Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 31 december 2020

De laatste van 2020...

 


Alweer het laatste blogje van 2020.

Een gek jaar, een jaar waarin we zeer weinig in Nederland geweest zijn, m.a.w. een jaar waarin we lang hier in Frankrijk waren.
Op zich natuurlijk geen straf om hier lang te zijn, maar...
Tja, ik ga hier maar niet het jaar 2020 doornemen, daarvoor zijn genoeg andere podiums, maar...

Wel ga ik nog even de afgelopen week doornemen, nou ja een klein stukje van de afgelopen week... want anders zou het me toch een lang verhaal worden. 
(Even tussen haakjes, alles wat er te lezen valt op blogs, facebook en dergelijke zijn natuurlijk hele kleine fragmentjes van het dagelijkse leven... doorgaans ook nog alleen de leuke, spannende, erge en zulks meer fragmentjes. Vaak lijkt alles mooier dan dat het in het echt is, waarbij ik even opmerken wil dat het bij ons natuurlijk in het echt wel GEWELDIG is... nou ja soms.)

Poe hé, ik zou hier toch haast filosoferend het jaar 2020 uitgaan. Haast hè! Niet serieus, want filosoferen dat laat ik aan de grote denkers onder ons over ;-)

Kerst, de kerstdag (we hebben er hier maar één) is hier bij ons erg rustig verlopen. Geen bezoek, maar alleen met ons tweetjes, de honden en de katten.
Uiteraard wel een leuk gedekte tafel en wat heerlijke gerechten geserveerd in leuke schalen, normaal zetten we gewoon de pannen op tafel. Uiteraard kaarsen erbij aan, normaal niet in verband met de katten. Een beetje een stille kerst, maar desondanks wel prettig.

Verder de afgelopen week weer, zoals gewoonlijk, bezig geweest met de houtvoorraad. Zagen, kloven en stapelen, een telkens terugkerend gebeuren. Want hier geen cv, maar houtkachels en die lusten momenteel wel aardig wat houtblokken, zodat wij er behaaglijk bij kunnen zitten.

Nog even wat foto's van de afgelopen dagen, sneeuw heel veel sneeuw hebben we gezien. Bij ons lag er wel een aardig laagje, maar op de tegenoverliggende berg lag een behoorlijke laag. Het was er trouwens enorme druk, ondanks dat de skipistes gesloten waren. Hele vele mensen die desondanks even naar de sneeuw moesten. Velen met een sleetje bij zich, werkelijk hordes mensen... je zou haast vergeten dat er een pandemie heerst.
Wij zijn daar verder niet uit de auto geweest, te druk, maar hebben heerlijk wat rond getuft.


Een hele witte wereld...


Tja, bij ons ook wel een laagje...


Bijna niet te zien vanwege de mist, maar hier waren ook verscheidene mensen met sleetjes.


Yvonne, speciaal voor jou deze...
Hoe zo Zweden, hahaha...


Prachtige mooi...
Nu op naar de lente ;-)

Op deze laatste dag van 2020 wil ik mijn volgers bedanken voor het lezen en bekijken van deze blog en tevens bedanken voor de vele leuke lieve aardige reacties. HEEL ERG BEDANKT :-)


Rest mij nog één ding te vermelden en dat is :

EEN HELE FIJNE JAARWISSELING

en de

ALLER BESTE WENSEN VOOR 2021

Bovenal blijf gezond lieve mensen.

~~~~~~~~~~~~~~~


zaterdag 26 december 2020

Een witte Kerst...

 


Prachtig, wordt je eerste kerstochtend wakker zie je plots, tot het raam uitkijkend, dat het buiten wit is.
Een heuse witte Kerst.


Ons huis oogt in de sneeuw altijd wat geler...


Ons vijvertje, die we ieder jaar een beetje groter willen maken.


Nieuwe stoel en tafel bekleding...


Uitgebloeide zonnebloem...


Kerst in Le Pre Bonnet...


Fijne Tweede Kerstdag.
Hier bij ons in Frankrijk zit de Kerst er alweer op.

~~~~~~~~~~~~




donderdag 24 december 2020

Fijne Kerstdagen 2020...



 Wij zijn er klaar voor, al helemaal in Kerststemming.

Vanuit Le Pre Bonnet

HELE FIJNE KERSTDAGEN

gewenst

Henk en Cilia

~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


zondag 20 december 2020

Een ree voor de auto EN ...




Afgelopen week schrokken we ons het apelazerus. Na het boodschappen halen reden we terug naar ons huis, het was al donker.
Vanaf ons huis is de dichtstbijzijnde winkel zo'n 12 kilometer, over een weg met HELE VELE bochten. 
Nou wil het geval dat we daar meestal vrij rustig rijden, hard rijden daar is ook bijna niet mogelijk. En als het donker is rijden we nog ietsje langzamer, omdat we er altijd rekening mee houden dat er dan herten, vossen o.d. over kunnen steken.
Zo ook afgelopen week, maar desondanks sprong er toch plots een ree voor de auto, volop in de remmen maar helaas hoorden we dat de ree voor tegen de auto aankwam.
Auto gelijk aan de kant, in de berm gezet, om te kijken of de ree op de weg lag, al van die enge visioenen van een spartelend hert die bloedend daar op apegapen lag.
Met een klein zaklantarentje, in het donker, aan het zoeken. Nergens een ree te bekennen, ook geen bloed... helemaal niets te zien. Dus blijkbaar is de ree weggerend.
Geen idee hoe het met de ree afgelopen is en het grappige is dat we daarnet erachter kwamen dat we nog geen van beiden gekeken hebben of we ook schade aan de auto hebben. Ondertussen is het al weer donker dus morgen even checken. Ach wat, een deukje meer of minder maakt niet zoveel uit, de auto rijdt wel gewoon. Hopen dat de ree ook gewoon verder leeft. Dat wordt geen reeboutje met de Kerst ;-)

Nu verder met EN...

Aangezien we weer zonder formuliertje op pad kunnen, komen we weer wat verder dan onze eigen tuin.
Niets mis met onze eigen tuin, maar toch fijn om zo af en toe ook even wat anders te zien ;-)

Zodoende af en toe met zijn allen (de honden en wij) in de auto om even ergens heen te tuffen.


Vandaag even bij bovenstaande viaduct gelopen...


Met prachtige vergezichten...


En alweer van die mooie laaghangende wolken.


Tevens nog een leuk kerkje bewonderd.


Leuk toch?

Achter het muurtje ligt een kerkhof. Grappige van die kerkhoven is : dat ze vaak een prachtig uitzicht hebben. Zie je hier veel in de omgeving. Waarom dat is, geen flauw idee. Even gissen, misschien dat ze hier denken dat de doden zo af en toe even hun hoofd uit het graf steken en dan wil je natuurlijk wel een mooi uitzicht hebben... HEEL BEGRIJPELIJK, dus dat zou een logische verklaring zijn... maar ik durf mijn hand er niet voor in het vuur steken.


Zo maar even tussendoor, onze Vidor mag namelijk altijd erg graag poseren.

~~~~~~~~~~

Weer verder met het serieuze werk... boom kappen.


Henk bezig met de boom...


Het gaat over bovenstaande boom, een es van zo'n dikke 30 meter hoog.

Langs ons pad staan vele dikke, hoge, oude essen. Wat er met de es aan de hand is weten we niet maar wel weten we dat bovenstaande es dood is. Zodoende is Henk bezig hem om te zagen, dit doet hij in drie delen (drie erg dikke takken). Op de foto is er al 1 tak af en moeten er nog 2.
Wel een erg spannend werkje omdat de boom enorme hoog is en in zijn val vele andere mee kan nemen.



De bast van de boom is helemaal aangetast...
Gek, ik kan ook niet vinden waar dat van komt en wat het is.
Afgelopen paar jaar zat er totaal geen blad meer aan de boom, dus...


Eén zo'n tak, daar zit al minstens een kub hout aan, nog twee takken te gaan.

Verder zijn we hier alweer helemaal klaar voor de Kerst...


Dit jaar geen boompje, maar wat dennentakken met lampjes e.d.
Al met al staat het wel weer knusjes.
Op naar de Kerst.


zaterdag 12 december 2020

Zomaar een week in december...

 
De weken glijden hier in rap tempo voorbij. Vliegt de tijd normaal al snel voorbij... nu in deze coronatijd lijkt het nog wat sneller te gaan, daarbij opgeteld de korte winterdagen.


Ons pad naar de doorgaande weg.

Eigenlijk hadden we de afgelopen week naar Nederland gewild, maar hebben daar bij nader inzien toch maar van afgezien. Mede omdat we niet het risico wilden lopen dat we niet meer terug naar hier konden en verplicht Kerst en Oud en Nieuw in Nederland zouden moeten blijven.
Sinds wij ons huis hier hebben zijn we zo rond die tijd niet meer in Nederland geweest en dat houden we het liefst zo, lekker rustig en geen geknal ;-)

Henk werkt nog altijd thuis. Doordeweeks van 's morgens een uurtje of zeven tot ongeveer half vier 's middags zit hij achter zijn bureau.


Een heerlijke ruime plek, op de bovenste mezzanine, waar hij prettig ongestoord kan zitten.

Als hij tegen half vier vrij is gaan we altijd eerst even aan de koffie, met een vier uurtje... de honden krijgen dan ook hun vier uurtje.
Tja en dan is het nog maar kort licht buiten. Als het droog is nog vaak wat houtjes zagen, kloven, zoeken en stapelen om vervolgens nog een bosronde met de honden te maken. En dan... dan is het alweer donker.
Zelf ben ik wat aan het aanrommelen, niet echt noemenswaardig. Beetje van dit en een beetje van dat. 
Huis in kerstsferen omtoveren, kerstkrans maken. Ik heb zelfs een sjaal gehaakt (hele bonte sjaal die we waarschijnlijk nooit gaan dragen ;-)). 


Begint alweer een beetje op kerst te lijken.

Verder overdag, als het droog is, veel met de honden buiten. Afgelopen week was het soms prachtig met een beetje sneeuw in de verte.


De bergen tegenover ons, zo'n dikke 1100 meter hoog.
Wij zitten op zo'n 650 meter hoogte.


Zo zijn windmolens wel leuk ;-)


Altijd schitterend om te zien als er zo'n band wolken tussen de bergen drijft, wij noemen het altijd de 'snake'. Het is soms net zo'n slang die door het dal heen glibberd.


Opstijgende wolkjes.

Zo dadelijk weer aan het kokkerellen, nou ja... ik de groenten e.d. snijden en Henk boven de potten. Er staat overheerlijke zelfgemaakte tjap tjoy op het menu, mijn buik rammelt al... HONGER.

P.S. afgelopen dag de gehele tijd REGEN, bah...


dinsdag 8 december 2020

Beetje sneeuw...


Allebei een beetje verbaasd...


Vandaag hier bij ons ook een beetje sneeuw.

Best wel grappig, de honden stonden voor de deur om aan te geven dat ze naar buiten wilden, iets wat ze heel vaak willen... deur open deur dicht.
Meestal rennen ze dan als twee dollen naar buiten, om soms naar een minuutje alweer voor de deur te staan om naar binnen te mogen ;-)
In de zomer, voorjaar of herfst meestal geen probleem, dan staat er meestal wel een deur open. Maar in de winter fungeren wij om de haverklap als portier. Als ze naar binnen willen kloppen ze wel altijd even netjes, met hun poot, aan de deur. Wel verwachten zij dan dat wij acuut de deur openen, anders wordt het geklop wat harder.

Maar vandaag ging het even wat anders. Ik deed de deur voor ze open, ze renden naar buiten, maar evenzo snel kwamen ze weer naar binnen om vervolgens in de deuropening te kijken wat dat voor gek wit goedje was daar buiten.

Hetzelfde gebeurt ook wel eens als het hard regent.

 

zondag 6 december 2020

Keukenprinses...

 
Helaas... je zou me van alles kunnen noemen, maar absoluut geen keukenprinses.

Gisteren was het Sinterklaasfeest en wat is nou een Sinterklaasfeest zonder een amandelstaaf.
Aangezien we hier in Frankrijk geen amandelstaven, pepernoten of chocoladeletters kunnen krijgen moesten we zelf wel bezig, want ik ben dol op amandelstaven.

Zo gezegd zo gedaan.

Eerst amandelspijs maken, dat een tijdje in de koeling. Tot zo ver ging alles goed.

Gistermiddag, Henk was buiten wat bezig, ben ik begonnen met het maken van een amandelstaaf.
Bladerdeeg, daarop de amandelspijs, een hele mooie rookworstvorm er van gemaakt en vervolgens de amandelworst in de oven. Zag er allemaal veelbelovend uit.

Op zeker moment dacht ik, even het lampje in de oven aan om te bekijken of de 'worst' al wat bruin wordt.
Een enorme schrik, de beide uiteinden van de amandelworst waren helemaal uitgezakt en hingen door het rooster druipend naar beneden. Eén grote kledderboel.
Wat bleek, stom stom stom... ik had de amandelstaaf niet op bakpapier gelegd, ook niet op de bakplaat, maar... op het rooster. Nooit erbij stilgestaan dat door de warmte de staaf wel eens door het rooster kon zakken.

Uiteindelijk de hele boel een beetje bij elkaar geschraapt, er een gekke bol van gemaakt, een soort husselpotje, en dat op bakpapier in de oven gedaan. Hopende dat het toch nog iets zou worden.

Kan vertellen dat het super lekker geworden was, maar het verdiende absoluut geen schoonheidsprijsje... want het zag er niet uit.

Gelukkig vindt Henk kokkerellen wel fijn, hij is hier thuis de keukenprins en zet ons dagelijks een maaltijd neer. Want als we het van mij moesten hebben... pfff.
Laat mij maar het voorwerk en het nawerk doen, groenten snijden en afwassen... daar ben ik een kei in. En Henk mag boven de potten hangen en taartjes bakken.

Nee... het predicaat Keukenprinses verdien ik niet.

Geen foto van mijn gekke AMANDELHOMP.

donderdag 3 december 2020

Meteorologische winter 2020/2021...

 



Op 1 december begon de meteorologische winter en dat houdt natuurlijk in dat er dan wat sneeuwvlokken behoren te vallen.

En... warempel de eerste vlokjes vielen hier keurig op 1 december. Oké, wel natte vlokjes, maar toch ;-)


Bij ons bleef het niet liggen, maar aan de overkant was het wit.


Binnenkort skiën, denk ik ;-)


Bij ons een beetje soppig...


Nou ja, gelukkig niet overal.


Overal in het bos zit de hulst dit jaar vol met bessen.
Prachtig gezicht.


De bemoste stenen komen weer meer in zicht.

Voor de komende week is er hier weer wat sneeuw voorspelt, ben benieuwd.

Voor nu, alvast een fijn weekend.

~~~~~~~~~
~~~~~~~~




zondag 29 november 2020

Joepie, we mogen 20 km...




Vanaf gisteren mogen we, in plaats van 1 km, 20 kilometer vanaf huis.
Eerlijk gezegd voelt het wel een beetje aan alsof we met zijn allen kleine kinderen zijn die plots een beetje meer bewegingsvrijheid krijgen. Evenals dat we nu in plaats van een uurtje buiten spelen nu drie uurtjes naar buiten mogen ;-) 
Maar goed, al zullen we er maar één leven mee redden dat zal al fijn zijn... dus gaan we ervoor.

Gisteren gelijk de honden mee naar de winkel om daarna even elders met ze te lopen. Niet dat we dat voor die tijd totaal niet deden, maar nu is het officieel geoorloofd. Uiteraard wel met een attestation (formuliertje met gegevens) op zak.

We hadden de wandeling dusdanig uitgekiend dat we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Helaas geen fotocamera bij ons, alleen ons mobieltje. Daar een paar foto's mee gemaakt, want zoiets leuks willen wij eigenlijk het liefst altijd vasthouden.
De foto's zijn gemaakt in de buurt van Ferrières-sur-Sichon, een plek waar we graag even lopen vanwege de schitterende vergezichten.












 Overal zo'n beetje zicht op de Puy de Dome. Kan zeggen dat het in het echt allemaal een STUK mooier is ;-)

dinsdag 24 november 2020

Wat zit daar in onze boerenkool?




Niet één...


Geen twee...


Maar drie... reeën.

Dat is wel prettig wakker worden, als we 's morgens even tot het raam uitkijken en er lopen reeën op ons weiland. Nou moet ik zeggen dat het geen dagelijks tafereeltje is, zelfs geen wekelijks. Maar soms heb je geluk en zie je een paar reeën rondom huis lopen, enkel eens een vos of een haas, regelmatig mooie buizerds en zo af en toe een eekhoorntje of een bosmarter. 

Gelukkig hebben de reeën de boerenkool en de prei laten staan.

De foto's zijn niet van een hoge kwaliteit, zelfs niet matig.  Reden daarvan is dat ze van een behoorlijke afstand vanuit huis gemaakt zijn, op de vroege ochtend ;-)
Maar ik heb ze geplaatst om even een indruk te geven.

zaterdag 21 november 2020

Een koude herfstochtend...


 Brrr...


Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld.


Lichte nachtvorst.


Ziet er op zich wel leuk uit.


Maar best koud, brrr....