Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

dinsdag 31 augustus 2010

Op reis met "Prins" Vidor

Hij waakt al in de deuropening.
Alle kanten goed in de gaten houdend.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Even een stukje hoe het ons vergaan is met onze pup "Prins Vidor", die voor de eerste keer mee geweest is naar Frankrijk. Als eerste de lange autoreis. We hadden de bench voor noodgevallen bij ons, hele vele handdoeken voor eventuele noodgevallen, kauwkluiven en speeltjes. Ook hadden we ons voorbereid op hele vele stops onderweg. Achteraf was dit alles niet nodig, Vidor vond het geweldig tussen beide andere honden in te liggen. We waren nog maar net de oprit af, of hij sliep al prinsheerlijk, eerst nog bescheiden op zijn eigen kleine plekje, later overdwars met achterpoten onze Mitsie aan de kant schoppend en met voorpoten onze Robbie in een hoekje drukkend. Meneer lag er daadwerkelijk als een prins te knorren, languit zonder gêne. Keurig bij de eerste stop deed hij zijn behoefte, at hij zijn eten op en hobbelde hij gezellig mee. Als we na de stop weer verder gingen vond hij het nodig om de andere honden nog even gezellig te treiteren, heerlijk bijtend in de poten, staart, haren en dergelijke. Robbie en Mitsie lieten het gelaten over zich heen komen. Daarna viel meneertje weer voldaan in slaap tot de volgende stop. Ook in Le Pre Bonnet voelde hij zich vrijwel direct heer en meester. Hij paste zich keurig aan, was vanaf dag één zindelijk en hij vond het geweldig in ons boshuisje. Van onze kant uit kostte het ons wel wat aanpassingsvermogens, omdat zo'n mannetje toch nog wel wat extra aandacht vergt, logisch. Ook de terugreis verliep de eerste 800 km geweldig goed, daarna begon onze "prins" een beetje mierderig te worden. Dat beetje kun je ook vervangen door ENORME. De regen kwam met bakken tegelijk uit de lucht gevallen, zodoende was een stop ook niet echt een optie. Maar goed, nadat ik zo ongeveer 100 km achterom in de auto gezeten had (zijn speeluurtje zeg maar) viel hij weer voldaan in slaap. Weer thuis aangekomen was zijn enthousiasme van dusdanige aard, dat hij het presteerde om in vrij korte tijd vijf keer in huis te plassen, grrrrrrr. Toch was het al met al zeer geslaagd.

1 opmerking:

Dees zei

Wat een lekker ding, die Vidor. Mierderig! Dat woord heb ik lang niet gehoord! Maar ik wist meteen wat je bedoeld.....