Vandaag een zeer droevig bericht van het 'thuisfront'. Zo'n bericht dat je in eerste instantie denkt : ik wil terug... Dat gaan we niet doen, tenzij het echt noodzakelijk is. Maar feit is, dat ik op zo'n moment wel even minstens tien keer flink slikken moet.
Dit is het derde jaar dat we voor langere tijd hier in Frankrijk zitten. Het eerste jaar iets korter om te bekijken hoe het ons zou bevallen. Daarna hebben wij besloten om onze best te doen om jaarlijks minstens vier maanden in Frankrijk te verpozen. Als het ware, te wonen.
Zo voelt het ook, alsof we hier die maanden wonen. Die maanden is Le Pre Bonnet ons thuis. Een mooi thuis, midden in de natuur, dagelijks een beetje een vakantiegevoel... dat wel. Maar het is geen vakantie, tenminste niet datgene wat wij onder vakantie verstaan. Onder vakantie verstaan wij o.a. dagelijks erop uit, mooie dingen bekijken, niet teveel op de centjes letten, lange toertochten maken... gewoon zoveel mogelijk doen en bekijken in 2, 3 of 4 weekjes tijd, zodat je er weer even tegen kunt... tegen de dagelijkse sleur, rijkhalzend uitkijkend naar de volgende vakantie ;-)
Dat alles is hier niet van toepassing. We leven hier eigenlijks gewoon een saai niet noemenswaardig leventje... vandaar deze blog, hahaha... Toch grappig dat je over niets bijzonders jaren kunt bloggen. Ach... rest de vraag : wat is er dan wel bijzonder! Alles is in zekere zin bijzonder, toch!!! Het leven op zich is al bijzonder, neem bijvoorbeeld een mierenkolonie... hoe mooi dat kan zijn om er naar te kijken, mits je er oog voor hebt... heel bijzonder :)
Nog even terug komend op de maanden dat wij ervoor gekozen hebben om hier te leven, dat houdt niet in dat de dingen dan in Nederland stoppen. Nee, daar gaat het leven ook gewoon door. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Zo ook ziektes binnen de familie en of vriendenkring. Vorige zomer, dat wij hier zaten, zijn er twee van onze zussen/schoonzussen met spoed opgenomen in het ziekenhuis en een andere zus/schoonzus van ons had een heel akelig bericht te horen gekregen, ook mijn vader zat met wat kwalen... allemaal van die dingen waar je aan de ene kant het liefst bij zou willen zijn, maar tegelijkertijd beseft dat je dan wellicht nooit voor langere tijd meer weg kunt gaan. Want ja... wij zijn helaas op zo'n leeftijd dat er binnen de naaste familiekring en vriendenkring, toch wel regelmatig zich eens wat voor doet.
Zelf beschouw ik dat als de donkere wolken in de maanden dat we hier zitten. Gelukkig drijven donkere wolken weer over, soms blijven ze een tijdje hangen om uiteindelijk toch weer te verdwijnen.
P.s. twee foto's uit de oude doos...
Nog even terug komend op de maanden dat wij ervoor gekozen hebben om hier te leven, dat houdt niet in dat de dingen dan in Nederland stoppen. Nee, daar gaat het leven ook gewoon door. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Zo ook ziektes binnen de familie en of vriendenkring. Vorige zomer, dat wij hier zaten, zijn er twee van onze zussen/schoonzussen met spoed opgenomen in het ziekenhuis en een andere zus/schoonzus van ons had een heel akelig bericht te horen gekregen, ook mijn vader zat met wat kwalen... allemaal van die dingen waar je aan de ene kant het liefst bij zou willen zijn, maar tegelijkertijd beseft dat je dan wellicht nooit voor langere tijd meer weg kunt gaan. Want ja... wij zijn helaas op zo'n leeftijd dat er binnen de naaste familiekring en vriendenkring, toch wel regelmatig zich eens wat voor doet.
Zelf beschouw ik dat als de donkere wolken in de maanden dat we hier zitten. Gelukkig drijven donkere wolken weer over, soms blijven ze een tijdje hangen om uiteindelijk toch weer te verdwijnen.
P.s. twee foto's uit de oude doos...