Koeienknuffels...

 

Even weer een koeienblogje tussendoor, omdat ik ze leuk blijf vinden.

Onderstaande koeien staan op een buurweiland, daar staan ze, met tussenpozen, al geruime tijd.

Eerst 8 mooie dames, maar sinds kort zijn er wat kalfjes bij gekomen. Zo ontzettend grappig, kijk je de ene dag staat er 1 kalfje bij, kom je de volgende dag staan er 2. Momenteel zijn er 4 kalfjes, maar wie weet is er op dit moment, nu ik dit schrijf, al een vijfde bijgekomen.

Vandaag even wat knuffelfoto's van onze buurkoeien. 

Zo lief...

Drie van de vier kalfjes met de oppas...

Een genot om naar te kijken...

Tja...

Oogjes erbij dicht...

Kalfje die net op deze aarde is gekomen (1 dag oud).

Ze hebben het er soms maar druk mee...

Weer genoeg koeien en kalfjes voor nu, dus over op wat anders...

Rest mij nog om jou, als kijker van dit stukje, een goed weekend toe te wensen.

Piramide d'Urfé

 

De Auvergne is natuurlijk wat groter dan alleen maar ons huis en tuin, vandaar dat we ook regelmatig even elders gaan lopen met de honden.

Zo ook vandaag, zo rond een uurtje of vijf zaten we te overwegen : nog even weg of toch maar niet.

Even naar de lucht gekeken...

Regen en zonneschijn.

Dat deed ons besluiten om in de auto te stappen, honden erin, wij erin en op naar Champoly. Ligt op zo'n 20 a 30 minuten rijden bij ons vandaan. Als Henk alleen zou rijden dan is het zo'n 20 minuten en als ik erbij in zit zo'n 30 minuten ;-)

In Champoly heb je een leuke kasteelruïne, Chateau d'Urfé. Nou zijn we daar al veel vaker geweest, dus op zich niet zo hele bijzonder meer, maar je kunt er ook erg fijn lopen... vandaar dat we daar waren.

Tijdens de wandeling door de bossen zagen we plots een grappig bouwwerkje midden in het bos.

Een soort piramide van dikke natuurstenen.

Zit ik me toch af te vragen wie zoiets daar op die plek gemaakt heeft, want zoiets bouw je niet in een paar uurtjes. Dat is gewoon een hele klus met van die zware stenen. Tevens kun je er niet met de auto komen en in de verre omtrek is geen huis te bekennen.

Wel een erg mooi bouwwerkje, ik heb Henk nog even vriendelijk aangekeken... ik zou best zo'n bouwwerkje op ons weiland willen hebben. Maar Henk keek afwijzend de andere kant op ;-(

Piramide d'Urfé ;-)

Ook erg leuk om te zien waren de vele uitgebloeide leverkruiden tussen de bomen.

En natuurlijk de prachtige vergezichten die we zo af en toe hadden.

Uiteindelijk kwamen we weer aan bij Chateau d'Urfé, daar waar onze auto stond.

Tijdens het lopen hadden we prachtig mooi weer, we stapten in de auto, reden een stukje en het begon te regenen.

De aardbei...

De aardbei... 

Sommige bloemen bloeien voor de tweede keer, zoals o.a. duifkruid en margrieten.

Sommige groenten doen het voor de tweede keer, zoals o.a. de bonen en de komkommers.

Zo ook de aardbeien.

Er zit momenteel één heerlijke rode aardbei in de aardbeienmand. Het geval wil dat ik het zonde vind om hem te plukken, want het staat zo leuk die ene prachtige mooie rode aardbei. Nu zit ik een beetje in tweestrijd, want als 1 van de honden de aardbei in het oog krijgt is de kans ZEER groot dat de aardbei het niet overleeft. Maar het staat zo liefelijk die ene prachtige mooie rode aardbei.

Ik neem het risico en laat de prachtige mooie rode aardbei hangen.

Kijk ik een uurtje later weer... WEG prachtige mooie rode aardbei. Henk komt aangelopen, veegt zich nog even om de mond en zegt : Hij smaakte verrukkelijk.

Het is maar goed dat we niet getrouwd zijn, want dit zou toch echt een heuse reden voor een scheiding kunnen zijn ;-(

Klingeling...

Afgelopen ochtend werd ik plots in alle vroegte wakker van geklingel. Even dacht ik nog zo bij mijn eigen : wie heeft er de euvele moed om mij op dit enorme vroege tijdstip wakker te bellen.
Zeven uur / half acht is voor een nachtmens, zoals ik, een wel haast onmogelijk tijdstip om gewekt te worden ;-)
Maar vooruit, ik ben de slechtste niet, dus kladjes uit mijn ogen wrijvend van de trap af strompelend  schoot me plots door het hoofd : verrek we hebben helemaal GEEN deurbel.

Het geklingel bleef aanhouden, ik weer naar boven en kijk daar tot mijn raam uit...

Onverwacht bezoek...

Tja, dat verwacht je toch niet zo vroeg op de ochtend middenin het bos.

De ezel bij de houtstapel had een bel om, die zorgde voor veel geklingel.

Nadat ze eerst even een hapje van onze planten gegeten hadden...

Keken ze nog eventjes vriendelijk achterom, om vervolgens hun pad te vervolgen.

Geen idee waarheen.

Uitgebroken koeien met kalfjes hebben we wel vaker voor de deur gehad, evenals uitgebroken paarden, maar ezels tot nu toe nog niet. Ben benieuwd wat er een volgende keer voor ons hek staat ;-)

Fijne nazomer...

Nog steeds super mooi korte broekenweer hier, rond de 25 graden dus kan de lange broek ook aan. 's Avonds koelt het wel behoorlijk af zodat de houtkachel regelmatig even voor de gezelligheid aan gaat.

Het lijkt altijd prachtig zo met het late middagzonnetje op huis. 

Zelfs Vidor vindt het leuk...

Onze oude buitendeur in het late middagzonnetje...

Mooi gezicht...

Nu maar hopen dat de wingerd binnenkort rood gaat kleuren, daarna als het blad eraf is wordt hij weer wat teruggesnoeid. Altijd wel grappig zo'n wingerd, in de wintermaanden is het huis weer compleet zichtbaar. Ook heeft de wingerd hele kleine bloemetjes waar altijd veel insecten op af komen en er zitten verscheidene nesten in, voornamelijk van winterkoninkjes en koolmeesjes.

Onze verwende dame, Mila, ligt altijd het liefst op een stoel.

Niet storen a.u.b. 

Was ik vorige week nog ietwat bedroefd omdat we 'alleen' achterbleven, stond maandag een goede vriendin plots voor de deur. Zij en haar man hebben een huis niet ver bij ons vandaan en blijven hier in ieder geval deze maand. Altijd super gezellig, heerlijk vele uren kletsen over van alles en nog wat.

De hommels hebben het nog steeds behoorlijke druk...

Ook allerlei andere insecten snoepen nog van de laatste bloemetjes.

Tja... en de herfstasters staan nu her en der in volle bloei.

Nog even een foto van een stukje weiland, daar waar de boerenkool, tussen de goudsbloemen, het geweldig doet.

Zo rijgen de dagen hier een beetje aaneen. Afgelopen dagen nog een leuke provisiekast voor in de kelder gemaakt, nou ja... een vrij simpele maar toch. Aangezien we ondertussen al enorm veel jam e.d. gemaakt hebben, leek het ons wel prettig om wat meer bergruimte te creëren.

Verder de armen onder de schrammen vanwege het bramen plukken, het zit hier werkelijk vol met bramen... maar ja, ik moet altijd net die ene dikke op die onmogelijke plek hebben.

Dubbele gevoelens...

Als de zomer weer op zijn eind loopt blijf ik vaak met een wat dubbel gevoel zitten. Afscheid nemen is nooit mijn beste kant geweest, om eerlijk te zijn kan ik daar eigenlijk helemaal niet over en vind ik het helemaal niets.

De bloemetjes die langzamerhand verwelken, de vlinders die zienderogen afnemen, de tweede-huis bezitters (waaronder lieve vrienden) die weer weg zijn, de zon die in kracht afneemt.

Voelt haast aan alsof wij hier alleen achtergelaten worden.

HUILIEHUIL, snotterdesnotter.

Ik ben gewoon zo'n trut die niet van veranderingen houdt. Sowieso niet, ook niet in huis... hoe vaak ik wel niet met de meubels aan het sjouwen geweest ben om uiteindelijk, met een gebroken rug, ze weer op de oude vertrouwde plek terug te zetten. Het is zelfs dusdanig erg dat ik er vaak chagrijnig bij word en niet meer te pruimen ben.

Met andere woorden ; ik ben simpelweg een gewoontedier.

Dat was dus de ene kant van het dubbele gevoel. De andere kant is dat ik blij ben dat we hier nog heerlijk midden in de natuur zitten. Eigenlijk vind ik de herfst ook een erg mooi seizoen en kan ik me zelfs alweer op de winter verheugen.

Zijn we hier nog druk bezig met het inmaken van hele vele potten jam, passata, courgettesoep, pepers en paprika's e.d.

Ook zijn we weer wat bezig met hout zagen, kloven en stapelen... niet voor de komende koude maanden, maar alvast voor de winter van 2021/2022. Voor het komende jaar hebben we genoeg brandhout.

En maaien, er moet nog heel wat gemaaid worden... dus regelmatig met zijn beiden, ieders met zijn eigen bosmaaier een uurtje of wat aan het maaien (ik heb een ietwat lichtere bosmaaier, anders ben ik al kapot voordat ik een spriet gemaaid heb).

Een dubbele zonnebloem...

vond ik wel toepasselijk voor dit blogje ;-)

P.s. De auto is weer gerepareerd en de buidel is leeg ;-)