Sinds een uurtje of zeven afgelopen avond staat onze auto eindelijk boven.
Een heel gedoetje...
Vanmiddag kwam er een man, uit een gehucht hier vlakbij ons, langs om te kijken hoe en wat. De hulptroepen werden gelijk opgetrommeld. Veel geronk van kettingzagen en na een uurtje waren er al heel wat bomen aan de kant.
Tegen een uur of zes, afgelopen avond, kwamen er andere hulptroepen. Een sneeuwschuiver van het departement Allier, die de weg schoon schoof en een trekker met lier, die onze auto omhoog getrokken heeft.
Het heeft even geduurd, maar desondanks geeft het wel een goed gevoel al die hulp van mensen die we maar amper kennen, ja... en natuurlijk van onze vriend Dennis, die er altijd voor ons is.
We weten nog niet wanneer we terug gaan, mede omdat we hier het pad nog wat verder begaanbaar willen maken, met het oog op de volgende keer dat we hier weer heen willen. We gaan of woensdag terug, of komend weekend... TENZIJ... het weer wat tegen zit ;-)
2 opmerkingen:
Hoi Cilia en Henk,
En dan.........
.......... komt er eindelijk schot in de zaak,gelukkig voor jullie dat het pad in zoverre vrij gemaakt is dat de auto verplaatst kon worden, voor alle hulpverleners, chapeau!!!
Lieve Cilia ik wil je bij deze
♥♥ ⒽⒶⓇⓉⒺⓁⒾⒿⓀ ⒻⒺⓁⒾⒸⒾⓉⒺⓇⒺⓃ ♥♥
met je verjaardag.....
en maak er een gezellige dag van met Frans gebak☺☺!!!
Liefs en groetjes,
Ger en Harry
Hoi Ger en Harry,
HEEL ERG BEDANKT
Ennuh... nee, de blog die hierna komt... zat in de wachtkamer ;-)
Fijn hè, dat de auto boven staat. Kan ik morgen mee om zelf het allerlekkerste gebakje uit te zoeken, smul smul...
Dat kon de afgelopen dagen niet, omdat we van tevoren niet konden inschatten hoe lang we dan onderweg waren en ik vrees dat we geen lift hadden gekregen als wij daar met onze honden langs de weg stonden te liften. Dus... helemaal in mijn sas.
Nogmaals dank, liefs en de vriendelijke groetjes,
Cilia
Een reactie posten