De donkere dagen rond Kerst...

 

Vandaag neem ik jullie even mee op een klein rondritje en wandelingetje die we onlangs gemaakt hebben, via foto's. Alles in een straal van zo'n 15 km vanaf ons huis. Om te laten zien hoe verschillend het weer kan zijn hier in de bergen.

Nog even voor vertrek op ons weiland gekeken, een strak blauwe lucht.

Daarna zijn we met zijn vieren, de honden en wij, in de auto gestapt. We wilden even met de honden bij een beverplasje kijken en lopen. Wij noemen het altijd beverplasje, maar denken dat het beverratten zijn.

Op de weg naar boven zagen we gelijk al dat er weer een mooie wolkenband aan de overkant was.

Onderweg naar het beverplasje, prachtige vergezichten.

Bij het beverplasje aangekomen zaten we middenin de wolken.

Het was er behoorlijk mistig.

Wel hadden we geluk, we zagen verscheidene bevers (beverratten ?) in de mist.

Was het bij huis redelijk warm, hier was het aardig koud in de mist. Maar onze Mila en Muriele vonden het er geweldig. Ze zijn beiden verscheidene keren om de plas heen gespurt en vaak stonden ze even aan de kant om naar de zwemmende bevers te kijken.

Op de terugweg zaten we plots boven de wolken, weer stralend weer.

Dit is vlakbij La Loge des Gardes, de bergen tegenover ons.

Daar was het overigens weer enorme druk, veel mensen met kinderen en sleetjes, tevens veel mensen met honden. Staan we telkens versteld van hoeveel mensen er op de sneeuw afkomen. Echt erg veel auto's, we hebben ze niet geteld maar denk toch zeker wel zo'n honderd... waarschijnlijk veel meer.

Wij zijn daar niet gestopt, maar zijn weer richting huis getuft.

Wel zo af en toe even stilgestaan met de auto om te genieten van het prachtige uitzicht zo boven de wolken.

Daar in de verte, onder die wolkenmassa, ligt ergens ons huis.

Nog even, in Laprugne, door de mist... om vervolgens weer onder de wolken weg te komen. Daar waar het weer helder was.

Weer thuis, de buitenlampjes gaan vanzelf aan rond een uurtje of vijf.

Het kacheltje brandde nog lekker...

En er stond een heerlijk taart op ons te wachtten.

Henk zijn brouwsel, zijn eerste zelfgemaakte schwarzwalder kirsch taart.

Hij zag er nog niet perfect uit, maar smaakte UITSTEKEND.

Kerst 2024...

 

Wij wensen een ieder, vanuit Le Pre Bonnet, 

HELE FIJNE KERSTDAGEN 

en een 

GOED en GEZOND 

2025 

-----

Ons Kerstmaal is onderweg... ;-)

November 2024...

Zitten we alweer in december, de meteorologische winter is begonnen. Nog een paar dagen en dan op uitkijk naar Sinterklaas, hopen dat hij ons dit jaar niet vergeet.

Binnenkort ons huisje weer in Kerstsferen tooien, de buitenlampjes hangen al... die gebruiken we in de wintermaanden tevens als 'gewoon' buitenlicht. Aangezien het tegen een uurtje of vijf, half zes al donker is en wij vaak pas laat naar de winkel gaan is dat wel handig.

Sinds vorige week ben ik in het bezit van een nieuwe laptop, dat is nog eventjes flink wennen. Alleen al het opstarten. Bij mijn oude laptop kon ik gerust nog even mijn tanden poetsen, een bezoekje aan het toilet brengen etc. voordat de laptop zo ver was dat ik bezig kon. Bij deze nieuwe gelijk beeld.

Ook de stilte is even wennen, mijn oude maakte continu behoorlijk wat lawaai... op het laatst dusdanig dat je soms het gevoel kreeg dat hij van plan was om op te steigen totdat hij er helemaal geen zin meer in had.

Overigens was het best even zoeken hier in Frankrijk, ze hebben hier alleen laptops met een azerty toetsenbord. Terwijl ik graag een qwerty toetsenbord heb. Uiteindelijk een laptop uit Italië, deze heeft ook een ietwat ander toetsenbord, dus even wennen maar prima te doen.

Gisteren zaten we in de keuken, komt er een auto langs. Op zich niet zo verwonderlijk want er werd weer flink gejaagd, de jachthonden renden hier 's middags luid blaffend in het rond (onze honden doen dan gezellig mee, waar wij niet zo hele blij van worden). De auto bleef een klein eindje vanaf ons huis staan, stappen er twee mensen uit... een behoorlijke oude man met een wat jongere vrouw (nou ja, net als ons een 60 plusser).

Ze gingen bij ons hek staan, zodoende wij er even heen. Bleek dat die oude man hier in de jaren 40 van de vorige eeuw gewoond had bij zijn oma, die hier destijds woonde. De wat jongere vrouw was zijn dochter.

De oude man zijn zuster is hier ook al eens geweest met haar dochter en schoonzoon. Samen, de oude man en zijn zus, woonden zij bij oma in.

Weer heel wat leuke verhalen mogen aanhoren over hoe het er hier vroeger aan toe ging. Bijvoorbeeld over de koeien die ze hadden, die in de winter hier binnen stonden e.d. 

Ondertussen zijn in de loop der jaren hier al behoorlijk veel mensen langsgeweest die op een of andere manier een connectie met ons huis hadden. Erg leuk...

Grappige is dat we in Nederland ook een huis hebben uit ongeveer dezelfde tijd, ergens eind 1800... maar daar zelden oud bewoners aangetroffen hebben. Hier is het haast een komen en gaan, nou ja... een beetje overdreven, maar toch.

Nog even een weerpraatje... het regent momenteel.

Ah... en nog even wat foto's voor de leuk.

Barrage de Renaison...

Helemaal leeg...

De Barrage de Renaison was erg speciaal om te zien. We waren onderweg naar Roanne en zagen plots dat er totaal geen water in stond. In de 16 jaar dat we hier zitten nog nooit eerder gezien.

Een relmuis voor ons keukenraam.

Prachtige 'handjes'.

Normaal gesproken gaan relmuizen in oktober al een winterslaapje houden van zo'n 7 maanden. Zagen we plots vorige week een relmuis voor ons keukenraam, hij zat bij de vetbollen van de vogels. Hij kwam verscheidene avonden terug om zijn buikje rond te eten, we hebben hem ook nog een stuk banaan gegeven. Laatste twee avonden hebben we hem niet meer gezien, we hopen dat hij een plekje gevonden heeft om te overwinteren... met een volle buik.

We hebben trouwens het idee dat er ook relmuizen bij ons op de zolder zitten, boven onze slaapkamer. Afgelopen zomer hoorden we daar soms wat getrippel. Prima plekje voor ze ;-)

Even een foto van Mila en Muriele.

's Avonds liggen ze vaak de gehele avond samen voor de houtkachel, het beste en warmste plekje in huis.