Ook deze dagen zagen wij Dennis weer dagelijks langskomen. Even een gezellig praatje maken, ons huis inspecteren of alles nog oké is en zich bemoeien met onze bezigheden. Jawel, dat mag Dennis ook zeer graag doen. Wel met de beste bedoelingen, maar soms...... Altijd als ik op sandalen loop en hij komt eraan, gaat zijn vingertje verwoedt heen en weer. Zijn gewoonte is dan om Henk erop aan te spreken, dat Henk een beetje beter op mij moet letten, want jawel, sandalen zijn helemaal fout i.v.m. de adders. Onnozele ik, weet natuurlijk niet beter, maar Henk moet toch echt wel beter weten. Foei,foei toch. Zo ook dit keer deed ik weer iets enorm onnozels, ik was de trap aan het beitsen zonder beschermende kleding, geen oogbescherming, geen handschoenen en ook nog eens geen overall aan. Ai!!! Helemaal vergeten, stom stom stom.
Mijn hele leven zo'n beetje, ga ik al met kwasten en penselen om, dus dat had ik toch echt wel moeten weten. Maar nee, niet ik, maar Henk is de schuldige. Die stouterd, denkt helemaal niet goed om zijn, niet beter wetende, vriendin. Dennis vind het ook noodzakelijk om zoiets niet één, niet twee, maar minstens wel drie keer uit te leggen. Zijn speurend oog keek nog eens goed in het rondte en zag plotsklaps wat gaatjes in de balk, gutteguttegut wij maar denken dat dat spijkergaatjes waren, die duizenden kleine gaatjes, maar nee, Dennis vermeldde ons, al wijzend en prikkend met zijn stok, dat dat houtworm gaatjes waren en dat dat erg gevaarlijk was. Volgens hem moesten we daar stante pede mee bezig, want ja, wie weet word ons huis anders compleet opgevreten. Ook dit keer vond hij het noodzakelijk om ons daar minstens drie keer op te wijzen. Langzaam aan begonnen Henk en ik een klein beetje te koken, we lachten als twee boeren met enorme kiespijn, mompelden een beetje in het Nederlands/Frans/Engels/Duits en waren opgelucht toen hij weer verder met zijn wandeling ging. Maar de volgende dag waren we weer in onze sas, toen Dennis er weer aankwam. Het is toch best wel een dikke lieve, overbezorgde man, waar we soms ook heerlijk om en mee kunnen lachen. MAAR SOMS ?????
Mijn hele leven zo'n beetje, ga ik al met kwasten en penselen om, dus dat had ik toch echt wel moeten weten. Maar nee, niet ik, maar Henk is de schuldige. Die stouterd, denkt helemaal niet goed om zijn, niet beter wetende, vriendin. Dennis vind het ook noodzakelijk om zoiets niet één, niet twee, maar minstens wel drie keer uit te leggen. Zijn speurend oog keek nog eens goed in het rondte en zag plotsklaps wat gaatjes in de balk, gutteguttegut wij maar denken dat dat spijkergaatjes waren, die duizenden kleine gaatjes, maar nee, Dennis vermeldde ons, al wijzend en prikkend met zijn stok, dat dat houtworm gaatjes waren en dat dat erg gevaarlijk was. Volgens hem moesten we daar stante pede mee bezig, want ja, wie weet word ons huis anders compleet opgevreten. Ook dit keer vond hij het noodzakelijk om ons daar minstens drie keer op te wijzen. Langzaam aan begonnen Henk en ik een klein beetje te koken, we lachten als twee boeren met enorme kiespijn, mompelden een beetje in het Nederlands/Frans/Engels/Duits en waren opgelucht toen hij weer verder met zijn wandeling ging. Maar de volgende dag waren we weer in onze sas, toen Dennis er weer aankwam. Het is toch best wel een dikke lieve, overbezorgde man, waar we soms ook heerlijk om en mee kunnen lachen. MAAR SOMS ?????
2 opmerkingen:
Jaaaa, béééétje irritant.....
Nou was ik vorige week ook met blote enkels aan het grasmaaien, en ineens voelde ik een venijnige prik in mijn enkel. Het werd meteen dik. Ik weet niet wat het was, maar ik was wel ergens door gebeten. We hebben toch maar de Aspri Venin er op gezet. Is de hele week nog dik geweest. En ja, ook ik weet natuurlijk best dat ik nooit met blote enkels en kuiten in het gras moet lopen. Maarja, 25 gr, geen zin laarzen aan te doen enz.... Maar daarna verder maar het hele weekend toch die zweterige rubberlaarzen gedragen....
Onze hond Robbie is jaren geleden ook een keer in Frankrijk gebeten. Zijn poot was wel 4 keer zo dik als normaal en hij had er enorme pijn aan. Bij de dierenarts heeft hij een spuit gehad en een anti biotica kuur meegekregen. Mocht er de eertse dagen ook niet veel op lopen. M.a.w. ik weet wel dat het een zekere risico met zich meebrengt, maar het vreet wel een beetje aan je, als een ander je daar constant op wijst. Ik moet haast zeggen, dat er dan bij mij wat rebelse gevoelens naar boven komen. LEKKER PPPPP
Een reactie posten