Het feest zit er weer op... Kerst 2023

 

De Kerstdagen zitten er weer op.

Dit jaar weer prachtig weer tijdens de Kerst. Strak blauwe lucht, veel zon en een heerlijk zacht temperatuurtje. Veel buiten verpoosd, leuke wandelingen, beetje hout zagen, met de honden dollen, overdadig eten en aangenaam gezelschap.

Geen witte Kerst, maar een blauwe...

Nieuw voorraadje hout voor de volgende winter.

Er zijn het afgelopen jaar behoorlijk veel bomen (voornamelijk essen) omgevallen, nog voor jaren brandhout zonder dat we bomen kappen moeten. Wel een dubbel gevoel, vele essen zijn ziek... laten hun bast vallen en gaan uiteindelijk dood. Geen idee waarom dat gebeurt, wel zorgwekkend. Maar ja, tegelijkertijd hebben wij zo al jaren veel brandhout, erg mooi brandhout.

Uiteraard is het wel even werken : zagen, kloven, stapelen en niet te vergeten veel sjouwen.

Tegen de avond werden we getrakteerd op prachtige luchten.

Even een paar foto's, al moet ik zeggen dat het in het echt veel indrukwekkender was.

Foto's zijn met mijn mobieltje gemaakt, helaas niet de gewone camera bij me.

Zo mooi hoe het oranje tegen het fel blauw afstak.

Vaak is het maar even die hele felle kleuren, enkele minuten later vervagen de kleuren alweer. 

Onze wildebras Muriele...

Tja en dan zit de Kerst er plots alweer op.

Volle maan, dus 's nachts was het ook erg licht.

HELE FIJNE FEESTDAGEN...

 

WIJ WENSEN EEN IEDER HELE FIJNE FEESTDAGEN

EN EEN

LIEFDEVOL EN GEZOND

2024

~~~~~~~~~~

Hier alweer druk bezig met de voorbereidingen voor de Kerst. Tevens is het huis weer in vrolijke Kerststemming, bling bling bling. Volgende week oliebollen bakken voor de jaarwisseling en dan zitten we alweer in het nieuwe jaar.

Het afgelopen jaar is ons voorbijgevlogen, nog maar amper gewend aan 2023 en dan floeps is het alweer 2024. Vele leuke maar helaas ook enkele minder leuke dingen in 2023. Afwachten wat 2024 voor ons in petto heeft. We hebben er zin in, op naar het nieuwe jaar :-)

Een lichtpuntje...

Moeilijk, moeilijk, hoe te beginnen aan een luchtig blogje op een dag als vandaag dat extreem rechts de verkiezingen in Nederland gewonnen heeft.

Uiteraard hebben wij ook gestemd, helaas heb ik het idee dat onze oranje envelop niet aangekomen is want anders hadden de verkiezingen er waarschijnlijk HEEL anders uitgezien en had de Partij voor de Dieren er vast een zetel bij gehad.

Een diep treurige dag... 

 

Aan de overkant zagen wij laatst een prachtig lichtpuntje, hoop dat we in de toekomst ook weer een lichtpuntje te zien krijgen. Momenteel zien we hem helaas nog niet.

Oorlog hier, oorlog daar, duizenden onschuldige kinderen die gedood zijn en dan... dan stemmen we vrolijk extreem rechts in de hoop het beter te krijgen. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke.

Maar goed ik zou zo nog uren door kunnen gaan, dat ga ik dus niet doen... wij leven hier gewoon zo goed en zo kwaad als het kan verder in onze eigen bubbel, eten ons kogelrond in de stamppot boerenkool om het er vervolgens weer af te lopen.

Boerenkool uit eigen tuin.

Druk op ons weiland...

 

Dagelijks bekijk ik de beelden op onze webcams. Regelmatig staan er mooie beelden op, vaak van reeën en vossen. Zo af en toe van marters, dassen, wilde zwijnen, wilde katten e.d.

Bovenstaande video wil ik jullie niet onthouden ook al zijn de beelden niet zo scherp.

De webcam neemt telkens één foto en een video van enkele seconden op. Zodoende was er na deze kleine video nog eentje, waar nog enkele biggetjes op staan.

Momenteel wordt hier weer veel gejaagd, met hele vele honden die luid blaffend door de bossen rennen. Vele met zendertjes om en sommige honden hebben hesjes aan. Hoop toch dat de moeder van deze jonge biggen niet geschoten wordt want dan ziet het er erg triest voor ze uit. We hebben wel vaker kleine biggetjes zonder moeder (van die kleine pyjamaatjes) hier in het bos gezien.

Ook zijn ze hier weer druk bezig met mest over de landerijen aan het uitstrooien. Regelmatig komt er een mestgeurtje onze keuken binnen drijven. Als onze Muriele de kans krijgt dan gaat ze daar gelijk in rollebollen, ze is namelijk dol op vieze geurtjes.

Hier ligt ze op ons weiland te rollebollen in een of ander viezigheidje.

Wel vaak een grappig gezicht.

Toch nog herfst...

Even dachten we dat we dit jaar de herfst over zouden springen, maar helaas toch nog herfst. Regen, wind, koud en vallende bladeren.

Zo af en toe laat het zonnetje zich nog wel even zien, maar momenteel staat toch echt de houtkachel iedere avond aan. Best wel even wennen na zo'n fijne warme lange zomer.

Als het zonnetje schijnt staan de honden gelijk in de deuropening.

Op bovenstaande foto is mooi te zien hoe Muriele groeit.

Nog een klein stukje en dan is ze even groot als Mila.

Tja... dan gaat het toch wel erg snel.

Langzamerhand wat tuinmeubelen naar binnen brengen, zo ook wat planten in potten die niet over de vorst kunnen. Blad harken, heel veel blad harken... hier in het bos valt altijd enorm veel blad en momenteel veel tamme kastanjes (van die vervelende prikbollen). Gelukkig vind ik bladharken wel leuk werk.

Voordat ik de oleander naar binnen bracht moest ik eerst wat beestjes verwijderen.

Zoals bovenstaande bladpootrandwants.

Ook dit stippeltje kreeg een ander plekje.

Zo af en toe stappen we even in de auto om elders met de honden te lopen. Ook om er eventjes tussenuit te zijn, de dag even wat te breken.

Altijd fijn om hier wat rond te toeren, overal leuke plekken om te lopen en heerlijk rustig op de wegen. Soms komen we maar amper tegenliggers tegen.

Een ENORME boom.

Een van onze favoriete plekjes om te wandelen.

Een plek met prachtige vergezichten en waar je erg leuke boswandelingen kunt maken.

De ondergaande zon, helaas dit keer niet een enorm rode gloed.

Maar als er een mooie zonsondergang is, dan is dit een plek waar je er een pracht zicht op hebt.

In de tuin staat niet veel groente meer, nog wat wortels, een enkele courgette, andijvie en... jaja boerenkool. We hebben ondertussen al onze eerste stampot boerenkool maaltje gegeten, LEKKER.

Wel veel werk, maar het smaakt uitstekend. Zo ook onze wortels, erg veel werk want er is bijna geen wortel keurig recht, maar die smaken ook overheerlijk, daar kan geen winkelworteltje tegen op ;-)

Momenteel staat de cosmea nog wel erg mooi te bloeien, maar aan alles zie je dat het nu echt herfst is.

De cosmea.

Ik had ze pas laat gezaaid.

Regen is niet een en al ellende, soms is het flink lachen...

Vooral als Henk in onderbroek, regenjas en crocs aan het auto wassen is.

Tijdens regen doet Henk dus wat buitenwerk en ik wat binnenwerk, waaronder broeken korter maken. Geen idee of anderen daar ook last van hebben maar bij mij zijn broeken doorgaans altijd te lang (tenzij ik 7/8 ste broeken koop). Vroeger deed mijn moeder dat altijd voor mij, maar ja helaas sinds zij overleden is (ondertussen al weer 20 jaar geleden) moet ik er zelf aan geloven. We hebben wel een naaimachine maar daar kan ik absoluut niet mee overweg, ik word er helemaal tureluurs van dus die staat in Nederland (Henk kan er trouwens wel redelijk mee overweg). Zodoende de broeken op de hand naaien (korter maken).

Tot slot...

Een late vlinder, er vliegen hier momenteel niet veel vlinders meer.

Zo af en toe kom ik er nog een paar tegen op het weiland.

Maaien, heel veel maaien.

 

Momenteel staat hier bijna alles in het teken van maaien, heel veel maaien.

Aan de ene kant wel zonde, maar toch begint het zo langzamerhand wat te kriebelen. Vooral nu de dagen wat korter worden, dan plots komt de behoefte opzetten om wat orde in de weelderige uitgebloeide chaos te brengen.

Komt bij dat het in de herfst hier rondom huis vaak wat donkerder is, zon staat wat lager en de bomen zitten dan nog vol in blad. Het fijne is overigens wel dat we op het weiland nog wel volop zon hebben overdag, dus als we even in het zonnetje verposen willen gaan we daar heen.

Zodra het blad van de bomen is gevallen dan is er bij huis weer aanzienlijk meer zon/licht.

Nou moet ik zeggen dat we met zo'n heerlijke warme nazomer en warm begin van de herfst er minder erg in hebben dan sommige andere jaren, maar toch... MAAIEN.

Ook van de gemeente vonden ze het tijd worden om het pad naar ons huis even weer te maaien, daar waren ze zo'n beetje een hele zaterdag mee bezig. Ziet er weer keurig uit ;-)

Verder zijn we nog bezig met hout zagen zodat we weer voldoende hout voor de komende koudere tijden hebben.

Momenteel hebben we zo af en toe de kachel 's avonds aan, dan stoken we voornamelijk op sprokkelhout. Dat sprokkelhout ligt hier volop in de bossen, vaak zorgen we zomers dat we daar genoeg van bij huis hebben liggen. Regelmatig komen we met de armen vol thuis na de hondenwandeling.

Maar zodra het echt wat kouder wordt dan moeten de houtstapels er weer aan geloven.

Tussen alle bedrijvigheid door kregen we bezoek uit Zweden, Yvonne, Dick en hun prachtige honden. Dat was heel verrassend, wel op gehoopt maar niet verwacht en daar waren ze dan toch met hun drie lieve honden. Was super fijn om ze te zien en erg gezellig, heel wat afgekwebbelt. Ook onze honden vonden het geweldig, vooral onze Muriele... de gehele tijd met Elin (hun jongste hond) aan het spelen. Was zeer geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar.

Nadat ze gisteren vertrokken waren trad hier acuut de stilte weer in, de honden lagen uitgeteld te snurken en wij weer verder met de dagelijkse dingetjes, werken en momenteel dus maaien.

Gelukkig voor onze Muriele, troffen we 's middags wat franse kennissen met een cocker spaniel... zodat Muriele zich weer opnieuw uit kon leven, hap hap hap en veel rennen (haar lust en haar leven op dit moment, ze is ondertussen 5 maand en een klein opdondertje).

Verder voelt het hier nog steeds als hartje zomer, het is dat de bloemen uitgebloeid zijn, sommige bomen hun bladeren al laten vallen en het 's avonds een stuk vroeger donkerder is, maar anders zou je denken dat het zomer is. Tussen de middag nog regelmatig buiten eten, 's avonds overigens niet dan koelt het vaak behoorlijk af en hebben we toch vaak wel even de houtkachel aan.

Zo tot de Kerst, dan eventjes een weekje sneeuw... bevalt ons PRIMA, al mocht er wel zo af en toe 's nachts wel even wat regen vallen want het is behoorlijk droog.

Het pad naar onze brievenbus ziet er weer keurig uit.

Het was wel bijna een gehele zaterdag werk.

Dick, Yvonne, Roosje, Laura en mooie Elin.

Tja, toen het bezoek weg was moest onze Mila er weer aan geloven.

 (zie Muriele haar achterpootjes, gewoon met een sprongetje... hap hap hap die boef)

Vanmiddag na het bezoek aan de supermarkt moesten we eerst wat kalfjes van ons pad verwijderen

 voordat we naar huis konden. Dat is een regelmatig gebeuren als de koeien er staan. Zo door de jaren heen beginnen we er aan te wennen om kalfjes en/of koeien terug naar hun weiland te begeleiden.

Het gaat hier gewoon zijn gangetje...

 

Even weer een berichtje vanuit Le Pre Bonnet.

Afgelopen maand is hier niet veel vermeldenswaardigs gebeurt.

Genoten van het mooie weer dat wel, al was het soms behoorlijk warm. Maar hier bij ons huis is het prima vol te houden, mede vanwege de vele bomen en in huis blijft het doorgaans lekker koel ondanks dat we de gehele dagen de deuren en ramen open staan hebben.  Vaak gingen we even met de honden naar een plek waar ze konden zwemmen, vooral onze Muriele is een echte waterrat. Mila wil altijd graag vaste grond onder haar voetjes hebben, dus tot haar buik in het water.

Verder zijn we nog even naar Nederland geweest, altijd leuk. Wat klussen en in de tuin bezig daar bij ons huis en vele mensen weer eventjes gesproken. Ah en niet te vergeten naar mijn nieuwe tandarts geweest, mijn oude is met pensioen.

Op de terugreis weer van alles meegenomen deze kant op, waaronder twee matrassen, wat nieuwe lezerij, lekkernijen die we hier in Frankrijk niet kunnen krijgen e.d.

Voor Muriele was het de eerste keer dat ze meeging naar Nederland, zij vond het allemaal geweldig... dagelijks veel honden en veel mensen ontmoet, dan is Muriele helemaal in haar sas. Die ziet ze hier bij ons in Frankrijk toch aanzienlijk minder, al had ze wel geluk... de dag na thuiskomst in Frankrijk  gelijk bezoek met drie honden. Later in de week nog fijn spelen met een labrador pup van zo'n 7 maanden, dolle pret. Muriele is ondertussen 4 en een halve maand, groeit met de dag (dikke 15 kilo ondertussen), zo goed als zindelijk, op een enkel enthousiast plasje na en verder is het een heerlijke knuffelkont, al moet ik zeggen dat ze ook behoorlijk wat kattekwaad uit kan halen, pfff... en een energie voor tien.

De tuin en het klussen, daar kan ik kort over zijn... het was te warm om te tuinieren en te klussen (althans dat gebruikten we als goed excuus).

We eten nog regelmatig uit de tuin, gisteren nog een heerlijke tomatensoep gehad van cherry-tomaatjes. Daar hebben we dusdanig veel van dat we er vaak wat soep van maken. Zo ook de courgettes, daar is simpelweg niet tegen te eten zo snel groeit dat. Verder nog regelmatig even een aardbei, wortels, pepers e.d. Helaas geen bonen meer, die zijn opgedroogt. Wel staat er voor de komende tijd veel boerenkool (groeit met de dag) en tevens wat andijvie.

Vele bloemen zijn op hun retour, nog wel veel springbalsemienen en herfstasters maar dat is het wel zo'n beetje.

Zo hobbelen we hier zo'n beetje door het leven. Veel buiten, zo af en toe een toertje... afgelopen zondag even een vliegshow bekeken bij Roanne, daarna met de honden naar een leuke zwemplas geweest. Werken, lezen, tv kijken, zo af en toe visiten en na jaren nog altijd genieten van de stilte hier middenin de natuur. 's Avonds laat regelmatig een kijkje naar de enorme vele sterren en luisteren naar de krekels, die nog altijd van zich laten horen.Wel wordt het momenteel tegen een uurtje of acht al wat schemerig, daaraan merk je dat we richting de herfst lopen

Hahaha... klinkt alsof het altijd feest is. Wees gerust, zo af en toe knettert het hier ook wel eens ( eventjes zo'n gevoel van : wat was nog maar de reden dat we bijelkaar zijn gekomen?) en tevens zijn er ook wel eens van die momenten van verveling (genoeg te doen maar nergens zin in).

Verder wil ook hier soms het lijf niet meer datgene wat je eigenlijk wel allemaal zou willen doen, erg moeilijk om te accepteren maar ja...

Tja... eigenlijk het gewone leven zeg maar, maar dan wel op een plek die ons nog altijd uitstekend bevalt. Het enige wat jammer is, is dat vele vrienden, kennissen en familie ver weg wonen... die missen we hier soms wel (had fijn geweest als al die mensen die ons dierbaar zijn hier ergens in de buurt woonden). Vandaar dat we af en toe even 'bijtanken' in Nederland.

Even een samenvatting : het gaat hier dus gewoon zijn gangetje...

Voor de leuk nog even wat foto's :

Pauze in de Champagne tijdens de terugreis naar Le Pre Bonnet,

De honden vonden onze oude matras wel fijn.

Maar na een paar dagen hebben we hem toch maar naar de déchetterie gebracht.

Muriele is dol op alles wat met water te maken heeft.

Regelmatig neemt ze even een bad in onze waterbak.

Zwemmen in de rivier de Loire, vindt ze ook geweldig.

Mila voorzichtig met de pootjes in het water, terwijl Muriele als een rat rond zwemt.

Vaak heeft Muriele haar bekkie vol water na het drinken, soms zit ze dan vol verbazing te kijken als er wat water uit haar bekkie druppelt. Dit is buiten, maar binnen doet ze dat ook. Ze kan volgens ons ook niet normaal drinken, ze blaast altijd belletjes tijdens het drinken... steekt tevens haar hele neus in de waterbak.

De boerenkool, kan me er al helemaal op verheugen... een heerlijk stamppotje.

Grappige is dat we dit jaar geen sierkalebassen gezaaid hebben, toch komen er verscheidene op met mooie kalebasjes. Bovenstaande sierkalebassen hangen vlakbij de boerenkool, maar bij de compostbak is het helemaal raak, echt enorme grote planten met vele vruchten.

Op vele plekken in de tuin en op het weiland springbalsemienen.

Een superplant voor hommels, echt enorm veel en vele verschillende soorten hommels.

Tot slot een foto van wat afrikaantjes, waar we op meerdere plekken grote bossen van hebben staan. Een leuke laatbloeier die nog wat kleur aan de tuin geeft.

Het zit er op, vakantie 2023.

Mila en Muriele, ze kunnen het al erg goed samen vinden :-)

Altijd weer jammer als zo'n vakantie er op zit, maar ja er moet weer gewerkt worden. Op zich ook niet zo erg natuurlijk, maar toch...

Ondertussen net alsof er in het geheel geen vakantie geweest is, we zitten alweer helemaal in ons dagelijkse ritme.

Toch waren het fijne weken, al moet ik bekennen dat er soms ook best wat verveling om het hoekje kwam kijken. Dit had te maken met puppy Muriele die nog veel sliep overdag en er dan altijd een van ons beiden bij haar bleef. Ook pasten we onze uitstapjes op haar aan, lange wandelingen of dergelijke zaten er dan niet in.

Gelukkig vind ze ondertussen autorijden wel leuk (dan slaapt ze meestal) en zodoende konden we toch nog wel vaak er even tussenuit.

We wisten uiteraard van tevoren dat de vakantie in het teken van ons nieuwe huisgenootje zou staan en hebben daar ook absoluut geen spijt van, was juist heerlijk omdat we zo samen de eerste weken de gehele dagen van haar konden genieten.

Muriele zie je haast met de dag groeien, en in gewicht en in haar doen en laten. Een heerlijk hondje, die alles spannend vindt, zwemmen, bramen plukken, kattenkwaad uithalen zoals ervandoor rennen met onze sloffen, bloemen koppen, achter de katten aan rennen, in de gordijnen hangen, graven in bloempotten, met water spelen (ons huis is soms net een grote waterbak, ze blaast belletjes in de drinkensbakken en gaat er soms met de voorpoten in graven). Maar... als ze slaapt is het een schatje, af en toe zelfs met een klein snurkje erbij... erg aandoenlijk ;-)

Nog eventjes een enkel vakantiekiekje, bijna geen foto's gemaakt... vaak veel te druk met onze kleine.

Ondanks dat we ondertussen ons huis hier al een dikke 15 jaar hebben blijven we het leuk vinden om hier wat rond te toeren door de bergen.

Regelmatig even wat leuke gehuchtjes of wat grotere plaatsen bezoeken, zoals hierboven Thiers, waar we vaak even heen gaan (alleen al om een lekkere ijsco te kopen).

Ook bezochten we vaak een plek waar de honden even in het water konden, zoals hier in de rivier de Dore bij Olliergues. Een leuk plaatsje, waar ik tevens nog een bloemetje van een hoogbejaarde man aangeboden kreeg (erg lief).

Uiteraard mag tijdens een vakantie een bezoekje aan een Chateau niet missen. Bij bovenstaand Chateau de Couzan zijn we al veel vaker geweest, niet zo zeer om het Chateau te bezoeken maar voornamelijk omdat wij de omgeving daar prachtig vinden. Ook de trip erheen en terug is erg mooi (hooguit een uurtje bij ons vandaan).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tja en dan plots zit de vakantie erop en begint het 'normale' leven weer. Als het weer het toelaat wat in de tuin bezig (momenteel veel te warm, zo rond de dertig graden), daar waar ondertussen van alles klaar is... zoals de pepers.

Lekkere pittige pepers.

De zonnebloemen staan ook volop te bloeien, helaas wel veel minder als voorgaande jaren.

Bijna dagelijks cherry tomaten plukken.

Courgettes komen we haast in om, daar kunnen we domweg niet tegen eten. Al heel veel weggegeven en nog hebben we veel teveel.

Erg fijn is dat de boerenkool goed aangeslagen is, staat er al erg mooi bij... kan me al verheugen op stamppot boerenkool. Dit keer hebben we er wel gaas omheen gezet, want vorig jaar waren de reeën ons voor.

Ons Vidor zijn grafje staat er momenteel ook erg fleurig bij, een en al bloem. Ondertussen alweer dik vier maanden geleden dat hij overleden is, maar ik mis hem nog behoorlijk.

Een bijna dagelijks gebeuren, Mila en Muriele samen aan het stoeien.

Helaas is het niet een en al feest, plots na de wandeling gistermorgen had onze Muriele een heel dik gezwollen gezicht. Ondanks dat ik altijd honden gehad heb had ik dit nog nooit meegemaakt. Best wel wat paniek, vooral omdat we eerst geen dierenarts konden vinden die weekend dienst had. Zodoende onze zoon gebelt, zijn vriendin is dierenarts (helaas niet hier in de buurt maar in Engeland). Gelukkig wisten zij te vertellen dat het waarschijnlijk van een wespensteek of bijensteek kwam. Dat gaf al een beetje een geruststelling en vrij snel daarna hadden we een dierenarts gevonden waar we terecht konden (ook nog eens vlakbij, hooguit een half uurtje rijden).

Zo'n  ONTZETTEND zielig gezicht.

Het gekke was dat ze er blijkbaar zelf geen last of pijn van had.

Bij de dierenarts heeft ze een spuitje gehad en is ze even verder onderzocht. Later op de middag werd haar gezicht gelukkig weer normaal en konden we er weer grapjes over maken.

Alles ziet er weer 'normaal' uit.