Week 16 was...
Niet echt een week dat je kunt zeggen GEWELDIG.
Een week dat er zelfs even over gedacht werd om met ons allen terug naar Nederland te gaan.
Een week om snel achter ons te laten.
DUS laat ik week 16 verder voor wat het is.
Week 17... Henk is in zijn uppie naar Nederland vertrokken en wij met ons zevenen zitten nog hier.
Altijd wel weer even wennen om hier alleen met de beestjes te zitten, geeft zo'n verantwoordelijk gevoel.
Alleen is hier ook alleen, heel wat anders als alleen midden in een dorp.
Natuurlijk heb ik de beesten om me heen, maar met de beesten valt niet echt te converseren... ik praat wel tegen ze, maar het blijft bij monologen. Nou is dat bij Henk ook wel eens het geval, maar dit terzijde ;-)
Verder komt er sporadisch wel eens iemand eventjes langs gewipt, maar... daarna treed de stilte nog harder in.
ZO ALLEEN... snotter snuif.
Hoor ik ook nog van Henk dat hij eventjes gezellig bij onze zoon en zijn vriendin langs wipt, daar zelfs gezellig een vorkje mee prikt. Zit ik hier moederziel alleen m'n happie naar binnen te werken ;-(
Alleen de zorg voor de beesten, alleen kokkerellen, alleen het houtkacheltje opstoken, alleen bij kaarslicht zitten, alleen naar de sterretjes kijken, alleen lezen... huh lezen? Jawel, anders kan ik het altijd even delen. Alleen de zak chips leeg eten... nou ja... dat is zo erg nog niet ;-) Alleen, tja alles alleen.
Af en toe loop ik even met de honden naar de bewoonde wereld, zodat ik wat auto's voorbij zie rijden. Dolgelukkig als er plots een trekker langs komt en ik eventjes zwaaien kan.
TOCH... heeft het ook wel weer wat om even helemaal alleen te zijn.
Soms van die kleine tevreden geluksmomentjes, niet te gekke veel en te lang natuurlijk want dan zou het eens saai kunnen worden. Maar als ik in mijn uppie op een verlaten weiland in het stralende zonnetje zit te genieten van de dollende honden... SMELT. Of als ik onder het afdakje zit en er vliegt plots een vrolijk groepje staartmeesjes in de boom waar ik zicht op heb... SMELT. Of als ik rond negenen 's avonds achter mijn bordje lekker lekker zit, houtkacheltje aan, beestjes alle zes knorrend van tevredenheid rondom mij in ons kleine woonkeukentje... SMELT.
En... niet geheel onbelangrijk, me niet ergerend aan de ander omdat ik me er bewust van ben dat ik alles zelf doen moet ;-) Dat is het leuke van alleen zijn, even weer duidelijk bewust worden dat je het zelf moet maken. Soms, als we mekaar veel op de lip zitten, wil ik dat wel eens vergeten.
Even een bloemetje voor het weekend...
Het wordt wat kariger in de tuin wat betreft bloemen, maar de kalebassen bloeien nog vol op.
Ach... en deze foto van Vidor moet er toch ook nog maar even bij.
Met zo'n fijne hond ben je eigenlijks nooit alleen ;-)
Ik was in het begin van deze week al aan deze blog begonnen, maar mijn laptop is zo traag dat ik de blog nu pas plaats. Henk staat al weer in de startblokken om deze kant op te komen. Nu maar hopen dat het plaatsen van de blog wat vlotten wil... anders is Henk ondertussen hier alweer ;-)
FIJN WEEKEND...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten