De fruitgaard...

Nog steeds prachtig weer hier, dat betekend dat we nog steeds veel buiten bezig zijn.
Regelmatig buiten in het zonnetje onze lunch nuttigen, waarbij ik wel moet zeggen dat we dan naar het weiland moeten omdat er bij ons huis nog niet erg veel zon is en het in de schaduw toch wel wat te fris is om gezellig onze boterham te eten.
Maar niet getreurd, gewoon met de hele mikmak naar het weiland.

Voor de honden is het geweldig, de gehele dagen buiten.

Henk is druk bezig met het omgraven van een stuk grond, voor een nieuw stukje aardappeltuin.

Stukje bij beetje willen we zo het weiland wat omtoveren tot een leuk stuk grond met groentetuinen, bloementuinen en fruitbomen. Veelal wilde bloemen en uiteraard alles onbespoten op een zo natuurlijk mogelijke wijze.

Lijkt simpel, toch valt het nog niet mee om te bedenken hoe we het allemaal hebben willen. Beiden hebben we eerlijk gezegd ook absoluut geen groene vingers, wel altijd van die rouwrandjes onder de nagels... dat wel ;-) We doen gewoon maar wat, stukje bij beetje, en hopen dan dat het leuk wordt. Het allerbelangrijkste is dat we ervan kunnen genieten en dat doen we nu al vol op.

Trouwens het grootste gedeelte blijft gewoon weiland

De fruitgaard, verschillende appelbomen, perenboom en kersenboom.

De bedoeling is dat er nog meer fruitbomen bij komen. 

Je moet er nog wel een vergrootglas bij hebben en ik denk dat het nog menig jaartje duurt voordat we kunnen plukken. Maar wie weet kunnen wij op onze tachtigste appels en peren uit onze eigen fruitgaard eten (ben overigens helemaal niet dol op appels, maar dit terzijde).

Zie onze honden, rennen en dollen dat gaat zo de gehele dagen door.

De vrijheid die ze hier hebben vinden ze volgens mij super. Maakt wel verschil wat voor honden (ras) het zijn. Onze Cocker Spaniel (Mitsie) gaf er niets om, zij was altijd het liefst de gehele dagen bij ons in de buurt. Denk dat het haar ook niet uitgemaakt had als we in een flatje gewoond hadden, als ze maar bij ons was. Maar onze Setters zijn van die echte race-honden.

En het grappige is : dat ze er dan ook nog op gezette tijden uit willen.

Als we hier zijn gaan we meestal twee keer daags met ze aan de wandel, 's morgens een wandeling door de bossen en laat op de middag nog een wandeling.

Regelmatig gaan we 's middags even ergens met de auto heen, om met ze op vreemd (ander) terrein te lopen. Voor ons zelf ook leuk uiteraard.

Al is het alleen al om de zon onder te zien gaan.

Luchten die veelbetekenend zijn.

Zou het dan morgen alweer mooi weer worden?

Volgens de voorspelling wel.

Een vriendin van mij vroeg of ik wat van dat mooie weer naar Nederland kon blazen. Natuurlijk heb ik mijn uiterste best gedaan... alleen wat te hard. Sorry... ;-(

Fijne zondag...

Beetje voorjaarsgevoel...

Vandaag tijdens een bezoekje aan Vichy bekroop me een beetje het voorjaarsgevoel bij het zien van deze prachtige bloeiende bomen.
Laat maar komen dat voorjaar ;-)

FIJN WEEKEND

~~~~~~~~~~~~~~~~

Ons stroompje...

Afgelopen week, op een enkel bezoekje na en een toertje naar de stad, weer veel in de tuin bezig geweest. Op zo'n 2 hectare grond is eigenlijks jaartje rond wel wat te doen, vooral momenteel, alles wat voorbereiden voor de lente en de zomer. Ook wel grappig als je er goed over nadenkt ; vooral de natuur niet zijn eigen gang laten gaan, het even een handje helpen zeg maar ;-) En dan vervolgens zomers zeggen : heerlijk zo midden in de natuur. 

Feit is wel dat als we de natuur hier niet even een handje zouden helpen bijvoorbeeld een groot deel van ons stroompje niet zichtbaar zou zijn. Deze zou dan namelijk geheel overwoekerd zijn met bramen, varens en hoge grassoorten.

DUS...

 Heel veel snoeien, knippen en plukken...

Zodat er weer een deel van ons stroompje tevoorschijn kwam.

Overal in het stroompje van die prachtige mooie kleine watervalletjes.

De gehele dagen hoor je hier bij huis het water klateren.

Nog altijd prachtig zo'n stroompje dat door onze tuin kronkelt, ik kan me al weer verheugen op de vele dotterbloemen straks in het voorjaar.

In bovenstaand deel van ons stroompje staat jaartje rond water, een hoger gelegen deel van het stroompje op ons terrein stond afgelopen zomer droog. Tevens hebben we ook wel al meegemaakt dat het stroompje plots een stroom van een paar meter breed was. Wij hoeven hier niet te vrezen dat ons huis meegesleurd wordt, ten eerste staat ons huis hoger en ten tweede is het stroompje daar te klein voor, maar wel merk je dan wat voor kracht water kan hebben... dikke boomstammen en enorme stenen worden dan met het water meegesleurd.

Vele kleine bronnetjes op ons terrein monden uit in het stroompje.

Even iets totaal anders...

De eerste sneeuwklokjes staan momenteel in volle bloei.

Om eerlijk te zijn wel wat karig, bovenstaand bosje is het enigste bosje op zo'n 2 hectare grond ;-)

Lijkt me prachtig als het hele terrein vol stond met sneeuwklokjes, krokusjes en wilde hyacinten. Wie weet OOIT... Nu moeten we het doen met bovenstaand bosje.

Wel zag ik dat er al heel veel narcissen en longkruidjes op komst zijn, enkele staan al te bloeien.

Even voor de leuk... een STILLEVEN.

Ik ben dol op bloemen, het liefst wilde bloemen uit de tuin. Maar aangezien er in de winter niet veel bloemen in de tuin staan koop ik dan zo af en toe een bosje, voor op de vaas, in de winkel.

Deze staan hier vaak weken lang op de vaas totdat ik weer een nieuw bosje koop.

Bovenstaand bosje zijn uitgedroogde tulpen ;-)

Ah... ook vermeldenswaardig, we zijn helaas alweer met onze laatste pot zelfgemaakte jam bezig. Dit jaar dus nog meer potten jam maken, want het smaakt verrukkelijk.

De jam gebruiken we veel in ons (bijna dagelijkse) kommetje Griekse yoghurt.

Wurgneigingen e.d.

Bah...

Henk is weer naar Nederland, nou op zich is dat niet zo vervelend... even alleen is best wel fijn.
Wel moet ik zeggen dat het zo'n eerste dag altijd weer wat wennen is.
Helemaal als de jagers het nodig vinden om vol bombarie te jagen.
Enorm veel jachthonden renden, onder luid geblaf, hier weer door de bossen. Zo af en toe enorme knallen van de jachtgeweren, heen en weer gesjees met de 4x4 wagens. Af en toe een toetertje, toet toet.
Als dat alles was dan was het misschien nog te harden, maar nee... dat is niet alles.
Onze Vidor, de held, staat dan de gehele tijd wakend, onder luid geblaf, buiten. Mila is een totaal ander verhaal, onze heldin op sokken loopt dan hypernerveus door het huis, springt van spanning soms bovenop tafels en kasten onder een ietwat zeurderig gepiep.
Dit alles gaat soms uren lang door, pffffffffffffff......

Ontspannen in de tuin werken zit er dan niet echt in, omdat Mila dan nog nerveuzer wordt. Binnen bezig is ook niet echt een pretje omdat Vidor de gehele tijd buiten staat te blaffen en Mila de gehele tijd om me heen drentelt.

Als we samen zijn (Henk en ik) voelt dat toch iets minder erg, nu werd ik er gewoon lichtelijk nerveus van... ik houd me in, maar krijg wurgneigingen. Heerlijk lekker knetterhard schreeuwen en schelden zou misschien ook wat voldoening geven... maar nee, nerveus houd ik me in en wacht af totdat de jagers verdwenen zijn en de rust is wedergekeerd.

Ondertussen is het weer heerlijk stil hier in de bossen, daarnet nog met de honden een wandeling gemaakt,  zo dadelijk een super ongezonde pizza in de oven en genieten voor het houtkacheltje.
De bikini alvast klaar leggen voor morgen, niet dat ik een bikini heb maar toch... voor morgen 16 graden en een zonnetje voorspelt... donc (dus, voor degene die geen Frans spreken ;-)).

Nog even een grappige foto...

Bovenstaande boom staat aan ons pad op een helling.

Voor het geval hij omkiepert heeft hij zelf voor een steuntje gezorgd ;-)