Begin april 2020...

De dagen vliegen hier razend snel voorbij, zelfs geen tijd gehad om een foto te nemen... want voordat ik het in de gaten had was het alweer te donker.
Wel had ik nog enkele foto's op mijn camera staan om eventueel hier te posten, maar dat zijn foto's met sneeuw. Lijkt een beetje gek om dan net te doen alsof het actuele foto's zijn, terwijl het hier de afgelopen dagen zonovergoten was.

Dat die dagen zo snel voorbij vliegen heeft te maken met dat er hier weinig spectaculairs gebeurt.
De afgelopen dagen werkelijk totaal niemand gezien, nou ja... Henk dan, maar die telt niet mee. Geen wandelaars, geen auto's of quads, alleen in de verte hoorden we een boer bezig. Die hoorden we niet alleen, we roken het ook... ons huis rook er zelfs naar.
Eén keer hoorden we de afgelopen dagen een vliegtuig overvliegen, deze vloog ook nog door de geluidsbarrière, dus beiden vlogen we gelijk een metertje omhoog van schrik... niets meer gewent.
Zo af en toe, tijdens het hondenuitlaatrondje, zwaaien we even naar een vogelverschrikker bij de bovenburen : "Ha, de buurvrouw staat nog buiten". Dat is het wel zo'n beetje.
Henk haalt 1 keer in de week boodschappen, gelijk voor de gehele week en ik kom hier verder bijna helemaal niet van het erf, op de hondenuitlaatrondjes na.

Nog een reden dat de dagen zo snel gaan is, dat we veel buiten bezig zijn. Hout zagen, kloven en stapelen, verder veel op het erf bezig. Tussentijds even met de een of ander bellen, mailen of chatten, om niet helemaal te vervreemden.
Tja... gekke tijden zo, al enkele vrienden afgezegd die langs zouden komen... niet wetende wanneer het wel weer mogelijk is.

Toch zitten er, voor ons, ook wel wat positieve kanten aan het gebeuren met corona.
Zoals menigeen wel van mij weet, ik ben dol op frituur (1 keer per week is het raak), lekker vet en ongezond. Nou waren mijn favo's op, kroketten. Aangezien die hier niet te krijgen zijn zat er niets anders op dan ze zelf te maken. Nooit eerder gedaan en... lekker dat ze geworden zijn.
Zo ook had ik opeens zin in een jägerschnitzel. Aangezien we niet in Duitsland komen momenteel, daar waar ze vaak heerlijk schnitzels hebben, zat er dus niets anders op dan zelf aan de slag te gaan... zeer geslaagd.
We komen hier zo nog tot grote hoogten qua kookkunsten.

Natuurlijk hebben wij hier geen klagen, maar toch mis ik het 'gewone' dagelijkse leven wel. Ik ben dol op de natuur, tijd voor mijzelf en op stilte, maar tevens ben ik ook best een erg sociaal iemand die op zijn tijd van gezelligheid houdt. Gezellig samen aan de keukentafel, daar kan geen telefoongesprekje tegenop. Dat mis ik wel, alleen al het gevoel dat het momenteel niet kan.

Komende week prachtig weer voorspelt, evenals in Nederland. Dat wordt 's morgens in pyjamabroek buiten zitten met m'n bakje kwark met inhoud, een mok koffie en... een sigaret onder het gekwetter van de vele vogels overpeinzen wat ik zoal zal kunnen doen.
De deuren wagenwijd open met de houtkachel aan, dat is volop genieten ;-)