Een voorzichtige terugkeer op de blog.
Het was hier even een tijdje behoorlijk stil op de blog.
Reden daarvan was/is dat onze kleine Mila een ongeluk gehad heeft. Zij heeft iets in haar oog gekregen waardoor haar oogje beschadigd is. Zij is gelijk geopereerd, om te proberen om haar oogje te behouden. De kans dat ze blind is aan haar oogje is zeer groot (bijna 100 procent). Nu is het afwachten of haar oogje behouden kan worden of dat het alsnog verwijderd moet worden (afgestoten wordt).
Uiteraard zetten wij alles in het werk om het oogje te behouden, zo ook de dierenkliniek waar zij onder behandeling is.
Ondertussen zijn we al menig keer naar de kliniek geweest en moeten er vermoedelijk ook nog vaak weer heen.
De eerste dagen waren we hier met zijn allen behoorlijk van slag en kon ik het absoluut niet opbrengen om een blogje te plaatsen. Gasten hebben we moeten afzeggen, zo ook helaas een lieve oom en tante van mij... waar we ons al behoorlijk op verheugd hadden.
Gewoon domweg omdat het ons helemaal in beslag neemt. Momenteel moeten we bijvoorbeeld Mila haar oogje iedere 2 uur, dag en nacht, behandelen.
Ook moeten we alles weer een beetje op de rit zien te krijgen, want daadwerkelijk de bloemen en de bijtjes konden ons wel gestolen worden. Zo ontzettend zielig allemaal.
Mijn fototoestel is nog niet van zijn plek geweest, de puf daarvoor ontbrak ook compleet.
En... nu ik dit hier zo neerzet komt er nog een brok in mijn keel.
NATUURLIJK pakken we uiteindelijk de draad weer op en gelukkig kunnen we ook alweer lachen.
En... onze Mila is er gelukkig even vrolijk onder, ondanks de kap om haar kleine hoofdje.
Hoe zielig het ook allemaal is, toch valt er soms ook wel even om te lachen... bijvoorbeeld als zij aan de riem voor mij loopt : zie ik zo'n klein hondenlichaampje met enorme kap die continu heen en weer gaat... het kapje hè! LINKS RECHTS LINKS RECHTS ;-)
Tja... zoals jullie kunnen lezen, draait hier momenteel bijna alles om Mila en is Le Pre Bonnet even niet meer en niet minder als gewoon de plek waar we momenteel wonen.
Ik ben ervan overtuigd dat het allemaal weer zijn plek gaat vinden, wanneer weet ik helaas nog niet, maar dat het weer komt daar geloof ik wel in en dan ga ik vast en zeker weer verder bloggen over de bloemen en de bijtjes.
8 opmerkingen:
Hè wat zielig allemaal.Ja het valt soms niet mee, als je dieren hebt, heb je er plezier van maar ook narigheid hè.Wij hebben nu allemaal dieren op leeftijd en allemaal extra verzorging nodig. Paard met zijn oog ook! Zijn hoeven worden ook slecht, ook speciale behandeling. Hondje artrose. Kat diabeet. Kipjes gaat nog. Jongste kat gaat 's nachts op stap. En wij? Ook een dagje ouder. Maar ja, sterkte in ieder geval en evengoed maar weer beetje genieten.Blijven jullie lang?
Groetjes Jannt
Ja meid, heel maar dan ook heel erg wat de kleine Mila en jullie is overkomen. Maar wat ik al zei, over een paar weekjes, als het met Mila weer beter gaat en het leven door gaat voor haar en voor jullie ziet het er weer anders uit. En ook kan Milaatje met jullie een heel gelukkig leven leiden, ook met één oogje.
dikke kus en heel veel sterkte liefs van mij
Hoi Cilia,
Was er al bang voor om na de stilte hier een naar bericht te lezen....
Jullie zeer zorgelijke weken na wat kleine Mila overkomen is heeft heel begrijpelijk al jullie aandacht nodig.
Hoop dat het herstel aan haar oogje voorspoedig zal verlopen.
En jou Cilia en Henk wens ik veel sterkte in deze moeilijke dagen.
Denk aan jullie,groetjes en dikke knuffel,Ger
Hoi Janny, BEDANKT voor je medeleven.
Tja... helaas heb je gelijk dat je met dieren veel plezier kunt hebben maar ook veel narigheid. Met dieren ben ik ook altijd gelijk zo'n emo type, als er wat met ze is dan raakt me dat altijd behoorlijk.
Maar goed, we gaan ervoor en gelukkig is onze kleine Mila een erg vrolijk meisje.
Voor jou ook veel sterkte met je beestjes en hele vriendelijke groetjes, Cilia
P.s. De bedoeling is dat we tot ergens in oktober hier blijven.
Hoi Yvonne,
Morgen weer met Mila naar de kliniek, wordt er weer naar haar oog gekeken. Hoop dat we een stapje verder komen. Zou trouwens ook zo ontzettend fijn zijn als die gekke kap af kan, maar goed... het is voor haar eigen bestwil.
Fijn dat je tussen alle drukte (of valt het mee met Laura?) even gereageerd hebt.
Lieve groetjes en nog bedankt voor je aardige mail, Cilia
Hoi Ger,
Ja... ik vond het ook zeer rottig om hier op de blog zo'n naar bericht te plaatsen.
En kon er in eerste instantie absoluut niet over schrijven.
Ook heb ik de laatste tijden zeer weinig achter de laptop gezeten, zodoende jou blog ook nog niet bezocht. Wel zag ik dat je naar het mooie Drenthe geweest bent, hoop dat het een fijne tijd was... ik ga zeker weten binnenkort even naar jullie uitstapje kijken.
BEDANKT voor je medeleven Ger en heel veel goeds en liefs, Cilia
P.s. Ik werd even gestoord tijdens het beantwoorden... dat krijg je met een puppy hè ;-)
Hoi,
Hopelijk gaat het inmiddels al wat beter. Sterkte en misschien tot over een paar weken.
Groetjes,
Michel
Hoi Michel en familie,
Jawel... langzaam vinden we met zijn allen een beetje onze draai, al blijft het nog onzeker hoe het met Mila haar oogje afloopt en moet ze waarschijnlijk nog weken een kap op haar hoofd dragen.
Ha... dus over een paar weken gaan jullie? Dan spreken we mekaar nog wel en we gaan jullie vast even zien.
Groetjes en hopelijk tot binnenkort, Cilia
Een reactie posten