Daar gaan we weer...

 

Erg triest, opnieuw een lockdown... de 2de.

In ieder geval tot 1 december gaat de boedel hier weer op slot in geheel Frankrijk.

Weer met een 'attestation' op pad, maximaal 1 uurtje per dag naar buiten, bijna alle winkels e.d. dicht.

Dat stemt mij behoorlijk triest, niet eens zo zeer voor ons zelf. Maar je zou maar in een appartementje wonen, of een huis zonder tuintje... max 1 uurtje buiten per dag. Dat terwijl buitenlucht en in de natuur  goed is voor de mens.

Bejaarden en jongeren, als ik eraan denk stemt me dat enorme treurig.

Hadden ze me een jaar geleden verteld dat dit alles zou gebeuren dan had ik er denk ik hard om moeten lachen en het naar het land der fabelen verwezen.

Vraag me ook daadwerkelijk af of dit allemaal wel zin heeft, om mensen zo enorm te beknotten in hun vrijheid. Mondkapjes, afstand houden, handen wassen, afgelasten van grote evenementen e.d. heb ik geen problemen mee. Maar dat mensen niet naar buiten mogen wel.

Voor ons is het niet zo'n erg groot probleem, wij hebben hier gelukkig een zee aan ruimte rondom ons huis... maar toch.

Dan voel ik soms wat opstandigs in mij opkomen, als kind was ik al behoorlijk tegendraads, maar goed we moeten het ermee doen dus... doen we dat in de hoop dat het allemaal helpt en dat de ziekenhuizen het aan kunnen.

Toch nog maar even wat luchtigs , een foto die ik, een half jaar geleden, van een vroeger vriendinnetje / buurmeisje kreeg (helaas is zij, enkele maanden geleden, op 59 jarige leeftijd overleden, terwijl we net sinds een klein jaartje weer contact hadden).

Een onduidelijke foto, maar wel grappig... ik heb namelijk erg weinig foto's van mijzelf toen ik jong was. Trouwens ook niet van nu, ik ben niet zo fotogeniek ;-)

Als klein meisje vertikte ik het om in een trouwjurkje te gaan lopen tijdens een optocht, sowieso hield ik niet van jurken en was behoorlijk eigenzinnig. Dus had ik gezellig een bruin colbertje met broek aan ;-)

Tja... daar herken ik mijzelf nog wel in, ik ben niet heel erg veranderd.

Nou ja... op een paar extra rimpeltjes na dan.

Pluk de dag...

Soms zit het mee en soms zit het tegen.

Gelukkig zit het bij ons meer mee dan tegen, maar toch... het kan niet altijd feest zijn.

De laatste tijd zijn we weer volop bezig met de houtvoorraden, op zich altijd leuk werk tenzij je wat last van de rug hebt.

Maar ach... gewoon doorgaan. Tot ik plots een enorme last van mijn rug kreeg. Ondertussen al anderhalve week aan het klooien en dat irriteert me enorm. Voornamelijk omdat dit altijd een fijne tijd is om met hout te sjouwen, te kloven en te stapelen. Dat gaat helaas nu even niet, in plaats daarvan zit ik duimen te draaien in de keuken. Nee hoor, grapje... gelukkig kan ik wel wat lichtere werkzaamheden doen zoals wat in de tuin bezig, veel wandelingen maken e.d., want ja... bewegen op zich is natuurlijk wel goed voor de rug. Verder uren telefoneren met vrienden en familie, waaronder met mijn zoon... die het nodig vond om mij eventjes erop te attenderen dat ik ook een dagje ouder wordt. Tja... van je kinderen moet je het hebben... niks geen medelijden maar gewoon zeggen : dat zoiets ook bij het leven hoort.

Verder zat het weer ook nog eens behoorlijk tegen, hoezo fijne nazomer. Volop herfst met veel regen, grauwe dagen en op de koop toe ook nog dikke wind. Trouwens eergisteren ('s nachts) wel weer een eik en een tamme kastanje vlakbij in het bos, omgewaaid... nieuwe voorraad, dus ga ik Henk even aan het werk zetten en zelf toe kijken ;-)

Zo komen we vaak aan ons hout, door omgewaaide bomen in de buurt. Dat is een voordeel als je in het bos woont. Regelmatig sneuvelt er wel een boom en dan zijn wij er als de kippen bij ;-)

Als wij de bomen niet weghalen blijven deze gewoon liggen te verrotten. De eigenaars hebben er doorgaans geen belang bij.  Dat heeft, denk ik, te maken met dat het allemaal productiebos is, de eigenaars vaak ver weg wonen en alleen belang hebben bij massale kap. Maar zeker niet komen voor één of een paar omgevallen bomen. Eerlijk gezegd hebben wij de meeste eigenaars van de bospercelen rondom ons nog nooit hier gezien. Al het bos hier is particulier bezit, dus niet van de staat, gemeente of dergelijke. Bij de gemeente kun je zien van wie welk perceel is.

Na een storm of stevige wind hoor je hier trouwens regelmatig, rondom in de omstreken, de kettingzagen brullen.

Maar al met al rugpijn, omgevallen bomen e.d. viel in het niet toen we meekregen dat een vriendin van ons besloten heeft om komende maandag afscheid van haar leven te nemen. Begrip ervoor hebben we wel, maar dat neemt niet weg dat we haar gaan missen en dat het ons momenteel veel bezig houdt.

Natuurlijk gaan wij hier 'gewoon' verder en proberen positief te blijven. Want feit is dat we er helaas niets aan kunnen veranderen. Het enige wat ons rest is : PLUK DE DAG.

Positieve dingen zijn er gelukkig ook. Zoals de dagelijkse massage (denk dat mijn rugpijn nog HEEEEL lang gaat duren), genieten van de mooie herfstkleuren, lekker eten en heerlijk voor de warme houtkachel verpozen.

Na al dat gezeur nog maar even een paar foto's van de afgelopen dagen...

Altijd prachtig die herfstkleurtjes...

In de herfst zie je zo mooi wat de naaldbomen zijn en wat het loofbos is.

Zomers is alles groen.

In de lente donkergroen met zachtgroen van de jonge frisse blaadjes.

En in de winter, donkergroen met grijs (of wit van de sneeuw).

Met dagelijks dit uitzicht, dan mag je toch niet klagen.

Dus stop ik daar acuut mee ;-)

Voer voor de vogels...

Momenteel regelmatig geelgorsjes in de tuin.

Dit jaar, overal hier in het bos, erg veel bessen aan de hulst.

Prachtig gezicht al die knalrode bessen, ook bij ons zelf in de tuin.

De wilde zwijnen zijn momenteel weer erg actief.

Die heb je liever niet in je keurige gazonnetje.

Tijdens de wandeling even genieten van een stroompje over het pad.

Tot slot een speciaal bloemetje...

 Ik zag op de foto dat er ook een of ander gek beestje onder hangt ;-)

~~~~~~~~~~

Oktober 2020...

 

De dagen worden korter, dat is goed te merken. Ook het weer heeft zich aan de herfst aangepast, veel regen en een behoorlijke daling van de temperatuur. 's Avonds steevast de houtkachel aan, soms overdag ook.

De tuin is ook in herfststemming, her en der bloeit er nog wel wat maar je ziet het afnemen.

Momenteel ligt het hier continu bezaaid met beukennootjes en eikels, binnenkort de tamme kastanjes... ze hangen al te popelen om naar beneden te springen.

De tomaatjes worden minder evenals de vlindertjes.

(Argusvlinder)

Vuurvlinder...

Ook weinig hommeltjes meer.

De sierkalebasjes heb ik vandaag geplukt.

Vele verschillende leuke soorten.

Nog wel verscheidene afrikaantjes in bloei.

Ook her en der verspreid nog vele goudsbloemen.

Dat geeft nog wat mooie kleur aan de tuin.

En vele pepers en paprika's, waar we ook al veel van geoogst hebben.

Beetje gekke grote pepers...

Momenteel ben ik druk met appels en walnoten.

Van de appels heb ik appelmoes gemaakt. Had ik nog nooit eerder gedaan, dus proberen. Kan zeggen dat het heerlijk smaakt.

Weer enkele potjes die naar de kelder kunnen.

 

De walnoten heb ik ingemaakt met honing voor in de griekse yoghurt of voor in ons dagelijkse bakje kwark.

Van beide al vele potten in de kelder staan en als het gaat zoals ik van plan ben volgen er nog vele.

Wel jammer dat we beiden niet dol op tamme kastanjes zijn, want die zijn hier ook in overvloed.

Verder hebben we tijdens de regendagen wat binnenklusjes gedaan, van die klusjes die vaak blijven liggen, maar wel fijn zijn als ze eindelijk af zijn. Zoals bijvoorbeeld om een trapgat een steviger hekwerk maken en wat ander achterstallig werk. Maar ook bijvoorbeeld het gasfornuis van zijn plek halen om eronder en erachter de boel een keer wat op te frissen (echt zo'n klus die er doorgaans bij blijft).

Tevens is de sjoelbak alweer een enkele keer tevoorschijn gehaald. Beiden altijd tegen elkaar op aan het pochen hoe goed we er vroeger wel niet in waren... alleen laten de resultaten dat nu helaas niet meer zien.  Even door oefenen...

Ah... erg vervelend, ik heb een slijmbeursontsteking op mijn elleboog. Op zich niet zo'n ramp, als het goed is gaat het vanzelf over en het is ook niet erg pijnlijk. Als ik achter de laptop zit, zit te schrijven, tekenen, tv kijken o.d. leun ik met grote regelmaat op mijn elleboog... vandaar natuurlijk die ontsteking. Nu dus even niet leunen, hmmmm... valt niet mee. Merk plots dat mijn arm wat in de weg zit.

Tussen de buien door zijn we nog even aan de toer geweest. Altijd leuk om hier wat rond te toeren.

Kom je soms wel grappige dingen tegen...

Over bovenstaande brug komen we wel eens als we naar Roanne gaan, maar we hadden hem nog nooit zo gezien.

Ook over het bruggetje in de verte, over de Loire, komen we wel eens.

Verder valt er hier niet zo hele veel te vermelden. Tja... vorige week zijn vrienden van ons weer naar Nederland vertrokken, dus weer een stuk rustiger hier.

Afgelopen dag eindelijk weer buiten koffie gedronken in T-shirtje, de gehele dag droog geweest.

Omgevallen bomen (rondom in de bossen) in stukken gezaagd, voornamelijk eiken, essen en beuken, weer een mooi nieuw houtvoorraadje voor volgend jaar en het jaar erop.

Altijd wel jammer dat er bomen omvallen, maar fijn voor onze houtvoorraad.

Staan ook nog verscheidene dode bomen op ons terrein, voornamelijk essen, die we binnenkort gaan merken... zodat we ze in de winter herkennen en om kunnen zagen.

Al met al wel telkens weer een behoorlijk karwei, vooral het gesleep met het zware hout. Niets is hier vlak en we moeten bijna altijd tegen de berg op met de dikke stukken hout. Maar goed, dat houdt ons fit zullen we maar zeggen. Een trekpaard was misschien wel wat ;-)

Nu echt niets meer te melden, behalve dan dat ik jou, die op dit moment dit leest, een heel fijn en uiteraard gezond weekend toe wens.