Wat toch een snoepie om te zien hè! Belle met haar kleine rose neusje.~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zonet weer op handen en voeten onder de tafel gekropen, iets wat ik met vervelende grote regelmaat doe. Zelfs in die mate, dat mij soms het gevoel bekruipt, dat ik bijna niets anders doe... op stofzuigen dweilen en vegen na. Oké, het stofzuigen dweilen en vegen hoort erbij zal'k maar zeggen, al is het hier de laatste weken wel raak. Na de wandeling met de honden wordt er momenteel gigantisch veel zand mee naar binnen gelopen... de stofzuiger kan er niet tegen aan... één zuigbeurt en de stofzuigerzak (giga-formaat) zit weer vol. Maar daar wil ik het nou eventjes niet over hebben... NEE... ik ga het hier even over onsmakelijke dingen hebben... zap zap... over onze zeer adorabele poes BELLETJE. Belle is, acht jaar geleden, als een zielig hoopje poes van een paar jaartjes oud bij ons gekomen, ze was compleet verwaarloosd, graatmager en heel erg schuw. Ondertussen is het een leuk lief poesje geworden die gezellig meehobbelt in huis, wel is ze altijd wat schrikkerig gebleven. Alleen er is één grote maar... Belle heeft soms erg gekke gewoontes. Sinds een paar jaar heeft ze tijden dat ze overal in huis, vooral op de meest onhandige plekken, poept en piest. Momenteel is het weer volop raak, hele dagen loop/kruip ik hier op handen en voeten door het huis om te speuren waar de onwelriekende geuren vandaan komen, om het daarna, met knijper op de neus, weer op te ruimen. Tot zover allemaal geen probleem zou je denken, ware het niet dat Belle dit ook zonder schaamte doet als er oppas in huis is. Met als resultaat dat onze oppas, tijdens onze afwezigheid, ook op handen en voeten door ons huis gaat. Volgens mij heb ik hier al eens een blog aan gewijdt, maar het zit me iedere keer toch wel weer erg hoog. Optie om Belle naar een opvangadres te doen is er in mijn ogen niet, omdat ze in zo'n kil asiel uit haar vertrouwde groep gehaald wordt en zij al zoveel stress in haar kleine leventje mee gemaakt heeft, ook is het geen optie om haar voor een paar daagjes helemaal mee naar Frankrijk te nemen... DUS... rest alleen een schuldig gevoel. Onze oppas leest de blog bij mijn weten niet, maar... tig keer Sorry. Waarom kom ik hier nu op dit moment mee... de oppas komt eerdaags nog eventjes langs om het één en ander, de huidige favoriete poep-en piesplekken, door te nemen. BAH...
YES..... wij gaan over drie nachtjes weg, weer veel zin in ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten