Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zondag 22 januari 2023

Geen bbq vandaag...

 


De afgelopen dagen is hier behoorlijk wat sneeuw gevallen, ook is de temperatuur flink gedaald.
Vooruit... op zich lijkt het wel even mooi, maar geef mij toch maar wat hogere temperaturen.
De auto staat weer boven, want de weg tot aan onze brievenbus wordt wel dagelijks geveegd maar de laatste paar honderd meter tot aan ons huis niet.
Wel grappig, gisteren werd er op de deur geklopt, stond daar de postbode met een pakketje. We hadden wat lezerij  (o.a. een boek van Dirk de Wachter, een heerlijke nuchtere psychiater) besteld en vuurvaste handschoenen voor de houtkachels (onze oude waren kapot). Bijna genant dat de postbode honderden meters door de sneeuw baggeren moest om onze bestelling keurig aan de deur te brengen, maar erg lief :-)

Tja, veel buitenwerk zit er momenteel niet echt in, behalve sneeuw scheppen, dus wat meer binnenvertier. Heb me al een fijne wollen trui gebreidt, en een paar sokken, veel lezen, zo af en toe een spelletje en zo komen we hier de dagen wel door.
Ook hebben we behoorlijk veel werk aan onze Vidor, momenteel dagelijks luiers en kleden wassen, verder loopt hij heel erg slecht zodat we hem regelmatig daarbij moeten helpen. Emotioneel houdt ons dat ook behoorlijk bezig, omdat we langzamerhand zien dat het einde steeds meer in zicht komt. Maar tot die tijd proberen we nog onze best te doen om samen er nog zoveel als mogelijk eruit te halen.


Grote afstanden kan hij al helemaal niet meer lopen, ook niet meer naar ons weiland. Daar hebben we een klein alternatief op gevonden... de kruiwagen. Hij ligt er vaak als een prins in en ziet zo ook nog even wat meer. Meestal maken we zo dagelijks een klein uitstapje ;-)


Sneeuw is hij dol op...

Ha... nog even over onze wildcamera.
We hadden onze camera even op een andere plek geplaatst en jawel hoor daar zagen we de boosdoeners die onze boerenkool opgesnoept hebben.


Betrapt...


Bijna dagelijks zagen we ze bij de boerenkool (wat er nog van over was).


Even in de lens kijken...

Later hebben we de camera op een andere plek op het weiland geplaatst.


Ook daar is het druk...


Een komen en gaan...

Wel grappig, maar niet de bedoeling, is dat de camera soms ook zonnestralen fotografeert en zelfs manestralen.


Allerlei grappige beelden...


Wel leuk, maar niet onze bedoeling.


Zonnestralen
1 januari, een hele andere temperatuur dan nu.
(die 31 graden klopt niet, dat was alleen in de camera... wel was het prachtig weer)


Denk dat bovenstaande stralen van de maan zijn.
Je weet het niet hè! Wie weet spookt het daar 's nachts ;-)

Ondertussen heel veel foto's van reeën, maar we hopen ook nog op ander wild zoals vossen, dassen e.d., dus de camera hangt nu weer op een andere plek.

Verder eigenlijks niet zo heel veel te vertellen, nog even enkele sneeuwfoto's voor de leuk.


Weer enorme ijspegels...
Aan de achterkant van het huis zitten geen dakgoten.


Een deel van ons weiland...


Van dichtbij, allemaal sneeuwbultjes ;-)


Hij heeft het zo echt wel naar zijn zin...
 
Als laatste van deze blog nog even een kijkje in onze keuken. Het werkgedeelte, waar we veel verpozen, daar hebben we de gehele dagen een pracht zicht op de vele vogeltjes die snoepen van het lekkers wat we daar voor ze hebben.


Tijdens het koken en of tijdens de afwas continu zicht op de vele vogels.


Altijd leuk om te zien. Op de foto allemaal koolmeesjes.
Verder zitten er vaak zwartkopjes, pimpelmeesjes, roodborstjes, spechten e.d.
Het vliegt echt de gehele dagen door.


Een roodborstje in de wingerd.
Sommige vogeltjes slapen in de gaten van ons huis.


7 opmerkingen:

von zei

Fijn Cilia weer een mooi, gezellig stukje met een lach en een traan
De traan begrijp je, wat aandoenlijk zoals Vidor in die kruiwagen ligt op zijn dekentje. Wat zwaar toch hè, figuurlijk, een hond waarvan je weet dat je . . .
De liefde voor Vidor spat van je blog.
Veel liefs en sterkte xxx

.

Cilia zei

Bedankt Yvonne,

Tja, dat knaagt behoorlijk, vooral ook omdat je niet zeker weet of je er nog goed aan doet om hem bij je te houden. We zien Vidor momenteel voornamelijk als een hond met een zwaar handicap (een vreselijk rot handicap) die nog graag wil maar niet meer datgene kan wat hij allemaal zou willen. We bekijken het van dag tot dag...
Trouwens in de kruiwagen hebben we onderin een lekkere dikke kussen liggen zodat het wat comfortabeler voor hem ligt, hij vindt het volgens mij best wel leuk... zo komt hij weer een klein beetje verder van huis af. Wel gaat hij dagelijks nog vaak even naar buiten voor zijn behoefte e.d., maar dus niet meer zo ver en al helemaal niet alleen.
Ook laten we hem niet meer langer dan een uurtje alleen thuis.
Gelukkig hebben we hier alle tijd voor hem, als we beiden buitenshuis aan het werk waren dan had het niet meer gekunt.
Als hondenliefhebster weet je, net als wij, dat ooit de dag komt dat we afscheid moeten nemen. Maar telkens weer is het, voor een emotioneel mens als dat ik ben, een hard gelag. Dan had ik graag wat rationeler willen zijn, maar helaas.

Toch hebben we desondanks ook nog (gelukkig) veel plezier samen, zo tussen het luiertjes wassen door.
Even tussen ons, afgelopen nacht kwam ik bijvoorbeeld op de slaapkamer... me verheugend op mijn net verfrist heerlijk ruikend bedje. Man ooh man 't was net of ik in een urinoir terecht kwam... had Vidor heerlijk zijn luier vol geplast ;-)
(daar mag je uiteraard niet om lachen hoor!)

Heel veel liefs daar in het hoge noorden,
Groetjes van een natuur bolletje ;-)

von zei

Nee lieve Cilia, ik lach daar niet om en kan alleen maar zeggen dat ik met je mee voel en wij het precies hetzelfde zouden doen. Alles voor toch nog wat fijns voor Vidor. Het rationele op die momenten is bijna niet te doen voor ons soort mensen
Hét eeuwige dilemma tussen hart en verstand. Hoe toevallig: bij het overzetten van mijn gastenboek stuitte ik op een berichtje van jou toen Emma overleed . . . Tranen met tuiten. Ook jij veel liefs in het mooie Frankrijk met nog wat extra xxx voor Vidor.

Cilia zei

Hoi Yvonne, ik bedoelde het grappig, het urinoir verhaal (overigens wel waar). Wij kunnen er soms wel om lachen dus lieve Yvonne daar mag jij zeker weten ook om lachen. Vaak moeten we Vidor vanachteren ondersteunen tijdens het lopen, lijkt soms ook hoog komisch als Henk zo gebukt voor het raam langs loopt.
Vidor is ook nog steeds erg eigenzinnig, wil ik (gebukt duwend) rechts wil hij bijvoorbeeld links... zet hij zich gewoon schrap.
Uiteraard hier al menig zakdoek vol gesnotterd, maar zo lang hij nog bij ons is proberen we er nog zoveel mogelijk leuke momenten uit te halen.

Ja Emma, zo'n prachtige hond en erg plotseling. Eén ding is wel zeker, Emma heeft een erg fijn leven bij jullie gehad.

Geniet jij daar in Zweden maar heerlijk van jullie prachtige Elin en uiteraard van Roos en Laura... en natuurlijk samen met Dick.
Wij doen hier ons best, gaat momenteel wel moeilijk want het is spekglad buiten ;-)

Liefs van mij,
Cilia

von zei

Ja hoor meid, ik zie ook zeker de humor in van al dat 'gedoe' en dat is maar goed ook!😉

Anoniem zei

Ha Cilia,
Die laatste periode met je hond is moeilijk. Langzaam afscheid nemen, tranen. Ik vond dat met Sus ook heel ingewikkeld. Heb ook jaren gewacht tot ik weer een nieuwe hond nam. Hoop dat ik de komende, zeg, tien jaar van deze emotionele moeilijke keuze ben vrijgesteld.

Cilia zei

Hoi Hent, ik zag dat de reactie van jou was vanwege de naam Sus... dat was ook een prachtige hond (heb net nog even een oude blog van je bekeken waar een foto van Sus opstond).
Ja, is best een moeilijke tijd, vooral omdat onze Vidor nog zo graag wil maar helaas niet meer veel kan. We leven momenteel een beetje van dag tot dag, zonder teveel te plannen.
Vriendelijke groetjes van mij,
Cilia