Een zonnige zondag in oktober

Nog steeds stralend weer...

Vandaag was het een zonovergoten dag, heerlijk weer om buiten bezig te gaan.

Eerst even een wandeling door de bossen met de honden, tasje mee voor de walnoten. Helaas... bijna geen walnoten, er waren wilde zwijnen mij voor geweest. Ach, die moeten ook wat te eten hebben zullen we maar zeggen.

Dan maar paddenstoelen bewonderen...

De vliegenzwam... 

Momenteel staat het bos weer vol met de meest mooie paddenstoelen, vooral buiten de gebaande paden. Hele groepen in allerlei kleurschakeringen, maar de vliegenzwam springt er toch wel uit. Blijft altijd mooi om te zien.

Zelfs in een oude schaal, bij huis, groeit  plots wat ;-)

Momenteel staat de zon vrij laag en zitten de bomen nog vol in het blad, dat houdt in dat we weinig zon bij huis hebben. Dat heb je dan hè! met een boshuisje. 's Morgens een beetje en later op de middag een beetje. Zomers is het heerlijk, lekker veel schaduwplekken en tevens altijd wel ergens zon, ook in de winter en in het voorjaar als er nog bijna geen blad aan de bomen zit is er redelijk wat zon. Maar in de herfst, helaas zeer weinig.

Maar niet getreurd, op ons weiland is volop zon.

Zodoende hebben we daar maar een tafel neergezet.

Vaak gaan we daar even zitten om een kop koffie te drinken en een broodje te eten.

Zo ook afgelopen middag. Henk was er niet, dus ging ik samen met de honden even naar het weiland.

Water, schrijfblok en pen mee, uiteraard ook mijn leesbrilletje, honden achter mij aan over de vlonder... op naar het weiland.

En maar genieten van het zonnetje...

Ook was er nog wel wat werk te doen, altijd fijn. Beetje harken, bultjes maken...want Henk had wat gemaaid.

Tussentijds genieten van de ENORME courgettes...

En van de goudsbloemen die al maar door bloeien...

En uiteraard van de honden.

Vidor, altijd druk, druk, druk...

Mila, die lekker de schaduw opzocht...

Eigenlijk kon het haast niet stuk, zo'n fijne zonnige zondagmiddag.

Werd plots de idylle verstoord door een enorme knal. JAGERS... vlakbij, in het aangrenzende stuk bos. De honden gelijk in rep en roer, dribbelden wat nerveus om mij heen. Hoorde we ook nog een meute jachthonden. Mila rende nerveus naar huis om daar vervolgens als een wolf te gaan huilen, Vidor blafte een beetje onzeker om zich heen. Over met de pret, want wat ik dan ook deed... niets hielp, onze honden blijven dan een tijdlang nerveus.

Uiteindelijk de spullen weer onder mijn arm, terug naar huis. Kop koffie gezet en de honden een lekkere knabbel gegeven.

Morgen in de herkansing, het belooft weer een warme dag te worden.