Frisse neus...

Beetje gek is het wel, zo vlak voor vertrek.

Gingen wij de afgelopen jaren altijd steevast even voor vertrek bij mijn vader langs... nu dus niet.

Nou is het niet zo dat het altijd een geweldig bezoekje was, welnee... vaak kwam ik er weg met een licht schuldig gevoel, omdat ik vader toch gevoelsmatig achter liet.
Vaak zei hij : Gaan jullie maar lekker naar Frankrijk, ik red me wel.
In dat beetje dubbelzinnige zinnetje proefde ik altijd een kleine ondertoon.
Ik weet niet precies hoe dat te moeten uitleggen, misschien ken je deze : Je belt naar je vader of moeder en deze zegt aan de andere kant van de lijn : Zo... bel jij ook even weer een keer? Grr... m.a.w. Het werd hoog tijd! En zonder dat ze er erg in hebben zit je weer met een licht schuldig gevoel opgescheept.
Of nog eentje... Je zit er samen aan de koffie, wordt je tussen neus en lippen even medegedeeld : Die dochter van de overbuurvrouw is ook een leuke meid, ze komt bijna dagelijks even bij haar moeder langs. Grrr... m.a.w. Jij niet! Tja... zit ik gelijk weer met een licht schuldig gevoel.

MANIPULATIE... noemen we dat. Vaak zijn ouders de grootste manipulators. Het stomme is, dat je vaak ook wel weet dat je gemanipuleerd wordt, maar het gewoon laat gebeuren... althans door de ouders. Komt plots bij mij bovendrijven dat ik OOK moeder ben ;-)

Toch... had ik graag nog even het zinnetje, Gaan jullie maar lekker naar Frankrijk, ik red me wel, gehoord... desnoods zelfs met een klein ondertoontje.

Maar hoe dan ook, hebben we er al weer veel zin in. Lekker een frisse neus ophalen en wellicht weer wat nieuwe foto's maken. Tralala... we gaan naar Frankrijk en komen...

De eerst volgende blog komt hoogstwaarschijnlijk vanuit Frankrijk.

Allen alvast fijne paasdagen gewenst...