten gaat werken, dit durfden we afgelopen zomer niet aan omdat we van tevoren niet wisten hoe het mij in m'n uppie zou vergaan, uitstekend dus... Ook met de katten is het ons enorme meegevallen, wij dachten dat we ze minstens een week binnen moesten houden om te wennen, niks van dat alles... ze konden gelijk naar buiten en geen van de vier die ook maar één poging gedaan heeft om weg te lopen, ze waren gelijk op hun gemak, ook de autoreis met ze verliep zonder problemen, een enkel miauwtje... Zonder pilletjes, zonder eten en drinken tijdens de reis, ieders in een eigen reismandje, totaal geen probleem, ook niet voor onze 16 jarige die nog nooit van haar leventje weggeweest was. We zijn weinig weggeweest tijdens ons verblijf daar en het gekke is dat het ons daar in de stilte absoluut niet verveelde. Weer thuis in Nederland hebben we ons voorgenomen om de komende keer dat we er wat langer zijn ons er toch maar toe te zetten om wat vaker op stap te gaan, we hebben het ter plekke niet gemist maar vinden het met terugwerkende kracht wel jammer. Dus... Barcelona, here we come..., Porto volgt ook t.z.t. Tja, dat hebben we dan dus gemist, hè zonde... Blijkt dat we er dus tekort waren. Te weinig tijd ;-)
Hieronder wat foto's van een dag voor vertrek.
Een klein gezellig hoekje, de lamp, waar we twee van hebben, zijn gemaakt in een gevangenis door een langgestrafte.

Op de oude mezzanine hebben we ons een zithoekje gemaakt, we hopen dat onze oude Thor het hier in de komende winter warm kan krijgen nu het allemaal wat dichter is. De Thor heeft altijd een groot atelier verwarmd, zodoende hopen we dat hij het hier nu ook warm kan krijgen, kerstboom erbij en genieten maar in de winter. Op deze kachel kunnen we in de toekomst eventueel cv aansluiten.

Voor de sfeer hebben we er een grote zware oude kroonluchter opgehangen, lijkt erg leuk als de kaarsen aan zijn. De kroonluchter lag al jaren te wachten om een plekje te krijgen, bij deze... Nog wel sneu aan een dik touw, maar dat mag de pret niet drukken, toch?

Ook hebben we eindelijk, een dag voor vertrek, een eigen postbusje. Om de haverklap kwam de postbode, niet met interessante post... welnee met afrekeningen van de 'postbank' waar wij i.v.m. de dongel een rekening geopend hadden. Telkens begonnen ze weer over een postbusje, zodoende uiteindelijk toch maar een busje aangeschaft. Nou verwacht ik natuurlijk wel van een ieder HELE MOOIE KAARTEN in ons super leuk postbusje, want als we er zijn gaan we natuurlijk dagelijks kijken of er post is, zeg zelf, zal toch een enorme teleurstelling zijn als er dan niets in zit. Bij deze: Le Pre Bonnet, Laprugne... Henk en Cilia, komt wel aan... Hele grote pakketten passen er niet in, daar wij een klein busje hebben... Grapje.

dinsdag 20 september 2011

De 11 weken zitten erop...

Het slaapkamerraam, 11 weken open gestaan, zit nu weer stevig dicht... luik ervoor... evenals alle deuren, ramen en luiken. De tuinmeubels naar binnen, de bloemen uit de potten gehaald, weggegeven en her en der in de tuin gepoot. Gasflessen naar binnen, water afgesloten, stroom uitgezet, de laatste veegbeurt. Zonder om te kijken zijn we zondagochtend tegen 10.30 uur vertrokken, een moeilijk moment... Waar zijn de 11 weken gebleven??? Voorbij voordat je er erg in hebt. Al klaagt menig één over de barre slechte zomer, wij hebben een HEERLIJKE zomer genoten, een zomer waarin we zeer veel buiten verpoost hebben. Weer thuis in Nederland, lijkt het alsof we helemaal niet weggeweest zijn, het lijkt alweer op een ver verleden, een mooie herinnering die aanzet om over de nabije toekomst na te denken. Overigens, we zijn met ons vijfjes teruggekomen, ook Robbie is in zijn urn weer mee teruggegaan. We hadden het er nog niet aan toe om hem uit te strooien, vandaar dat we besloten om hem weer mee naar Nederland te nemen. Zo reist hij ook nog met ons mee... Het grootste verdriet om het gemis van hem is wel over, maar zo af en toe steekt het nog behoorlijk de kop op. We hebben besloten om hem pas uit te strooien als we het eraan toe hebben, tot die tijd reist hij met ons mee...

Langs deze weg wil ik een ieder bedanken voor de leuke reacties en het volgen van de blog, dit maakte het bloggen een stuk extra leuker. Zo af en toe zal ik er vast en zeker nog wel eens een blog op zetten, DUS... ik stop niet, maar eerst eventjes VAKANTIE en zogauw ik er weer zin in heb of denk wat te vermelden heb plaats ik weer een nieuw blogje, wie weet morgen al ;-). ALLEMAAL BEDANKT.

vrijdag 16 september 2011

Week 11 zomer 2011

Dit is alweer de laatste blog vanuit Le Pre Bonnet. Zondag vertrekken we richting Nederland, dan zitten de 11 weken er op. Henk is gisteren weer 'thuis' gekomen, samen met Dennis, die geleerd heeft om MOI en DOEG te zeggen en ik kan zeggen, dat het erg grappig klinkt als een fransman MOI (in Groningen zeggen velen moi i.p.v. hoi) of DOEG zegt. Als hij hier bij ons huis passeerd, roept hij al van verre MOI, nou... dan voel je je toch wel erg thuis hier, toch??? Aha, nog iets wat hij geleerd heeft: Dank u wel en Alstublieft. Wij vonden het erg leuk dat hij even meegeweest is naar Nederland en Dennis naar eigen zeggen ook. Vanmiddag hebben we onder het genot van een kop koffie met heerlijk gebak van Dennis nog even gezellig nagekletst. Tja en morgen alweer onze laatste dag hier, gaat erg snel voorbij die 11 weken. Heb ik er zin in om naar huis te gaan? Ja en Nee, ja... omdat ik sommige mensen wel eventjes weer zien wil, ons huis daar en bovenal onze kippen die onbedoeld vorige week een kuikentje erbij gekregen hebben (Henk was waarschijnlijk een ei vergeten uit het legnest te halen en zag afgelopen keer dat hij in Nederland was, plots een piepklein kuikentje in het kippenhok, och... dus ben ik best nieuwsgierig hoe ons nieuwe 'huisgenoot' eruit ziet), zo ook onze katten, die alweer in Nederland zijn, mis ik hier een beetje. Nee... ik wil nog lang niet terug omdat het hier zo prettig toeven is, zo heerlijke vrij, zo lekker ongecompliceerd ( weinig tot geen sociale verplichtingen), één en al natuur om ons heen en bovenal zijn er nog zat klusjes te doen. Ach wat, het was hier gewoon SUPER..., een hele ervaring en blij dat we het gedaan hebben en dat het mogelijk was om te doen.
Hieronder nog even wat foto's...
Langzaam aan doet de herfst zijn intrede hier, wat mooie lange schaduwen opleverd. Had ik altijd al graag van die mooie lange benen willen hebben, nou zie foto... en wat een enorme grote hond hè!

De paddestoelen schieten overal uit de grond, in de meest mooie kleuren.

Zomaar langs de kant van de weg een trosje paddestoelen, vlakbij ons huis.

De herfstasters staan in volle bloei...

Detail van een staande lamp, die we via marktplaats op de kop getikt hebben. Allemaal houtsnijwerk en zoals ik al eens verteld heb ben ik dol op ornamentjes en houtsnijwerken.

Aan weerszijden een verschillend beeld, ben je flauw van de ene kant dan kun je hem omdraaien. Mooi mooi...

Dit is hem in zijn geheel, de kap laat nog wat te wensen over, maar een super poot van ongeveer 2 meter hoogte.

Alsof de walnotenbomen weten dat we zo weg gaan, ligt het overal sinds een paar dagen bezaaid met walnoten.

Zo ook dit gewei, wekenlang was ik op zoek naar geweien. Nog nooit heb ik er één gevonden, zie ik plotsklaps op de weg waar we dagelijks lopen deze liggen. Oké, niet een geweldige mooie... nee een kleine spitser. Er zijn bokken met twee onvertakte geweistangen die spitser genoemd worden, vaak zijn dat zeer jonge of erg oude bokken. Tja, dus... maar ik ben er blij mee, al had ik me dat wel anders voorgesteld... zo'n ENORM groot gewei, zeg maar.

Bij ons in de tuin ben ik begonnen met een nieuw terras erbij te maken. Een hele klus, eerst alle bramen, varens en brandnetels verwijderen, daarna moet alles wat geegaliseerd worden. Op de foto zie je dat niet zo goed, maar de grond loopt vrij stijl af, zodoende moeten er ook wat trapjes komen. Hier gaan we het komende jaar mee aan de slag. Lijkt ons leuk om er een grote picknicktafel te plaatsen... met het mandje vol lekkernijen naar de picknickplaats, maar zover is het dus nog niet, hè jammer... we kunnen dus nog echt niet terug, er is nog veelste veel te doen.

Zo, nog eventjes een foto van een prachtige mooie springbalsemientje. Zo'n ondergewaardeerde plant, mensen kopen vaak vele dure planten voor in de siertuin, dat terwijl deze plant zich vermenigvuldigd als een tierelier. Een paar zaadjes en binnen een paar jaar heb je duizenden van deze schitterende bloemen...

Dat was het eerst, de volgende blog zal weer vanuit Nederland geplaatst worden. Een fijn weekend en wie weet... tot de volgende blog.

woensdag 14 september 2011

Kleuter relmuisjes...

Even een blogje voor de leuk... De baby relmuisjes zijn ondertussen uitgegroeid tot kleuter relmuisjes.
Oef... maar goed dat onze Femke in Nederland zit, zij lust ze wel rauw...

Volgens mij waren ze aan het oefenen... tegen muren opklauteren. Ik zag er zes stuks, de nieuwe voorraad voor volgend jaar zal'k maar zeggen...

dinsdag 13 september 2011

De balustrade zomer 2011

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Even een aparte blog over de balustrade, waar we de gehele zomer wat aan gewerkt hebben. Dat we er zo lang mee bezig waren/zijn heeft zo z'n reden. Allereerst moest alles flink geschuurd worden, zodat er geen houtsplinters meer aan zitten. Daarna volgde heel veel meetwerk, kijken en nog eens kijken, hoeveel tussenruimte er komen moest. We hebben de orginele planken, die niet geheel gaaf meer waren, op de vloer gemaakt. Deze moesten veelal geschuurd en bijgewerkt worden, daar ze niet mooi kantrecht waren. Op de orginele plank hebben we een nieuwe plank gemaakt, waar de balusters in vast gemaakt zijn.

De balusters verschillen allemaal een beetje, zodat we één voor één aftekenen moesten op de plank waarop ze kwamen.

Plank erbij, baluster in het midden, daarna een gat in de plank maken.

Kwam behoorlijk nauwkeurig...

Elke baluster een eigen gat, waarin zij vastgelijmd en geschroefd werd. Zodat alles een stevig geheel wordt.

Bovenop de balusters hebben we als eerste een nieuwe plank gemaakt en daar bovenop de oude orginele plank, die wat bijgewerkt moest worden. Al met al ziet het er niet naar uit dat het een behoorlijke tijdrovende klus was, maar de uurtjes/dagen/weken vlogen voorbij. Trouwens, het was wel een mooie klus om te doen.

Op de onderste mezzanine hebben we vorige week een stukje balustrade gemaakt. We zijn van plan om daar later nog een stuk te maken. We hebben nog vele balusters over, dus...

Momenteel ben ik bezig met de afwerking. Weer kijken en heel veel kijken. Zagen en nog eens kijken, opnieuw zagen, weer kijken. Ik denk dat dit het gaat worden. Vandaag heb ik vrij veel kauwgom gehad waar ik normaliter helemaal niet zoveel om geef, weet je waarom? De zwarte steentjes die je op de foto ziet, zitten met kauwgom vastgeplakt, plakt uitstekend ;-) Als dit het gaat worden, wordt de kauwgom vervangen door lijm.

Al met al is het een fijne stevige balustrade geworden en zodoende ook een stuk veiliger...

zondag 11 september 2011

Week 10 zomer 2011

Week 10 zit er ook alweer op. Als eerste begin ik met het laatste nieuws, wat erg vervelend is, namelijk dat ik vanavond van mijn zus hoorde dat mijn vader opgenomen is in het ziekenhuis. Niet levensbedreigend, maar wel erg vervelend allemaal. Dan zit je plotsklaps wel erg ver weg en kun je niet zomaar even langswippen. Gelukkig is er telefoon en hebben we hier een laptop, zodat we mailen kunnen over het hoe en wat. Verder is Henk vandaag vertrokken met onze vier katten en Dennis, onze Franse vriend, naar Nederland, ondertussen zijn ze goed en wel gearriveerd bij ons huis, waar ze nog even kunnen genieten van het schuttersfeest naast ons huis in de jaarlijkse feesttent. Veel, heel veel, hoempapa en ikke niet, ik zit hier in de stilte, nou ja... STILTE!!! Er rennen nog verscheidene relmuizen in het rondte, het geruis van de windmolens is momenteel behoorlijk te horen, de wind, uilen en zo af en toe een hond die snurkt. Bij tijd en wijle, als de wind de verkeerde richting opstaat, horen wij hier het lawaai van de windmolens, erg vervelend kan ik zeggen, een continue slag hoor je... Werkelijk een behoorlijke aantasting van zo'n prachtig gebied. JAMMER erg JAMMER... maar ja...
Hierboven even een foto van een klein stukje van onze half-wilde tuin, overal in de tuin staan de springbalsemientjes vrolijk te bloeien, zo ook het leverkruid. De herfstasters beginnen al te bloeien en nog verscheidene andere bloemetjes. Eerlijk gezegd kunnen we volgende week dus nog helemaal niet weg, daar het nog allemaal veelste mooi is...

Foto hierboven zit een klein verhaaltje aan vast. Afgelopen week is de balustrade gereed gekomen, boven, zodoende hebben wij het bed naar boven verplaatst. Het bed stond er nog maar net goed en wel, of wij zagen onze Femke (de relmuizenvangster) al op het bed staan. Je zag haar denken: Zo kan ik er nog gemakkelijker bij. De relmuizen rennen vaak over dat randje waar zij bij opstaat. Dat het bed naar boven verhuist is, is wel weer een behoorlijke vooruitgang, nu kunnen we op de onderste mezzanine een heuse woonkamer maken, nou ja... gezellige zitkamer. Tja... zo blijft er werk. Maar we zijn er wel blij mee, omdat er zo best veel extra ruimte bijgekomen is.

Hierboven ons Belletje, lekker liggend in het slaapkamer raam. Vaak als we wakker werden lag Belletje in het raam te slapen, waarschijnlijk ga ik dat morgenvroeg missen... Dan moet ik het weer doen met de namaak poes.

Och, zeg zelf... zoiets ga je toch missen. Zo heerlijk op een houtstapeltje liggend. Ja, ik mis ze nou al... en ik kan zeggen dat ik het vanmorgen niet geheel droog hield toen ik ze stuk voor stuk in hun reismandjes deed. MAAR... het was ontzettend fijn met de katten hier om ons heen de afgelopen weken en wie weet gaan ze in de toekomst, als we weer voor langere tijd hier heen gaan, weer gezellig met ons mee.

Afgelopen week zijn we ook af en toe wat aan het toeren geweest. Zo ook door het noorden van de Montagne Bourbonnaise, een ietwat andere omgeving waar we in het verleden wel eens een huis gehuurd hebben. Leuk om al die oude bekende plekjes weer even terug te zien en wat nieuwe plekken te bewonderen. Mooie omgeving hoor! Gaat er een belletje bij iemand rinkelen? En wat weer een schitterende muurschildering hè!

Ook hebben we van de week even de nieuwe vriendin van een vriend van ons gekeurd... GOED GEKEURD. Om een beetje indruk bij haar te maken hebben we even een heerlijke zelfgebakken appeltaart van appeltjes uit eigen tuin gemaakt. Flinke dot slagroom erop en smullen geblazen. Had ik me daar nog heerlijk een enorm stuk voor mij ALLEEN over, althans dat dacht ik, zijn onze buurtjes er alweer... Tja, dan moet je delen hè? Grapje, erg gezellig dat onze buurtjes er weer zijn, dan deel ik graag ;-)

woensdag 7 september 2011

Week 9 zomer 2011

Tja, alweer een week voorbij. Een week waarin Henk vijf dagen naar Nederland geweest is, een week waarin ik vijf dagen hier 'alleen' zat, een week waarin weer verscheidene relmuizen gesneuveld zijn, een week waarin we ons meer en meer bewust werden dat het einde van ons verblijf hier in zicht komt, een week waarin we af en toe als kleine kinderen kibbelden, een week waarin we eters hadden, een week waarin het mooie weer af en toe afgewisseld werd met een pittige onweersbui, een week waarin de fotograaf voor de derde keer langskwam, een week waarin we wat geklust hebben, een week waarin we van plan waren om een appeltaart te bakken van eigen appels uit eigen appelbomen, een week waarin we besloten hebben om nog niet met de tomettes in de schuur te beginnen vanwege tijdgebrek, een week waarin we vol bezorgdheid naar de walnotenbomen kijken ons afvragend of ze op tijd klaar zijn om ze op te rapen evenals de tamme kastanjes... Een week die voorbij was voordat we goed en wel in de gaten hadden dat ie begonnen was. Een week waarin de somberheid vaak even om het hoekje kwam kijken. Somberheid omdat we ons er zo van bewust waren dat de tijd voorbij vliegt en dat de zomer op z'n einde loopt. MAAR... we zijn nog niet weg... nog lange niet... De tiende week zijn we weer vol goede moed ingegaan. Hieronder een verslagje hoe een doorsnee dag hier voorbij vliegt, een verslagje van vandaag... met foto's van vandaag.
Tegen 8.30 uur zijn we tot ons bed uitgerold, oké... ik een dik kwartier later. Een run naar onze badkamer, wasbeurt en de tanden een onderhoudsbeurt. Althans zo zou het moeten zijn, toch?

Ware het niet dat wij voor al dat gepoets aan, eerst bijkomen moeten in het zonnetje, met een flinke bak kwark met inhoudt (chocolade) en een grote mok koffie. Daarna sloften wij richting badkamer om onszelf een beetje op te kalefateren. Na dat hele gebeuren was het al zo rond tienen. Henk vertrok naar Mayet voor de hoognodige boodschappen en ik gaf de beesten wat te eten en ben even met ze de berg opgelopen voor hun hoognodige behoefte.

Weer terug met de honden, heb ik mijn schoenen voor de .. tigste keer ingevet. Ze drogen hier enorm uit.

De 'poepbak' van de katten, bah..., de dagelijkse schrobbeurt gegeven.

Zo tegen 11.00 uur was Henk weer terug met de hoognodige boodschappen en de ... tigste zak kattengrit. Nadat we de spullen opgeruimd hadden, hebben we ons klaar gemaakt voor vertrek. We hadden een afspraak voor een etentje bij een vriend van ons, waar we om 11.30 uur zouden zijn, wat helaas niet gelukte... om er op tijd te zijn.

Op de weg ernaar toe nog even snel een kiekje gemaakt van Laprugne, het dorpje waar Le Pre Bonnet ook onder valt.

Tegen 12.00 uur konden wij eindelijk aanschuiven. Een heerlijke Franse maaltijd buiten in het zonnetje met uiteraard teveel wijn. De uurtjes vlogen voorbij, weer wat nieuwe Franse woorden erbij geleerd. Na het dessert nog een kop thee gedronken, daarna met z'n viertjes (de honden waren ook van de partij) vertrokken.

Tegen 16.00 uur waren we weer thuis, gelijk aan de slag om het teveel aan eten weer weg te werken. Eerst even met de honden lopen daarna samen verder gegaan met de balusters. Tussentijds nog even een kop koffie genoten en...

Voordat we er erg in hadden was het 18.20 uur. Te vroeg om alweer te gaan eten, zodoende nog eventjes verder klussen.

De honden lagen geduldig te wachten op hun volgende uitlaatbeurt, terwijl wij bezig waren...

Twee weken geleden zagen we ergens op ons terrein een boom waar allemaal appels in zaten. Nou staat hier wel een appelboom, maar van het bestaan van deze wisten wij niet. Deze boom is helemaal verwilderd en de meeste appels hangen op een verschrikkelijke hoogte, zodoende willen wij hem een grote snoeibeurt geven, waar ik vanmiddag alvast een klein beginnetje mee gemaakt heb door het dode hout er wat uit te halen. Hoe we dat verder aanpakken moeten, weten we eerlijk gezegd nog niet, even googelen. Ik heb er geen flauw idee van of je zo'n boom helemaal terug kunt snoeien en of ie dan ook nog appels gaat dragen.

Henk heeft in tussentijd nog wat verder gewerkt aan de balustrade, weer een stukje gereed.

Rond 20.00 uur zijn we gestopt, hebben de boel de boel gelaten en zijn met de honden gaan lopen, een kleine wandeling. 21.00 uur... eten gemaakt en gegeten, koffie gedronken, het laatste nieuws op de tv gekeken, uitbuiken, nakletsen. 24.00 uur... Henk is richting bed vertrokken (morgenvroeg thuiswerken) en ik zit hier dus nog eventjes achter de laptop, haha ja... anders kon ik dit blogje niet maken. Tja, zo is zo'n dag zo voorbij en heb je eigenlijk nog niet zo hele veel gedaan, nou ja... wel genoten, dat dan wel, maar... niet zo heel veel geklust.

vrijdag 2 september 2011

Week 8 vervolg...

Z0, nog even een paar foto's voor de leuk.
Overal om je heen zie je hier van die prachtige bemoste bomen, het is hier een vrij nat gebied. Al is het hier dagenlang mooi weer, dan nog krijg je een nat achterwerk als je bij ons huis op het gras gaat zitten. De grond is meestal vrij vochtig, niet in die mate dat je soppent over het gras loopt, maar toch... Voordeel ervan is dat het gras altijd groen is, toch???

Hierboven een foto die gisteren gemaakt is tijdens één van onze hele vele wandelingen.

Onze Mitsie die haar stok stevig verdedigd. Tijdens de wandelingen wordt er vaak om de stokken gevochten, nou ja gevochten... ze zitten mekaar telkens uit te dagen door met een stok vlak onder de neus bij de ander langs te pareren in de hoop dat de ander toehapt en dan grommen. Ik begrijp ook niets van dat spelletje, maar het is bijna iedere dag raak. Vanavond even bij Henk uitproberen als hij weer thuis is, met een heerlijke hamburger ;-)

Op heel veel paden zie je hier water over de weg stromen, altijd spannend om te zorgen dat je geen natte voeten oploopt. Met stok van steentje naar steentje wiebelend. Vooral als het geregent heeft, erg leuk...

Voor de honden is het dikke pret, al dat water...

's Avonds ligt de meute vaak uitgeblust ergens in huis te ronken, jawel ronken, de één snurkt nog luider als de ander. Helaas hebben we maar één hele dikke grote kussen die favoriet is bij allen, wie het eerst komt heeft plek... De kussen is doorgaans altijd bezet. We hebben wel meerdere kussens, maar die zijn niet zo in trek. Gezellig toch?

Heerlijk die beestenboel hier om ons heen, dat geeft voor ons een echt thuisgevoel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Afgelopen week mijn haar laten knippen, dus momenteel zonder vlecht door het leven. Onze vriend Dennis komt ook weer regelmatig langsgewandeld, hij was even een tijdje uit beeld vanwege een kleine verbouwing aan zijn huis, die wij t.z.t. gaan bewonderen. Voor mijn Franse taal wel goed, de dagelijkse babbeltjes met Dennis. Woordenboekjes erbij, Frans Duits Engels en Nederlands doorelkaar brabbelend komen wij er wel uit. Nog even gekker en ik bral er ook nog Russisch doorheen. Vaak als Henk er niet is wordt ik er dubbelop mee geconfronteerd dat mijn Frans nog heeeeeeeeeel veeeeeeeel te wensen over laat. Best wel erg vervelend, stom toch... dat die Fransen helemaal geen Nederlands kennen??? Dat had het leven wel wat gemakkelijker gemaakt hiero... Ik schaam me diep, maar de afgelopen weken heb ik nog geen lesboek in de handen gehad. Het stomme is, dat ik daar het geduld nog helemaal niet voor opbrengen kan, evenals de hele vele schildersdoeken die ik meegenomen had, deze staan er nog net zo blanco bij als dat ze waren of de hele vele boeken die er op enkele na nog ongelezen bij liggen. Dit had ik me allemaal wel een beetje anders voorgesteld, maar 's morgens zit ik veelal te popelen om verder met het klussen te gaan en voordat we er erg in hebben is het alweer een uur of acht, tijd om eten klaar te maken. Daarna het eten opeten, nog wat nababbelen (als ik alleen ben, babbel ik met de beesten) en dan is het alweer middernacht. Vervelen zit er dus nog bij lange na niet in en ik ben bang dat 11 weken veelste kort is... Zo ondertussen is Henk alweer gearriveerd vanuit Nederland, even wat bijgekletst, gegeten en nou zit ik hier achter de comp en Henk ligt met een verkoudheidje onder het wolletje, daar waar ik hem straks ga vergezellen. FIJN WEEKEND.