Gek is dat...

Eventjes geen kolibrievlinders... NEE... die zitten hier niet.

Al weer een paar daagjes thuis, zelfs het geplande tandartsbezoekje is reeds achter de rug. De was ligt schoon, droog en opgevouwen in de kast. De laatste dorpsroddels gehoord. Druk in de tuin, daar lijkt het net alsof we minstens een jaar weg geweest zijn. Morgen komt zoonlief (nou ja... soms is hij lief ;-)) even langsgewipt, al maanden niet gezien en we zien hem daarna op zijn vroegst pas weer in oktober... dus gezellig even bijkwebbelen. Henk overdag aan het werk en ik mijn dagelijkse rondjes met de hondjes.

Gek is dat... het voelt alsof we in het geheel niet weggeweest zijn. Hoe je na een paar maanden gelijk weer in de oude sleur zit. Dat geldt ook voor de honden en de katten. Na mijn eerste kop koffie 's ochtends staan de honden al te popelen om er uit te gaan, gelijk maandag ochtend al... dat doen ze in Frankrijk niet. De katten gingen direkt bij thuiskomst al op hun plek zitten waar normaliter hun brokken staan, alsof het nooit anders geweest is.

Op zich toch wel prettig om eventjes weer thuis te zijn, genieten van de luxe en het gemak van thuis. Wat dat precies is weet ik niet, maar zo voelt het wel. Daar ga ik nog eens flink over nadenken... denk, denk, denk... ik ben er nog niet uit ;-)

Waarschijnlijk telt ook mee, dat we vrijdag over een week alweer die kant opgaan. Waar ik me nu alweer op verheugen kan... want zo vrij als dat we daar in Frankrijk zitten, tja... dat mis ik hier wel.

En... eh... NEE... dit uitzicht hebben we hier niet vanuit onze tuin.

Ook dit soort mooie vlindertjes vliegen hier niet. Trouwens, ik weet niet wat voor vlinder dit is. Deze was helaas niet meer in leven, maar er vliegen veel van dit soort mooie kleine vlindertjes daar bij ons huis.

Zo, weer genoeg achter de comp gezeten. Allen een fijne dag en wie weet tot de volgende blog.