Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 27 juli 2016

La Vache...


Nou ben ik wel dol op koeien, maar om 's morgens tegen half zeven wakker te worden van vreemde geluiden in de tuin en te constateren dat er koeien door de tuin sjokken... Zo dol ben ik absoluut NIET op ze.


Al een paar dagen loopt er een groepje koeien los hier in de buurt. Een stuk of 10, waaronder een stier en twee hele kleine kalfjes. Blijkbaar kijkt de boer er niet al teveel naar om. Voor mij is het ook niet echt een optie om naar de boer toe te gaan, de boer woont hier niet om de hoek en Henk zit momenteel in Nederland... dus ook geen auto bij huis.

Plots, vanmorgen in alle vroegte, hoorde ik vreemde geluiden. Toen ik tot mijn slaapkamerraam uitkeek zag ik gelijk wat er aan de hand was.


De koeien liepen doodgemoedereerd met zijn allen door onze tuin, onderwijl alles pletten. Met een rotgang ben ik er in mijn onderbroek en shirtje heen gegaan, maar helaas kon ik ze daar niet wegjagen.
Heel veel bloemen en planten zijn er geplet, waaronder onze prachtige dahlia's die net op het punt van bloeien stonden. Ook zijn ze dwars door de moestuin heen gelopen, vele groenten geplet. Verder zijn er op verscheidene plekken de walkanten van ons stroompje compleet verlopen.

Nadat ze, na ongeveer een uurtje, weg waren heb ik touw gespannen voor de doorgang en bij ons huis. Helaas mocht dit ook niet baten toen ze na een half uurtje terug kwamen, ze liepen dwars door het touw heen ;-(
Tot nu toe zijn ze nog niet hier voor ons huis geweest, momenteel zijn ze weer verder getrokken, maar echt gerust erop ben ik nog niet.


En de honden... die vonden het maar wat spannend. Behalve onze Mitsie, die heeft van dat alles niets meegekregen. Zij lag nog heerlijk op één oor.


vrijdag 22 juli 2016

Vrolijk berichtje...


Mila zonder kapje...


EINDELIJK...

Vanmorgen naar de dierenkliniek geweest, daar waren ze zeer te spreken over haar oogje. De dierenarts dacht zelfs dat ze er nog een beetje mee kan zien.
Eindelijk verlost van alle medicijnen, op 1 oogzalfje na, geen vele bezoekjes meer naar de kliniek, over een weekje of 3 nog eventjes voor een controle. Maar wat ook ontzettend fijn is is dat onze Mila, na hele vele weken, zonder vervelend kapje door het leven kan stappen.

Gisteren nog een paar foto's van haar gemaakt met kapje. Ze was de gehele dag druk met het bekijken van hommeltjes en bijtjes, die ze plots tussen de bloemen ontdekt had.


Je zou het kapje haast gaan missen ;-)


Zo snoezig...


Vidor deed allerlei verwoede pogingen om haar aandacht te trekken...


Maar ons meisje had absoluut geen aandacht voor hem ;-)

Rest mij nog om jullie een fijn weekend toe te wensen vanuit Le Pre Bonnet, wij gaan het vanavond vieren met een dik bord FRIET.

woensdag 20 juli 2016

Hoe het had kunnen zijn...


Heerlijke zwoele dagen, vandaar dat we besloten om een bed buiten te installeren.
Nadat we het bed buiten geplaatst hadden, deden wij ons tegoed aan een zalig koud biertje.



HET LEVEN IS (soms) ZO GEK NOG NIET.

Wat later op de avond ons favoriete maaltje, even uitbuiken om ons vervolgens naar ons buitenparadijsje te begeven.

HOE ZALIG KAN HET LEVEN (soms) ZIJN.

Mila (witkapje) in haar bench, die we naast ons bed gezet hadden. Vidor op zijn kussen, die achter het bed lag, en onze Mitsie op het voeteneind.
Wij samen, verstrengelt, genieten van de prachtige sterrenhemel, luisterend naar de nachtelijke geluiden, het getjirp van de krekels, het stromen van ons stroompje, het zachte geruis van de bladeren op de achtergrond.


OH HOE HEERLIJK (soms) ALLEMAAL.

Onder het zachte gesnurk van de honden dommelden wij langzaam in. Om 's morgens vroeg wakker te worden van het vrolijke gezang van de vogels en het opkomende zonnetje.

ZO ZOU HET MOETEN ZIJN...




Ware het niet dat het een ietsie pietsie anders verliep.

Snikheet besloten wij om een bed buiten te installeren, zwoegend en zwetend stond het bed, met loodzwaar matras er uiteindelijk. Tussen alle bedrijvigheid door hebben wij ons tegoed gedaan aan een glas bier. Het biertje werd wat lauw, omdat uitgerekend op dat moment onze Mila zich meldde... WAKKER, dus spelen.

Niet getreurd, 's avonds ons favoriete maaltje... die wat later was als dat er in de planning stond. Zodoende vrij vlot, nadat we gegeten hadden, naar ons buitenbed.

Mila vond het al met al niets om buiten in de bench te slapen en liet dat goed blijken. Zodoende hebben wij haar tenslotte maar tussen ons in gelegd. Mitsie liep eerst wat verbijsterd in het rondte, maar ging na wat heen en weer gedrentel alsnog op het voeteneindje liggen. En onze Vidor dacht bij zijn eigen, iedereen op bed... dan ik ook.
Het was een vrij heldere lichte nacht, vandaar dat er weinig sterren te zien waren. Badend in het zweet... mede vanwege de drukte op bed, geen zuchtje wind, de kap van Mila prikkend in mijn nek en het gezoem van prik muggen om ons heen zorgde ervoor dat wij na enkele uren nog geen oog dicht gedaan hadden.
Dit alles deed ons besluiten om ons te verplaatsen.
Henk is uiteindelijk tesamen met Mila vertrokken naar onze slaapkamer, waar het een stuk behaaglijker (koeler) was en ik ben buiten gebleven met Mitsie en Vidor.

Henk heeft alsnog heerlijk geslapen en ik heb ook nog een oogje dicht gehad, al werd ik 's morgens niet wakker van de vrolijke fluitende vogeltjes, maar van de warme zon die volop in mijn bed scheen en van de jeukbulten op mijn armen.

Het bed is ondertussen alweer verplaatst naar binnen.

DAT WAS EENMALIG ;-)

Het idee was leuk TOCH!!!



We dromen nog even verder ;-)

zondag 17 juli 2016

Ergens halverwege juli 2016


Even weer een berichtje vanuit Le Pre Bonnet.

De bbq is achter de rug, de kinders zitten in het hok...


Zodoende heb ik even tijd om een blog te plaatsen ;-)

Eerlijk gezegd ben ik totaal geen fan van een hok of een bench voor honden, maar in het geval met onze Mila is het wel een prettige oplossing. Als ze overdag slaapt ligt ze meestal in dit hok, die we in de keuken geplaatst hebben. 's Nachts slaapt ze, naast ons bed, in een zelfgemaakt hok.
In de auto zit ze in een bench en achter ons huis hebben we ons terras afgebakend...


Al moet ik bekennen dat ze daar bijna niet meer in zit, alleen als we wat oefeningen doen (zit, blijf, lig, volg etc. etc.).


Ze vindt het veel fijner om bij ons te zitten/spelen/rennen en zo langzamerhand gaat dat ook steeds wat beter.
We hebben her en der wat touw neer gelegd als afscheiding, waar zij niet in haar uppie over mag gaan en ondertussen begrijpt ze dat al uitstekend... wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze nooit stiekem eventjes aan de andere kant van het touw kijkt. Na zo ongeveer 1000 keer haar terug gezet te hebben gaat het momenteel over het algemeen prima ;-)
Als het onze Vidor te dol wordt gaat hij vaak aan de andere kant van het touw liggen, al mag hij ook graag wat dollen. Onze Mila heeft een echt krokodillenbekje die ze graag volop gebruikt, hap hap hap...

Van klussen komt momenteel nog niet erg veel terecht, wel heeft Henk ons een fijn wasrek gemaakt waar we grote dingen op kunnen hangen om te drogen of te luchten...


Een wasrek naar oud model...
Super gemakkelijk voor kleden, dekens, dekbedden, maar ook om even de badmat op te hangen o.d.

In de tuin groeit en bloeit momenteel van alles, regelmatig eten we ruccola en andere sla uit de tuin, de courgettes groeien enorm. Hier wilde ik 'als kool' neer zetten, maar vond dat niet zo gepast omdat bij ons de kolen het absoluut niet goed doen.


Regelmatig een kommetje frambozen...

Verder hebben we hier momenteel de parasol geregeld in de tuin staan...


Niet vanwege bovenstaande leuke wolkjes, maar vanwege de behoorlijke hoge temperaturen momenteel.


De voorspellingen voor de komende dagen zijn bar en boos, 30 + graden tot wel zo'n 35 graden.

Dat wordt zweten geblazen en schaduw plekken opzoeken, zitten en ons zo weinig mogelijk verroeren. Gelukkig heeft Henk de komende week nog vakantie evenals de afgelopen week.
Al moet ik zeggen dat het over het algemeen wel lekker koel in huis blijft en dat het hier bij ons 's avonds vaak flink afkoelt.

Komende vrijdag moeten we weer met Mila naar de dierenkliniek, waar ze tot nu toe uiterst tevreden zijn over haar oog... al is ze er wel blind aan, zoals het er nu naar uitziet kan het oog wel blijven zitten.
Ik hoop toch zo dat onze Mila haar kap dan eindelijk af mag, dus lieve lezer van dit stukje... mocht je een beetje tijd over hebben dan duim maar even mee voor haar. Iedere avond doen we momenteel even haar kapje af, dat vindt ze altijd prachtig... kan ze zichzelf eventjes wat wassen e.d. en kunnen wij de kap schoon maken en haar oortjes behandelen.


WITKAPJE... is haar bijnaam ;-)

Trouwens valt me nu pas op dat haar staartje op de foto's hangt, doorgaans wiebelt die parmantig heen en weer.




maandag 4 juli 2016

Incognito...


Langzaam beginnen we hier ons ritme weer te vinden, al moet ik toegeven dat ik, als NIET ochtendmens, er nog wel een beetje moeite mee heb om 's morgens in alle vroegte paraat te zijn ;-)
Hoe het uiteindelijk met Mila haar oogje af gaat lopen weten we nog niet, wel dat het tot nu toe erop gaat lijken dat het oogje behouden blijft... al zal ze er wel blind aan zijn.

Ondanks Mila haar kap is het een heerlijk boefje en is het af en toe flink lachen geblazen met haar.


Mila... incognito ;-)

Regelmatig gaan we ook met zijn allen even met de auto op stap, om op een leuke plek een klein wandelingetje te maken...

Vooruit... even een paar foto's...


Onze Mitsie tussen de bloemetjes...


Genieten van de mooie uitzichten...


De helft van de dagen zitten Mila en ik samen in de kap, zodat we mekaar kunnen zien ;-)


Mitsie die de kuierlatten neemt vanwege ons bijtgraag meisje ;-)


En Vidor... die heeft zich verstopt ;-)