Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

vrijdag 23 januari 2015

Uitnodiging...


Even een verhaaltje voor het weekend aan...


Een dag voor de jaarwisseling, wij zitten in de warme keuken onze laatste hap brood naar binnen te werken. Totdat er plotsklaps op ons raam geklopt wordt.
Een vriend van ons staat voor de deur.
Nadat wij hem binnen gelaten hadden, begon hij gelijk over de reden waarom hij er was.

Een uitnodiging...

Wanneer het ons het beste uitkwam om bij hem langs te komen, donderdag of vrijdag zei hij er gelijk achteraan.
Sputter, sputter, pruttel, pruttel... Eerlijk gezegd hadden wij er niet erg veel zin in, maar ja... hoe kom je daar met goed fatsoen onderuit. NIET DUS...
Na wat gesputter, wat onze vriend wel gewoon van ons is, spraken wij af om donderdags even langs te wippen.
Dat 'even' kan er helaas bij onze vriend niet in. Volgens hem is dat een belediging en moet je minstens een paar uur blijven.
Oké... wij spraken af om tegen een uurtje of drie langs te komen... niet dus... onze vriend vond twee uur gepaster. Grrr...

Donderdags, stipt twee uur, stonden wij bij onze vriend voor de deur. Hij stond ons al op te wachtten. De honden hadden wij thuis gelaten... een goede smoes om op tijd terug te gaan ;-)
Binnen gekomen, stond alles al keurig gereed. Onze vriend wees ons aan wie waar moest zitten.
Vaak krijg ik de meest gunstige plek, volgens onze vriend, toegewezen.

Het huis staat helemaal vol met meubeltjes en allerlei prulletjes. Overal staan boeken, hangen schilderijen, wandborden, mokken, lampjes, foto's, en heel veel ander spul. Vele tafeltjes, stoelen, kasten, kacheltjes voor noodgevallen en... dit keer stond er een onooglijke bank tussen alles ingepropt. Een ratjetoe zonder ook maar enig verband, gepaard gaande met een vreemd soortig weeïg luchtje die langzaam, via de trilhaartjes onze neusgaten vulden.

(Trouwens even een weetje tussendoor... een andere naam voor trilhaartjes is : Cilia. Eén trilhaar heet Cilium, meervoud Cilia... tja... zomaar even een weetje.)

Leuk om te vermelden... door de jaren heen hebben wij wel eens wat meegebracht voor onze vriend en hem zo af en toe een kaartje gestuurd. Voor dit alles heeft hij een speciaal plekje... een Henk en Cilia plekje.
Vanaf mijn zitplek had ik er precies zicht op en keek naar mijn eigen schilderij, wandbordjes, kaartjes e.d. Alles mooi bij elkaar gegroepeerd ;-)

Nadat wij plaats genomen hadden op de ons toegewezen plekken, werd er water gekookt in een pannetje voor de koffie en de thee. Aangezien ik nog wel een fluitketel over heb, vroeg ik onze vriend of hij daar belang bij had. Maar... nee, hij had wel een fluitketel maar hij prefereerde een pannetje. Oké...
De koffie en thee werd opgeschonken en er werd een heerlijke warme Galette des Rois bij gepakt, die al voorgesneden was. Iedere keer als wij ons bordje leeg hadden werd er een nieuw stuk op gezet en onze mokken volgeschonken.
Onze vriend zat op de praatstoel, woordenboek in de aanslag en wij luisterden met volle monden en knikten zo af en toe even meelevend, onderwijl genietend van de lekkere warmte van de houtkachel... die flink opgestookt was.
Voordat we er erg in hadden werd het schemerig en was de korte wintermiddag voorbij.

Onze vriend is een schat van een man, die ten alle tijde voor ons klaar staat. Maar... helaas is hij absoluut niet flexibel en zeer georganiseerd.
Dat maakt het voor ons wel eens moeilijk om bij hem langs te gaan of hem uit te nodigen. Even langswippen is er niet bij en als wij hem voor een bakje koffie uitnodigen weten we van tevoren al dat hij de gehele middag blijft zitten... ongeacht of het gezellig is of niet.

Nou klinkt dat misschien wel erg onaardig, zo is het niet bedoelt. Onze vriend is een schat van een man, zoals ik al vermeldde. Het ligt meer aan ons. Eén van de kleine probleempjes is, dat onze vriend een Fransman is... die uiteraard Frans spreekt. Aangezien ons Frans nog niet 'je van het' is, verflauwd onze interesse na een uurtje of wat en vergt het van ons veel moeite om zijn verhalen nog te volgen. Wat vaak tot gevolg heeft dat wij op goed geluk ja of nee zeggen, maar niet meer in het verhaal zitten. Met andere woorden : onze tijd een beetje uitzitten en wachtten op het moment dat we met goed fatsoen weg kunnen.

Toch... zien we onze vriend al jaren iedere keer dat wij in Le Pre Bonnet verpozen en hopen wij hem zo nog jaren te zien.

Wel een groot voordeel : dat het goed voor onze Franse taal is... Oui et Non, hahaha...

Bon week-end a tous...



4 opmerkingen:

Walter zei

Zijn Nederlands is hopelijk slecht....als ik dit over mijzelf zou lezen! :-))) Volgens mij ben ik het tegenovergestelde van die vriend. Na een uurtje hoop ik dat mijn bezoek....
Zelf aan te vullen! ;-)

Cilia zei

Hoi Walter,
Hij heeft wel woordenboeken ;-) En... spreekt een enkel woordje Nederlands (Gronings).
Haha... ik heb je nog nooit vergeleken met 'onze' vriend, maar als ik er nu zo over nadenk vind ik het wel een grappig vergelijk.
Dat is daadwerkelijk een zeer groot contrast. Al moet ik er bij zeggen dat een schoon huis, nette kleren, flexibiliteit etc... (m.a.w. uiterlijk vertoon) niet alles zeggend is over de mens.
Onze vriend heeft een goede inborst en is een redelijk eerlijk oprecht mens... anders noemde ik hem ook niet ONZE VRIEND ;-)
De taal hè! Dat is soms best nog een probleem, vooral de kleine nuances.

Trouwens Walter... is het niet mooi om door iemand als vriend betiteld te worden?
Wij hebben niet veel vrienden (wel kennissen) en deze lieve man is er één van ;-)

Fijn weekend en een vriendelijke groet, Cilia

Ger zei

Hoi Cilia,

Terwijl ik je verhaal zit te lezen komen er ''wat'' beelden als een film op mijn netvlies voorbij....hoe jullie daar zitten op visite bij dat Franse baasje,jullie buurman én vriend.
Daar mijn Frans ook niet meer is wat het geweest is;-))ahum....ging ik even op zoek naar Galette des Rois,want als het over eten gaat moet ik er het mijne van weten.
Lijkt me absoluut geen straf om telkens weer een nieuw stukje op het bordje geschoven te krijgen.
>>Elk jaar bedenken de chef-patissiers originele nieuwe taarten. Het Maison Dalloyau in Parijs heeft al meer dan 300 jaar ervaring in het maken van gebak. Hun nieuwste creatie is de Galette d’Or et d’Orange. Dun krokant bladerdeeg, met een gouden glans, gevuld met een romige amandelcrème en gekonfijte sinaasappel, subtiel op smaak gebracht met Grand Marnier. Pierre Hermé, één van de grootste bakkers ter wereld, creëerde een “latijns” aandoende taart : infiniment chocolat, krokant bladerdeeg met chocolade uit Venezuela, gegarneerd met een romige ganache. Ladurée maakte voor 2012 een driekoningentaart met peer en milde specerijen. Maison Hédiard onthulde zijn taart van 100% roomboter bladerdeeg met amandelcrème en een licht aroma van Bourbon vanille uit Madagaskar, terwijl Christophe Roussel met een oosterse taart kwam met abrikozen, specerijen, vijgen en honing<<

nou,nou.......jammie,jammie.......had ik maar zo'n buurman☺☺
hij is een Limburger en normaal gesproken zijn die ook gastvrij en houden wel van wat lekkers bij de koffie,maar heb daar nog nooit koffie gehad en al helemaal geen lekkers.
Wanneer ik daar even binnen ben probeer ik mijn cilia zo min mogelijk te gebruiken;-))

Heb net het schort uit en de voorbereidingen voor het Thaise eten staan in de koelkast ,straks komen onze lieve vrienden en ik hoop dat ze heel lang blijven en ze mogen gaan zitten waar zij willen,hi.hi.

Fijne zondag en heel veel liefs,
Ger





Cilia zei

Hoi Ger,

Afgelopen nacht had ik hier al een hele reactie neergezet, ik wilde hem plaatsen... drukte op publiceren, was de internetverbinding even weg... evenals mijn reactie. Foetsie, compleet verdwenen. Ben eerst maar onder het flanelletje gekropen, om bij te komen van dat gebeuren ;-)

Lekkerbekje Ger, hahaha... Wel vraag ik mij af of je na het derde stuk Galette nog trek hebt in een vierde, het vijfde stuk ook met smaak naar binnen werkt en het zesde stuk er kwijlend achter aan propt ;-)
Oo... zeg, wat een foute buurman heb jij. Nou, als ik je ooit in levende lijve aantref, mag je zelfs wel twee koppen koffie... zorg ik dat er ook iets lekkers bij de koffie zit hoor!

Mocht je dit nog op tijd lezen, dan wens ik je ook een hele fijne zondag met jullie vrienden. Toch maar hopen dat ze niet op je favoriete stoel gaan zitten ( of heb je geen EIGEN stoel? Ik namelijk wel. Hahaha...grapje...), Samen genieten van jou Thaise maal.
Als je het wat later leest, dan hoop ik dat het een hele aangename zondag was.

Heel veel liefs, Cilia