Eventjes weer een tuinblogje, aangezien ons leven hier voor een zeer groot gedeelte buiten afspeelt... ergens op ons terrein.
Het gekke is, dat het ons bijna nooit verveelt, mede omdat zo'n tuin continu veranderd. Staat het de ene keer vol met wilde narcissen, de andere keer vol met boterbloemen, dan weer vol met margrieten en vingerhoedskruiden, vervolgens paars van de betonie... zo kan ik nog wel even doorgaan.
Iedere keer, jaar in jaar uit, is het weer een genot om rond te lopen.
's Winters is het vrij leeg en ruimtelijk, daarentegen is het zomers een volheid van jewelste... beiden hebben wel wat.
Vaak als het niet te warm is zitten we hier even, tussen de werkzaamheden door.
Duizenden en duizenden margrieten op het terrein.
Langzamerhand komen er ook steeds meer op het weiland.
Overal maaien we wat paden, zodat je heerlijk rond kunt lopen.
Barstensvol met margrieten.
Niet overal staat het vol met margrieten, maar op sommige plekken staat het helemaal vol. Ook erg veel vingerhoedskruid op sommige plekken dit jaar.
De stokbonen, het heeft even geduurd... maar ze komen eindelijk op gang.
Courgettes zijn al bijna klaar om te eten.
Op het weiland hebben we erg veel wilde tijm.
Ook grappige tijmbollen her en der, die binnenkort gaan bloeien.
Ruikt altijd heerlijk als je er rond loopt.
Tijdens het lopen altijd erg veel vlinders te zien.
De één nog leuker dan de ander.
Betonie, momenteel staat het er weer vol mee.
Een stukje bospad, waar we zomers altijd veel bramen plukken.
Bladluis en rode bosmieren... horen er ook bij.
En overal hagedisjes...
Tot slot, zicht over een deel van ons terrein.
Verder zijn we ondertussen beiden volledig gevaccineerd, dus zeer binnenkort tripje Nederland... kijken of ons huis daar er nog staat ;-)
Ondertussen drinken we weer heerlijke koffie, koffiemelk uit Nederland (bedankt Arno).
Binnen zijn we bezig de vloeren (tomettes) in de olie (lijnolie) aan het zetten, stukje voor stukje omdat we er anders niet kunnen lopen.
Sinds een maandje dagelijks bezig met een cursus Frans, wie weet gaat het ooit nog wat worden (ooit wel Frans op school gehad, maar ja... dat is al een aardig tijdje geleden).
Morgen waarschijnlijk nog even weer met Vidor naar de dierenarts, we weten niet precies wat hij heeft, maar hij heeft af en toe pijn en is niet helemaal de oude. Hij eet en drinkt wel gewoon en is doorgaans ook wel vrolijk, maar toch... Zo vervelend dat ze niet kunnen praten, dan kon hij zeggen wat er is.
Zo... weer een beetje bij gekletst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten