Vandaag had ik even zo'n momentje dat ik bij mijn eigen dacht : Dit is niet echt mijn dagje!
Even bij het begin beginnen... dat was gisteren.
Wij waren bij een vriend van ons, om de voltooiing van zijn verbouwing aan de garage te vieren met een etentje. Over de verbouwing ga ik hier niet uitwijden, één ding wil ik wel kwijt... ik weet nu waar de uitdrukking 'met de franse slag werken' weg komt. Onze vriend is ermee in zijn nopjes en wij zetten wel een helm op als we bij hem zijn ;-)
Overigens een schat van een man, waar we iedere zomer en winter wel eens gezamelijk een vorkje mee prikken.
In zijn pas verbouwde garage had hij menig kastje staan, één ervan had wat houtsnijwerk... Mooie kast, zei ik. Nu staat de kast, gelijk met een onderkast, bij ONS.
Tja... daar heb je vrienden voor ;-)
Weliswaar kregen we er gelijk wat houtworm bij (heel veel houtworm), dikke enorme lagen verf, ontelbare gaten... maar ja, je mag een gegeven paard niet in zijn bek kijken, toch?
Onze vriend vermeldde ons tevens, dat de kast bij ons veel meer tot zijn recht komt, alsdat hij doet bij hem in de garage. DOINK... dus wij kunnen hem niet met goed fatsoen bij ons in de 'etable' zetten.
Oké... opknappen dan maar. Schuren, tegen houtworm behandelen en krakkemikkige pootjes vervangen, om het geheel daarna te verven.
Vandaag was het een heerlijke dag om buiten bezig te gaan, zodoende heeft Henk me geholpen om de kast buiten te zetten (een behoorlijke zware kast). Als eerste bezig met de bovenkast, licht schuren, houtwormkiller erop, vervolgens de eerste verflaag.
Wel grappig... de verf die ik erop doe, is eerst rose als het nog nat is (een vreselijke kleur, althans vind ik). Tijdens het drogen wordt de kleur roder.
Om uiteindelijk een mooie warme rode kleur te worden. Op de foto hierboven zit de kast in de eerste laag, er komt nog een laag overheen.
In de onderkast zat aanzienelijk meer werk. De poten waren compleet verrot, duizenden gaatjes en hele dikke lagen verf. Aangezien ik de kast eerst even voor zondag klaar wil hebben, met een reden, moet alles even snel snel. Later, als de kast ons bevalt, pakken we hem wat degelijker aan. Nu even licht schuren, pootjes afzagen en er nieuwe onder zetten.
Terwijl ik bezig was, kwam Vidor om de haverklap met zijn balletjes en stukjes hout aan... NU SUBIET, SPELEN. Alles ging al niet precies zoals ik het in gedachte had, zodoende zat ik daar al helemaal niet op te wachten, grrr... NIET NU.
Maar al met al, wat later op de middag, had ik het kastje voorzien van nieuwe pootjes, de binnenkant in de verf, evenals de legplanken en de lades.
Henk moest nog even weg en ik besloot om de kast verder af te verven.
Terwijl ik met het laatste stukje bezig was, voelde ik plots een druppel, gevolgd door nog wat druppels, wat overging in een gezellige hoosbui.
Met een rotgang allerlei spullen naar binnen gebracht, de kast schuivelend naar het huis geschoven (naar binnen kon ik hem niet in m'n uppie krijgen, te zwaar en hij was net helemaal geverfd). De palen, die je op de vorige foto's ziet staan, schuin over de kast gezet, plastiek erover... Werkelijk een crime, de rode verf stroomde eraf. Blij dat we hier geen buren hebben, omdat ik menig niet al te vriendelijke woordjes geroepen heb op een wel heel luidde toon.
Zelf ondertussen kleddernat, rode verfvlekken op mijn goede broek, het kastje wat plots een craquelé uitstraling heeft, honger... (ook dat nog...).
Ach... voor de put is het wel fijn zo'n buitje. Daar hebben we deze zomer wel steeds erg veel geluk mee. De put heeft tot nu toe nog niet droog gestaan, dat was vorige zomer wel even anders. Al maanden lang, bijna iedere week keurig een buitje... soms zelfs even echte hoosbuien, vaak ook nog netjes 's avonds laat of 's nachts, heel erg prettig voor onze watervoorraad... MAAR, dat was echt niet NU nodig geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten