Langzaam pakken we de draad hier weer op, voor zover je spreken kunt van de draad oppakken.
We zijn nog bij een tweede dierenarts geweest, hadden nog 1 procentje hoop... maar HELAAS is ook dat procentje ons afgenomen. Vele zakdoeken verder moeten we nu onze draai weer zien te vinden en maar hopen dat het gezwel niet al te snel verder gaat woekeren.
Eigenlijks ben ik genegen om te schreeuwen : Dat kunnen we niet aan. Maar we moeten en we willen onze Mitsie nog een leuke laatste tijd geven. Gelukkig hebben we genoeg zakdoeken...
Voor zo ver laat ik het hier eerst bij op deze blog... al zou ik er uren/dagen/weken/maanden over kunnen vertellen/schrijven.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Iets compleet anders...
De laatste maand van ons verblijf in Le Pre Bonnet waren mijn wandelschoenen helemaal uitgescheurd, mijn teen stak er nog net niet uit. Nou draag ik mijn wandelschoenen zo'n beetje 24 uur per dag, op de slaapuren na, dus dat was best wat ellende. Maar wetende dat we weer naar Nederland gingen, besloot ik om te wachten met het kopen van nieuwe totdat we terug zouden zijn.
De schoenen liepen nog prima, het leek alleen een beetje RAAR ;-)
Afgelopen zaterdag was het zover, op naar de grote outdoorcenter... daar waar ik doorgaans gelijk slaag.
Uiteraard kon ik er niet op mijn oude wandelschoenen heen (in Frankrijk kan dat wel... maar hier...), zodoende een paar andere schoenen ontdaan van een laag stof, beetje laten glimmen en aantrekken. Schone frisse sokken aan en we konden... ik was er helemaal klaar voor.
Zo'n 5 meter lopen van de achterdeur naar de auto, 40 kilometer rijden, 20 meter lopen en daar was de ingang van de grote outdoorcenter.
Eerst nog even tussen de kleding gekeken, vervolgens naar de schoenenafdeling.
Gelijk raak, een paar leuke schoenen zag ik staan. Alleen de rechter schoenen staan in de schappen, dus eerst even op mijn gemakje een paar rechter geprobeerd. Bij degene die me goed bevielen, heb ik om de linkerschoen gevraagd.
Terwijl de winkelbediende achter de linker schoenen aan was, zei Henk plotseling : Wat zit daar onder je schoen? Bleek dat er een blaadje onder mijn eigen linkerschoen zat... en zo'n blaadje blijft NIET zomaar onder een schoen hangen. Wij onopvallend even onder mijn schoen poolshoogte nemen... AAH BAH, bleek dat er nog veel meer onder zat.
Verschrikt keken wij de winkel rond, zagen we op de schone lichte vloer overal bruine afdrukjes. We hebben overwogen om het te vertellen, EERLIJK WAAR, maar de schaamte overwon.
25 Meter buiten lopen en er zit al een of ander vies kwakje onder mijn schoen, daar houd je toch ook geen rekening mee ;-(
Ha... ik zag ook nog twee leuke foto's tussen de vele foto's staan.
Een paar dagen voor vertrek zag ik plots iets onder de steen verdwijnen bij onze voordeur...
Het zwaaide nog even voordat ie verdween onder de steen...
Rararara... wat zou het zijn ;-)
(even inzoomen)
8 opmerkingen:
Hoi Cilia en Henk wat naar vervelend en helemaal niet leuk, we denken aan jullie en hopen dat Mitsie nog lang bij jullie mag blijven.
zelfde geval had ik van de zomer met de wandelschoenen er vielen grote stukken van de zool.
Ik ben in Frankrijk om nieuwe geweest. Gelukkig geen blaadjes met inhoud onder mijn schoenen.
Veel sterkte de komende tijd.
Groetjes Laura
Hoi Laura,
Bedankt voor jullie medeleven :-)
Net terug van een lange wandeling met de honden, hoop dat nog HEEL lang te kunnen doen.
In Frankrijk heb ik nog wel even op Internet gekeken naar andere schoenen. Maar ik heb hele kleine brede voetjes, net van die afgebonden Chinese voetjes ;-) Sommige Meindl wandelschoenen zijn daar speciaal voor, vandaar dat ik die meestal heb. Die kon ik niet in Frankrijk vinden.
Leuke week in Frankrijk gehad?
Vriendelijke groetjes, Cilia
Hoi Cilia,
Hoop dat er in de komende tijd zolang het nog kan veel leuke wandelingen zullen volgen met een kwispelende Mitsie.
Het is aan de ene kant voor jullie moeilijk te bevatten wanneer je een vrolijke Mitsie ziet maar in je hoofd en hart weet dat ze ernstig ziek is.
Laat die traantjes maar stromen wanneer het je teveel wordt want dat lucht op.
Fijn dat je geslaagd bent voor nieuwe wandelschoenen,ook al zat er tijdens het bezoek aan de winkel een naar luchtje aan;-)
Het blijft voor mij een raadplaatje wat er onder die steen verdwijnt,ik zie het echt niet.
Ben in gedachte bij jullie en vanuit een donker zuiden sla ik een arm om je heen met welgemeende woordjes van troost,
hou je taai en heel veel kracht toegewenst voor jullie.
Liefs XXX,Ger
Wat een naar nieuws over jullie Mistie! Als je een hond hebt weet je dat een hond gelijk staat aan een kind.
Zoveel liefde krijg je van die beesten. Ik kan jullie dan alleen maar heel veel sterkte toewensen,
En is het een muisje dat daar onder die steen verdwijnt?
Een mooie dag gewenst.
liefs Petra
Hoi Ger,
Bedankt voor je vele lieve woorden. Tja... het is gewoon een treurige boedel. Met dieren weet je dat ze niet zo hele oud worden, maar toch... Soms leef je alsof het altijd zo door gaat en dan plots wordt je geconfronteerd met het feit dat niets voor eeuwig is.
We doen wel veel leuke dingen, zoals gezellige etentjes met vrienden, leuke uitstapjes e.d. maar het laat me niet los... ik sta ermee op en ga ermee naar bed.
Mitsie is gelukkig nog wel steeds erg vrolijk.
Hahaha... dus je weet niet wat er onder de steen kruipt? Vanavond geef ik je hier het antwoord op ;-)
Zo dadelijk eerst een hapje eten.
Fijne zondag nog Ger en een lieve groet, Cilia
Hallo Petra,
Bedankt voor je medeleven.
Honden zijn doorgaans trouwe huisgenoten die de gehele dagen in je nabijheid vertoeven. En ook al weet je dat ze doorgaans een veel korter leven hebben als mensen, toch is het iedere keer een verschrikking als je ze moet missen (althans dat vind ik). Mitsie is trouwens ook nog niet eens zo hele oud, ze wordt 22 november PAS 10 jaartjes.
Maar we kunnen er helaas niets aan doen.
NEE... het is geen muisje. Vanavond zet ik bij de antwoordjes wat het wel is ;-)
Jij ook een fijne zondag gewenst en leuk dat je even gereageerd hebt.
Groetjes, Cilia
Ik denk dat ik het al weet! Waarschijnlijk een lief klein molletje?
Hahaha... helemaal GOED.
Een klein MOLLETJE die onder de steen verdween en nog even met zijn achterpootje zwaaide ;-)
Op de bovenste foto zie je het kleine staartje.
Fijne avond...
Een reactie posten