Thuis in Oost Groningen

Even een blik in een gezellig rommelig deel van ons huis in Nederland. Een heerlijk huis van VET over de honderd jaar, een bewerkelijk huis met VEEL heel VEEL hout. Het lampje bij de spiegel is zelfgemaakt, stamt nog uit de tijd dat ik veel dingen maakte aan de hand van de tiffany-methode, snak snak crea Bea jaja... dat was eens... ooit... heel lang geleden droomden wij er wel eens over om van dat soort crea gevalletjes ons een bestaan te kunnen opbouwen. Die droom koesteren we allang niet meer, momenteel doen we dat soort crea gevalletjes alleen nog zo af en toe voor ons plezier. Maar dit even terzijde, in deze blog wil ik het even hebben over ACHTERSTALLIG ONDERHOUD.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinds 2008, toen we ons huis in Frankrijk kochten, is zo goed als al onze energie daar in gestoken, oké hier thuis werden wel gewoon de normale dagelijkse dingetjes zoals stoffen en stofzuigen gedaan... MAAR meer eigenlijk ook niet. Nou wil het geval dat ik bij thuiskomst, na 11 weken Frankrijk, even met nieuwe ogen om mij heen keek en best wel een dipje kreeg bij wat ik zag, structuurwanden die wroetig zijn, een badkamer uit het jaar nul, houten vloeren helemaal sleets, overal van de deuren en kozijnen verf eraf, zo kan ik nog wel even een poosje doorgaan. Allemaal van die dingetjes die voor ons uitgeschoven werden, veelste druk met ons huis in Frankrijk (in gedachten zal'k maar zeggen). Ook het idee: blijven we hier wonen of gaan we verkassen naar Frankrijk deed er niet veel goeds aan. Ik vraag me stilletjes af of dit 'probleem' zich ook bij sommige anderen weleens voor doet: Tot niets komen omdat je nog niet weet of je al op je plekje zit waar je graag zou willen wezen. MAAR... wij zouden wij niet zijn als we uiteindelijk toch nog tot een verstandig besluit komen, oké... het duurt bij ons soms wat lang... maar toch. Wij zijn voornemens om hier even wat zaken aan te pakken en op te frissen, we kwamen erachter dat, willen wij ons huis verkopen... dan zou het een voordeel zijn als ons huis er weer wat fris en fleurig bij staat EN... willen wij hier blijven... dan leeft het voor ons ook weer wat prettiger. DUS... werk aan de winkel, boenen poetsen verven schuren timmeren tegelen metselen etc.etc. Pfff... zwaar... alleen het idee al... Gelukkig...Over een paar weken, een maand, weer naar Frankrijk... YES.

Helm verplicht...

Even een grappig stukje voor het weekend.
Afgelopen zomer tijdens de 'voorbespreking' over de reis die onze franse vriend naar Nederland ging maken, kregen we het over fietsen. Dennis vroeg of wij ook een fiets hadden, WIE NIET IN NEDERLAND... zo dus ook wij. Jazekers wij hebben ook ieders een fiets, oké ze staan wel onder een vrij dikke laag stof op platte bandjes, zeg maar gerust : OLDTIMER FIETSEN die al jaren niet meer van hun plek afgeweest zijn, maar toch... Dat was geen probleem voor Dennis, daar redde hij zich wel mee. Daarna volgde de volgende vraag : of in Nederland ook een helm vereist is op de fiets. Nou wil het geval dat Dennis jaren bij de franse politie gewerkt heeft, dus... voorzichtigheid geboden. Zodoende hebben wij gezegd dat fransen het beste wel een helm op de fiets in Nederland kunnen dragen, zodat het voor Nederlanders van veraf te zien is dat er een fransman op de fiets aankomt. Uiteraard hebben wij er ook bij vermeldt dat het een stuk veiliger is... MAAR... dat we eerlijk gezegd zelden iemand hier bij ons in het noorden met een helm op zien fietsen, als er al iemand met een helm hier fietst dan is het veelal iemand uit het drukke WESTEN van ons land. Dit is voor ons noordelingen wel zo gemakkelijk, weten we gelijk of we MOI of HALLO moeten zeggen (grapje). We hebben heerlijk gelachen, alleen al bij het idee... Dennis met helm op de fiets, die van kilometers afstand opvalt, een ieder zeggen : DAAR HEB JE DIE FRANSMAN.
Hij heeft zijn helm thuis (in Frankrijk) gelaten, verder heeft hij ervaren dat je hier in het noorden ALTIJD wind tegen hebt, met als gevolg dat hij het fietsen na één dag voor gezien hield.

Herfst 2011

Volgende week begint hier de herfstvakantie voor de scholen, wat inhoudt dat er weer een grote uitvaart plaats vindt. Dan begint het alweer wat te kriebelen... Maar nee... wij doen niet mee. Wij gaan PAS over een dikke maand weer die kant op. Rest ons niets anders om ons hier, in Nederland, voor de houtkachel te vermaken. Ook geen probleem hoor... hm, nou ja, wat zal'k ervan zeggen... Wij troosten ons hier met het idee dat het hier OOK wel LEUK is. Wat niet altijd meevalt, ondanks dat het onze eigen keuze is. De keuze om hier in Nederland te wonen/werken en zoveel mogelijk in onze vrije tijd naar Frankrijk te gaan. Een keuze die we met regelmaat even onder de loep nemen, vooral als we weer net terug zijn uit Frankrijk. Ook als er weer gesproken wordt over de pensioenleeftijd, zitten we stevig rond de tafel te bepraten... hoe en wat we willen. Tot onze 67 ste doorwerken, met grote kans dat de leeftijd tegen die tijd dat wij zo oud zijn weer opgeschroefd wordt? Onze 'oude' dag, mits we die leeftijd bereiken, daar met rollator midden in de rimboe doorbrengen? Dus... ondanks dat het tot vandaag onze keuze is, is het niet altijd even gemakkelijk. Jaren geleden, héle véle jaren, heb ik me eens door een paar boekjes van Wayne Dyer geworsteld, ik heb ze even weer tevoorschijn getoverd (dikke laag stof eraf gehaald), o.a.: Niet morgen maar nu... en... Het heft in eigen handen. Waarom? Om weer een beetje helderheid te verschaffen, om weer een beetje meer van het nu te kunnen genieten zonder telkens aan morgen te denken (nou ja... volgende maand, hahaha). Dus voor ons de komende tijd geen Frankrijk, maar lezen... voor de houtkachel hier in Nederland, af en toe wegdromend over Frankrijk, ook leuk toch???
De foto die ik erbij geplaatst heb vond ik wel passen bij de herfst, leuke herfstkleuren...

Prinses op de erwt...

Even een super onduidelijke foto, bij gebrek aan een betere, maar het verhaaltje gaat over het dekbedovertrek wat op de foto te zien is, vandaar... Trouwens dat kruis wat daar zo opvallend hangt (in het echt valt ie niet zo op, ligt aan de foto...) heeft niets van doen met een geloof of dergelijke, dat kruis lag nog in ons huis bij oplevering en ik vond het zonde om hem klakkeloos weg te gooien, tja... dus dan daar maar even hangen, anders ligt ie ook maar gewoon te liggen... verstoffen.
Afgelopen nacht bijna geen oog dicht gedaan, de reden hiervan was dat dan weer mijn been kriebelde, dan weer mijn rug, dan weer mijn neus, teen, arm ga zo maar door... Draaien en woelen op het bed, krabben, anders liggen, krabben... Bah, bijna de gehele nacht bezig en dat terwijl er een heerlijk fris geurend gewassen flanellen dekbedovertrek op mijn bed lag, waar ik doorgaans als een roosje onder slaap. Vandaag mijn bed aan een stevige inspectie onderworpen en wat wil het geval... mijn fris geurend gewassen flanellen dekbedovertrek zat vol met haren. HAREN? Jawel haren van de honden en de katten die in Frankrijk heerlijk op ons bed lagen te knorren. Nou wil het geval dat ik na thuiskomst uit Frankrijk behoorlijk wat wasgoed had, logisch..., maar in het geheel er niet meer aan gedacht had dat er misschien wel eens hele vele haren op het dekbedovertrek zat, dus dat ding gewoon in de wasmaschine gepropt (omgekeerd), opgehangen te drogen, opgevouwen en in de kast gelegd, gisteren uit de kast gehaald en in het schemer om mijn dekbed gedaan. Resultaat... slechte nachtrust. Ik ben net zo'n prinses op de erwt, zogauw er een kruimeltje op mijn bed ligt, lig ik daar wakker van en ik kan hier vertellen dat het niet één haartje was... NEE... hele vele haren, wat heel veel gekriebel opleverde. Trouwens terwijl ik over een titel zat na te denken, schoot me nog een vakantie te binnen. Een vakantie voordat wij ons huis hadden, jawel toen ging ik nog op vakantie... In de Dordogne had ik een prachtig klein watermolentje gehuurd en daar zat me toch een zalig bed in dat molentje, ongelogen minstens vijf dikke matrassen opelkaar waar je helemaal in wegzakte, daar sliep je daadwerkelijk als een prinsesje. Het enige probleem was... er 's morgensvroeg weer uitklauteren. Tja, ik heb het niet ervaren maar heel misschien gaf het ook een probleem als er onder één van de hele vele dikke matrassen zich een erwtje begaf. Vandaag heb ik mijn dekbedovertrek haarvrij gemaakt... dus... ik vermoedt dat ik straks als een blok in slaap val. Een goede nachtrust gewenst allemaal van een 'prinsesje':), snurk, snurk, knor, knor...

Thor-houtkachel

Reclame...!!! Even tussendoor...
Deze vond ik erg mooi... dat was een reclame stunt met olifant Siam, voor de Deense Thor houtkachel, werkelijk een loodzware kachel. Al lijkt hij met zo'n olifant erop wel wat ieltjes... Deze kachel wordt niet meer gemaakt, je ziet ze af en toe nog wel eens te koop op marktplaats. In de afgelopen paar jaar hebben we ons heel wat afgebeuld met het sjouwen van de houtkachels, hadden we de kachel ergens staan, bedachten we dat ie ergens anders toch misschien wel leuker tot z'n recht kwam. Wat doe je dan? jawel... eventjes verplaatsen om dan tot de ontdekking te komen dat ie op z'n oude plek toch net even wat leuker stond. Trap op, trap af, nog een trap op en dat met een blok beton van een paar honderd kilo. Vele blauwe plekken en vele uurtjes 'pret' hebben we eraan beleefd. Als hij het in de winter niet warm genoeg kan krijgen... gaan we er gewoon opnieuw mee rondhobbelen... zweet zweet... De foto komt van Internet, op de vorige blog staat een foto van onze eigen Thor.