Even een zeikverhaaltje hier op mijn blog.
Kom ik vandaag bij mijn internist, vanwege de ziekte van Horton, was ik overtuigd dat ik eindelijk helemaal af mocht bouwen met de prednison.
Voel me goed, de maandelijkse bloeduitslagen zijn altijd goed... dus al helemaal voorbereid, op totaal afbouwen, zat ik daar.
Weet niet wat het is, maar dagelijks slik ik het medicijn met zeer veel tegenzin. Gewoon simpelweg een enorme antipathie tegen medicijnen. Ze hebben mij natuurlijk behoorlijk geholpen, misschien nog wel... maar desondanks.
Nou zijn ze hier in Frankrijk volgens mij wel enorm van de medicijnen en onderzoekjes zus en zo. Had ik mijn internist haar advies allemaal opgevolgd, dan kon ik bijna wekelijks wel even een onderzoekje laten doen. Zo ook vandaag, even een kuchje en mijn internist vraagt of ik een longfunctietestje wil doen. Doen we er ook nog eventjes een mammografie bij. Scan, kan ook nog wel even. Medicijn voor de botten, heerlijk lust ik ook wel.
Maar goed, die dingen kan ik nog allemaal met redelijk fatsoen wegwuiven. Of het wijs is, is de vraag... maar dat is dan mijn eigen keus en daar heb ik mee te dealen.
Kom ik terug op de prednison, daar waar ik compleet van overtuigd was dat ik nu eindelijk helemaal mocht afbouwen. Zegt mijn internist dat ik minstens 18 maanden gebruiken moet en daarna pas helemaal mag afbouwen als ALLES goed is. Nog minstens 5 maanden te gaan.
Woest was ik, woest omdat ik weet dat in vele gevallen de behandelingen veel korter zijn als alles goed gaat.
Maar ja, hoe uit je jezelf als je zoals ik gebrekkig Frans spreekt en de internist geen Engels en zij mij tevens nog even te verstaan gaf dat dit HAAR methode is.
Kan ik daar wel gaan zitten schreeuwen MERDE, maar verder kom ik dan niet ;-(
Dan sla ik acuut dicht, piep nog een beetje OUI et NON, schud nog even een slap handje en vertrek met handen vol papieren naar de uitgang.
Zo maar even : van die slappe handjes hier in Frankrijk word ik trouwens ook wel eens wat kriegelig, krijg dan altijd de neiging om heel hard te knijpen.
Buiten aangekomen erger ik me dan rot, mede omdat ik normaal gesproken mijn zegje wel weet te doen. Loop met een rood aangelopen hoofd naar de auto (denk dat mijn bloeddruk meteen vreselijk omhoog geschoten was... even een pilletje) Pak het liefst een paar stoeptegels om daar even flink mee te smijten, loop het liefst keihard vloekend naar de auto, om daar ook nog eventjes een flinke schop tegenaan te geven.
Zo, héhé... dat lucht even op. Klaar met mijn gezeik ;-)
Volgende keer weer vrolijk verder over de bloemetjes en de bijtjes...
Of...
Over het kleine kalfje, een koe?
Wat denk je?
Ik kom er nog op terug.
11 opmerkingen:
Zeikblogje? Wow, mais non! Een blogje dat regelrecht mijn hart raakt. Je benoemt de dingen geweldig.
Mes compliments! Tja,mijn frans moet ik nodig weer een bij-spijker-bedden.. :-)
Haha Cilia, ik moest hier ook weer om lachen want ik ben net zo. Vooral achteraf weet je wat je moet zeggen en dan lukt het zelfs nog in het Frans maar ja hè, dan ben je te laat! Inderdaad wordt er daar altijd rijkelijk met medicijnen gestrooid die ervaring heb ik ook uit het verleden en hoe zal dat zitten met ziektekosten, net als hier? Ik had een keer een lastige zandkorrel in mijn oog, nou zeg, wat ik allemaal mee zou krijgen na verwijdering, niet te filmen en ik heb het toen ook niet mee genomen hoor. doeiiiiiiiiiiiiiii liefs en groetjes van mij
Hoi Walter,
Ik noem het een zeikblogje omdat ik het vanuit een zekere frustratie hier neer gezet heb. Even kwaad op de hele wereld, omdat ik het meest kwaad op mijzelf was... omdat ik mij op dat moment liet overrullen ;-(
Ben er alweer overheen, over mijn kwaadheid ;-)
Tja... ik ben al jaren van plan om mijn Frans wat bij te spijkeren, neem me ook telkens voor om ermee te beginnen... maar helaas tot nu toe is er nog niet veel van terecht gekomen. Vond het vroeger ook absoluut geen fijn vak op school.
Lieve groet, Cilia
Dom foutje, even herstellen : Overrulen moet het zijn, grrr....
Hoi Yvonne, zit jij mij daar op de andere kant een beetje uit te lachen? Pas maar op, anders stuur ik je een zak vol overheerlijke cashewnootjes :-)
Tja, wat weer stom hè! Doet een beetje denken aan jouw'n DURE bos bloemen.
Zover ik weet hebben ze hier in Frankrijk een basisverzekering waar een ieder recht op heeft, ook de mensen die het niet kunnen betalen (dan wordt het met belastinggeld betaald). Daarnaast hebben de meeste Fransen een aanvullende verzekering (voor o.a. de tandarts, fysiotherapie e.d.). Deze wordt deels door de werkgever betaald.
Denk dat het hier al met al beter geregeld is als in Nederland, daar waar een ieder een verplicht hoge eigen risico heeft. Voor mensen met weinig inkomsten is dat vaak een hele aanslag. Chronisch zieke mensen zijn dat bijna altijd kwijt (dubbele straf).
Hier in Frankrijk proberen ze er volgens mij vanuit de overheid wel wat aan te doen, aan het vele medicijngebruik hier. Maar ja, velen zijn gewent om voor ieder kleinigheidje wat te slikken, dat krijg je niet zo een twee drie opgelost.
Wel schijnt de gezondheidszorg hier erg goed te zijn. Tevens weinig wachttijden, ook niet voor operaties e.d.
Weet niet precies hoe het in Nederland is, maar hier kreeg ik bijvoorbeeld de uitslagen van de scans een half uurtje na de scan, kreeg zelfs alle papieren compleet met cd-rom (waar de foto's allemaal op staan) mee. Heb ondertussen haast meer foto's van mijzelf van binnen dan van buiten ;-)
Zeg lieve Yvonne, je liet me wel even schrikken hoor met je gesuikerde nootje. Niet weer doen hè! Laat nootjes maar lekker aan anderen over ;-)
Blij dat het uiteindelijk toch weer allemaal goed gekomen is, hou je kras en heel veel liefs van mij,
Doehoeg... Cilia
Haha dank je voor je uitleg! Ach ja en zo is er overal wat en het ene land heeft dit goed en het andere weer dat. Ik ben eigenlijk wel heel tevreden met onze goede gezondheidszorg en ja die ervaring had ik dus ook zaterdagnacht . . . En ja dat notengedoe daar leef ik al jaren mee maar het schijnt een opbouwende factor te hebben en dat heb ik dus gemerkt. Best jammer want ik vind nootjes juist zo lekker! doeiiiiiiiii liefs van mij
Lijkt me erg vervelend met dat notengedoe, ik eet bijna dagelijks noten in mijn bakje kwark.
P.s. ben erg benieuwd naar de badjasjes. In gedachten zie ik jullie met zijn vijfjes op een zondagochtend in badjas zitten ;-) Wel even een foto maken hè!
Dikke zoen, Cilia
Het niet naar je zin om kunnen gaan met die onmacht in het buitenland omdat je daar dan de taal weer net niet genoeg voor machtig bent. Heel herkenbaar (ik woon in Italië). Ik ketter in het Nederlands als ik echt kwaad ben. En ze begrijpen dondersgoed wat ik bedoel op dat moemt, hoor. Probeer het ook eens. ;-)
Haha Ron, ik weet niet of het zoden aan de dijk gezet had als ik daar even flink in het Nederlands geknetterd had.
Eerlijk gezegd denk ik dat mijn internist zo ook wel aan mij zag dat ik het niet met haar eens was. Maar ja, het was HAAR methode. Denk eerlijk gezegd niet dat ze open stond voor een andere methode. Tja, zeker weten doe ik het niet omdat ik niet veel verder meer kwam dan oui en non te brabbelen.
Een beetje Italiaans bloed had mij misschien wel wat geholpen.
Buona domenica, saluti ;-)
Cilia
Hoi Cilia,
Ga het maar weer eens proberen of mijn reactie op deze blogpost verzonden wil worden.
Na een heel verhaal tikken van belangstelling etc.etc. Is plotseling alles weg........maar niet naar Frankrijk.
Kan me helemaal voorstellen dat je een totaal andere verwachting had bij het bezoek aan je internist.
Toch mag je aannemen dat elke arts het beste met zijn/haar patiënten voorheeft.
Wanneer het vertrouwen zoek is bestaat er volgens mij nog altijd de mogelijkheid om in NL bij arts aan te gaan?
Ik graai ook liever in de bonbonniére dan in de pot met pillen.......maar soms is er geen andere keuze dan braaf te slikken wat arts voorschrijft en maar hopen dat eens de dag komt dat je genezen verklaard bent.
Tja, het is overal weer anders geregeld in de gezondheidszorg maar nergens naar ieders wens of tevredenheid volgens mij.
Hoorde afgelopen week van onze gastvrouw in Duitsland ook verhalen hoe het er bij hun aan toe gaat en dacht bij verschillende zaken waarom doet men het bij ons niet op die manier.
Of is/lijkt het gras bij de buren altijd groener.
In mijn eigen land waar ik mijn eigen taal spreek heb ik ook vaker het gevoel niet begrepen te worden op allerlei gebied.
Hoe ouder ik word hoe minder druk dat ik me er om maak en stop mijn energie zoveel mogelijk in leuke dingen doen en de rest daarvan heb ik nodig om met de pijn om te gaan....
Die zeer waarschijnlijk in andere hoek gezocht moet worden dan de neurologische(wordt vervolgd)
Wens je nog aangename herfstdagen en lieve groetjes van mijn kant😙
Hé hoi Ger, fijn even weer wat van je te lezen.
Ik ging vorige week echt met de stellige overtuiging naar de internist dat ik eindelijk de prednison helemaal mocht afbouwen, dus dat viel enorme tegen.
Ben ervan overtuigd dat mijn internist het beste met me voor heeft, maar ja de ene arts denkt soms anders over een behandeling dan de andere.
Ben er nog niet helemaal uit wat ik ga doen, weet niet hoe dat gaat in NL. Of ik dan eerst weer naar de huisarts moet om een verwijs naar een internist te krijgen. Ben nog nooit bij mijn huisarts in NL geweest. Komt bij dat ik niet zo vaak in Nederland ben. Lastig, lastig, totdat ik eruit ben slik ik maar getrouw mijn pilletje. Heel veel is het gelukkig ook niet meer, 5mg per dag, maar ja... ik wil er graag helemaal van af.
Ha, als ik het goed begrijp ben je er weer even tussenuit geweest, naar Duitsland.
En ja... daar is het allemaal weer anders geregeld in de gezondheidszorg.
Je hebt groot gelijk om je energie in zoveel mogelijk leuke dingen te stoppen, het leven is veel te kort om je overal druk om te maken. Worden we alleen maar ziek van, maar soms... ;-) Wie weet leer ik dat nog eens, om me niet meer al te druk te maken om dingen die me niet zinnen.
Ben benieuwd in welke hoek ze het nu zoeken en nog mooier zou zijn als ze er dan ook echt wat aan kunnen doen.
Jij ook hele lieve groetjes en een dikke zoen.
Doehoeg... Cilia
Een reactie posten