Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

maandag 25 februari 2013

Je weet maar nooit......


Als eerste wil ik mijn TWEE nieuwe volgers welkom heten, Encourage One Another en Lilian. Van harte welkom en veel lees- en of kijkplezier gewenst.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Henk en ik zijn beiden van die mensen die het liefst alles bewaren voor... je weet maar nooit! Vaak werken we ook met oude materialen, aan de ene kant omdat het goedkoper is en aan de andere kant omdat het ons ook voldoening geeft om van iets ouds weer wat moois te maken.

Geef ons wat kapotte oude terra-cotta potten en we maken er een mooi mozaiekje mee...


Sloophout zijn we ook dol op, oude kozijnen we kunnen het altijd allemaal gebruiken om er een nieuw leven mee te creëren. Schoorsteen betimmeren bijvoorbeeld...


Zo zou ik hier nog tientallen foto's kunnen plaatsen om te tonen wat we allemaal met oude materialen gedaan hebben, aangezien ons huis er vol mee zit. Maar daar wil ik het hier niet verder over hebben, wel over het bewaren van oude rommeltjes... voor het geval dat!
Zoals jullie welicht weten is mijn vader overleden, en aangezien mijn moeder dik 9 jaar geleden overleden is moeten wij als kinderen nu hun huis leeghalen. Helaas waren mijn ouders ook besmet met het virus... alles bewaren voor... je weet maar nooit.
Ga ik het hier niet hebben over de 'leuke' en/of waardevolle spullen, die vinden wel een plekje :-), maar over de rommeltjes die eigenlijks niemand wil hebben... waaronder kapotte terra-cotta potten e.d.
Wij kunnen en willen niet alles bewaren, dan moeten we er een derde huis bij kopen :), maar... het doet wel zeer om al die oude 'rommeltjes' weg te doen, want ja... je weet maar nooit waar je het ooit nog voor kunt gebruiken. Ook kleven er aan vele dingen herinneringen, maar ja... om nu een museum te beginnen is ook zowat. Of om in Le Pre Bonnet te zitten op de stoelen van mijn ouders, kijkend naar de schilderijen waar zij altijd naar keken, etend van de borden waar zij van aten, slapend in het ouderlijke bed, lezend in de boeken waar zij dol op waren. Tja... nee dus, dat gaat hem niet worden, dus... gaat het meeste weg. Maar zeer doet het wel voor mensen zoals wij, die het liefst alles bewaren voor... je weet maar nooit.
Deze weken realiseer ik me wel weer behoorlijk, dat we op materieel gebied toch maar enorme verwende mensen zijn... ons hoor je daar NOOIT meer over klagen, of... toch wel? Een mooi huis in de Provence... met gouden kranen, och... heeft misschien ook wel wat. We gaan weer rustig verder dromen... onderwijl aanhangers vol naar de stort brengen, kringloop blij makend, kleding naar een goed doel etc. etc.
Nog wel even in de snelligheid een bakje schroeven en spijkertjes meegenomen, want... je weet maar nooit!

dinsdag 19 februari 2013

Nog even pauze...


De gedachten malen nog een beetje... Druk, druk, druk... niet zozeer fysiek maar mentaal. De lach en de traan wisselen elkaar af.
De lach omdat het leven verder gaat, de prettige dagelijkse beslommeringen. De traan omdat de dood zo definitief is en tegelijkertijd een heel hoofdstuk afsluit.
Leuke herinneringen die bovenkomen bij het aanschouwen van de vele dozen vol oude foto's, maar... die tevens treurig stemmen om alles wat eens was, maar niet meer is.
Het is niet alleen het gemis van mijn vader. Maar het gemis van vader, moeder, grootouders en overgrootouders... allen komen ze even weer langs op oude foto's.

Oude foto van mijn vader met mij op de arm. Tja... alweer 50 jaar geleden. Helaas krijg ik hem er niet duidelijker op... maar het is gewoon even voor het idee!

Tijd vliegt voorbij, waar is de tijd? De tijd dat ik bij mijn overgrootjes (Pake en Beppe) in Bergen was, dat we samen door de duinen liepen? De tijd dat ik nog twee opa's en oma's had? De tijd dat ik samen met mijn moeder tranen met tuiten lachtte van de vele pret die we samen vaak hadden? De tijd... met mijn VADER?, wat nog onwezenlijk lijkt dat hij er niet meer is.
Voor rouwen is nog bijna geen tijd, ook al ben ik mij lichtjes bewust dat ik plotsklaps de oudste van onze familielijn ben geworden... Whaah... ik wil niet... ik ben nog piep...

Hele oude foto van mijn opa en oma, zo heb ik ze nooit gekend... ik wist niet eens dat ze ooit ook jong geweest zijn ;-)

Tja... de DOOD, ik blijf het een gruwel vinden al weet ik dat ie altijd aanwezig is.

Le Pre Bonnet staat momenteel nog eventjes op een laag pitje. Plannen worden er momenteel nog niet gesmeden... nou ja... denk wel dat we er in maart eventjes weer heen gaan en uiteraard pakken we later ook de plannen voor de komende zomer weer op (3, 4 of gaan we 5 maanden die kant op!).

Let wel... ik zit hier niet als een treurnietje... daarvoor ben ik te positief  ingesteld(ahum... nou ja... meestentijds) en ben ook zekers van plan om er weer positief tegen aan te gaan.

Langs deze weg willen wij sommige van jullie bedanken voor de lieve reakties via de blog, mail en zelfs enkele kaartjes. ONZE DANK...

NOG EVEN PAUZE... de volgende blog ga ik weer 'gezellig' verder neuzelen over Le Pre Bonnet.

AHA... nog even een foto, komt ie...

Nog even een oudje... ik begrijp nu waar mijn voorliefde voor leuke oude huizen en veel groen vandaan komen...


PAUZE...

P.S. Even wat anders... ik zag dat er een nieuwe volger bij gekomen is. De bossies, van harte welkom op mijn blog, erg leuk. Voor mijn lezers, even op de schitterende blog van de Bossies kijken, pracht natuurfoto's... smullen :) http://awd-bossie.blogspot.nl/



Voor nu... fijne dagen en tot de volgende blog.




  

maandag 4 februari 2013

Blogstilte...


Even geen blogjes de komende tijd en of reacties, vanwege het onverwachte overlijden van mijn vader en Henk zijn schoonvader op 2 februari 2013.

Tot later,
Cilia

vrijdag 1 februari 2013

Goudvink...


Afgelopen dagen weer helemaal in mijn sas, wat betreft vogeltjes in onze tuin.


Een komen en gaan van vele vogels sinds de sneeuw weg is. Alsof ze plots allen het voorjaar in het hoofd hebben.
Mussen, pimpelmeesjes, merels, tortelduifjes, koolmeesjes, 1 roodborstje, eksters, groenlingen, vinkjes, etc.etc., maar ook zo af en toe de afgelopen week prachtige staartmeesjes, een grote bonte specht en goudvinken. 


Uiteraard had ik hier graag schitterende foto's geplaatst, maar helaas dat gaat ZEER moeilijk met mijn sneue oude kleine automatische camera. Ook moet ik toegeven dat mijn ramen nogal wroetig waren en aangezien de foto's hierboven vanuit het huis genomen zijn krijg je ietwat wazige foto's.
Toch heb ik deze twee even geplaatst omdat goudvinkjes, vooral de mannetjes, zo prachtig mooi zijn om in je tuin te hebben.
Met z'n drietjes (2 mannetjes en 1 vrouwtje) zijn ze al dagen lang druk in onze tuin aan het snoepen van het zaad van de uitgebloeide guldenroedes, die ik altijd tot in het voorjaar laat staan.

In Frankrijk heb ik nog nooit goudvinkjes gespot in de buurt van ons huis. Trouwens ook de simpele huismus zien we daar nooit bij ons huis.
Gelukkig wel vele anderen, maar niet zo geconcentreerd als hier in ons tuintje, waar het momenteel een drukte van belang is.

FIJN WEEKEND...

Sowieso een fijne dag gewenst, weekend of geen weekend ;-)