Plots kwam afgelopen maandagochtend een auto aangereden.
Henk was aan het werk en ik zat in het zonnetje mijn bakje kwark naar binnen te werken.
De auto stopte naast onze auto, op de parkeerplaats bij ons huis.
Mijn eerste gedachte was : jagers, want er zat ook een hond in de auto.
Stapt, tot mijn stomme verbazing, 'mijn' huisarts met assistent uit de auto, evenals de hond.
Mijn huisarts had de uitslag van de biopt binnen.
Blij... dat er eindelijk wat gevonden is, blij dat het niet levensbedreigend is, blij dat het verholpen kan worden.
Minder blij dat het een rot ziekte is, minder blij dat ik er voor lange tijd (misschien zelfs jaren) zware medicijnen voor moet gebruiken, minder blij dat ik voor zeer lange tijd onder controle moet blijven.
Schijnt dat ik de ziekte van Horton heb.
Tja... hoe het verder allemaal gaat verlopen daar heb ik uiteraard nog geen flauw idee van. Wel ga ik mijn best doen om er met volste vertrouwen tegen aan te gaan.
De eerste tabletten zijn geslikt, dus... ik ben bezig met mijn genezing. Al moet ik wel wennen aan het idee dat ik ziek ben ;-)
Hoofdpijn is ondertussen gelukkig al behoorlijk afgenomen.
Binnenkort even een weekje naar Nederland, daarna probeer ik de blogdraad weer 'gewoon' op te pakken.
8 opmerkingen:
Het lijkt me een machteloos gevoel, zomaar een rare ziekte te hebben...Cila hoort helemaal niet ziek te zijn, denk ik dan.Weet eigenlijk niks zinnigs te zeggen, behalve dan dat ik wens dat het weer snel beter met je zal gaan en wij jou hier gewoon weer mogen treffen! Stevige hug en...@@@
Hoi Walter, momenteel geeft het ook een machteloos gevoel. Ik heb een behoorlijke hekel aan medicijnen en plots ben ik er afhankelijk van... dat wil er nog niet goed bij mij in. Maakt me zelfs soms wat onbezonnen kwaad. Gelukkig kan ik wel gaan en staan waar ik wil... fijn in de stilte van ons plekkie hier.
Lieve Walter, dat machteloos gevoel weet jij alles van. Hoop nog steeds voor jou dat daar zo snel mogelijk wat verandering in komt voor jou. Wens je dat echt toe, want ik kan me voorstellen hoe ontzettend vervelend het is.
Lieve groetjes, Cilia
Cilia, sterkte gewenst! Van jouw ziekte heb ik nog nooit gehoord, maar dat had ik ook niet van de ziekte waar mijn vrouw begin juli aan is overleden.
Ze was nooit ziek, en toen was het ineens, pffft.... uit. Wellicht kom ik weer eens in de Auvergne, en probeer dan even of jullie er zijn. Groet uit Someren! Kees Huibregtse Bimmel.
Hallo Kees,
Allereerst GECONDOLEERD met het verlies van Netty. Wat ontzettend verdrietig om te lezen, zo'n leuke lieve vrouw.
De ziekte die ik heb is gelukkig goed te genezen, moet alleen zeer lang zware medicijnen slikken.
Uiteraard ben je van harte welkom om in de toekomst hier even weer eens langs te komen.
Nogmaals heel veel sterkte Kees met het verlies van Netty en... erg lief van je dat je me sterkte gewenst hebt :-)
Vriendelijke groeten van ons beiden,
Henk en Cilia
Hoi cilia,
Kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent en je eraan moet wennen dat je lichaam rare dingen doet waarop je niet zat te wachten.
We denken vaak dat alleen mensen met een ongezonde levensstijl ziek zullen worden maar ik kom er steeds meer achter dat ziek worden ons allemaal kan treffen en dat heet dan pech hebben volgens de artsen.
Maar gelukkig is jou ziekte te genezen al zal langdurig medicijn gebruik nodig zijn.
Al zou ik 'n zak pillen per dag moeten slikken dan nog zou ik het er graag voor over hebben om weer normaal te kunnen staan en lopen, maar dat zal nooit meer goed komen,helaas.
Maakte daarom ook af en toe dankbaar gebruik van de inklapbare rolstoel die in auto lag om in vakantie wat meer te kunnen genieten van prachtige natuur en het mooie weer.
Bedankt trouwens voor je woorden van steun lieve Cilia, ook die doen me goed en helpen mij door moeilijke tijden van wennen en aanvaarden.
Wens jou en Henk ook alle kracht om met jou ziekte en alle nare gevolgen die het met zich meebrengt om te gaan!!!
Liefs en dikke welgemeende knuffel,
Ger
Hoi Ger,
Hoe zeggen ze dat... ieder huisje heeft zijn kruisje.
Zo is het vaak ook, alleen hoop je dat het je eigen deurtje voorbij gaat en zo lang het goed gaat lijkt het soms ook zo.
Momenteel zit ik nog wat in de fase van het aanvaarden dat ik dit heb. Dat vind ik persoonlijk nogal moeilijk.
Als ik jou verhaal over de zak met pillen lees heb ik het gevoel dat jij er ook wat moeite mee hebt.
Dan is het toch uiteindelijk wel fijn dat je heerlijk op vakantie geweest bent en ondanks of dankzij de inklapbare rolstoel toch nog heerlijk kon genieten.
Ik ga mijn best doen om het te aanvaarden wat ik heb, doe je mee? Ga jij ook je uiterste best doen om het te aanvaarden en nog zoveel als mogelijk is te genieten.
Af en toe even een snottertje hoort erbij ;-)
Jij ook heel veel liefs en bedankt voor al die lieve woorden door de jaren heen,
Cilia
Beterschap Cilia!
Bedankt Hente, gaat vast en zeker allemaal goed komen.
Een reactie posten