Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 20 oktober 2010

Malheur


Vanmorgen, woensdag, tegen 6 uur waren we eindelijk weer thuis in Nederland. Werkelijk niet te vatten, wat een misere. Allereerst wilden wij zondag terug naar Nederland. Tegen 8.30 uur zijn we aan de reis begonnen. Na ongeveer 200km hadden we onze eerste pauze ingelast, even gelopen met de honden, koffie gedronken en een broodje gegeten. Daarna allemaal weer in de auto, starten.... niks, nog eens starten.... weer niks. De auto wilde niet meer starten, er zat totaal geen beweging in. De ANWB gebelt, na veel uitleggen waar wij stonden zorgden zij ervoor dat er hulp kwam. Ongeveer ander half uur later kwam er hulp, even gekeken, nee viel niets aan te doen. Auto op trailer, honden en ik erin, Henk voorin, op naar de garage waar ze op zondag niets doen. Daar aangekomen keek de depanneur nog even wat er aan de hand was. Hij kon niets vinden, dus resultaat zou zijn dat wij met onze drie honden met een taxi naar de dichtstbijzijnde grotere plaats moesten. Iets wat niet zo gemakkelijk is, omdat de meeste taxi's geen belang hebben bij het vervoeren van honden. Vorig jaar in Parijs, toen we ook gestrand waren en maar twee honden bij ons hadden, wilde daadwerkelijk geen één taxi ons meenemen. Er stond een rij van wel 30 tot 40 taxi's, sommige draaiden het raampje zelfs dicht alsof wij van plan waren om door het raampje naar binnen te springen. Zodoende doemde er al een verschrikkelijk doemscenario op. Maar wonder boven wonder, de depanneur wilde onze auto even verplaatsen en plots hoorden wij onze motor. Ook de depanneur keek vreemd op, hij liet de auto stationair lopen zodat wij er zo mee weg konden. Wij durfden het niet aan om er helemaal mee naar Nederland te gaan en zijn zodoende terug naar Pre Bonnet gegaan, in één ruk, zonder het risico te lopen dat hij weer niet starten wou. 's Avonds ons weer geïnstalleerd in ons huisje. De volgende dag hebben we de auto uitgeprobeerd, het leek allemaal goed te gaan. Tot ons computertje in de auto aangaf dat er olie bijgevuld moest worden. Auto aan de kant, olie bijgevuld, gestart.... niet starten. Weer hetzelfde kwaaltje. Uiteindelijk heeft Henk hem wel weer aan de gang gekregen, zweten want ja we stonden natuurlijk weer op een onmogelijke plek, dichte mist hoog in de bergen. Henk heeft ons thuis afgeleverd en is zelf direct naar een Citroen-garage gegaan. Daar is de auto nagekeken en is het euveltje verholpen, althans......... Wij besloten om dinsdags weer naar Nederland te vertrekken. De terugreis, dinsdags, beschrijf ik in de volgende blog. Eerst even alle ellende, na deze twee blogs komen de leuke dingen weer aan bod, die waren er gelukkig ook. Ook bij dit stukje zat pech en geluk heel dicht bijelkaar, het ongelukkige gevoel dat je daar staat met de honden niet wetende hoe en wat en het gelukkige gevoel als je dan laat op de middag weer samen bij je huisje aankomt.

2 opmerkingen:

Dees zei

Ik dacht al, waar blijft ze? Meestal lees ik meteen nadat jullie terug komen even je Blog. Wat vervelend, zo'n nare terugreis. Wel tof dat je weer terug naar je huisje kon.
Ik hoop dat de vakantie verder heerlijk was!

Cilia zei

Hoi Desiree,
Het had niet veel gescheeld of we zaten er nou nog. Of in een of ander onpersoonlijk hotelletje in de buitenwijken van Troyes met onze honden....Zonder diesel.