Nog 5 nachtjes

Het aftellen begint alweer. Zaterdag gaan we die kant op. Erg veel zin in. Ik hoop dat we weer allerlei leuke dingen te vermelden hebben, zodra we weer in Nederland zijn. We doen in ieder geval ons best om onze camera in de aanslag te houden. Even voor Marja, wie weet komen we jullie onderweg nog tegen, wel even zwaaien hè! Trouwens Heleen Oosterveld heeft ook erg leuke boekjes geschreven over leven en wonen op het platteland in Frankrijk. Ze woont in de buurt van Commentry. Alvast allemaal een vrolijk Pasen gewenst.

Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise ligt in de Allier, in het zuidelijke puntje van de Allier. De Allier ligt in de Auvergne, in het noordelijke gedeelte van de Auvergne. De Auvergne ligt in Frankrijk, in het midden van Frankrijk. Montagne Bourbonnaise vanuit mijn ogen bekeken: het is het net niet en tegelijkertijd heeft het alles. Bergen, jawel het is bergachtig en her en der zit er zelfs een haarspeldbocht, maar het kan absoluut niet tegen de Alpen, Cévennes of Pyreneeën aan. Leuke dorpjes, als je goed zoekt zijn ze er wel, maar eerlijk gezegd ga je daar echt niet voor naar de Montagne Bourbonnaise. Watervallen zijn er ook, maar ook dat is best wel een beetje een teleurstelling als je eerst in de Jura bent geweest. Kastelen, ook die zijn er genoeg, maar daarvoor geldt dat je dan toch echt beter richting de Loire kunt gaan. Voor onze tuttie uitstapjes kunnen we even naar Vichy, maar ja, het kan absoluut niet tippen aan de Provence. Het weer, tja het is iets warmer over het algemeen als in Nederland, maar om nou te spreken over tropische temperaturen, nee dan moet je toch wat verder naar het zuiden. Zo zou ik nog best een poos door kunnen gaan, het komt er op neer, dat de Montagne Bourbonnaise van alles heeft maar net allemaal een ietsje pietsje minder, net niet je van het. Ik snap best dat sommige mensen hun huis aanprijzen willen en dan lijkt het allemaal heel wat, maar in mijn ogen is het, het net niet. Al zijn er wel erg veel huizen van Nederlanders te huur en wonen er ondertussen vrij veel Nederlanders, wat een teken is dat het wel wat heeft. Wat wel dan? Nou dat zal ik hier ook maar even neerzetten. Gemoedelijk, heel veel natuur, vriendelijke mensen en echt je hoeft je er als toerist heus niet te vervelen, ook een klein watervalletje is erg leuk en ook zijn er aardige markten en ach de kasteeltjes zijn best een bezoekje waard. 't Is er gewoon best SUPER.

Tweede huis

Zo toch nog maar even een blogje tussendoor. Even een blog over hoe het is, in mijn ogen, als je een tweede huis hebt. Een tweede huis hebben is leuk, c'est tout. Nee hoor, er kleven sowieso wel enige nadelen aan. Allereerst moet je de financiën hebben om een tweede huis aan te schaffen, hetzij in de vorm van een lening en nog leuker met eigen geld. Als je maar heel veel geld hebt is het natuurlijk allemaal een stuk gemakkelijker. Maar ook voor mensen die wat minder bedeeld zijn is er heel veel mogelijk, mits je het geld voor de aanschaf voorelkaar kunt krijgen. Je kunt hele hoge eisen gaan stellen en alles uitbesteden aan een aannemer, maar je kunt ook heel veel zelf doen en je eisen eens goed onder de loep nemen. In ons geval hadden wij als eerste eisen, dat we in ieder geval 1 gezellige plek om te verpozen wilden hebben en 1 plek waar we heerlijk konden slapen. Wij wilden dat zo snel mogelijk voor elkaar hebben, zodat er geen tegenzin komt om er heen te gaan. Nadeel ervan is dat niet direkt alles grondig aangepakt kan worden, te denken valt aan het aanleggen van elektrisch wat je normaliter misschien als 1 van de eerste dingen zou doen, maar wat wij nou achteraf aan gaan pakken. Hadden wij dat soort dingen wel als eerste aangepakt, dan had het veel langer geduurd voordat het huis gezellig was en het geld ontbrak ons om dat alles te laten doen tijdens onze afwezigheid. Dus moesten we keuzes maken. Dan zit je met nog een nadeel en dat is de tijd die je er verpoost, altijd te kort. Financieel kan het trouwens bijna nooit uit om een tweede huis te hebben, het moet al een grote droom van je zijn maar anders moet je er toch echt wel stevig over nadenken, want voor het geld wat het kost kun je onbekommerd hele fijne vakanties houden in huizen die door anderen onderhouden worden. Je kunt overwegen om het te gaan verhuren, maar laten we wel zijn het zou een beetje naïef zijn om te denken dat je de kosten daarmee kunt dekken. Jazekers sommige mensen gelukt het wel, maar hele vele echt niet. Maak maar eens een serieuze berekening hoe vaak je het huis wel moet verhuren, wil je er wat aan verdienen. En er zijn veel huizen van alleen al Nederlanders te huur in Frankrijk. Wat ook best wel een nadeel met een tweede huis is, is dat je er opeens een zorg bij hebt. Want ja, het huis moet onderhouden worden en het staat vaak leeg. Klinkt allemaal wel erg negatief en zo is het feitelijk ook. Maar daar tegenover staan ook erg veel positieve dingen. Je hebt je eigen stekkie daar, waar je heerlijk na een lange reis thuiskomt in je eigen dingetjes. Waar je zelf je eigen invulling aan kunt geven en wat ook een ongelofelijk rijk gevoel geeft, dat je zomaar zelf een eigen plekje bezit in Frankrijk. Mijn idee is, dat als het je droom is dat je moet proberen om je droom waar te maken, tuurlijk moet je er een beetje geluk bij hebben en helaas is het niet voor een ieder even gemakkelijk om je droom te realiseren. Maar soms laat je je ook weerhouden door allerlei zelfopgeworpen beren op je weg, niet doen.... Niet naïef zijn, maar ook niet al te bang zijn. Wie weet gelukt het dan. Als je daar een huis hebt en het is niet datgene wat je voor ogen stond, kun je het altijd weer verkopen (aan Nederlanders die ook een droom hebben...). Over het eventuele verhuren van je tweede huis, wil ik nog wel vermelden, dat het wel een mooi extraatje kan zijn. Ook wij zitten er wel eens over te dubben, dus denk je waar zouden we dit jaar eens heen gaan, kun je ons altijd even mailen, wie weet!!!! Als je onze blog gevolgd hebt weet je de voor- en de nadelen al een beetje en ik kan erbij zeggen, dat we heerlijke bedden in ons huis hebben en zalige tuinstoelen en dat je er al geweldig kunt verpozen ook al staat er geen afwasmachine (komt er ook niet), geen wasmachine (wie weet, in de toekomst), geen magnetron, geen tv of computer (ach ja!!), zuinig met water en stroom (word aan gewerkt). Maar wel een superdepuper plek midden in de natuur.

VOORLOPIG DE LAATSTE

Dit is voorlopig de laatste blog, tenzij we nog iets anders te vermelden hebben. Wij zijn voornemens om in April weer naar Le Pre Bonnet te gaan. Tegen 15 april hopen wij weer wat nieuws voor de blog te hebben. Zo ja, dan vermelden we dit weer op de blog. Wij vonden het erg leuk om deze blog te maken en hopen dat er met ons ook anderen van genoten hebben. Bedankt voor alle leuke en lieve reacties op de blog en via de mail. TOT 15 APRIL 2010.

Wij hebben nog een blog over allerlei ditjes en datjes. Tuurlijk ook veel over Frankrijk: www.cilia-zomaareendag.blogspot.com

Foto Sprietjesbos

Een gehuchtje vlakbij ons.

Een alleraardigst huisje, die we tijdens het toeren tegenkwamen.

Die grijze stammetjes, dat zijn de sprietjesbomen. Heel veel.

Sprietjesbos

De laatste week zijn we nog bezig geweest met bomen kappen, heel veel kleine bomen. Bomen kappen zijn wij eigenlijk helemaal niet zo weg van, altijd een beetje sneu. Maar in de loop van jaren, dat het huis leeg stond, is er een enorme aanwas van jonge bomen gekomen. Wij noemen het meestal; sprietjesbos. Dat zijn enorm snel groeiende bomen, die overwegend alleen in de toppen wat blad dragen. Dus absoluut geen mooie eiken, tamme kastanjes, beuken o.d., nee sprietjesbomen. Verder zijn we nog verscheidene keren aan het toeren geweest. Op een zeker moment waren we in Clermont Ferrand, was het 16 graden boven nul. Dat terwijl we ook dagen hadden dat het 15 graden onder nul was. We zijn weer her en der op visites geweest, hebben nog wat visite gehad. En oh ja zal ik haast vergeten, Dennis is natuurlijk, zoals iedere keer als we er zijn, weer vaak langsgeweest. En het is haast niet te geloven, maar hij heeft zich een Frans/ Nederlands- en Nederlands/ Frans woordenboek aangeschaft. Die heeft hij altijd bij zich als hij langskomt. Nou, dat is toch erg lief hè! Dus tegenwoordig staan we met de woordenboeken, wij de onze en hij de zijne, in de aanslag om te communiceren. Hij past tegenwoordig ook op ons huis, hij komt er 3 à 4 keer per week. Nou dan zijn we toch wel enorme bofkonten met een ex politie agent als oppas. Geeft wel een goed gevoel. Met de jaarwisseling was het weer net zo stil als het jaar ervoor, dat ervaren we wel als een waar genot. 's Nachts tegen 4 uur werden we nog wel even opgeschrikt, de telefoon ging. Dan gaat er wel even van alles door je hoofd, bang dat er misschien wat gebeurt is in Nederland. Maar nee, grapje van onze zoon die even wou weten of die oudjes, wij dus, al op bed lagen. Hij wenste ons nog even een goede jaarwisseling vanuit een drukke ruimte, met veel kabaal. Een heel contrast met de stilte waarin wij ons bevonden. Helaas zat onze vakantie er weer op en zijn we zondags 3 januari weer naar Nederland vertrokken.

Uitroken

Een houtkachel is heerlijk zolang ze gewoon doen wat ze moeten doen. Maar op een gegeven moment deed onze houtkachel ook vreemde dingen. Hij brandde niet meer goed en elke keer als je hem opendeed kwamen er enorme rookwolken de kamer in. Hij begon op een gegeven moment zelfs te knallen en te briesen en de rook kwam er aan alle kanten uit, kan vertellen dat zo'n kachel dan net een monster word waar je met argus ogen naar zit te kijken. Zelf begonnen we er ook een beetje wroetig uit te zien van al dat rook. De kasten, tafel, aanrecht e.d. zaten ook continu onder het roet. Maar Henk, eigenwijs dat hij is, bleef denken dat het hout niet droog genoeg was. Na twee dagen werd het toch echt wel te gortig en besloten we om de kachel uit te laten gaan en hem van zijn plek te halen, wat echt geen lolletje is omdat er verder geen verwarming in de keuken is en hij is tevens loodzwaar. Bleek dat de pijp propvol zat, niet gewoon vol, nee echt prop en propvol met as. Nou stoken we thuis ook al jaren en jaren op houtkachels (in combinatie met cv), dus zou je denken dat je er dan wel ervaring mee hebt. En in principe hebben we dat ook wel, maar in dit geval zal het naar alle waarschijnlijkheid te maken hebben gehad met de vele bochten die in de pijp zitten en daar hadden we nou net geen rekening mee gehouden. Nadat we de pijp helemaal schoon hadden gemaakt was het hele euveltje verholpen en brandde de kachel weer als van ouds. Dus is het wel zaak om in het vervolg de pijp 1 of 2 keer per jaar schoon te maken. Weer een lesje geleerd.

Kakstoel

Wij hadden de afgelopen zomer ook een erg leuke kakstoel op de kop getikt, deze hebben wij momenteel in de kamer geplaatst. Over de kakstoel zijn wel hele leuke verhalen bekend. O.a. over Lodewijk de Veertiende, die gewoon doorging met het ontvangen van zijn onderdanen terwijl hij, gezeten op zijn Koninklijke Kakstoel zijn behoefte deed. Dus wat let ons, om als het koud is gewoon onze behoefte te doen naast de houtkachel in de keuken. Heerlijk toch in een zalig verwarmde ruimte te zitten. Toch hebben wij nog een beetje twijfels......

Foto Kerst 2009

Zo krijg je vanzelf wel zin in lekker eten.

Alweer zo'n feestelijke boom.

Een sober kerststukje.

Feest, in Pre Bonnet.

Kerst 2009

Als eerste hebben we, net als vorig jaar, ons huis weer in de kerstsferen gebracht. Weer een boom uit de tuin gehaald en ook weer wat creatieve kerststukjes gemaakt. Verder hadden we in november al een buitenlamp opgehangen, deze hebben we nu aangesloten. Hebben we ook eindelijk buiten wat licht, de zaklantaren moet nog wel mee naar de wc, maar toch scheelt het al aanzienlijk. Trouwens waar we zelf ook wel blij mee zijn, zijn de vele gezellige warme kleuren in huis. Vooral 's winters als het buiten wit en koud is dan voelt het binnen heerlijk warm. En zomers als het mooi weer is zijn we over het algemeen erg veel buiten, mits er niet geklust word. Best wel een aanrader, weg met de witte muren, geef ze een verfje en je haalt de gezelligheid naar binnen. Nee hoor, ieder zijn eigen ding, en wit kan ook erg leuk lijken. Wie weet verfen we de muren ook wel eens wit. De eerste, tegelijkertijd laatste, Kerstdag hebben we heerlijk met ons tweetjes en de honden doorgebracht. Weer zalig kokkerellen, een lange wandeling, lekker voor de warme kachel zitten, lezen en luieren. Wie doet je wat. Trouwens de sneeuw was tijdens de Kerst verdwenen, het lijkt alsof de sneeuw hier in Frankrijk veel sneller weg is als in Nederland. Het was ook heerlijk weer, heel niet koud.

Foto Winter 2009/2010

Nog even een winterplaatje.

Ziet er altijd mooi uit.

De kachels roken volop.

Kijk, zo werkt zo'n zonnepaneeltje dus echt niet hè!

Een behoorlijke sneeuw deken.

Winter 2009/2010

Op zaterdag 20 december zijn we weer naar ons huis in Frankrijk gegaan. Het weer was bar en boos, onderweg waren her en der de wegen behoorlijk vies, vooral in België. Ook zagen we af en toe wat gestrandde auto's. De laatste kilometers voordat we bij ons huis aankwamen reden we met een slakkengangetje, omdat de wegen daar helemaal niet geveegd waren. Ook onze toegangsweg was niet te doen, wat inhield dat we onze auto, die trouwens inmiddels weer gerepareerd was, boven moesten laten staan. Wij moesten met onze bagage en de honden de laatste 700 meter, in het donker, lopen om bij ons huis te komen. Er hadden zich enorme sneeuwduinen op ons pad gevormd, af en toe zakte je tot ver boven de knieën erin weg. Bij ons huis aangekomen hebben we direkt de houtkachel aangezet, het is altijd ijskoud als je er aan komt, elektrisch aangesloten, gasfles naar buiten en aangesloten, water aangesloten en het bed opgemaakt. Dat zijn altijd de handelingen die we als eerste moeten doen. Het voelt trouwens ondertussen wel aan als thuiskomen ondanks dat het toch enorme koud is als je aankomt en ondanks dat het huis nog lang niet af is, zo gauw we geïnstalleerd zijn en achter onze kop koffie zitten voor de houtkachel, zijn we weer thuis.

Foto Weer pech

Zo heb je jaren niets en zo kom je twee keer in een paar maanden met een vervangende auto thuis. Deze keer wel een beetje een grotere auto, dus wie weet wat voor enorme auto de volgende keer. Als we maar vaak genoeg pech hebben komen we uiteindelijk in een dikke Hummer terug. DENK IK.

Weer pech

Eind november besloten we om even voor een paar dagen naar Frankrijk te gaan. We hadden een bank gekocht in Nederland en deze hebben we in de aanhanger naar Frankrijk gebracht. Een geleende aanhanger. In Pre Bonnet weer een paar heerlijke dagen gehad, tevens mijn verjaardag gevierd. Heerlijke wandelingen gemaakt en nog wat in de tuin bezig geweest. Zondags 29 november gingen we weer terug. De eerste paar honderd kilometers ging weer van een leien dakje. Totdat we in de Champagne reden, we roken België al, kwam er opeens op onze boordcomputer te staan; STOP er scheen iets met de uitlaatgassen te zijn. Nou daar stonden we dan weer, van alles geprobeerd maar nee hoor de auto deed niets meer. Er restte ons niets anders dan weer de ANWB op te bellen. Het was ondertussen half vier 's middags. Na een half uur kwam er een auto ambulance, auto erop, aanhanger erachter, wij erin, honden erin en zo naar een of ander klein gehuchtje. Daar een paar uur wachten totdat we zelf de ANWB weer gebeld hebben. Bleek dat ze geen vervangende auto voor ons konden vinden. Maar wij moesten weer terug, de enigste mogelijkheid was, dat we in Parijs bij Charles de Gaulle een auto konden krijgen. Bepakt en bezakt en met twee honden, tuurlijk niks niet van die handige reistassen met wieletjes, nee hoor van die enorme onhandige sporttassen waar wel veel in wil maar die absoluut niet geschikt zijn om met de trein mee te reizen, gingen wij met de taxi naar de dichtstbijzijnde grotere plaats, Châlons en- Champagne, vandaar zijn we met de trein naar Parijs gegaan. In Parijs hebben we de stadstrein, RER, genomen naar het vliegveld. Daar aangekomen eerst even na de wc en even bijkomen, daarna naar de incheckbalie. Ondertussen was het 3 minuten voor twaalf 's avonds. Toen we daar stonden gingen alle balies dicht, wij vragen of ze 's nachts niet open waren, maar nee ze gingen allemaal om twaalf uur dicht. Er kwamen nog mensen na ons, maar deze kregen geen auto meer mee. Oeffff, hadden we toch nog een gelukje bij een ongeluk. Als we dat geweten hadden waren we zekers weten niet eerst even relaxt naar de wc geweest en ook nog even gezellig daar rondkijken. Al met al waren we maandag ochtend tegen 8 uur weer thuis in Nederland. Met alweer een Franse auto.

Foto Waterslang

De sleuf gaat achter de auto, helemaal bij de berg omhoog.

Overal wortels en stenen.

De trap tussen schuur en keuken.

Waterslang

De laatste week van de herfstvakantie zijn we weer even druk bezig geweest. Er moest o.a. een waterslang onder de grond gegraven worden, deze was vorige winter af en toe bevroren en omdat te voorkomen voor de winter die gaat volgen, moest de slang onder de grond. Een enorm karwei, met pikhouweel en schop een sleuf graven van ongeveer 100 meter. Als de slang bevroren is hebben we gewoon domweg geen water meer, zodoende best wel belangrijk. Verder zijn we nog bezig geweest met een natuurstenen trap in huis, tussen de keuken en de schuur. Deze is nu zo goed als af. En we hebben het huis weer een klein beetje meer opgeleukt met her en der een schilderijtje e.d. Al met al word het ondertussen steeds gezelliger in ons huis. Zondag 25 oktober zijn we weer naar Nederland vertrokken.

De stilte

Even een stukje over de stilte bij ons huis. Zelf wonen we in Oost Groningen, dus zijn we wel wat gewend qua stilte. Maar toch ook voor ons was en is de enorme stilte bij Pre Bonnet wel erg opvallend. Als er iemand een paar kilometer verderop een speld laat vallen, klagen wij deze direkt aan vanwege geluidsoverlast. Zo stil is het er. Je hoort alleen de natuur en heel af en toe, als er zwaar verkeer rijdt over de weg boven, hoor je in de verte wat geluid. Of als er een vliegtuig overvliegt. Hooguit 1 a 2 keer per dag komt er iets langs bij ons huis, een wandelaar of enkele quads, soms crossmotoren en heel af en toe wat terreinwagens. Dan zijn we ook direkt in onze nopjes, rennen naar buiten, gaan staan zwaaien of maken even een babbeltje. Er gaan dagen voorbij dat je er echt niemand langs ziet gaan, zodoende ben je dan wel enthousiast als er even wat langs gaat. Die enorme stilte is wel even wennen, vooral omdat dat voor ons vrij ongewoon is, in Nederland hoor je altijd wel wat geluiden van auto's of grasmaaiers, bladblowers en ga zo maar even door, ja ook bij ons in Oost Groningen heb je dat. Het is ook gewoon eigenlijk niet te beschrijven hoe heerlijk dat is, die enorme stilte met als enig lawaai, datgene wat je zelf en de natuur produceert. Moet er bij zeggen dat dat bij ons wel eens veel is.

Foto De overburen

Daar zijn ze.

Wat een geweldige kereltjes hè!

Emiel en Sven, op naar het volgende avontuur Disneyland.

De overburen

De tweede week dat we er waren kregen we bezoek van onze overburen uit Nederland. Normaal kom je mekaar tegen in de straat, maar nou zit je dan opeens samen midden in niemandsland. Dat is toch wel even wat anders. Ook wel even spannend met de kinderen, hoe die het zouden ervaren zo midden in het bos, zonder pretpark, speeltuin e.d. Wij namen onze zoon al vanaf dat hij baby was overal mee heen en bijna altijd naar plekken midden in de natuur waar absoluut geen pretparken of ander vertier was. Meestal naar huizen die zeer afgelegen lagen, absoluut niet naar Center Parcs ofzo. Wij ondernamen met ons drieën altijd van alles en gingen buiten de vakanties om ter compensatie ook wel eens naar een of ander pretpark, dus wees gerust, hij kwam bij ons weten echt niets te kort op dat gebied. Maar goed vele gezinnen zijn gewend om hun vakanties totaal op hun kinderen te richten. Bijv. er moet een zwembad zijn, animaties, er moeten andere kinderen zijn, ga zo maar eventjes door. En voor kiddos die dat gewend zijn is het dus maar afwachten hoe zij het ervaren om zonder al die prikkels midden in de natuur te zitten. Maar goed Emiel en Sven (onze buurkinderen) zijn erg flexibel en we hebben een paar heerlijke momenten met ze gehad in ons huis. Boswandeling, vuurtje stoken, voor de houtkachel en lekker rennen. Ook met de ouders was het erg gezellig. Het was wel kort maar het waren een paar gezellige, energieke, leuke dagen. Toen ze vertrokken waren, moesten we weer totaal omschakelen. Dan is het eerst even enorme stil.

Foto Grond erbij?

Het gaat om het stuk grond op de voorgrond.

Al even een voorproefje, hoe het voelt als grootgrondbezitter.

Trapleuning.

Grond erbij?

Zaterdag 10 Oktober zijn we weer voor twee weken naar Pre Bonnet gegaan. De eerste week dat we er zaten hebben we voornamelijk wat kleine klusjes opgeknapt, o.a. plankjes aan de muur en het huis een beetje kinderproof maken. Jawel ons voorbereiden op de komende visite, onze overbuurtjes met twee jonge kinderen. Hekwerkje rondom het trapgat en armleuning bij de trap gemaakt. Lijkt zo slordig als er direct 1 van de kiddos van de trap af tuimelt hè! Verder hebben we nog met mensen gesproken die een lap grond naast ons, in bezit hebben. Ongeveer 2ha grond waar ze verder helemaal niets mee doen. Ze vroegen ons of wij er geen belang bij hebben. Nou, ach ja wat moet je daarvan zeggen . Dus hebben we verteld dat we er wel op terug zouden komen. Twee dagen later zijn we bij die mensen langsgeweest om het één en ander te bespreken, nou bleek opeens dat de grond nog verhuurd was. En ook al doet de huurder er niets mee, deze heeft wel heel veel rechten. Zodoende hebben we afgesproken dat wij alleen geïnteresseerd zijn als er geen huurder meer is. Word vervolgd, althans dat hopen wij. Bij ons huis zit ongeveer een halve hectare grond, dus kunnen we er best nog wel wat meer bij gebruiken. Niet heus, maar als we die grond goedkoop erbij kunnen kopen dan zijn we dat wel van plan. Op de ochtend dat de buren zouden arriveren dachten wij, toen we achter uit het keukenraam keken, dat ze wel enorme vroeg waren, maar nee hoor bij nader inzien waren zij het nog niet. Zie foto.

Foto Herfst 2009

Ons huis op ongeveer 650 meter hoogte, midden in de bossen.

Herfst 2009

We hebben ondertussen in Nederland de offertes binnengekregen van de waterleiding, S.I.V.O.M. Vallee du Sichon, en van elektrisch, EDF. De prijzen vielen ons wel enorm tegen.
-Waterleiding aan laten leggen kost ons ongeveer 18.000 euro.
-Elektrisch aan laten leggen kost ons ongeveer 45.000 euro.
Ons huis ligt ongveer 1 km van de openbare weg af, en vanaf daar ligt er helemaal niets. Zodoende moet er dan een geul gegraven worden van 1 km. Voor het elektrisch is dat te lang en moet er dan ook nog apart een transformatorstation tussenkomen, die wij geacht worden om te betalen. Dat zijn bedragen waar wij niets mee aan kunnen. Er valt misschien wel wat af te dingen, maar dan nog. Ook al zal de helft er af gaan dan is het voor ons op dit moment geen optie. Dus moeten we ons in de toekomst eerst zien te redden met wat er is. Wij zitten te denken aan meerdere zonnepanelen en voor het water 1 of 2 duizend liter bakken te plaatsen en/of water uit het stroompje te filteren en te gebruiken voor de sanitaire voorzieningen. Dat word toekomst werk, om ons daar op te bezinnen.
Verder is in de tussentijd een vriendin van ons met haar vriend in ons huis geweest. Dat vonden we best wel erg spannend, omdat het de eerste keer was dat er mensen zonder ons in ons huis verbleven. Zo te horen was het ze wel uitstekend bevallen ondanks dat ze tijdens een uitstapje gigantisch verdwaald waren en uren zoeken moesten om hun auto weer terug te vinden. Andere keer een kompas mee.

Foto Houtvoorraad

Toekomstig terrasje?

De laatste avond voor vertrek, staat alles al weer gereed.

De nieuwe houtvoorraad.

Houtvoorraad

Deze vakantie hebben we ook weer een nieuwe houtvoorraad aangeschaft. Aangezien het hout er vrij snel door gaat moest er weer nieuwe komen. Verder zijn we deze vakantie weer naar menig rommelmarkt geweest(o.a.een leuk vaasje gekocht), veel gelopen en vaak heerlijk buiten gezeten. Gezellig wat geklepperd met mensen uit de buurt en ja hoor het moment kwam weer daar, dat we weer naar Nederland moesten. We moesten ons huis wel wat netjes achterlaten omdat een vriendin van ons, samen met haar vriend de eerstvolgende bezoekers van ons huis zouden zijn. Niet dat het anders een bende is als we vertrekken, maar nou moest het toch wel even extra opgedirkt worden. Want ja, je wilt toch wel goed voor de dag komen hè! Op zondag 6 september zijn we weer vertrokken.

Burgemeester

We hadden ook een afspraak met de burgemeester. Le Pre Bonnet ligt in de gemeente Laprugne. Dus op naar het gemeentehuis in Laprugne. Daar aangekomen werden we verwelkomt door de burgemeester. Een mooie jonge man in spijkerbroek met nette blouse. Er diende zich al vrij snel een probleempje aan, de taalbarrière. Dat probleem werd direct opgelost door onze zeer vriendelijke burgemeester, hij riep de secretaresse erbij en die zou als tolk fungeren. Probleem opgelost zou je denken, maar nee hoor niets van dat alles. Als de burgemeester wat zei, dan ging zij het wat langzamer, in het Frans, aan ons uitleggen. En als wij wat in het Engels zeiden, dan begreep ze het niet. Schoot ook niet echt op. Ons idee was om even gezellig kennis te maken en voorzichtigjes een paar puntjes aan te tippen, maar vanwege het taal probleem hebben we direct maar alle punten uitgebreid vermeld. Omdat het gezellig keuvelen wel een beetje lastig is als je elkaars taal slecht spreekt. We hebben het over het water, elektrisch en de weg naar ons huis gehad. Daar zouden ze naar kijken en er achteraan gaan. Na veel handjes geschud en lieve lachjes en verontschuldiging van de secretaresse (voor haar slechte Engels)zijn we na een dik uur weer vertrokken. Tot onze verbazing kwamen er al na twee dagen drie mannen van de gemeente en waterleiding bij ons langs. Wij uitleggen dat we geen stomend water hadden, onder het heftige stromen van het water in de waterbak. We hebben wel water uit een bron maar als het heel erg droog is kan het zijn dat er niet genoeg water is. En als je erg veel water achter elkaar verbruikt, duurt het weer een tijdje voordat de put weer gevuld is, wat soms best wel vervelend is. Wij zouden een offerte thuis gestuurd krijgen. Voor de rest maar afwachten wat er gebeurd. Eerlijk gezegd geloven we nog niet zo, dat er ook maar iets veranderd. Eigenlijk vinden we dat ook niet zo'n probleem, maar niet geschoten is altijd mis.

Foto Tomettes 3

Ziet er zo wel simpel uit hè!

Het stuk voor de deur.

Overal liggen nu tomettes, ook in de hoeken.

Tomettes 3

We hebben eindelijk de laatste tomettes gelegd. De randen en alle hoekjes die nog niet klaar waren. Er was wel 1 stuk wat erg lastig was, dat was voor de buitendeur. Aangezien de tomettes vrij dik zijn en er een enorme laag cement onder komt, werd het voor de deur veel te hoog. Na lang wikken en wegen hadden wij besloten om een stuk tot de betonvloer te halen en daar opnieuw een betonvloer te storten, maar dan veel lager. Met als gevolg dat de deur intact kon blijven en dat de plavuizen wat lager zijn komen te liggen. Het lijkt allemaal vrij simpel en toen we er mee bezig waren was het dat ook wel, maar om eerst op dat idee te komen heeft bij ons erg lang geduurd. Soms krijg je plotsklaps een ingeving, maar soms moet je er heeeeel lang op wachten en als je hele dikke pech hebt komt er in het geheel geen ingeving. Dus waren we ook best enorm in onze sas dat het uiteindelijk gelukt is. Helemaal blij, dat ze er eindelijk in liggen. Later gaan we ze nog oliën zodat de kleur wat meer tot zijn recht komt en ze zijn dan wat gemakkelijker schoon te maken.

Foto Weer verder

In de uitsparing moeten de trappen komen. Die zijn er nog niet, met als gevolg dat we er nog niet fatsoenlijk bovenop kunnen komen. Maar het begin is er. En het lijkt al compleet anders.

Vloerhout erop, schuren, verfen en klaar is het. Een peuleschilletje.

De balken erop. Deze zijn allemaal ingekeept, zodat het mooi inelkaar valt.

Het begin is klaar. De gaten moesten weer allemaal dicht gemaakt worden, daarna even drogen (uitharden).

Het opzetten van een kruis, was wel het zwaarste werk. Er moesten gaten in de muren gemaakt worden en verder moest alles op maat gezaagd worden. Daarna passen, meten en wurgen.