Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

vrijdag 15 juni 2012

Bladzijde één...



Wat mij vaak weer opvalt, als ik hier in m'n uppie zit, is dat ik moet leren om te genieten van al het moois hier. Waar ik niet mee wil zeggen dat ik hier niet geniet, welnee, alleen kan ik nog moeilijk de rust erin vinden. Ik vermoed dat het te maken heeft met de STILTE hier, tevens met het feit dat niks hoeft en alles mag.
Een gestructueerd leventje is gewoon veel gemakkelijker i.p.v. dat je plotseling zelf je hele dagen in moet delen. Zolang er maar genoeg te klussen is, dan is het nog geen probleem en bovendien is hier nog héél veel te klussen.
Soms probeer ik mezelf op te leggen om een dag niet te gaan klussen, vandaag was zo'n dag. Het weer was buitengewoon aangenaam te noemen, dus dat zat ook eventjes mee. Kussens op de stoelen, ben ik wel in m'n uppie maar onze cocker en onze katten zitten zo af en toe ook graag op een stoel met kussen, glas jus d'orange erbij, boek om te lezen en zitten maar. Hooguit een paar minuten... tabak vergeten (oef... jaja... ik rook, foutje). Even later zit ik weer, vergenoegd met sigaret, glas jus en boek. Priet priet priet, ik wordt afgeleid, krekel. Zo... verder met bladzijde één. Ritsel, ritsel... aah, wat is dat, honden beginnen te blaffen maar niets te zien. Vele minuten later... opnieuw, bladzijde één. Tjemig, warm... eerst even een dunner shirtje aan. Hup naar boven om een ander shirt aan te trekken. Gaan we weer... bladzijde één. Vidor plots in een dolle bui, als een malloot met een huisjesslak aan het gooien en rennen, afgeleid... grrrr. Boek aan de kant, oké... eerst even een wandeling met de honden, altijd leuk.

Even wat foto's... van de wandeling.


Tuttie Mitsie komt vaak wat achter ons aangesjokt, ach... ze heeft ook korte pootjes. Je zou het op de foto niet zeggen, maar steil dat het pad is. Voordat ik boven ben, valt er al menig druppel van mijn voorhoofd, pfff.


Vidor loopt vaak voor mij aan, het pad verkennen... nou ja... zo af en toe even een sprintje achter een hert aan


Bijna dagelijks loop ik even omhoog en zie dan in de verte La Chabanne liggen, geeft me het gevoel dat ik niet geheel alleen op de wereld ben ;-)


Ha... in de verte nog wat bewoning. Fijn. Vaak blijf ik ook even een poosje staan om in de verte een auto te zien rijden. Ja... dat krijg je zo hè, als kluizenaar.


Even binnendoor over een mooi weiland waar heel veel margrieten en andere wilde bloemen bloeien. Jammer dat ik geen geurtje over kan brengen op de blog, want het ruikt er heerlijk naar wilde tijm en allerlei andere lekkere geuren.


Weer thuis, moeten de geplukte bloemen gelijk op een vaas.  Een regelmatig terugkerend gebeuren. Vaak staan er ook vele vazen gevuld met mooie bloemen.

Zo, dat was de wandeling. Weer zitten, boek erbij... bladzijde één. Knor, knor... eerst even een hapje eten. Na de beschuitjes, geen vers brood, koffie en een sapje toch maar even weer een nieuwe poging wagen. Bladzijde één, alweer zit ik te popelen. Aangezien het van dat prachtige weer is kan ik wel even in de tuin bezig. Boek aan de kant, schop en hooivork mee, een stukje tuin schoon maken, althans een poging daartoe doen. Bezweet plof ik naar een uurtje ofzo, weer op m'n stoel. Even geen zin in lezen, muziekje dan maar. Hups weer naar binnen, muziekje opzetten... leuk leuk, tralalala, even een dansje (niet heus). Weer buiten in m'n stoel... bladzijde één, wil niet... het muziekje staat te hard. Hmmm... weer naar binnen, muziekje zachter... ach nee, uit. Laptop mee, even de mailbox aanschouwen. Yep, weer enkele leuke mailtjes. Dik medelijden met mij natuurlijk, dat ik hier zo in m'n uppie zit (ik stuur ieders altijd van die hartverscheurende mailtjes, beetje om aandacht leuren hè! Stel dat ze me vergeten ;-)), zekers al menig boek gelezen, of ze me nog een nieuwe voorraad opsturen moeten en of ze echt niet even langs moeten komen om de verveling wat tegen te gaan. Hè, hoezo verveling! 'k Heb nog geen bladzijde gelezen, heb ik het véélste druk voor.

Zo ging de dag aan mij voorbij. Het boek ligt weer in huis, zonder ezelsoor... niet nodig, ik onthoudt zo wel dat ik op bladzijde één ben.

3 opmerkingen:

Walter zei

Goede regenachtige morgen! ( Althans in Gouda) Ik stond matig gestemd op...nu, dankzij jou, een fikse glimlach om de mond.
Welgemeende aandacht van een vent die je niet een kent!
Of een man die je niet eens kan!
Fout Nederlands is soms best gezellig, hahaha.
Groetjezzz

Cilia zei

Hallo Walter, jij ook een goede stralende zonnige morgen (Hier in Le Pre Bonnet).
Fijn dat het bij jou een glimlach teweeg bracht, het leven is al vaak serieus genoeg. Dan helpt een beetje gedoseerde humor wel (niet teveel hè!) en ja... daar horen schreiffouten bij.
Knipoog... Cilia

Cilia zei

Hoi Annet,
Onderwijl ben ik al wat verder gekomen met het boek, jaja... 's nachts op bed met m'n leeslampje op m'n hoofd, brilletje erbij op, dan gelukt het wel (geen afleiding hè!). Misschien een idee om overdag, als ik lezen wil, op het toilet te gaan zitten, deur stevig dicht en lezen maar ;-)
Groet, Cilia