Rioollucht...

Even een luchtig blogje, zo tijdens deze tropische temperaturen.

Zoals al eens eerder op een blogje vermeldt, maken wij er altijd een heel gedoetje van, als wij visite verwachten. We doen onze uiterste best om maar vooral onszelf te blijven. Zodat er over enkele honderden jaren nog altijd gezegd wordt : Nou nou die Cilia, er zat dan verder wel niet veel bij... maar poetsen dat ze kon. Neem de wc... keurig glimmend en lekker ruikend. Allemaal in koor : Jaaa... daar was zij goed in. Zeg zelf, zo wil je toch graag de geschiedenisboekjes ingaan.

Zo ook een tijdje terug, poets poets, alles spik en span, deo'tje onder de oksels, doekje over de wc-bril, vriendelijk met de visite converseren (ze overal gelijk in geven enzo...), lekker buiten in het zonnetje.
Op een zeker moment moest ik even naar het toilet, vanwege de vele koppen koffie. Schrik... tjemig, wat een rioollucht, dat terwijl we visite hadden.

Weer buiten was het eerste wat ik tegen Henk zei, op een nogal overdreven luidde toon ; Tjemig... er hangt een hele vieze rioollucht in het toilet. Zodat de visite maar niet gaat denken dat het normaal bij ons zo ruikt.
Waarop de mannelijke helft van de visite zegt ; Sorry, maar ik ben net naar het toilet geweest.

Gebeurd me niet vaak, dat ik even zonder woorden zit, maar... nou... was ik toch echt eventjes sprakeloos. Ik ben bang, ik vrees... dat het een eenmalig bezoek was. Die zien we nooit meer... terug. Grapje hoor! Het was voor de rest wel erg gezellig :-(

Mocht degene die dit overkomen is, dit per abuis onder ogen komen... dan nogmaals, duizend keer mijn excuses. Maar ja, het kwam ECHT per ongeluk... dat soort luchtjes zijn wij namelijk niet gewent... Oeps... nog duizend maal excuses.

Wij vinden je een geweldige lieve vent, maar...eh... volgende keer zet ik er wel een luchtverfrissertje neer... mijn schuld... sorry sorry sorry.