Lekker stil daar bij ons...

Degenen die deze blog al vaker gelezen hebben weten natuurlijk onderhand wel dat ik graag een beetje (nou ja beetje? een boele beetje... zeg maar gerust) opgeven mag over ons geweldig mooi bijna kasteeltje, in die o zo prachtige wonderschone serene omgeving. Dit doe ik uiteraard niet alleen op de blog, welnee... tegen een ieder die het horen wil (of niet... maakt mij niet uit) doe ik het nog wat uitbundiger. Hoe ONTZETTEND mooi ons huis wordt en vooral ook, hoe HEERLIJK stil het daar bij ons bijna kasteeltje is. Jazekers, soms vertel ik er zelfs bij dat het daar zo ENORME stil is dat je de grassprieten hoort converseren, dat het haast zeer doet aan je oren als de zandluizen zich verroeren, dat als er een slak in aantocht is je hem al op een kilometer afstand aan hoort komen. Terwijl ik dat soort dingen uit, begin ik er bij te stralen van oor tot oor... ik ga er al haast zelf in geloven... ZO MOOI...

De laatste zaterdag voor vertrek kwam er onverwacht visite, deze mensen hadden wij al een keer ontmoet, maar waren nog nooit bij ons langsgeweest, natuurlijk had ik al behoorlijk opgegeven over ons huis en de geweldige plek, zodoende kwamen zij n.a.w. even langs om met eigen ogen en oren waar te nemen in wat voor geweldig PARADIJS wij daar wel zitten.

Terwijl we binnen al het moois even aan het tonen waren, hoorden we plotsklaps een enorm lawaai, zwaar geronk van motoren... kan gebeuren toch? Een hele rits quads kwam over het zandpad langs ons huis.

Niet getreurd... de rust keerde vrij snel weer terug.

Aangezien het prachtig weer was besloten wij om met ons viertjes een kop koffie te gaan nuttigen buiten in het zonnetje.

Ik zat nog niet goed en wel op m'n stoel of er klonk alweer een giga herrie, tientallen quads, 4 wheel drivers en cross-motoren, allemaal over ons zandpad... het zand stoof zowat in onze koffie, mekaar verstaan was bij tijd en wijle zo goed als onmogelijk. Dit ging tijdens hun bezoek de gehele tijd door, honderden quads, 4 wheel drivers en cross-motoren uit alle windstreken (uit heel Frankrijk). Zo af en toe was er zowaar een file bij ons huis. Haast een lamme arm van het vele zwaaien, wat je daar bij ons tegen iedere passant doet... aangezien er NORMALITER hooguit één a twee passanten per dag langskomen, vaak zelfs helemaal niemand.

Jullie snappen natuurlijk wel dat ik mijn verhaal naar buiten toe even aan ga passen... HOEZO SAAI daar bij ons, altijd van alles te beleven... en gezellig druk joh... 

                          LEKKER STIL DAAR BIJ ONS.