Rozengeur en Maneschijn

Zie hoe heerlijk het zonnetje naar binnen piept.

Onkruid? Welnee, allemaal leuke bloemetjes.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zo weer over tot de orde van ons huis. Weliswaar zit ik hier te typen met geperforeerde handen, maar er komt weer een beetje ruimte om me te bezigen met andere dingen.

Vaak als we naar ons huis gaan, nemen we een lading boeken en cursussen Frans met ons mee, deze gaan ook vaak weer ongelezen mee terug naar Nederland. Dit deden we in het verleden ook altijd tijdens vakanties ,op de cursussen na, ook toen gingen ze vaak weer ongelezen mee terug. Evenals puzzelboekjes, ja je weet maar nooit of je je daar gigantisch gaat zitten vervelen toch! Zo de afgelopen keer toch maar even een boekje van Martin Bril gelezen, Plat du Jour, vrij simpele kost, met berichten uit Frankrijk. Tja je gaat naar Frankrijk dus waar lees je over, juist ja over Frankrijk. Al direct het eerste verhaal vond ik wel erg leuk, de eerste zinnen alleen al: Een van de nadelen van een tweede huis is dat je er voortdurend heen moet. Waarom heb je het anders? Bovendien moet je het onderhouden..... Ook beschrijft hij erg leuk hoe het eraan toe gaat als je bij je huis arriveerd. Bij ons gaat dat bijna idem dito. De laatste kilometers voordat we aankomen raken we al enigszins opgewonden, vooral het laatste stuk al helemaal in onze sas. Dan doemt ons huis op, schitterend hij staat er nog. Maar dan komt het, allereerst moet je een weg banen door het hoge onkruid om bij de deur te komen. Eenmaal binnen constateer je dat de spinnen, muizen e.d. weer vrolijk huisgehouden hebben. Het huis doet in eerste instantie wat onbewoond aan, wat wil je, de luiken zitten voor de ramen en er is meestal weken lang niet in geleefd. Vaak ben je moe als je aankomt en pas de volgende dag komt er weer wat leven in het huis. Negatief? Nee hoor, het is gewoon de realiteit. Vaak op de blogs of dergelijke lijkt het allemaal rozengeur en maneschijn, maar vele Nederlanders zetten hun huis na verloop van tijd gedesillusioneerd weer te koop. Wij huurden in het verleden altijd vakantiehuizen, van Nederlanders en van Fransen. Als we aankwamen zag het er altijd picobello uit. Soms zelfs met de bloemetjes al op tafel, of de kachel al brandend, de tuin goed verzorgd, niks geen spinnewebben en muizenkeutels. Gewoon installeren en genieten maar. Dat wilden wij ook. Dat hebben wij ook. Maar dan anders. Zijn we na twee jaar ontevreden? Welnee integendeel. Maar ik vind dat het wel gezegd moet worden. Zo dat is er even uit. Dus voor degenen die wel graag een huis in Frankrijk hadden willen hebben, maar om wat voor reden dan ook, niet hebben toch misschien een beetje een troost. Ik plaats er even weer een leuke sfeerfoto boven, maar daar achter gaat van alles schuil. Zo ook even een foto van het hoge onkruid, ach als je er oog voor hebt lijkt zelfs dat erg mooi.