Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

vrijdag 14 oktober 2016

Week 20... 2016


Henk is voor de laatste keer deze zomer/herfst in zijn uppie naar Nederland, de volgende keer gaan we met zijn allen.

In zo'n week, hier in mijn eentje, kom ik niet tot veel. Reden daarvan zijn voornamelijk de beesten en bovenal onze 'kleine' Mila die continu mijn aandacht vraagt.
Mila is een ontzettende lieve meid, maar tegelijkertijd een ONTZETTENDE deugniet die ik geen minuut (seconde) uit het oog kan laten. Als ik me even omdraai dan presteert zij het om wat te doen wat ik niet wil hebben. Zij heeft al menig potje gebroken, menig kussentje aangevreten, menige kattenkeutels opgesnoept, menige koeienvlaaien verorbert, etc. etc. zo kan ik nog wel even doorgaan ;-( Maar als ze slaapt... oef... dan is ze ZO ONTZETTEND lief ;-)

Verder is hier het jachtseizoen alweer in volle gang, dat went bij mij totaal niet. Zo'n verschrikkelijke onnozele hobby. Met wildbeheer heeft het mijns inziens ook totaal niets te maken. Dit jaar is er hier zeer weinig wild te bekennen, sporadisch zie ik een ree. Daar hadden wij het ook even over met 1 van de jagers, die dat bevestigde. Dan vraag ik me toch echt af waarom dan die enkele ree, die hier nog rond huppelt, proberen af te schieten. HOBBY, laat ze toch kleiduiven gaan schieten in plaats van de bossen continu onveilig maken. Want lekker op je gemak loop je niet door de bossen als je een vermoeden hebt dat er jagers rond lopen (wat met zeer grote regelmaat gebeurt).
De meeste jagers hier jagen in groot groepsverband, oranje hesjes aan, jachtgeweertjes in de aanslag, meute honden die blaffend door de bergen rennen. Maar enkel heb je ook een fanatiekeling die er eventjes in zijn uppie op los jaagt, zonder oranje hesje, zonder jachthonden... sluipend door de bossen met geweer in de aanslag. WALGELIJK, omdat het een vreselijk onveilig gevoel geeft als ik met de honden erop uit ben.

Verder was het hier een vrij stille week, op de knallen na, een week waarin mijn oude bolbegonia het nodig vond om nog even vrolijk te gaan bloeien...


Een week dat er eindelijk weer wat nattigheid uit de lucht kwam vallen, verveelt trouwens snel al is het wel goed voor onze bron die alweer droog stond.
Een koude week, waarin de houtkachel de gehele dagen aan stond.
Een week... ha... geen tijd meer om verder te bloggen want de honden willen eruit ;-)

FIJN WEEKEND





4 opmerkingen:

yvonne zei

ha Cilia, vervelend altijd hè dat gejaag om je heen. Ik weet dit nog zo goed van onze Frankrijkvakanties, ook altijd deze tijd, elke keer moest je uitkijken voor die enge groene mannetjes en je loopt eigenlijk nooit echt rustig door het bos.Maar goed, ook hier zie ik die lastpakken hoor, het enige is dat ik ze van een afstandje al kan zien en zij mij ook! doei fijn dat het zo goed gaat met Mila! liefs van mij

Cilia zei

Hoi Yvonne,

Tegenwoordig hebben ze gelukkig meestal wel oranje hesjes aan, vaak een meute honden die blaffend door de bossen rennen (dus hoor je ze op afstand) maar het blijft eng... vooral als er een eenling bezig is. Jaarlijks gebeuren er vele ongelukken tijdens de jacht... MAAR JA HOBBY hè ;-(
Gelukkig ben ik ze in Nederland nog nooit tegen gekomen tijdens boswandelingen. Denk dat het in Nederland wat georganiseerder is.

Ja, erg blij dat het zo goed met haar gaat en ook dat ze het zo goed met Vidor kan vinden. Maar... soms zou je haar even achter het behang willen plakken, een enorm opdondertje. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zo'n boefje meegemaakt, de oortjes zitten er bij haar volgens mij alleen maar voor de sier aan (of... ze is doof ;-)).

Lieve groetjes, Cilia

yvonne zei

hahaha ja ik lach mij het apezuur hoor, GS meisjes kunnen er regelmatig wat van!Dit is niet eengeheel onbekend verschijnsel . . .maar, mijn troostwoorden 'als ze groot zijn doen ze dat niet meer' en dat gaat sneller dan je het bij kan houden hoor! liefs van mij

Cilia zei

Jaja... lach jij maar, ik wurg me hier door de dagen, steeds maar weer bij mijzelf herhalen : NIET BOOS WORDEN, INHOUDEN, BLIJVEN LACHEN. Hahaha... weer een vaasje om, hahaha... was de koeienvlaai weer lekker meid. Gniffel gniffel... ach dat kussentje vond ik toch niets. GRRRRRRRRR...
Ze kan trouwens ook al deuren openen. We hebben de klink al omgedraaid en de buitendeur op slot, omdat ze anders naar de schuur gaat, daar waar van alles staat wat niet puppyproef is.
Ach... maar soms is ze ook ontzettend lief hoor ;-)
Doehoeg en een lieve groet, Cilia