Tjemig wat een knudde weertje zeg... de storm loeit hier om het huis heen, tijdens de wandeling met de honden moest ik me af en toe schrap zetten om overeind te blijven... maar ja, wat doen we er aan! Helemaal niets...
We zijn weer in Nederland... joepie... maar niet heus.
Bij Le Pre Bonnet hebben we wel eens last van wind, maar doorgaans valt het vaak enorme mee bij ons huis. Dat komt waarschijnlijk vanwege de ligging, wij zitten daar wat beschut.
Soms hebben we maar amper in de gaten dat het erg waait, totdat we met de honden omhoog lopen...
Afgelopen twee weken zijn weer redelijk productieve weken geweest, voornamelijk buiten. Daar is maart ook de geschikte maand voor, aangezien de bomen dan nog geen blad dragen en alles in de tuin nog redelijk overzichtelijk is.
Wat later in het voorjaar begint alles als een gek uit te lopen zoals bijvoorbeeld de varens, brandnetels en de bramen. Een groot deel van het terrein is dan slecht toegankelijk.
Uiteraard zijn we tussen de bedrijvigheid door ook nog wel weggeweest. Onder andere drie keer naar Vichy, wat niet onze bedoeling was.
We hadden wat startproblemen met een kleine aggregaat en er zat nog een dag garantie op. Dus... op naar de Brico in Vichy. Daar aangekomen werden we na lang wachten geholpen, lang wachten is in Frankrijk HEEL normaal ;-) Nadat er verscheidene mensen naar gekeken hadden en er ondertussen ongeveer een uur verstreken was, vertelden ze ons dat we de volgende dag even weer langs moesten komen omdat degene die erover ging er niet was.
Volgende dag, hup in de auto, weer op naar Vichy. Wij naar de balie, even wachtten op onze beurt... werden we doorverwezen naar een andere plek, daar waar de monteur zat. Daar aangekomen uiteraard ook een lange wachtrij, totdat we uiteindelijk aan de beurt waren. Ons verhaal doen, dat we de aggregaat op kwamen halen. Kijkt de monteur ons glazig aan en zegt : Hoezo ophalen? Zie je deze stapel papieren. Ergens onderaan lag ons papier, al die anderen gingen voor. Tegen de tijd dat ons aggregaatje klaar was zouden ze ons wel even bellen. De verwachting was dat het maandag klaar zou zijn.
Maandag, geen telefoontje. Zo ook de rest van de week geen telefoontje.
De laatste zaterdag (afgelopen zaterdag) voor vertrek hebben we zelf gebeld. Ja hoor, hij was klaar. We konden hem ophalen.
Zatermiddag, hup in de auto, op naar Vichy. Gelijk naar het hok waar de monteur zat. Na lang wachten, grote rij voor ons, hielp de receptioniste ons. NEE, wij konden de aggregaat niet meekrijgen omdat de monteur vrij was.
Wij weer de winkel in, op zoek naar degene die ons als eerste geholpen had. Gelukkig hielp hij ons gelijk en belde naar de receptioniste.
Terug naar het hok waar de receptioniste zat, even wachten omdat het druk was, maar daarna kregen wij eindelijk onze aggregaat.
Het bleek dat er een bougie stuk was, viel overigens niet onder de garantie. Hadden we dat geweten dan hadden we ons heel wat uren en gereis kunnen besparen. Ook totaal niet naar gekeken... Stom stom stom.
Maar... de kleine aggregaat doet het weer als een tierelier.
Zo... ook nog even een foto van een ander uitstapje... voor de leuk...
Het gaat hier nog flink tekeer, ik dacht bij mijn eigen... als ik nou een blogje blog dan gaat in de tussentijd de wind wel wat liggen... MAAR NEE DUS...
Van die gierende wind om het huis word ik altijd wat onrustig in mijn lijf, evenals met onweer. Tja...
Hier in de tuin moet ik ook nog bezig... maar nu even niet ;-)
Trouwens wel een gekke gewaarwording dat er geen kippen meer in ons kippenhok zitten, geen gekakel... ook geen vers eitje... dat wordt zo dadelijk een boterhammetje kaas.