Vies klusje...

 

De laatste tijd hadden we zo af en toe wat problemen met het toilet. Na de grote boodschap ging het niet weg, maar kwam het tijdens het doorspoelen gezellig boven drijven.

Ontstopper erbij, veel geplons en gedoe... totdat het uiteindelijk alsnog daarheen ging waar het heen moest.

Natuurlijk met beschuldigende vingers naar mekaar wijzen... mopperend over teveel eten en dergelijke.

Ach, een vervelend klusje... maar als de spoeling weer zijn ding deed waren we allang weer blij.

Toen het wat vaker voorkwam dachten we dat het misschien aan de kou lag, onze riolering ligt buiten, misschien niet diep genoeg... vandaar. Een soort van hopen tegen beter weten in.

Om eerlijk te zijn dachten we allebei wel aan eventuele andere euvels, maar dat spraken we het liefst niet hardop uit. 

Afgelopen week was het weer een paar keer raak, dat terwijl het toch echt niet meer vroor.

We kwamen tot de conclusie dat het twee dingen konden zijn... 1 dat de afvoerbuis wat verzakt was, 2 dat er wat met de septic tank aan de hand was.

Nou wil het geval dat we hier niet een 'normale' septic tank hebben, dat is ons jaren geleden tijdens de koop van ons huis al verteld. Maar het werkte altijd voortreffelijk, dus gewoon laten zoals het was... tot nu toe dan.

Dat werd graven en nog eens graven totdat we de 'tank' zagen. Er zat een zware deksel op, wat eerst behoorlijk veel moeite kostte om die eraf te krijgen omdat er van alles in de weg zat... zoals de waterleidingslang van ons bronwater en wat buizen.

Na veel gedoe kreeg Henk uiteindelijk de loodzware deksel eraf, bleek dat de tank overvol zat... daar wou bij wijze van spreken geen grote boodschap meer bij in.

Dat werd scheppen met een emmer, minstens 16 kruiwagens vol.

Bah... er zat van alles in, waarschijnlijk nog rommel van over de twintig jaar. Zoals bijvoorbeeld restanten van maandverband, iets wat wij nooit gebruikt hebben in de jaren dat we hier zijn... trouwens onbegrijpelijk dat mensen zoiets door de wc spoelen, maar goed.

Gelukkig viel de stank behoorlijk mee, de meststank van de boeren overtrof de stank van onze tank. Ze zijn hier in de buurt weer aan het mest uitrijden, soms niet te harden... al denken onze honden daar anders over.

De deksel zit weer op de tank, hij is deels alweer onder gegraven... morgen nog even verder. Maar de wc loopt weer als vanouds.

Wel een erg vies klusje, alleen al gevoelsmatig.

Maar wie weet kunnen we er weer 10 jaar tegen.

We zitten nu weer met plezier op het toilet ;-)

 

Geen foto, dat wil ik jullie niet aandoen.

Toch nog even een foto over wat er zoal in de weg zat om de deksel er af en er weer op te krijgen.

Op deze foto zit de deksel er alweer op.

De grote buis is de toevoerbuis naar de tank, het kleinere buisje is de ontluchtingsbuis en de slang die over de buis ligt is voor onze bronwatervoorziening.

Weer boven de nul...

Zo af en toe zitten we even achter het huis met een dikke trui aan.

Hèhè eindelijk weer boven de nul graden.

Nou hadden we hier niet zoveel te klagen, af en toe een beetje sneeuw en een beetje vorst... maar ja prettig is het dan niet om in de tuin te werken, of hout te stapelen.

Veel binnen zitten, wel voor het eerst in mijn leven een paar sokken gebreid. De vele pennen vlogen zo af en toe alle kanten op, maar het is me uiteindelijk gelukt. Niet dat ze passen, maar dat doet er niet toe ;-)

Vorige week was onze Mila (ons setter meisje) even ziek.

We hadden de honden en de katten een wormkuur gegeven, dag later was Mila ziek. Gelijk naar de dierenarts. Blijkbaar was ze allergisch voor een bepaalde stof in de wormkuur. Ze kreeg twee spuiten en wat medicijnen mee en was gelukkig een dag later weer helemaal de oude.

Altijd zo zielig als één van de dieren zich niet lekker voelt, ze kunnen niet vertellen wat er aan de hand is.

Voor de rest is er hier niet veel te vermelden, behalve dan dat we weer een lading overheerlijke kroketten gemaakt hebben... wordt weer smullen. Ons lichtjes ergeren aan de koffiemelk hier in Frankrijk, tot nu toe hebben we hier nog geen 'fatsoenlijke' koffiemelk/koffiemelkpoeder kunnen vinden. Aangezien wij nogal fervente koffiedrinkers zijn is dat wel een dingetje. Normaal gesproken nemen we altijd koffiemelk mee vanuit Nederland, maar ondertussen zijn we daar allang door. Zo rond de Kerst hadden we nog een pakket vanuit Nederland gekregen waarin ook wat koffiemelk zat, helaas ook al op. We hebben hier al vele soorten geprobeerd, ook wel room... maar ja om dat nu in al die vele dagelijkse koppen koffie te doen.

Hout zagen, kloven en stapelen...

Er gaat momenteel aardig wat hout door, overdag hebben we twee houtkachels aan, één op de mezzanine en één in de woonkeuken...die beiden wel wat hout lusten. 's Avonds hebben we meestal alleen de houtkachel in de woonkeuken aan.

In het verleden zat Henk vaak als het erg koud was in de woonkeuken te werken, maar sinds we zijn bureau e.d. verplaatst hebben naar de bovenste mezzanine zit hij daar. Daar wordt het namelijk warmer dan op de onderste mezzanine, de warmte trekt daar, in de schuur, veelal naar boven. Hij heeft er voor de hele koude dagen ook nog een petroleumkacheltje bij. Bevalt goed moet ik zeggen, zo hebben we overdag ieders onze eigen, verwarmde, ruimte ;-)

1 oeps alweer 2 Februari 2021...

 

Even weer een kleine update vanuit Le Pre Bonnet, niet dat er heel veel te vertellen is... maar toch.

Vele dingen hier zijn herhalingen van herhalingen, dingen waarover ik in al die jaren dat ik blog al vele malen geschreven heb.

Ah... toch iets nieuws. Voor het eerst heb ik een trui voor mijzelf gebreid. Een zeer goedkope trui, kosten zo'n 3 euro. Om eerlijk te zijn is de trui niet geheel goed gelukt, de hals is te wijd geworden, de mouwen wat te lang en de trui zelf wat te kort. Verder had ik hele goedkope garen omdat het een probeerseltje was. Misschien gelijk ook wel de laatste, maar je weet maar nooit ;-)

Allereerst had ik na zeer lang zoeken een patroon gevonden, dit patroon was voor pen nummer 9 en ik had pen nummer 5, dus moest ik wat improviseren. Ook patroon lezen heb ik totaal geen kaas van gegeten, maar na veel opzoekwerk is het uiteindelijk toch een soort van trui geworden.

Eigenlijk heb ik truien in overvloed, veel daarvan draag ik hier maar sporadisch... dat komt omdat ik 1 favoriete trui heb, die ik hier bijna dagelijks draag. Doorgaans gaat deze 1 keer in de week in de was, droogt erg snel... zodat ik hem gelijk na een dag weer aan kan. Mijn favoriet ziet er ondertussen absoluut niet meer uit, helemaal uitgelubberd, wat sleets her en der, een enkel gaatje op plekken waar deze niet behoren te zitten, veel te groot etc. etc. , maar... hij zit zo lekker, lekker zacht en lekker warm, een echte knuffeltrui.

Zo af en toe doe ik wat anders aan, als we even uitgaan... naar de supermarkt ;-) Tja coronatijd, dan is eventjes naar de supermarkt gaan haast een uitje.

Toch moet ik zeggen dat het ons eigenlijk best bevalt zo in en om het huis, er is altijd wel wat te doen.

Maar... ja daar komt ie, even zeuren. Wel erger ik me soms aan al die idiote corona maatregelen... maakt me ook wel eens wat onrustig/opstandig.

Komende week de tandartsafspraak voor de vierde keer verplaatsen. Komend weekend wilden we naar Nederland, maar vanwege de nieuwe maatregelen zien we ons genoodzaakt om het weer uit te stellen.

Eén van die maatregels ergert mij haast het meeste, een verplichte pcr test als je Frankrijk weer in wilt. Evenals quarantaine, dat zijn bijvoorbeeld twee van die maatregelen waar ik absoluut een pest aan heb. Zo'n test beschouw ik als een momentopname, een half uurtje na de test kun je bij wijze van spreken al corona oplopen en zo ook die quarantaine maatregel als je niets mankeert en weinig in contact met mensen geweest bent... waardeloos. Komt bij, ook nog betalen voor het gepreukel met zo'n stokje in je neus, al gauw zo'n 135 euro's per persoon (voor reizen kun je geen gratis test laten doen, dit moet bij een commercieel testbureau).

Kan ik de barricaden opgaan... even lekker rellen demonstreren, maar vrees dat dat ook geen zoden aan de dijk zet... dus bezoekje Nederland maar weer uitstellen.

Ondanks dat het ons in en om het huis wel goed bevalt maken we desondanks zo af en toe toch even een toertje, al is het alleen al om te zien dat de wereld ietwat groter is dan alleen Le Pre Bonnet en de supermarkt.

Foto's...

Bovenstaande foto is genomen tijdens het wachten voor een stoplicht.

Zicht op Thiers.

Aan dat stoplicht kleeft een verhaaltje.

Vorig jaar, ergens in de vroege zomer, zagen we plots op een doorgaande route naar Thiers een stoplicht. Raar, want dat stoplicht stond er nooit... dus kijken wat er aan de hand was.

Bleek dat er een deel van de berg ingestort was, boven op een huis/schuur. Deels was dit op de weg terecht gekomen, vandaar dat er een stoplicht stond.

Tot zo ver niets aan de hand, nou ja laat ik zo zeggen : begrijpelijk dat de weg deels afgezet was.

Kwamen we er afgelopen zondag weer langs, was er na minstens een half jaar, nog totaal niets aan de situatie veranderd. Terwijl het, buiten coronatijd, best een aardig drukke weg is.

Toch wel grappig, niet opruimen die hap maar gewoon de weg afzetten en er een stoplicht plaatsen.

Vraag me af hoe lang dit zo blijft staan/hangen.

De ietwat ingestorte berg.

~~~~~~~~~~~~~~

Wat ik persoonlijk ook altijd leuk vind is dat er her en der 's winters ook nog koeien buiten staan. Helaas momenteel bij ons niet, maar tijdens onze rondtoertjes komen we ze nog met regelmaat tegen.

Tja... dit is dus overduidelijk geen koe...

Maar een lief uitkijkende stier.

Al moet ik bekennen dat ik geen poging gedaan heb om hem even te knuffelen.~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Henk wilde even een foto van mijn nieuwe trui, ik wuifde hem nog even weg... want ben absoluut niet dol om op de foto gezet te worden. Desondanks toch geplaatst om even de trui, met de te lange mouwen, te wijde hals en te kort en te breed, te tonen (heb er twee shirtjes onder, te zien aan het slabbetje wat eronder uitsteekt).

Jaren geleden was hier eens iemand die wilde mij op de foto zetten. Ik vertellen dat ik er altijd zo bescheten op kom. Waarop zij antwoordde dat mensen dat wel vaker van zichzelf dachten, maar dat ze er heus zo opkomen als dat ze zijn. Zoals jullie wellicht begrijpen, ik ben niet haatdragend maar het was wel gelijk de laatste keer dat zij hier was.

Over op wat moois...

Zag plots dat er weer enkele sneeuwklokjes staan.

Geeft weer een beetje hoop ;-)

Kan me alweer enorm verheugen op de lente.