Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 14 december 2011

Knipoogje...

Langzaamaan lopen we alweer naar het einde van 2011. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar hier willen we nog weleens wat weg mijmeren op die lange donkere avonden. Eén van die dingen, die een grote impact op ons leven had het afgelopen jaar, was het verlies van onze Robbie.
De foto hierboven is in maart dit jaar gemaakt, de laatste foto die ik hier van hem plaats (dit jaar, volgend jaar meer... want ik heb er nog wel honderden... grapje). Eén van de dingen die ik het meeste aan hem mis, zijn zijn knipoogjes. Weinig vrouwen hebben zoveel knipoogjes mogen ontvangen als IK de afgelopen 15 jaar, jaja... Toen Robbie nog jong was heb ik hem geleerd om op commando een knipoogje te geven... hij kon het met de linker- en met de rechteroog, ook met beide ogen tegelijk. Als ik een nieuw kledingstuk had en er even mee pronkte... bleef hij aan een stuk door knipogen. 's Morgens trouwens gelijk al, bij het wakker worden... direct een vette knipoog... ongeacht hoe verfrommeld ik van mijn bed af kwam gaven we mekander vette knipogen. Of ik nou een goede dag of een slechte dag had... een knipoog zat er voor mij altijd in. Goed humeur... slecht humeur... het maakte hem allemaal niet uit... knipoog. Echt... DUIZENDEN knipoogjes heb ik gehad de afgelopen jaren. Wel even flink wennen hoor... zo zonder... knipoogjes verder.
Deze blog plaats ik hier omdat onze Robbie tot afgelopen juni deel uitmaakte van onze verblijven in Le Pre Bonnet en ik op deze manier hem toch nog eventjes een klein plekje geven wil... voordat het jaartje afgelopen is.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Cilia,
En.. hoe leer je een hond knipogen?? Ik knipoog me een ongeluk, maar het enige wat Bica doet is me heel dom aankijken,wat is zij nou weer aan het doen.Gr. Marja

Cilia zei

Hallo Marja,
Haha... iedere hond heeft zijn eigen natuur. Robbie was erg leergierig en kon mij heel aandachtig aankijken... hij begreep tevens heel veel woorden... een slimme vent. Vidor en Mitsie is een totaal ander verhaal. Mitsie (cocker) is vrij lui aangelegd, waarbij ik opmerken moet dat zij wel keurig iedere ochtend de krant voor mij ophaalt. Nou... dan Vidor, dat mannetje is enorme druk, wil wel... maar heeft het geduld er niet voor. Nee... echt onze Robbie lette heel erg op gezichtsuitdrukkingen, wat op het laatst erg goed van pas kwam, omdat hij zo goed als doof was.
Groetjes, Cilia
P.S. Door blijven oefenen ;-)

Cilia zei

Trouwens nog eventjes op je vraag terugkomend. Als ik Robbie zijn aandacht had en hij mij aankeek, gaf ik een knipoog. Iedere keer als hij 'per ongeluk' terugknipperde... prees ik hem hemelshoog. Door dat regelmatig met hem te doen... leerde hij uiteindelijk wat ik bedoelde. Als ik zei: Robbie geef even een knipoog... dan deed hij dat, ook als ik naar hem knipoogde deed hij dat terug. Erg leuk om je hond dat te leren.