Nog 1 dag...

Nog 1 dag en dan hebben wij hier VAKANTIE.

Het huis is al helemaal in kerststemming, al ging er wel even wat mis.
Zoals, meestal jaarlijks, had ik de schouw mooi versierd met allemaal dennentakken, lampjes, glittertjes en glimmertjes (bling bling). Kwamen we terug van het boodschappen doen... hangen de lampjes er plots wat vreemd in, zo ook enkele takken, er lag zelfs wat bling bling op de grond en HEEL VEEL dennennaalden, echt HEEL VEEL. Waarschijnlijk is er even een kat over gelopen, geen idee wat er precies gebeurt is, feit was wel dat het er niet meer uit zag.
De takken opnieuw wat herschikken was geen optie, want zodra je aan een tak kwam vielen er de wereld naalden af. Dus... alles eraf gehaald en een alternatief verzonnen.

Denk toch dat ik er morgen nog even wat nieuwe takken op leg ;-)

Verder al enkele bomen gekapt, waaronder 1 boom die nogal wat spannend was... Vaak kun je aan de boom zien welke kant hij zelf het liefste op zou willen vallen, deze boom (ongeveer een metertje of 20/25) wees richting onze vlonder. Dus besloten wij om de boom met een erg stevig touw te begeleiden.

Dat geeft altijd vrij veel voldoening als dan de boom uiteindelijk precies daar valt, daar waar je hem hebben wou.

Hier ligt de boom al om, tijdens het zagen ben ik met de honden naar binnen gegaan en kon het spektakel vanuit het keukenraam bewonderen.

Keurig tussen twee paaltjes, naast 1 van beide paaltjes had ik dit jaar net een nieuwe vlinderstruik gepoot, die staat nog fier overeind.

Altijd wel weer een beetje spannend ;-)

Trouwens de boom, een es, was zo goed als dood.

Maar goed, genoeg gebabbel dit jaar. Zoals ik in het begin al zei : nog 1 dag en dan hebben wij vakantie. De komende weken beloven vrij drukke weken te worden, gezellig druk bedoel ik... althans ik ga ervan uit dat het gezellig gaat worden, is nog even afwachten hè. Dus naar alle waarschijnlijkheid komt er niets van het bloggen terecht.

 Zodoende dit jaar alvast vroeg :

FIJNE KERSTDAGEN

EN EEN

GOED EN GEZOND

2020

toegewenst

Vanuit Le Pre Bonnet

HENK EN CILIA

~~~~~~~~~~~~~~~~

Opdat 2020 een aangenaam jaar mag worden...

PROOST 🍷

Verder wil ik een ieder bedanken voor de vele leuke lieve reacties op de blog en via de mail het afgelopen jaar.

Tot ergens in januari 2020 👋

Biefstuk en kalfsvlees ;-(

De kerstdagen komen er weer aan.

Dus... moet er bedacht worden wat er dit jaar op het kerstmenu komt.
Massaal worden er weer HELE VELE dieren geslacht om tijdens de kerst op ons bordje te belanden. Eigenlijks erg triest als je er goed over nadenkt. Dus... verstand op nul en smullen maar.

Onderstaande koeien en kalfjes belanden n.a.w. ook ooit bij iemand op het bord, misschien op die van ons.

Zoiets gaat wel eens door mijn hoofd als ik even bij de koeien en de kalfjes sta.

Gelukkig hebben deze koeien en kalfjes tot nu toe een aardig leventje, staan lekker bij elkaar op een weiland vlakbij ons (bij onze brievenbus). Hoop van harte dat ze zich niet bewust zijn van wat er uiteindelijk staat te gebeuren.

Hoe dan ook, ik heb ze even op de foto vereeuwigd :-)

Nog geen gele oormerken, zo lief...

Een prachtige dame...

Af en toe worden ze wat bijgevoerd...

Knuffelen mag niet, omdat de kans aanwezig is dat moederkoe ze dan verstoot.

Maar... ziet er ERG knuffelig uit :-)

Moeders houdt me goed in de gaten...

Want er ligt nog een piepklein krullenbolletje.

Tot nu toe staan er drie kleine kalfjes.

Bovenstaand kalfje is een echte spring in het veld.

Acht mooie Salers, twee Charolais en drie kalfjes.

Afgelopen zomer stonden er meer koeien en kalfjes, waar die momenteel zijn weet ik niet. Tja... misschien ook maar beter om niet alles precies te weten ;-(

Hoe dan ook, ze blijven mooi... althans dat vind ik.

P.s. Ondertussen vier kalfjes. Afgelopen nacht is er weer 1 bijgekomen. Nog geen foto, maar het is een piep klein bruin salers kalfje.

Winterwerkplek en meer...

In de wintermaanden verruilt Henk zijn mooie werkplek (de plek in huis met het mooiste uitzicht) voor een werkplek in de woonkeuken. Dit in verband met de warmte, de woonkeuken is in de winter de meest behaaglijkste plek in huis.

Henk op zijn winterwerkplek...

Zoals op de foto te zien is het huis alweer in kerstsferen.

Altijd leuk werk zoals bijvoorbeeld bovenstaande guirlande te maken, een echte uiteraard. 

Afgelopen weekend waren we nog even naar een kerstmarkt. Eerlijk gezegd zo NIET mijn ding, eigenlijks was ik binnen 5 minuten, wat zeg ik... binnen een minuut, al klaar. Maar goed toch even rondgelopen over de grote markt, dan hebben we dat ook maar weer gehad.

Normaal gesproken komen ze hier bij ons 1 a 2 keer per jaar (zomers) van de gemeente om te maaien. Plots hoorden we wat lawaai, kwamen ze nu ook om te maaien.

Op zich wel mooi, dan lijkt het net alsof de weg wat breder geworden is. Strakke bermen, nou ja... ietwat strakkere bermen. Helemaal keurig...

Moet zeggen dat het wel altijd prettig voelt, alsof we er ook een beetje bij horen. Want tja, we zitten hier toch behoorlijk afgelegen aan een zandpad ;-)

Ze gaan altijd keurig tot aan ons huis, ondanks dat het pad door loopt, maaien ook nog even gelijk een stukje bij ons en gaan dan weer terug. Netjes toch!

De weg omhoog, al met al te samen met het zandpad zo'n 1 km lang, netjes gemaaid.

Mooie luchten tijdens onze middagwandeling...

Het werd alweer wat donker.

Na de wandeling met zijn allen weer fijn rondom de warme houtkachel. Heeft altijd wel wat zo in de winter.

Onze Femke, in een mandje met aanmaakhout, naast de houtkachel.

Vandaag trouwens nog even weer bloed afgenomen. Verbaasd me nog telkens hoe dat hier gaat. Ten eerste komen ze hier bij ons thuis, dus hoef ik nergens heen, dan het zoenen... wat hier waarschijnlijk zeer gebruikelijk is, zoenen bij aankomst en zoenen als ze weer vertrekken. Vervolgens ligt dan de volgende dag de complete uitslag in de brievenbus. Wat wel fijn is, dan kunnen we gewoon zelf op ons gemak bekijken hoe de stand van zaken is.

Dus... morgenvroeg de uitslag. Altijd wel een beetje spannend, maar tot nu toe was het telkens goed en ik voel me goed, dus heb ik er wel wat vertrouwen in.

Sinds ze vorig jaar september constateerden dat ik de ziekte van Horton had wordt mijn bloed, tot nu toe, continu in de gaten gehouden.

Verder is er hier niet veel bijzonders te vermelden.

Zo af en toe prachtig weer, af en toe grijze luchten, af en toe regen en op de tegenoverliggende bergen een beetje sneeuw.

Bomen kappen, dode bomen wel te verstaan... die hadden wij in de zomer al voorzien van een lintje, anders herken je ze nu niet. Enkele essen en enkele elzen. De essen zorgen voor erg mooi brandhout, brandt lekker lang en het wordt erg warm. De elzen branden op zich ook goed, maar minder lang en iets minder warm.

Ah... en van de week stamppot gezouten snijbonen gegeten. Afgelopen zomer hadden wij veel snijbonen ingemaakt met zout. In het verleden kregen wij 's winters wel eens een emmer van Henk zijn vader, waren we dol op. Dus dit jaar voor het eerst zelf geprobeerd... smaakte PRIMA. Nog vele maaltjes te gaan, als het goed blijft.

Ene week stamppot boerenkool en de andere week stamppot snijbonen. We zouden kunnen overwegen om dagelijks stamppot te eten en kogelrond uit de winter tevoorschijn komen, van die hangende stamppotbuiken over de broekband heen, want tja... we eten daar standaard veel teveel van ;-)

Alvast weer een goed weekend toegewenst vanuit hier.

Vleermuis...

De afgelopen dagen was ik veel in de kelder bezig.
In een hoek van de kelder hadden we nog een hele berg zand liggen, zand dat door de jaren heen uit de muren gekomen is.
Dat zand gebruiken we hier in huis en buiten, gemengd met kalk, om muren te voegen. Vandaar dat we dat nog altijd in de kelder hadden liggen.
Vandaag heb ik zo'n 60 emmers zand naar buiten gebracht en er ligt nog meer.

Zoals ik al eerder vermeldt heb zijn we in de kelder druk bezig met het opnieuw voegen van de muren, schiet trouwens al lekker op... 3 muren zijn zo goed als klaar, nog 1 muur te gaan.
Vanwege die ene muur moest die berg zand daar weg. De keuze was : of het verplaatsen naar een andere plek in de kelder, of buiten een plek te creëren. Dat laatste is het uiteindelijk geworden, een leuk taakje voor mij... trap op trap af met twee volle emmers zand, even zweten zeg maar gerust.

Plots zag ik dat ik een toeschouwer had...

Het keek stiekem vanonder zijn vleugeltjes vandaan.

(een sterk ingezoomde foto)

Het hing aan een snoer aan het plafond, vlak boven mijn hoofd.

(de originele foto)

Een vleermuisje.

Het hing aan twee hele kleine voetjes, zo lief...

(foto van de achterkant)

In gedachten zie ik al voor me : straks de kelder mooi opgeknapt, hangt er een hele groep vleermuizen aan het plafond... durf ik de kelder niet meer in ;-)

Ochtendwandeling...

Ondanks dat het best even leuk was in Nederland, is het toch weer fijn om hier in Le Pre Bonnet te zijn.
Weer leuke lange wandelingen, met de honden los, door de bossen... in Nederland heb ik ze vaak aangelijnd (wetende dat we daar niet zo lang zijn en ze hier de gehele dagen vrij rond kunnen rennen, dus hun energie weer volop kwijt kunnen).
Weer heerlijk in de stilte van de bergen, de echte donkere nachten, de ruimte rondom ons huis, de houtkachel die de gehele dagen aan staat te snorren, hout sprokkelen in de bossen, de leuke uitstapjes etc. etc.

Uiteraard is het hier ook niet altijd even zonnig...

Soms wordt het wereldje plots een stukje kleiner...

Toch heeft het wel wat...

Gelukkig duurt het vaak maar even...

Daarna de dikke jas aan, hondenkoekjes mee en aan de wandel.

Dit keer had ik mijn fototoestel mee, zodoende neem ik jullie even mee op mijn ochtendwandeling.

Even kijken of er ook wat te zien is op ons weiland...

Heel in de verte kijken er twee terug naar ons...

Niet dagelijks, maar wel regelmatig komen we reeën tegen in de bossen. Onze honden gaan er soms even achteraan totdat ik roep dat het klaar is... dan weten ze dat ik het gezien heb, of... dat ze weten dat ze dan een hondenkoekje krijgen. Dat zou ook kunnen zijn ;-)

Weer verder met de wandeling.

Doorkijkje met zicht op La Chabanne...

Vaak horen we de kerkklokken van La Chabanne tijdens onze wandelingen.

Zicht op La Presle, een klein gehuchtje met twee vaste bewoners en enkele tweede huisbezitters.

La Presle ligt niet ver bij ons vandaan, regelmatig lopen wij daar langs... vooral als we een klein rondje willen lopen (van ongeveer een half uur tot drie kwartier). 's Morgens maak ik doorgaans een veel langere ronde en loop ik met de honden door de bossen en over de weilanden.

Tijdens onze wandelingen komen we zelden iemand tegen, enkel een boertje die op het land bezig is.

Dit keer kwamen we niemand tegen.

We lopen over een open stuk met mooie vergezichten...

Vervolgens dwars door de bossen, met veel klim en klauterwerk langs kleine kabbelende stroompjes.

Even genieten van de paddenstoelen.

Eén van de laatste vliegenzwammen dit jaar.

Altijd leuk...

Gaan vervolgens zo door de bossen naar ons huis.

Nog een klein obstakeltje...

En dan zijn we op ons weiland.

SCHRIK...

Enorme gaten in onze mierenbult, geen flauw idee wie of wat dat gedaan heeft.

Ook bij een tweede mierenbult van die enorme gaten.

Hoop van harte dat de mieren zich goed diep onder de grond verscholen hebben en dat ze in het voorjaar weer vlijtig alle gaten dichten.

Nog even bij de boerenkool langs, die doet het goed en smaakt geweldig ;-)

Na zo'n anderhalf uur weer thuis, bij de houtkachel met een warme kop koffie...

~~~~~~~~~~~~~~~~

Voor degenen die aan Sinterklaas doen, alvast een 

FIJN SINTERKLAAS FEEST

(Wij doen er niet aan, in de loop der jaren is gebleken dat sinterklaas ons hier niet weet te vinden. Heb er uiteraard veel om getreurd, maar me er uiteindelijk toch maar bij neergelegd)

Even genieten...

Vandaag was het even genieten van het zonnetje ;-)

Als de kat van huis is...

Na een redelijk relaxte reis kwamen we zo rond een uurtje of acht 's avonds aan bij ons huis.
Het eerste wat we dan doen is de honden uit de auto laten en vervolgens de katten bevrijden uit hun reismanden. Zorgen dat het licht het weer doet en het water weer stroomt.
Daarna de kachel opstoken, want het voelt dan alsof we maanden weggeweest zijn.
Auto uitruimen en dergelijke.
Zie ik al vrij vlot dat ons huis er iets anders uitziet als dat we het achter gelaten hadden, ietwat rommeliger.

En jawel hoor, de muizen hadden weer flink gefeest tijdens onze afwezigheid.

Ze waren stevig aan het slepen geweest met bouillonblokjes, hadden even bij de ketjap fles en bij de pot honing gezeten (alles lekker bakkerig).
Verder hadden wij de koelkast uitgezet en de deur open gelaten toen wij vertrokken. Hebben ze een dop van een slasaus fles in duizenden stukjes verpulverd, door de hele koelkast heen. Zodoende konden we eerst de koelkast helemaal schoon maken voordat we er wat in konden zetten.

Eén ding keek ik wel behoorlijk vreemd van op, dat muizen blijkbaar ook dol op rode pepers zijn. Op meerdere plekken in huis had ik rode pepers liggen te drogen, deze hebben ze helemaal vermalen. Tevens pepertjes die ik al gedroogd had en in een niet afgesloten pot (om te voorkomen dat ze zouden gaan schimmelen) in de keuken had staan, hebben ze allemaal uit de pot gehaald en vermaalt.
Gelukkig heb ik nog enkele strengen met pepers hangen, blijkbaar konden ze daar niet bijkomen. In gedachten zie ik ze al onder zo'n streng staan overleggen hoe daar bij te moeten komen.
Trouwens bij de kruiden flesjes stond het dekseltje van de paprikapoeder ook open, wellicht waren zij van plan om daar vanavond even van te gaan snoepen ;-(

Een camera in huis had wel leuk geweest, ik had wel willen zien hoe ze zich hier vermaakten tijdens onze afwezigheid. Fijnheid om op een dikke duizend kilometer afstand te zien hoe ze zich vermaken tussen onze spulletjes, maar niet heus.
Hoe dan ook, slim zijn ze toch wel : 'Ah, die gekke mensen zijn weg, kom jongens we nemen het er even van.'

Maar goed, de ergste rommel is aan de kant, onze buiken gevuld met een lekkere warme hap en morgen een nieuwe dag.

Weer thuis in Frankrijk.

Lonkende bergen...

Even weer in Nederland.

Best weer een beetje wennen in het begin.
Ondertussen was ik er zo'n 4 a 5 maanden niet meer geweest.
Aan de ene kant ben ik best een behoorlijk sociaal mens die graag even mag klepperen, maar aan de andere kant hou ik ook enorm van stilte en een teruggetrokken leven.
De balans tussen beiden vinden, daar heb ik soms nog wat moeite mee.
Twee weekjes Nederland is eigenlijks veel te weinig, veel te weinig om al onze lieve vrienden en familie te bezoeken en of te ontvangen. Te weinig tijd om alle achterstallige klussen hier aan ons huis en de tuin te realiseren. Te weinig tijd voor zovele dingen die we eventueel wel hadden willen doen.

MAAR... de bergen lonken alweer.

Nog even twee nieuwe banden onder de auto, nog even een beukenhaagje poten, nog even boodschappen halen, nog even.......

EN DAN... weer op naar Frankrijk.

Trouwens best wel even genieten hier in Nederland.

Dat dan wel ;-)

Een vieze neus...

Wat te doen aan een vieze neus?
Gekke vraag, snap ik... maar toch zitten wij ermee, al jaren.
Al jaren kijken wij tegen een vieze neus aan.
Schrobben, boenen, poetsen, niets helpt.
Het lijkt alsof de neus met de jaren viezer wordt.
Dat lijkt niet alleen zo, dat is ook zo.
Langzamerhand begint het op een borrelneus te lijken.

De vieze neus...

Dat de 'neus' zo vies is komt omdat wij ons daar vaak aan vasthouden bij het trap(je) lopen.

In het begin omdat wij ons daar altijd bukken moesten bij de doorgang van de keuken naar de 'schuur', daar waar ook leefruimte is en het toilet, badkamer e.d. M.a.w. wij gaan met zeer grote regelmaat daar langs.

De keuken ligt hoger dan de 'schuur', vandaar.

Maar sinds Henk de doorgang verhoogt heeft zou je denken dat het niet meer nodig is, desondanks houden wij ons er nog altijd aan vast ;-)

Heb van alles geprobeerd, maar ik weet absoluut niet hoe ik die steen schoon krijg.

Weerpraatje en kelderverblijf...

We beginnen met het weerpraatje...

Regelmatig buien, tussentijds wat zon en af en toe storm (nou ja... harde wind, maar storm klinkt wat spectaculairder).

Water over de weg van de buien...

Een afgebroken dikke eikentak van de storm...

En...

Een zonnestraaltje ;-)

De temperatuur is te doen. Nog steeds met een dunne jas, of zonder jas buiten, wel een dikke trui... dat dan wel.

Zo af en toe een kop koffie of een glaasje buiten op het terras, maar 's avonds de houtkachel aan.

Vanwege de buien verpoos ik momenteel met regelmaat in de kelder. Niet omdat het daar nou zo gezellig toeven is of om mij daar stilletjes te bezatten aan de vele flessen wijn.

Nee nee, een hele andere reden.

VOEGEN 

Een klus die al jaren op het programma staat, maar telkens uitgesteld werd vanwege andere bezigheden, m.a.w. we hadden er gewoon domweg geen zin in.

De kelder bestaat ook uit natuurstenen muren die OOIT gevoegd waren. In de loop van vele tientallen jaren zijn de meeste voegen er uit gegaan. Eén muur was zelfs deels ingestort, die heeft Henk wat jaren geleden weer opgebouwd. Alleen het voegen kwam er tot nu toe nooit van.

Aan de ene kant best wel jammer om al die gaten te vullen, want er wordt regelmatig heel wat afgeleefd in al die gaten en spleten. Spinnen vinden het er geweldig, maar ook salamanders en vleermuizen, tevens huismuizen en wie weet wat nog meer.

Zodoende speur ik eerst de gaten af op levende wezens, verwijder deze en ga dan pas voegen. Roep Henk bij hele 'enge' beesten, want tja je weet maar nooit hè... een muis kan gemeen bijten ;-)

Al met al verpoos ik momenteel dagelijks verscheidene uren in de kelder.

Herfst november 2019...

Herfst in volle gang...

Uitzicht op de mooie herfsttinten vanuit huis.

 

Waar we in huis ook naar buiten kijken overal wordt je geconfronteerd met de herfst. De gehele dagen dwarrelen de bladeren van de bomen, iedere dag zo'n beetje bladeren harken. Nou moet ik zeggen dat ik dat absoluut geen vervelend klusje vind, lekker buiten bezig.

Soms vind ik het ook wel hilarisch als ik mensen hoor zeuren over het vele blad in hun ieniemienie tuintje. Nog grappiger, bladblazers. Daar doen we hier niet aan, wij doen het gewoon met de bladhark.

Herfst betekend ook vaak veel nattigheid, geeft wel regelmatig mooie regenbogen.

Soms van die grijze grauwe dagen, heeft ook wel wat... als het niet al te lang aanhoudt ;-)

Tja... geen strak blauwe luchten.

Een eenzame vliegenzwam midden op de weg...

Herfst betekend ook vroeger donker...

Nog even genieten van een ondergaand zonnetje...

En dan, dan is het tijd voor stamppot boerenkool.

Verse boerenkool uit eigen tuin evenals eigen aardappelen.

Het is een beetje werk, uit een zakje gaat toch even wat sneller, maar... het smaakt vurrukkulluk.

FIJN WEEKEND...