Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

vrijdag 3 februari 2012

Taalproblemen...

Zo... even de laatste update van mijn vorderingen met de franse taal... nul-komma-nul... dus klaar, uitgepraat.
Ondertussen is het al zo'n beetje 4 jaar geleden (waar blijft de tijd?) dat wij ons huis in Frankrijk voor het eerst zagen (gelijk gekocht ook...) en helaas moet ik 'nog' constateren dat het met mijn franse taal bar en boos gesteld is. Telkens als ik de cursus (we hebben vele cursusboeken Frans) ter hand neem ben ik binnen 5 minuten al met iets compleet anders bezig... zie een spinnenweb hangen die hoognodig weggehaald moet worden, ben plotsklaps met balletjes aan het gooien voor de honden zonder dat ik er erg in heb, sta met m'n penseel het schilderslinnen vol te kliederen omdat er net even weer wat te binnen schiet of ben even met de gedachten bij dat éne boek die ik nog niet uit heb... of zit zoals nu achter de comp mijn tijd te verdoen I.P.V. de franse taal te leren. Het werkt bij mij gelijk als : stoppen met roken... de motivatie is niet groot genoeg, ondanks dat ik weet dat het VRESELIJKE DOM is.
Dom, omdat ik er met regelmaat vreselijk mee geconfronteerd wordt, jawel... Blijkbaar vallen oude mannen (vanaf zo'n 75 jaar) op mij, vooral de wat oudere franse mannen... Deze achtten het ook vaak nodig om vriendelijk tegen me aan te gaan lallen, mij rest dan niets anders dan op hun gezichtsmimiek te letten en ze vriendelijk toelachen op momenten dat ik inschat dat het gepast is, evenals meelevend kijken als ik denk dat het ernstig is, onderwijl nippend aan mijn glas wijn op het terras, wachtend tot Henk klaar is met het winkelen. Wegwandelend mij afvragend : waarom er zo vrolijk gelachen wordt achter mij, misschien blijdschap omdat er eindelijk een luisterend oor (die dus niet verstaat wat er gezegd wordt...) voor hen is, iets wat vrouwlief allang geleden opgegeven heeft. Dus... REDEN genoeg om me te bezigen met de franse taal, wie weet waar ze het zoal allemaal over hebben???
Nog zoiets... kinderen die tegen me beginnen te babbelen, TJEMIG... ik kan niet onder woorden brengen hoe onnozel en klein ik me dan voel, als ze er dan ook nog een vriendje, vriendinnetje bijroepen... zodat er zich langzaamaan een groepje rondom 'onnozele ik' vormt, allemaal hun best doen om mij iets uit te leggen en ik alleen maar hulpeloos mijn alleraardigste lach op kan zetten.
Ik weet, waar een wil is, is een weg. Ben bang dat mijn Franse juf van de middelbare school mij nog net zo hoofdschuddend aankijkt als dat zij dat eertijds deed, zo'n belerend vingertje heen en weer : FOEI Cilia... weer niet geleerd. Troost... ik had wel altijd een voldoende op mijn frans, niet vanwege mijn inzet, ook niet vanwege mijn kunnen, maar... zij was een lieve Franse juf die mij waarschijnlijk ook wel aardig vond :) Destijds heb ik niet geweten dat ik ooit een huis in Frankrijk zou gaan kopen, anders had ik vast en zekers wel beter mijn best gedaan, hahaha. Had ik vandaag de dag waarschijnlijk vloeiend Frans gesproken. TJA...IS.
Hier heb ik al eens eerder over geblogd, had graag nu de vooruitgang hier neer gezet... maar helaas, die is er dus nog niet. Hopenlijk mettertijd wel, dan plaats ik een blog in het Frans, wel een kleintje hè! UN SIMPLE...

2 opmerkingen:

Gonny zei

Echt niet zo gek hoor: Ik woon hier nu al 5 jaar en ik lijk eerder moeilijker uit mijn franse woorden te komen dan in het begin (toen de woordenschat kleiner was) Je moet zo nadenken, zodat je een half uur later pas werkelijk weet hoe het moest. Ik denk trouwens ook nog eens, dat ik niet eens de behoefte heb om hele conversaties te houden, zoals ik me nu kan redden gaat het ook heel goed.
Groetjes, Gonny
http://www.gonny-morvan.blogspot.com/

Cilia zei

Hoi Gonny,
Leuk dat je reageert, en ja... dat met dat nadenken herken ik wel. Vaak, als ik weer in m'n uppie zit weet ik precies wat ik had kunnen zeggen ;), maar soms erger ik me wel aan mezelf, dat ik mezelf er niet toe kan zetten om beter m'n best te doen.
Haha, ik denk trouwens dat jij je heel goed zelf daar kunt redden in de Morvan, ik heb al menigmaal op je weblog gekeken... GEWELDIG, ik heb enorme bewondering voor je en wat een prachtig huis (pastorie). Je staat al een tijd bij mijn favorieten, ik kwam via Ton Grootkoerkamp zijn site (camping La Diege) bij jou blog terecht en ik volg je op de voet... mooie weblog. Ik zet even een verwijzing naar jou weblog bij de links, zodat anderen ook kunnen zien en lezen hoe jij daar leeft/schildert en kamers verhuurt.
Groetjes, Cilia