Zo mooi...

Een prachtig gezicht al die mooie paddenstoelen in het bos.

Plotseling staan ze overal.

Deze zag ik afgelopen vrijdag langs het pad, vlakbij ons huis.

Vandaag even met mijn camera-tje erheen, om ze op de foto te zetten...

Zo Mooi... :-)

Het nieuwe afdakje is ook ontdekt door de katten.

Morris ging eerst even veilig vanuit het raam kijken...

Maar alras moest het nieuwe besnuffelt worden...

Momenteel hebben we hier absoluut niets te klagen wat het weer betreft. De gehele dagen zo'n beetje buiten... zelfs de korte broeken gaan nog aan overdag... en... dat doen wij NIET zo hele snel ;-)
Wel moet ik zeggen, dat wij hier doorgaans veel sneller buiten zitten als dat wij dat in Nederland doen. Ons huis hier is veel meer op buiten gericht en... je zit hier gelijk midden in de natuur, wat ook zeer uitnodigend werkt.
Op het journaal zag ik dat het de komende week gelukkig in Nederland ook nog even lekker nazomeren gaat. Voor sommigen nog één dagje afzien met regen, maar daarna...

WENS IK JULLIE DAAR NOG EEN PAAR FIJNE ZONNIGE DAGEN

Geniet ervan...

Tuile Canal...

De dakpannen liggen er op...

Hele oude pannen, genaamd : Tuile Canal

Handgemaakte dakpannen, die volgens een vriend van ons gevormd werden op een bovenbeen.

Hoe dan ook, bijna geen één is gelijk aan een ander... dus een beetje passen en meten.

Ook zitten er geen nokjes aan waarmee je ze achter een panlat kunt haken. Ze liggen los op het dak. De onderste pannen hebben we tussen twee panlatten gelegd.

Soms zie je ze nog op huizen liggen, regelmatig hebben ze dan dubbele bovenpannen. Ook zie je wel dat ze er stenen op hebben liggen.

Ondanks dat het afdak niet zo hele groot is liggen er over de 400 pannen op.

Al met al moet er nu nog een dakgoot op en het geheel wat verder afgewerkt worden... maar we zijn geen plastic zeiltje meer nodig om er droog onder te kunnen zitten.


Even iets compleet anders.
Vaak wordt er gezegd dat je minder wild te zien krijgt als je met honden in de natuur loopt. Daar twijfel ik toch ernstig aan.
Als ik met Vidor op stap ga, kan ik altijd precies aan hem zien of hij wild signaleert. Dan blijft hij stokstijf staan te turen.
Bijvoorbeeld afgelopen middag. Hij bleef staan, turend naar boven kijken... naar een hazelaar. Dan ga ik voorzichtig naast hem hurken, meekijken naar datgene waar hij naar kijkt. En jawel... RAAK, een eekhoorn die daar druk boven in de hazelaar bezig was.
Even verder zag ik op tientallen meters afstand al dat hij weer wat wild gespot had. Zelfde ritueel... ik voorzichtig naar hem toe, meekijken en jawel... weer RAAK, een groepje herten, waaronder twee jonkies, op een weiland vlak bij ons.

Vidor met 'sik'... maar niet heus ;-)

EEN AANGENAAM WEEKEND...

Kleine vuursalamander...

Afgelopen middag weer wat verder gegaan met het afdakje. Het dakhout en het dakleer zit er al op... DUS... tijd voor de daklatten en de dakpannen.
Een heel gesjouw met de dakpannen.
De dakpannen liggen al een tijdje in de tuin, zodoende zaten er allemaal beestjes op en onder, die zich daar een heerlijk plekje verworven hadden.

Waaronder... vele pissebedden en...

Deze mooie vuursalamander...

 

Zo rond een uurtje of zeven nog even een wandeling gemaakt, gelijk ook op zoek naar redelijk platte stenen... aangezien we daar HEEL VEEL van nodig zijn.

Zo laat in de zomer heb je vaak erg mooie schaduweffecten...

Her en der zie je mooie vliegenzwammen staan...

En... om alles te complementeren...

Hebben we ook nog een SELFIE gemaakt ;-)

2014...week 13...

En... huppakee, we zitten alweer in week 13. Laat in augustus... maar nog steeds zomer. Al gaat hier momenteel 's avonds de houtkachel wel al zo af en toe aan, dan wil het namelijk nogal behoorlijk afkoelen.
Ook al zitten we soms 's avonds laat nog wel eens onder ons afdakje... met vuurkorf erbij aan, dat dan wel... anders is het te koud.

Vorige week was ik hier grotendeels alleen. Bijna dagelijks was er wel even bezoek, maar het grootste deel van de dagen zat ik hier alleen met de honden en de katten.
Aan de ene kant is dat best enorme stil, maar aan de andere kant vind ik het tevens ook wel altijd weer een prettige uitdaging.
Soms wordt me wel eens gevraagd of ik dat niet erg vind... maar het is puur mijn eigen keuze. Ik zou in die weken mensen kunnen uitnodigen, maar dat wil ik niet. Die enkele weken wil ik de confrontatie met het alleen zijn hier aangaan en... over het algemeen bevalt het me goed. Natuurlijk is het niet altijd even leuk, maar desondanks wil ik dan alleen zijn.
Het leuke in dat soort weken is, dat er bijna niets hoeft... behalve voor de honden en katten zorgen.

Maar... 'natuurlijk' vind ik het altijd dubbel fijn als Henk weer terug komt. Gelukkig wel, want anders... ;-)

Ook erg leuk was het dat er twee van Henk zijn zusters met zwagers hier even, voor de allereerste keer, waren. Konden ze met eigen ogen zien waar hun 'kleine' broertje zich met grote regelmaat ophoudt.

Even lachen...

Henk zijn zwager had wat last van de zon op zijn ietwat kale bolletje... geen probleem... ik had nog wel een leuk hoedje. Wat toch snoezig hè!!!

Vandaag gaan we weer verder met het afdakje, we konden er trouwens met 6 personen en twee grote tafels onder zitten te eten... wat ons enorm meeviel :-)
Het hout wat op het afdakje komt staat klaar om opgehaald te worden... vandaag dus...

Het afdakje van onder uit de tuin bekeken. Ben erg benieuwd hoe het er uit gaat zien als de dakpannen erop liggen... nog de vraag of we ze er wel goed op krijgen. Wie weet stort het hele gebeuren in onder het gewicht van de pannen ;-(  Best wel spannend...

Trouwens... momenteel staat de hele tuin weer vol met springbalsemienen, een prachtig gezicht al die rozige bloemen. Ze staan zelfs in het bos, ook zijn ze vrolijk naar het buurveldje gesprongen ;-)

Nog even twee rommelmarkten bezocht, helemaal totaal niets van onze gading gevonden. 

De tweede rommelmarkt die we bezochten lag bij een leuk meer, waar de honden heerlijk konden zwemmen en wij even konden bijkomen... pfff... en een sinaasappel verorberen...

En nagenieten van alles wat we niet gekocht hebben... ik bedoel van de leuke weerspiegeling in het water ;-)

Op naar het weekend...

Regelmatig ben ik op zoek naar stenen met een redelijk vlakke bovenkant.

Dat valt absoluut niet mee.

Als ik dan een paar gevonden heb is het een heidens karwij om ze mee naar huis te sjouwen, die dingen zijn loodzwaar... bergje op bergje af... pfff...

We kwamen op het idiote idee om onder ons afdak een terras van natuursteen te maken.

Of ons dat gaat gelukken weet ik zoal nog niet, misschien dat we toch maar voor een houten vlondertje kiezen.

Het is gewoon een heel karwij om eerst zoveel stenen te vinden en ze bij huis te krijgen, daarna is het nog een heel werk om ze te leggen. Zeg maar gerust... een MEER JAREN PLAN.

Maar... in principe hebben we de tijd en het lijkt me nog altijd geweldige mooi.

Dus... gewoon doorzetten met stenen zoeken en sjouwen ;-)

Het terras is ongeveer 3 bij 5 meter... ach wat...

De tafel is geschuurd... nu bezig om hem wat op te leuken. Daarna in de olie en dan kan ie er weer even tegen.

Morgen (vrijdag) stevig aan de poets... Ten eerste : Henk komt weer thuis. Ten tweede : twee zusters en zwagers van Henk zijn onderweg deze kant op.

Deze hebben het huis nog nooit in het echt gezien, alleen op de foto's.

Als ik een foto maak schuif ik de rommel even aan de kant, ziet niemand de zooi... maar ja...

Poets, poets... we willen op zijn minst toch een BEETJE een goede indruk maken.

ALVAST...

EEN HEEL FIJN WEEKEND

TOEGEWENST

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een woensdag in augustus...

Zomaar een woensdag ergens laat in augustus. Een normale doordeweekse dag. Een dag waarop er eigenlijks niets bijzonders gebeurde...

Vidor en Mitsie, die keurig zitten voor de foto... nou ja... om eerlijk te zijn zaten ze te wachtten op het hondenkoekje die ik in mijn handen had.

Soms zijn er zo van die vervelende klusjes, van die klusjes die ik het liefst continu voor me uitschuif.

Deze week had ik me voorgenomen om een paar van die vervelende klusjes te gaan doen. Waaronder het schuren van een tafel en een paar tuinstoelen, om ze vervolgens opnieuw in de olie te zetten. Bah... erg vervelend klusje ;-(

Lange wandeling maken met de honden, altijd leuk ;-) Vidor is er altijd voor te porren, krijgt er nooit genoeg van.

Mitsie moet altijd even een zetje hebben, zij is nogal wat lui aangelegd.

De afgelopen dagen ben ik bezig met haar te trimmen, dit moet een paar keer per jaar. Ook één van die vervelende klusjes die ik me deze week voorgenomen had, waar ik meestal wat tegen aan hik.

Plantjes water geven.

Aan de planten is duidelijk te zien dat we al over de helft van augustus zitten.

Ook op het land, waar vandaag naar alle waarschijnlijkheid voor de laatste keer deze zomer gemaaid is, is goed waar te nemen dat de zomer op zijn einde loopt. Met veel moeite scharrel ik nog wat bloemetjes voor op de vazen bij elkaar. Van die karige bosjes...

Tja... niet zo veel bijzonders... een gewone doordeweekse dag.

WEL... heerlijk bijna de gehele dag buiten.

Ook heerlijk... ik zit hier, terwijl ik dit schrijf, een overheerlijk stuk reep te eten... smul smul ;-)

Het toiletbrilletje...

Er kleeft zowaar een voordeeltje aan om hier even alleen te zijn.

De wc...

Jawel, het toilet... Deze hoeft nu namelijk niet gedeeld te worden.

Nou zie ik jullie denken : Stinkt Henk dan zo! 

Wees gerust... niet meer of minder dan de doorsnee mens. Al moet ik toegeven dat het wel uitmaakt wat hij gegeten heeft ;-)

Komt ie... Ik heb nogal de neiging om op het laatste moment naar het toilet te gaan en zonder te kijken op de pot te ploffen. Tot zo ver nog helemaal niets aan het handje...
Maar als ik dan plots een stukje verder naar beneden zak als dat ik verwacht had en dan ook nog eens met de billen op de koude pot terecht kom... in plaats van op de wc-bril...

DAT IS ABSOLUUT GEEN LOLLETJE...

Zeker niet als ik het ook nog nagelaten heb om het licht aan te doen ;-(

Reden hiervan is : dat Henk de wc-bril wel eens omhoog laat staan.

Geen foto... ;-) 

De Spaanse vlag...

Het was weer een STRALENDE dag hier...

Niet te warm, niet te koud, lekker zonnetje erbij... PRIMA vol te houden :-)

Vandaag alle tijd om eens weer wat vlinders te observeren en mooie vlinders dat er soms tussen zitten, zoals...

De Spaanse vlag... een mooie dagactieve nachtvlinder.

Van binnen is hij rood, als hij vliegt dan zie je dat rood zeer duidelijk.

Waarom ze het een dagactieve nachtvlinder noemen is mij een raadsel... maar goed het zij zo, mooi is hij wel om te zien.

Henk is vandaag weer vertrokken, ERG STIL...

Gelukkig kwam een vriend van ons vanmiddag even langs om bij me onder het afdakje te zitten, de stilte wat te verbreken. Dat was even weer tranen met tuiten lachen.

We communiceren altijd in het Frans, Duits, Engels en Nederlands... een mengelmoesje...alleen dat al is om smakelijk om te lachen.

Na zijn vertrek trad de stilte weer in... dubbele stilte, omdat mijn telefoon plots er geen zin meer in had. Na enkele uren, beetje gepruts eraan, deed hij het plots tegen een uur of elf vanavond weer.

Dan wordt het opeens wel erg stil hier, gevoelsmatig stil, als de telefoon het opeens niet meer doet...

Maar... ik heb weer bereik :-)

2014... week 12...

De weken vliegen voorbij, zo zit ik nog in week 11 en plots besef ik dat ik alweer in week 12 zit.

Week 11 was over het algemeen genomen een fijne week... saai hè!
Natuurlijk zijn er wel eens wat onenigheden en kleine ergernissen, een keer een hoofdpijntje e.d. Het is haast om te lachen... maar soms bekruipt me het gevoel van : nog maar een weekje of zes/zeven. Ik schaam me er ook diep voor en praat er natuurlijk met niemand over. Toch stemt me die gedachte wel ietwat treurig... gelukkig maar, want anders liepen we hier continu met de hoofd in de wolken ;-)
Wel heb ik een vaag idee hoe dat komt. Namelijk... hier kan ik het leed, groot leed en klein leed, wat er op deze wereld is wat gemakkelijker naast mij neerleggen. Niet dat het me totaal niet raakt, maar ik kan het wat gemakkelijker loslaten als dat ik het in Nederland kan. Daar heb ik de neiging om het wat langer op mijn rug te torsen.
In het verleden had ik dat ook met 'gewone' vakanties. Bij wijze van spreken kon dan de halve wereld vergaan terwijl ik genoot van de vakantie... DAT GEVOEL... Misschien herken je DAT GEVOEL.
DAT GEVOEL heb ik hier ook een beetje...

Zo... even weer lekker tegen jullie aan gezeurd... Maar... ik ben nog niet helemaal klaar. Welnee... de rest volgt zo dadelijk ;-)

Eerst even ons zondagswandelingetje...

Op deze foto, tijdens onze wandeling gemaakt, zie je helemaal op de achtergrond een rots uitsteken. Daar zijn we ook al menigmaal tegen op geklauterd. Vandaar heb je schitterende vergezichten.

Overigens... het was hier weer heerlijk weer vandaag. Gisteren trouwens ook ;-)

Zo weer genoeg gepocht, over tot de orde van de dag...

Het hout voor ons afdakje is besteld. Volgende week kunnen we het ophalen. Tot die tijd moet ik het met een plastiek afdakje doen. Zei ik daar IK... Jawel, want Henk gaat voor een klein weekje naar Nederland.

Hij heeft het plastiek nog even wat vaster gezet voor mij... hoe lief... Zodat ik er de komende week in mijn uppie, ziels alleen, droog onder kan zitten. Ook al zijn de weersvoorspellingen voor komende week : DROOG... maar je weet maar nooit.

Morgen ergens tussen de middag vertrekt Henk...

Zodoende zitten we hier al een klein beetje in mineurstemming ;-(

Uitbuiken en...

Afgelopen middag hebben we een stuk oud plastic over ons afdakje gemaakt. Aangezien het nog even een tijdje op zich laat wachten voordat de pannen erop kunnen. Op het dak, onder de pannen, komt hout... dit hout hebben we nog niet en dat wordt ook niet eerder als over een dikke week.

Vervolgens komt er op dat hout dakleer, daarover wat latten en dan... dan kunnen de pannen erop.

Sommige van de oude authentieke pannen zijn poreus, vandaar dat we er dakleer onder maken.

Prettige bijkomstigheid was, dat het vanmiddag af en toe een beetje regende en wij droog onder het afdakje konden werken en zitten. Fantaseren wat we zoal onder het toekomstig afdakje kunnen doen. Een leuke zitplek maken of een overdekte werkplek, houthok misschien. NATUURLIJK mag er geen rommel onder komen te staan... al vrees ik het ergste ;-)

Vandaag (donderdag...) waren we verder druk met het uitbuiken van de bbq gisteren, eveneens onder een afdak... nou ja... onder de enorm leuke grote veranda van Rian en Laura. Super gezellig en weer genieten van hun prachtige plek met schitterende tuin.  Even voor Miranda, die dit nu niet kan lezen ;-)...15 Augustus... 24... VAN HARTE GEFELICITEERD.

's Avonds laat met dik gevulde buiken terug naar ons eigen optrekje. Normaliter eten we niet zoveel, maar als we bij anderen eten... poeh poeh... op de terugreis met de knoop van de broek open ;-) 

Wat een plaatje hè!!! Deze foto is NIET bij ons genomen ;-(

We hebben de cantharellen gegeten en... leven nog ;-)

FIJN WEEKEND
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~
~~~~

Cantharellen ?

Cantharellen ???...

Vanmiddag kwam er een jongeman... nou ja jong!... zag er best belegen uit... langsgelopen, zakje in zijn hand druk naar de grond starend. Plots bukte hij zich bij een boom op ons terrein, plukte wat bij de boom weg en deed het vervolgens in het zakje.
Ik snelde erheen en zei : AFBLIJVEN, die is van mij. Hij verstond mij niet, omdat het een fransman was ;-(
Hè, wat flauw... in het echt ging het net even ietwat anders...
Opnieuw...
Toevallig liep ik daar en de vriendelijke ietwat belegen fransman zei : Een cantharel  (in het Frans uiteraard), waarop ik antwoordde : Oolala... (ook in het Frans natuurlijk).
Hij liet mij opgewekt zijn buit zien, een zakje vol Cantharellen.
Nadat hij weer verder ging snelde ik naar binnen om Henk, die achter zijn bureau zat, het grote nieuws te vertellen. Cantharellen bij onze boom, een boom waar we -tig keer per dag langslopen. Ze zitten er nu niet meer omdat die fransman ze geplukt heeft ;-(
We besloten om na werktijd het bos in te gaan, cantharellen zoeken.
En... jawel... na veel gezoek wat cantharellen gevonden. Maar... de twijfel slaat toe, ze zien er wat vies uit en... zijn het wel echte cantharellen?
Op internet gekeken, zo te zien wel...

Morgen gaan we ze eten.

Mocht er geen nieuwe blog meer verschijnen... tja... dan weten jullie alvast waar het van komt.

Groetjes en wie weet... tot de volgende blog...

2014... week 11...

Week 10 is alweer achter de rug en week 11 reeds begonnen.

Wat week 11 in petto heeft weet ik uiteraard nog niet, hoe week 10 verlopen is wel ;-)

Week 10 stond voornamelijk in het teken van ons toekomstig afdakje. Vele uurtjes zijn er ondertussen al in gaan zitten en zo langzamerhand begint het wat vorm te krijgen...

Eerst even voorzichtig om het hoekje kijken...

En zie... er komt al wat vorm in...

Tot zover zijn we vandaag gekomen... Tja, het lijkt allemaal misschien niet zo hele snel te gaan... dat gaat het ook niet. Eén van de reden daarvan is, dat het allemaal nogal wat precisie werk is. Ook moet het geheel flink stevig staan, wat het ondertussen ook doet, omdat er vrij zware dakpannen op komen.

Morgen begint helaas de 'gewone' werkweek alweer. Henk zijn vakantie zit er voorlopig op. Vroeg van bed af om vervolgens 8 uur achter het bureau te zitten. Ach wat... heeft ook wel weer wat ;-)

Noodweer...

Gisteravond, vrijdag, rond een uurtje of tien begon het plots te onweren. Enorme knallen en lichtflitsen... zo af en toe hadden we het gevoel dat ons huis stond te trillen op zijn grondvesten.
Zodoende deels de avond doorgebracht met de vingers in mijn oren ;-(

Vanmorgen, nadat wij van ons bed afkwamen, konden we gelijk weer buiten zitten. Heerlijk zo'n beetje de gehele dag buiten bezig geweest... beetje klussen aan het afdakje, eten en drinken, genieten van de bloemenpracht en de vele vlinders.

Zo rond een uur of zes nog snel even in de auto, op naar Mayet de Montagne (ongeveer 10 km bij ons vandaan) om de laatste weekend boodschappen te halen. Honden mee uiteraard, met het idee om op de terugweg even ergens te gaan lopen.
In Mayet aangekomen brak plots het noodweer los, hevige regenval en onweer. Auto geparkeerd, Henk snel naar de Brico en ik de supermarkt in. Plots een giga knal, het licht in de winkel viel even uit... was er gelukkig gelijk weer, en een lawaai van de regen wat op het dak van de winkel viel.
Haast vergat ik waarvoor ik in de supermarkt was, gelukkig kwam mijn 'redder in nood'... nou ja... eraan en konden we alsnog de boodschappen doen.
Nadat we afgerekend hadden wilden wij naar onze auto op zo'n 20 meter afstand. Kleddernat, totaal doorweekt kwamen wij daar aan.

Dat werd geen rondje met de honden wandelen, maar gelijk naar huis.
Op de terugweg naar ons huis, zo'n 10 km, lagen overal dikke takken en bomen over de weg. Halverwege konden wij niet verder, daar waren ze bezig bomen te verwijderen en vertelden zij ons dat we absoluut niet verder konden omdat verderop de weg compleet geblokkeerd was.
Auto draaien, dan maar de andere route proberen... een ommetje van zo'n 25 km (we kunnen van twee kanten bij ons huis komen). Overal waren brandweermannen en vele anderen  bezig om bomen te ruimen langs de weg, her en der wat omleidingen en af en toe wat oponthoud.
Uiteindelijk dik twee en half uur later waren we weer bij ons huis.

Hele vele bloemen liggen er platgeslagen bij, bloemen waar we vanmiddag nog heerlijk van zaten te genieten. Ons kleine stroompje is momenteel een behoorlijke stroom.
Jammer, jammer van die vele mooie bloemen... ik vrees dat velen niet meer overeind komen deze zomer.

Maar... wij zitten weer in lekkere droge kleren in ons huis en zijn achteraf toch blij dat we weer goed thuisgekomen zijn... Je zou maar een boom op je auto krijgen.. tjeminee, daar moet je toch niet aan denken.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Even een foto van het net... , onderweg kwamen wij langs deze auto. Zelf had ik WEL een fototoestel bij me, maar... de batterijen waren LEEG ;-(

http://www.lamontagne.fr/ 

Une vue de la voiture de l'infirmière sur laquelle est tombé l'arbre. - Rebiron Lucien

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Morgen de schade in de tuin opnemen, even wat snoeien en dergelijke en hopen dat het een aangename zondag wordt... gaat vast gelukken met al het lekkers wat we in de supermarkt gekocht hebben ;-)

FIJNE ZONDAG...

P.S. Gelukkig valt de schade in de tuin wat mee, sommige bloemen zijn weer wat overeind gekomen.

Veel bedrijvigheid...

Afgelopen dag was er veel bedrijvigheid in de buurt van ons huis...

Geronk van een tractor was te horen... Een boer die rolletjes aan het maken was...

Henk maakte VEEL lawaai... met het maken van pen en gat verbindingen...

Veel handwerk, maar ook veel zaagwerk... cirkelzaag wel te verstaan. Wat inhoudt dat de aggregaat er zo af en toe ook bij aan stond te brullen...

Stapje voor stapje vordert ons toekomstig afdakje...

Ook de wilde wingerd is zeer hard aan het werk om te groeien, gelukkig komt er geen lawaai van, wel wat werk. Want ondanks dat ik het prachtig mooi vind zo'n grote wingerd... gaan we hem binnenkort weer wat terug snoeien. Dat hadden we al eerder willen doen, maar er zat een vogelnest met jonge vogeltjes in... deze zijn reeds uitgevlogen.

Rondom ons huis, in het bos, is er ook veel bedrijvigheid. Paddestoelen schieten overal spontaan de grond uit, evenals deze mooie sponszwam (?)...

Onder aan de voet van een boom tegenover ons huis... Van een afstandje is het net of er een bloemkool ligt ;-)

Verder was vandaag het gezaag te horen van de motorzaag die de laatste dikke bomen omzaagde van het voormalige koeienbos vlakbij ons huis. Deze boomstammen werden vervolgens met een tractor naar de weg gesleept...

Vandaar werden zij  met een vrachtwagen opgehaald. Veel kabaal...

Ondanks dat het allemaal best wel snel gaat, is het nog lang niet klaar en ligt er nog een hele stapel om getransporteerd te worden.

Zo heerlijk stil daar bij ons in het bos... ;-(

Het ziet er zo vredig uit... maar... een herrie, hahaha...

Nog één dag en dan is het weekend...

Ik wens jou, als lezer van deze blog ;-), een heel fijn rustig relaxed weekend toe...

Bijzonder Bezoek...

Afgelopen dag zijn we weer wat bezig geweest met het toekomstige afdakje.

Een heel ge-pas en ge-meet. Veel teken- en rekenwerk.

Kijken, kijken en nog eens kijken...

De schuinte van het dak bepalen en daarna... zagen, zagen en nog eens zagen.

Terwijl we druk bezig waren kwamen er plots mensen aan, twee vrouwen. De één van middelbare leeftijd... ongeveer mijn leeftijd ;-) De ander op een wat gevorderde leeftijd.

Anne, zoals de jongere zich voorstelde, vertelde gelijk dat haar moeder Hélène, de ietwat oudere dame, samen met haar man de vroegere eigenaren van ons huis geweest zijn. Ook vertelde zij dat een zus van haar al eens bij ons geweest was.

Gelijk ging er een lampje branden bij mij.

Claire... daar waar we een paar jaar geleden onderstaande foto's van gekregen hadden...

Foto's van ons huis uit 1968...

Deze foto's heb ik al eens eerder geplaatst...

Destijds was Claire ook zeer enthousiast.
De familie woonde vroeger in Vichy, moeder nog steeds, en hadden ons huis als tweede huis.

Prachtig vind ik dat, om mensen te ontmoeten die blijkbaar nog dusdanige goede herinneringen aan ons huis hebben dat ze na hele vele jaren de moeite nemen om nog eens naar Le Pre Bonnet te gaan.
Ons huis straalde volgens mij van trots... een hele eer voor het huis ;-)
Door de jaren heen dat wij hier zitten zijn er al vele mensen langs gekomen die op de één of andere manier nog oude goede herinneringen aan ons huis en de plek bewaren.
Ook 'moeder', die zeer slecht ter been is, kwam met wandelstok hier heen en was zeer in haar schik om het huis weer te zien.
Heel bijzonder en heel leuk. We kregen gelijk adressen, met de mededeling dat we zeker een keer langs moeten komen.
Wie weet gaan we dat nog eens doen, want het was een zeer aardige vrouw...

Ons huis voelt zich zeer vereerd  familie Quintin, Hélène, Anne, Claire en familie :-), zo'n lief bezoekje na meer dan 40 ? jaar.