Een winters weekje...

 

Even weer wat bijkletsen over de afgelopen week.

Eigenlijk hadden we nu in Nederland willen zitten, maar dat hebben we bij nader inzien toch maar weer een paar weken voor ons uitgeschoven. In februari een nieuwe poging.

Afgelopen week hebben we hier Henk zijn verjaardag groots gevierd, gezongen, taart gegeten en een dansje gedaan. 's Middags even naar Vichy geweest, uiteraard niet al te lang want om 18.00 uur moesten we weer thuis zijn, de avondklok.

De avondklok, iets waar vele in Nederland momenteel tegen aan hikken. Uiteraard, leuk is anders... maar voor ons persoonlijk niet zo'n groot probleem. Wij hebben hier volop ruimte rondom ons en hier komt echt geen politie controleren of wij stiekem buiten zijn ;-)

Wel is 18.00 uur erg vroeg, hoop van harte dat mocht er een avondklok in Nederland komen dat het wat later op de avond in gaat.

Verder even over het weer. De ene dag veel sneeuw, de andere dag ijskoud, dan plots is alles weer groen en een dag later (afgelopen dag) sneeuwt het weer.

Ondanks dat ik eigenlijk alweer genoeg sneeuw gezien heb voor deze winter, moet ik zeggen dat het soms best wel mooi lijkt. Vele hazelaars gaan dan hangen en vormen soms mooie poortjes. Zodra de sneeuw eraf is gaan ze weer overeind staan.

Doorkijkje naar ons weiland.

Koud... brrr.

Afgelopen week kwamen we een keer terug van weggeweest met de auto. Gewoon met de auto naar beneden, bleek halverwege dat de weg spekglad was, ijzel. Zelf ben ik met de honden uit de auto gestapt, veel te eng. Ging bijna gelijk ondersteboven, ook de honden glibberden alle kanten op. Optie om terug te rijden was er niet, dus is Henk met een slakkengangetje doorgereden. Bijna nog nooit zo lang erover gedaan om bij huis te komen.

IJzel vind ik echt totaal niets.

Kleine kijkgaatjes...

Plots veel regen, wat warmer en alle sneeuw was weg.  Met al dat smeltsneeuw en regen heeft onze waterval het er maar druk mee.

Floeps en dan is het weer wit.

Even een verhaaltje over het kruis overgenomen van Robert Gay, zelf een beetje aangepast :

Gelegen tussen la Presle en "Marcou" officieel  "Le Pré Bonnet". . . 5 juli 1729.

François Essartier, stierf op ongeveer 26-jarige leeftijd, nadat hij door het lichaam was geschoten door iemand van de medewerkers van de gabelles (zoutbelasting), de vijfde van de genoemde maand .

Er was een smokkelroute voor het frauduleuze transport van zout. Maar de gabelous (douaniers) hielden de wacht en hadden geweren, ze gebruikten ze af en toe ...

Deze belasting, de gabelle, werd rond 1350 ingevoerd door koning Jean le Bon (hij, gevangene van de Engelsen, liet deze belasting heffen om het losgeld voor zijn vrijlating mogelijk te maken). Het moest natuurlijk uitzonderlijk en tijdelijk zijn ... het duurde 440 jaar ...

De mensen in de omgeving, ontroerd door deze gebeurtenis, plaatsten zoals gebruikelijk in zo'n geval een religieus teken op de plaats van de tragedie ...

Tot op de dag van vandaag staat er nog steeds een kruis.

Onze vijver zoals we het graag zien, helemaal vol.

Helaas soms zomers weinig of zelfs helemaal geen water.

De dagen vliegen hier verder voorbij zonder veel spectaculaire dingen. Op de vele wandelingen na, voor ons doen toch veel binnen vanwege de weersomstandigheden. Niet dat ik de winter per definitie niet leuk vind, maar een groot nadeel ervan vind ik wel dat we aanzienlijk minder buiten verpozen als in andere seizoenen. De kast hangt ondertussen vol met gebreide en gehaakte sjaaltjes, het lezen, schilderen, puzzelen e.d. gaat me soms ook de neus uit hangen en... de tuin roept om aandacht.

Het wachten is op de sneeuwklokjes en de vele wilde narcissen...

Pluimpje voor de postbode...

Vanaf de doorgaande weg is het zo'n 5 a 600 meter bergafwaarts, op sommige plekken behoorlijk steil, naar ons postbusje. Vanaf daar nog enkele honderden meters naar ons huis.

Op zich een prima plek voor ons postbusje, zo ergens halverwege de doorgaande weg en ons huis. Geen last van reclame of dergelijke, want dat is voor de postbode een behoorlijk ommetje. Alleen de nodige post, zoals leuke kaarten, pakketjes, die soms ook aan huis geleverd worden als ze te groot zijn en brieven.

Zeer zelden vervelende post.

Nou wil het geval dat het de afgelopen dagen behoorlijk gevroren heeft en de weg naar beneden, naar onze postbus, enorme glad is.

De enigste mogelijkheid voor ons om met de auto omhoog te komen was, speciale sokken om de banden en achteruit omhoog.

Vandaag was er tevens nog wat verse sneeuw uit de lucht komen vallen, wat het al met al spannend maakte om over de spekgladde weg te lopen.

Zagen we afgelopen middag, tijdens de hondenwandeling, voetafdrukken bij onze postbus. Gelijk even checken en warempel een vrij laat kerstkaartje.

Altijd leuk natuurlijk, maar wij vroegen ons af hoe de postbode die gebracht had, dus de voetafdrukken in de verse sneeuw volgen.

Blijkt dat de postbode met dat enige, toch wel beetje sneue, te laat kaartje helemaal vanaf de doorgaande weg naar beneden gelopen is en weer terug.

Geen idee wie die aardige postbode is, ik had hem (aan de schoenafdruk maak ik op dat het een hem was, kan uiteraard zijn dat het een haar was met zeer grote voeten) graag willen zien met dat ene beetje sneue te laat kerstkaartje in de hand. Vraag me stilletjes ook af of hij zich ook afgevraagd heeft  'WAAR BEN IK AAN BEGONNEN' tijdens de terugweg omhoog.

Dus bij deze, een pluimpje van mij voor de onbekende postbode ;-)

De eerste blog van 2021...

 

Als eerste : 

DE BESTE WENSEN VOOR 2021...

Gelijk bij deze mijn zelf gehaakte sjaal, van vele restjes garen, even tonen.

Hier een hele rustige jaarwisseling gehad. Geen bezoek of op bezoek, zelfs geen oliebollen tijdens deze jaarwisseling. Best wel jammer, want eigenlijk ben ik wel dol op oliebollen met VEEL poedersuiker.

Ook altijd een gezellige bezigheid, oliebollen bakken. Uiteraard doen wij dat gewoon in de keuken, niet zoals vele mensen in een schuurtje of dergelijke... NEE gewoon in de woonkeuken, want in mijn ogen moet een keuken lekker ruiken naar eterij. Frituren, oliebolletjes bakken, maakt niet uit... heerlijk in de keuken daar waar de keuken voor bedoelt is. Maar dit keer voor ons dus geen oliebolletjes.

Nieuwjaarsdag is hier ook heel rustig verlopen. Beetje spelen in de sneeuw, sneeuwpoppen maken en een lange wandeling door de natuur gemaakt. Lekker eten en 's avonds even naar 'ik vertrek' gekeken.

Onze vlonder hier nog maagdelijk wit...

Ik had hem een dag eerder net schoongeveegd ;-)

Ons eigen sprookjesbos...

Leuk sjaaltje heeft ze om toch ?

Ze staat, tussen andere leuke poppen in, op ons weiland.

Bovenstaande foto is tijdens de wandeling gemaakt. De kleuren zagen er in het echt exact zo uit. Plots werd het heel erg blauw, een prachtig gezicht, alle bergen, weilanden en bomen schenen blauw op.

Vandaag weer een 'gewone' dag. Denk dat we geen sneeuwpoppen meer kunnen maken omdat het momenteel licht vriest. De sneeuw die er nog ligt ziet er ook niet meer zo mooi uit als gisteren, verse sneeuw is toch meestal het mooiste. Beetje een grijze lucht, hm... zo dadelijk maar even naar de winkel, weer het hoognodige proviand inslaan... want ja, eten gaat gewoon door.