Zo rond deze tijd van het jaar is het vaak flink oogsten.
Alweer de eerste wortels uit de tuin, nieuwe aardappelen, courgettes in overvloed, overheerlijke cherry tomaatjes en zo nog van alles wat uit de tuin.
In de kelder staan alweer verscheidene potten bosbessenjam, de vlierbessen moeten nog even bijkleuren en ook de bramen zijn op komst.
Maar ja, wij zijn geen vegetariërs.
Dus als de nood aan de man komt kunnen we redelijk zelfvoorzienend leven, maar ja... dat stukje vlees hè.
Zag ik daar vanmorgen op onze wildcamera plots de oplossing.
Daar loopt ons speklapje :-)
We zitten nog wel te twijfelen of het een leeuwin of een wild zwijn is.
Wel altijd een gekke gedachte wat er zoal rondspookt op ons terrein terwijl wij niks vermoedend op bed liggen te knorren.
Het speklapje liep op ons aardappelveld, daar waar we een tijdje terug de aardappelen gerooid hebben. Er waren nog verscheidene kapotte aardappelen blijven liggen, blijkbaar waren die wel in trek.
Nog even één van een ree.
Verder gaat het met onze Muriele aardig goed, zelfs onze Mila fleurt wat op. Bijna dagelijks zijn ze even samen aan het spelen en of aan het rennen. Wel merken we dat Mila nog bezig is om te bepalen hoe met zo'n bijtgraag puppy om te gaan.
Hap, hap, hap...
3 opmerkingen:
Haha ik zie een héél bekend tafereel! Ook Laura danst vaak de samba om het bekkie van Elin in haar pootjes te ontwijken! Roos wordt volkomen met rust gelaten, dit doet zij alleen al door volkomen stil te staan met afgedraaide blik😁 Nog ff geduld Mila!
Hoi Yvonne,
Wel een erg leuk gezicht als ze zo samen bezig zijn. Alleen mocht onze Mila wel even in de leer bij Roosje om te zien hoe ze Muriele tot bedaren kan brengen ;-)
Trouwens even wat anders, gisteren liep ik met Muriele eventjes door een wat drukkere plaats (beetje socialiseren). Verscheidene mensen moesten haar even knuffelen, wat zij erg geweldig vond. Aan de ene kant ik ook wel, maar tegelijkertijd deed het me terug denken aan onze Mila waar ik dat ook mee deed toen ze puppy was. Mila droeg destijds haar kapje, i.v.m. haar net geopereerde oog. Blijkbaar vonden vele mensen dat wat eng en werd onze Mila vrij weinig door vreemde mensen geknuffeld. Dat doet me toch nog wel wat zeer. Denk dat jij je daar wel wat bij voor kan stellen.
Maar al met al, wat heerlijk weer zo'n klein hondje, ik kan soms wel hele tijden naar haar kijken (en nog zo'n heerlijk baby-buikje :-)).
Lieve groetjes,
Cilia
O jeetje Cilia, dat doet wel een beetje geestelijke pijn als mensen zo maar voorbij jelieve pup met kap lopen! Toch, ook Elin was zo'n aanbiddelijk klein hondje en kon ik mij mateloos irriteren als mensen niet eens even naar haar keken! Ik voelde mij dan zelfs wat boos worden,vooral als er een moeders met kinderen zonder kijken naar zo'n vriendelijk kwispelend pupje voorbij liepen! ik vind dit onnatuurlijk gedrag enuhh opvoedkundig ook niet handig van een moeder😉
Een reactie posten