Week 3 vervolg...

Onze Vidor en Serena zitten eventjes te genieten van, JAWEL... een zonnestraaltje. De afgelopen week was dit wel een zeer sporadisch gebeuren, dus zogauw er een straaltje te bekennen was staken we allen hier met spoed onze neuzen buiten boord...

Tja... deze foto laat zien hoe week drie hier qua weer verliep. Regen, heel veel regen en veelste koud voor de tijd van het jaar. Het ziet er allemaal een beetje troosteloos uit. Al hebben wij afgelopen zondag een redelijke droge dag gehad, we hebben zelfs nog, met de visite, buiten gegeten. Ook zijn we tijdens een bezoekje aan een rommelmarkt droog gebleven, waar we overigens niets gekocht hebben. Zoals zo vaak, zagen wij weer eens niets van onze gading, bah... alleen maar rommel. Vandaar dat zoiets natuurlijk ook rommelmarkt heet ;-) Maar we geven de moed niet op en zijn van plan om komende zaterdag ons geluk opnieuw te beproeven...

De muur in de badkamer is ondertussen voltooid. Op de foto hierboven is een klein stukje gelakt. De muur is helemaal ingevoegd en daarna hebben wij de muur gelakt. Het glimmende wat je op de foto ziet gaat eraf, dit komt omdat het hier nog nat is. Het is een matte lak die erop zit. De reden dat we de muur lakken is dat het beter over water kan, dat je het beter schoon kunt houden en dat de stenen mooier tot hun recht komen.

Verder hebben we de trap naar de mezzanine dicht gemaakt, er komen nog wat sierlatten op, een mooie leuning en een beitsje, daarna is de trap gereed. NOU... dat voor de allereerste trap die Henk in zijn leven heeft gemaakt... en hij loopt ook nog eens ERG prettig.

Zo dat was het zo'n beetje wel voor week drie, ooh ja bijna vergeten... er is ondertussen één relmuis gevangen door onze super snelle Femke. Eigenlijk best wel sneu, maar soms... wordt je er best wel behoorlijk kriegelig van. Gisteravond zat er zelfs één gezellig in onze slaapkamer, nou dan zeg ik je... daar wordt je echt niet vrolijk van...

Op naar week vier, denk toch echt dat er nu geen regen meer in de lucht zit, kan haast niet, er is al zoveel gevallen, DONC...

Rel, rel, rel, rel, RELMUIS

Week 3 zomer 2011

De derde week is al in volle gang, zit er bijna op trouwens. Afgelopen week is Henk voor de tweede keer naar Nederland geweest, hij belde net vanuit Dijon dus over een uurtje of drie verwacht ik hem hier tesamen met onze vierde poes Femke. Dan is het kattenkwartetje compleet.
Mijn tweede keer, vier dagen alleen zit er bijna op dus. Ik kan vertellen dat het deze keer toch ietwat relaxter er aan toe ging. Maakte ik de eerste keer wandelingetjes vlak in de buurt, ben ik de afgelopen keer toch weer uren met de honden door de bossen gegaan, wat me weliswaar gisteren een behoorlijke natte douche opleverde, ik kon bij thuiskomst m'n ondergoed uitwringen, maar desondanks was het wel weer prettig. Verder heb ik me gebezigd met vrij zinloze dingetjes, waaronder een grote boomwortel schuren. Erg leuk werk, althans vind ik, eerst schuren, daarna bekijken wat voor vorm eruit komt, met een mes verder bewerken en uiteindelijk een verfje of lakje eroverheen. Heel veel uren werk, met soms als resultaat dat het niets is, tja...

Het regende de afgelopen week erg veel hier, vreemd toch!!! Je zou toch zo zeggen dat het hier in Frankrijk ALTIJD mooi weer is... Al is het hier wel erg groen, dus... Een buitje op z'n tijd vind ik wel prettig, maar als het de gehele dagen regent verveelt het me snel. 's Avonds moest trouwens de houtkachel erbij aan, dan was het behoorlijk koud. Stond trouwens ook behoorlijk veel wind, we konden de windmolens zelfs bij ons huis horen... Ja Arno... ik begrijp nu wat je bedoelde, bij ons viel het nog mee, maar als je er vlakbij zit is het een rotherrie. Afgelopen zondag hebben we nog even genoten van vuurwerk een paar dorpjes verderop, we konden zo vlakbij ons huis meegenieten, erg leuk.

Hierboven nog even een foto van een relmuis, zijn staart steekt nog uit de muur. Werkelijk ongelogen, wat een vreselijke herrie kunnen die muizen maken. Vooral nu we wat meer in de schuur verpozen begint het soms aardig storend te worden. Volgens mij zit er een hele grote familie hier in huis. Echt dingen vernielen doen ze niet maar ze poepen overal, gooien gruis naar beneden, zodat er continu rommel ligt en ze zitten echt zo'n beetje overal (voornamelijk in de schuur), klauteren bij de muren langs, spurten over de balken en wat nog wel het meeste lawaai geeft is, als ze achter elkaar aan zitten over het dakfolie. Maar... ze zien er wel erg lief uit. Alvast een fijn weekend en wie weet tot de volgende blog

Week 2 vervolg...

Klussen waar we momenteel mee bezig zijn.
De vloer van de nieuwe mezzanine is gebeitst, verder zijn er al vele balusters geschuurd.Wandje in de badkamer is gevoegd, nog even lakken en klaar is de wand.

Nog even een stukje over het alleen zijn hier in Le Pre Bonnet. Nou ik kan wel zeggen dat het eerst even flink wennen was om hier alleen te verpozen. Aan de ene kant is het me dik meegevallen, maar aan de andere kant is het ook wel erg vreemd. Echt genieten is er nog niet helemaal bij zo in m'n uppie. Wel ervaar ik het als een uitdaging. Het gekke is dat ik best graag veel alleen mag zijn in Nederland en ook best veel alleen ben, maar hier in Frankrijk voelt het toch wat anders. In Nederland voel ik me zelden alleen, terwijl ik me hier momenteel nog best wel alleen voel. Niks niet zielig ofzo, nee zo bedoel ik dat niet, maar meer een gevoel dat ik hier in m'n uppie m'n draai nog vinden moet. Het glaasje wijn bij het eten smaakt net even iets anders zeg maar. Het is een keuze, mijn eigen keuze die ik ook graag ervaren wil. Wat ik ook als erg vreemd ervaar is, dat als er bezoek is en deze weer vertrekt de stilte nog even harder toeslaat. Ook op het moment dat Henk vertrekt, pfff... of mij tijdens zijn terugreis belt vanuit bijvoorbeeld Keulen, bekruipt mij een verlaten gevoel, zo'n gevoel alsof ik iets mis. Dan het klussen in m'n uppie, nou... dan voel ik me net zo'n hansworst, sla me met regelmaat met de hamer op m'n duim, kom veelal tot bijna niets, tja een beetje schuren en verven en een beetje in de tuin rommelen, zelfs dat gaat moeizaam in m'n uppie, nou dan zeg ik je... Het kokkerellen gaat me wonder boven wonder redelijk goed af, dit doet normaliter Henk vaak, de houtkachel krijg ik ook in één keer flink aan de gang, aha... Tja, wie weet vind ik het over enkele weken allemaal geweldige mooi en heb ik ook hier in m'n uppie m'n draai gevonden. Een goede les in zelfstandigheid, me dunkt... Haha, te bedenken dat het vaak maar om drie a vier daagjes gaat, en dat ik jaren zelfstandig gewoond heb, maar toch... Ik hou jullie op de hoogte hierover de komende tijden. Laat ik zo zeggen, ik vind het wel spannend in ieder geval.

Trouwens terwijl ik dit stukje schrijf, zit er één kat stevig achter me op mijn stoel, ik zit op het puntje, één ligt knorrend naast mij op een stoel en één ligt al op bed. Vidor zit achter mij druk in het rondte kijkend naar de relmuizen die in grote getale rond rennen, piepen en krijsen en onze Mitsie ligt op een dikke kussen voor de houtkachel, daar waar ik mij zo ook heen begeef om onder het genot van een glaasje, bij een kaarsje nog even een boek te lezen. Alvast weltrusten... en tot de volgende blog.

Week 2 zomer 2011

Het duurde even met de nieuwe blog, dit komt vanwege de Franse dongel die je alleen maar kunt opwaarderen met een Franse bankpas, wat wij tot gisteren niet wisten. Maar... we zijn weer online...al was het wel een heel gedoe. Even voor Dees : jullie kwamen als geroepen.
De tweede week, dat we hier zaten, is al weer voorbij. Een week met overwegend mooi weer, op woensdag na. Een week dat ik voor het eerst helemaal in m'n uppie in ons huis zat, spannend... Een week dat drie van onze katten voor het eerst hier bij ons zijn. Een week dat de accordeon gegalmt heeft. Een week dat we weer wat nieuwe mensen ontmoet hebben. Een week waarin weer veel gewerkt is. Een week die alweer voorbij is voordat we er erg in hadden.

Hierboven een foto van een klein jong vogeltje, ik ben bang dat hij of zij het niet geredt heeft vandaar dat ik haar of hem even op de foto vast gelegd heb, zodat dat piepkleine vogeltje niet geheel voor niets op deze aardbol geweest is. Afgelopen donderdag zag ik plots een jong vogeltje op het gras zitten, het kon nog niet vliegen, zo zielig... Maar aangezien wij onze katten en honden hier hebben kon ik het vogeltje daar niet laten zitten, dan werd het gewis verslonden. Zodoende heb ik het vogeltje in een boom, op een tak gezet, in de hoop dat het vogeltje dan nog een kleine kans op overleven maakt (wetende dat dit naar alle waarschijnlijkheid valse hoop is). Het vogeltje heeft er een hele tijd gezeten, totdat het opeens weg was. Wees gerust... niet door één van onze katten, deze zijn namelijk niet zo van de snelle. Onze snelle is nog in Nederland, de drie die we hier bij ons hebben zijn net van die theemutsen, die zich alleen maar verplaatsen als het echt noodzakelijk is.

Dit is theemuts Serena, onze oude dame van dik 16 jaar. Haar eerste keer dat ze op vakantie is. Tijdens de reis vanuit Nederland heeft zij zich het beste gedragen, hooguit een paar uurtjes gejammerd in de auto...

Onze Bulletje is de enigste heer van het gezelschap katten, nou ja heer... hij was de enigste die het nodig achtte om tijdens de reis een heerlijk aromatisch geurtje te verspreiden in de auto... Bulletje heeft over het algemeen de grootste praatjes, dat geldt hier binnenshuis ook, maar hij is tevens de grootste angsthaas buiten in den vreemde. Hij bekijkt buiten het liefst vanachter het raam... Tja, eerst de kat uit de boom kijken hè!

Hier even een foto van onze schuur, waar we momenteel ook een heerlijke zitplek hebben. De reden lijkt mij wel duidelijk... Koelkast vlakbij de hand, de andere kast is momenteel in gebruik als voorraadkast en volop licht vanwege de grote deurenpartij. Als het eens regent, wat het natuurlijk bijna nooit doet, kun je hier erg prettig verpozen.

De afgelopen week is Henk voor een paar dagen naar Nederland geweest en was ik hier dus HELEMAAL alleen. Om de tijd te doden (grapje) ben ik maar kolibrievlinders gaan fotograferen. De drie foto's die ik hier geplaatst heb moet je echt even gaan inzoomen als je geinteresseerd bent in vlinders, erg leuk om te zien hoe ze er in close-up uit zien.

Onder de onderste foto plaats ik twee verhaaltjes die ik geschreven heb tijdens mijn'eenzame' verblijf hier de afgelopen week. Verder wil ik Janette begroeten als volgster, veel plezier met het volgen en heel veel liefs vanuit Le Pre Bonnet.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het eerste verhaal gaat over de eerste nacht dat ik hier alleen verbleef.

DE NACHT

Nadat alles goed afgesloten is, luiken voor de ramen, deuren stevig vergrendeld, begeef ik me naar bed. Daar aangekomen even controleren of alles er is, telefoon, zaklantaarns ( 2 voor het geval er 1 het niet doet), kaars, vuuraansteker, fles water, hoofdlampje, boek, zakdoek, gordijnen stevig dicht, honden op hun plek, leesbrilletje, hekje dicht. Na de controle gaat de leesbril en het hoofdlampje op, boek in de aanslag, lamp uit. Oef... wat donker en wat stil. Het lezen wil niet gelukken, boek aan de kant, hoofdlampje en leesbrilletje aan de kant, slok water, zaklantaarn mee onder het dekbedje. Shit... ik moet plassen. Op naar de wc... Weer terug op bed, lampen uit, stikdonker, gordijnen alsnog een beetje open voor een straaltje maanlicht. Hè, hè, eindelijk lig ik. Oeps... wat hoor ik voor lawaai? Ooh gossie, mijn eigen hartslag. KLOP, KLOP, KLOP, BOINK, BOINK. Na enkele flinke ademhalingsoefeningen komt alles weer wat in zijn normale doen. Langzaam wen ik in het donker aan de geluiden van het huis, de relmuizen, het ruisen van de bomen, het gesnurk van de honden en de stilte. Zachtjes aan dommel ik vol zelfvertrouwen wat weg, knuffelend aan mijn flanellen laken, het hele bed voor mijzelf, mmm... knor, knor. PLOTS... een heftige krijs. In minder dan een seconde zit ik rechtop in bed, haren overeind, zaklantaarn in de aanslag, wachten op wat komen gaat. Een moment later opnieuw een keihard, akelig, gekrijs... Aha... een uil. Bijna vergeten dat ik midden in de natuur zit. Ik vlei me weer neer en slaap uiteindelijk toch nog als een roos.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het tweede verhaaltje gaat over het moment dat ik in mijn uppie op het terras zit.

DAAR ZIT JE DAN

Midden in je droom, te schrijven in een boekje. Prachtige omgeving, schitterende natuur, de vlinders vliegen af en aan, het water kletterd de gehele dag door, het zonnetje schijnt dat het een lieve lust is, vogels fluiten van alle kanten, de bloemen staan te bloeien en te pronken, de geuren van het gemengde loofbos vermengd met tym en lavendel, het natuurstenenhuis met zijn okergele blokjesramen, bruine luiken, opgefraaid met knallende rode- en gele stokrozen, een wingerd op de muren waar twee grijs- gele kwikstaartjes zich vrolijk genesteld hebben, rondom in de tuin gezellige zitjes, prachtige vergezichten in het o zo mooie berglandschap, de honden met volgegeten buiken na een lange wandeling voldaan en tevreden liggend op een aangenaam plekje. TJA... daar zit je dan... op een zachte zwarte kussen in een fijne houten tuinstoel, met zicht op al dit moois, te bedenken... EN NU???

Week 1 vervolg...

Nieuwe vestiging : Stevens Engineering en France. Hoe lijkt dat? Leuk toch? Wel jammer dat we midden in de rimboe zitten, maar ach... gaat Henk toch wat kilometertjes maken om acquisitie te doen ;-)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Even een blogje tussendoor, had ik net vermeldt dat we de gehele dagen in onze korte broeken rondhopsen... regende het vandaag de gehele dag. Niks niet buiten gezellig bij de vuurkorf zitten sterretjes bewonderen, nee... de houtkachel erbij aan en geen ster te bekennen. Vandaar even tijd voor een blogje.
Henk is ondertussen al een paar dagen thuis aan het werk geweest, 's morgens op tijd van bed en hupsakadee aan het werk tot een uur of één, daarna uitgebreidt eten en verder klussen in huis. Dit bevalt uitstekend al was de klus hier in huis de afgelopen dagen wel een crime. Er moest een sleuf gemaakt worden in een betonnen vloer voor de afvoer van de douche. Jemig... wat een klus, uren en uren heeft hij erbij gezeten, de vloer was keihard, maar gelukkig... de SLEUF zit er, kunnen we eindelijk weer verder met de badkamer.
Trouwens wat ook een heerlijkheid is, is dat we nu wat meer plekken in huis gemaakt hebben waar je prettig verpozen kunt, zodat we niet meer in een kamertje van 4 bij 6 de gehele tijd op mekaars lip hoeven te zitten. Begrijp me niet verkeerd, wij vinden het vaak heel leuk om samen te zitten eten, koffiedrinken etc. etc., maar in Nederland zitten we met grote regelmaat ook graag ieder in een eigen ruimte ons eigen ding te doen, wat hier een beetje ontbrak. Als het mooi weer is dan hebben we daar totaal geen moeite mee, kun je heerlijk naar buiten, maar op van die dagen dat het koud is of regent om dan de gehele tijd samen in een ruimte te verpozen, verplicht meekijken naar een tv-programma die de één leuk vind of toekijken hoe de ander achter zijn laptopje zit, hmm. We hebben nu drie plekken waar je prettig kunt toeven, de werkplek van Henk, waar ik 's morgens uiteraard niet komen mag, haha..., verder in de schuur waar je heerlijk op een bank kunt luieren met een boek (koelkast vlakbij) of je aan een hoge tafel kunt vermaken en natuurlijk in onze woonkeuken. Jawel... het wordt zo langzamerhand wel wat huiselijker, volgende week de katten erbij... FEEST.
De relmuizen zijn ook weer in grote getale aanwezig, ze rennen soms als bezetenen over het dakzeil en door de schuur onder luid kabaal. Ze blijven mooi om te zien, maar jemig wat een lawaai kunnen ze maken en rennen dat ze kunnen. In de schuur hebben we allemaal natuurstenen muren, waar ze gewoon bij op lopen en met grote regelmaat komen ze erg dichtbij om te kijken wat we zoal doen. Af en toe vechten ze ook even met elkaar, hoor je een harde plof, is er weer één naar beneden gedonderd. Leuk, leuk...
Zo, dat was het weer, nog even ..... en dan weer op bed. Alvast een fijn weekend gewenst vanuit Le Pre Bonnet.

Week 1 zomer 2011

Hè, hè, dat duurde een eeuwigheid, de foto's plaatsen bedoel ik, tien sigaretten en drie potten bier. Nou wil ik niet veel zeggen, maar het wordt wel verplicht genieten van de vele foto's die ik geplaatst heb want ongelogen, met de dongel heb ik er wel minstens een uur bijgezeten.
Zaterdagochtend zijn we tegen 8.30 uur vertrokken. Een erg rustige reis, wel een reis met vele herinneringen aan onze Robbie die de afgelopen 14 jaar altijd erbij was tijdens vakanties. Overal waar we komen is het eerst even slikken en vaak wordt er gezegd : dat had onze Robbie mooi gevonden. Ja, we missen dat mannetje nog enorm ook al is het zo beter voor hem. We zaten trouwens weer helemaal opgepropt in de auto tussen het vele spul wat mee moest naar Le Pre Bonnet. Ook hadden we weer wat planten meegenomen voor in de potten, gekneukt kwamen ze op de plek van bestemming, maar de meeste hebben het geredt. Eén van de eerste dingen die we zondag gedaan hebben is de tuin wat op orde brengen en de planten in de potten plaatsen.

Onze Vidor vind het allemaal wat prachtig daar bij ons huis, vaak zit hij op de weg om alles goed in de gaten te houden. Hij heeft er totaal geen moeite mee om zich meteen thuis te voelen, wat voor ons wel eens wat anders is. Vooral zo'n eerste avond van aankomst moeten we soms even wennen. 's Morgens stap je uit een geheel verzorgd huis, daarna de rit hier naar toe, onderweg nog even in een gezellige drukke plaats een hapje eten en dan... is er de stilte. Die stilte en het toch nog wel enigszins barbaarse huisje, gecomplementeerd met lichte vermoeidheid geeft wel eens het gevoel van : IK WIL NAAR HUIS... Dit gevoel is maar van zeer korte duur :-)

Eén van de dingen die we de afgelopen dagen al veel gedaan hebben en die we de komende tijden ook nog veel willen doen is, lange wandelingen maken. Dit zat er al een hele tijd niet meer in, daar onze Robbie niet meer zo ver kon lopen en die lieten we uiteraard niet alleen in ons huisje achter. Wat wel grappig is, op het bord hierboven staat dat het nog vijf minuten lopen is naar de top, zie je veel vaker in Frankrijk, nou... kom er maar om. Zwetend en puffend mag je blij zijn als je het in een kwartier redt.

Maar... dan heb je ook wat. Een prachtig uitzicht over de Montagne Bourbonnaise.

Verder wordt er uiteraard ook stevig gewerkt hier. Henk op zijn eerste werkdag in Le Pre Bonnet achter zijn bureau'tje. Moest wel even wennen, zoals je op de foto kunt zien was het stralend weer, tja... desondanks moest er gewerkt worden. Trouwens de eerste werkdag beviel wel goed, nou ja... het was een halve werkdag, maar toch...

Terwijl Henk aan het werk was zat ik van de pracht blauwe lucht te genieten. De vlinderstruiken staan in volle bloei en de vlinders, waaronder vele kolibrivlinders, vliegen af en aan. Hele vele soorten vlinders die ik in Nederland nog nooit gezien heb, erg mooi.

Hier is onze Vidor even nieuwe energie aan het opdoen.

Al vanaf het eerste jaar dat we ons huis hebben ergerde ik me lichtjes aan het witte onderstel van één van onze tafels, maar het kwam er niet van om deze te verven. Dus... tafel eindelijk onder handen genomen.

Ook de beide laatjes in een nieuw jasje.

Een kleine metamorfose, de tafel is zwart. Trouwens we zouden deze vakantie beginnen met de kelder i.v.m. de koelkast, maar... de koelkast staat momenteel in de schuur waar hij voorlopig ook even blijft. Bevalt ons uitstekend, eindelijk een koelkast, erg blij mee. Henk is momenteel in de badkamer aan de gang, daar moet een gat in de vloer voor de afvoer, valt nog niet mee omdat de vloer daar enorme dik en hard is.

Zo, dit was de eerste blog van deze zomer, dagen vol plezier met een rouwrandje, want bij alles mis ik onze Robbie nog enorm. Begin volgende week probeer ik er weer een nieuwe blog op te zetten. Het weer tot en met vandaag was flink zonnig, korte broeken weer zeg maar, gelukkig past mijn oude weer redelijk, het heeft nog niet over maar hij past...

TOCH IS HET HIER WEER SUPER... tot nu toe althans.