Een winters weekje...

 

Even weer wat bijkletsen over de afgelopen week.

Eigenlijk hadden we nu in Nederland willen zitten, maar dat hebben we bij nader inzien toch maar weer een paar weken voor ons uitgeschoven. In februari een nieuwe poging.

Afgelopen week hebben we hier Henk zijn verjaardag groots gevierd, gezongen, taart gegeten en een dansje gedaan. 's Middags even naar Vichy geweest, uiteraard niet al te lang want om 18.00 uur moesten we weer thuis zijn, de avondklok.

De avondklok, iets waar vele in Nederland momenteel tegen aan hikken. Uiteraard, leuk is anders... maar voor ons persoonlijk niet zo'n groot probleem. Wij hebben hier volop ruimte rondom ons en hier komt echt geen politie controleren of wij stiekem buiten zijn ;-)

Wel is 18.00 uur erg vroeg, hoop van harte dat mocht er een avondklok in Nederland komen dat het wat later op de avond in gaat.

Verder even over het weer. De ene dag veel sneeuw, de andere dag ijskoud, dan plots is alles weer groen en een dag later (afgelopen dag) sneeuwt het weer.

Ondanks dat ik eigenlijk alweer genoeg sneeuw gezien heb voor deze winter, moet ik zeggen dat het soms best wel mooi lijkt. Vele hazelaars gaan dan hangen en vormen soms mooie poortjes. Zodra de sneeuw eraf is gaan ze weer overeind staan.

Doorkijkje naar ons weiland.

Koud... brrr.

Afgelopen week kwamen we een keer terug van weggeweest met de auto. Gewoon met de auto naar beneden, bleek halverwege dat de weg spekglad was, ijzel. Zelf ben ik met de honden uit de auto gestapt, veel te eng. Ging bijna gelijk ondersteboven, ook de honden glibberden alle kanten op. Optie om terug te rijden was er niet, dus is Henk met een slakkengangetje doorgereden. Bijna nog nooit zo lang erover gedaan om bij huis te komen.

IJzel vind ik echt totaal niets.

Kleine kijkgaatjes...

Plots veel regen, wat warmer en alle sneeuw was weg.  Met al dat smeltsneeuw en regen heeft onze waterval het er maar druk mee.

Floeps en dan is het weer wit.

Even een verhaaltje over het kruis overgenomen van Robert Gay, zelf een beetje aangepast :

Gelegen tussen la Presle en "Marcou" officieel  "Le Pré Bonnet". . . 5 juli 1729.

François Essartier, stierf op ongeveer 26-jarige leeftijd, nadat hij door het lichaam was geschoten door iemand van de medewerkers van de gabelles (zoutbelasting), de vijfde van de genoemde maand .

Er was een smokkelroute voor het frauduleuze transport van zout. Maar de gabelous (douaniers) hielden de wacht en hadden geweren, ze gebruikten ze af en toe ...

Deze belasting, de gabelle, werd rond 1350 ingevoerd door koning Jean le Bon (hij, gevangene van de Engelsen, liet deze belasting heffen om het losgeld voor zijn vrijlating mogelijk te maken). Het moest natuurlijk uitzonderlijk en tijdelijk zijn ... het duurde 440 jaar ...

De mensen in de omgeving, ontroerd door deze gebeurtenis, plaatsten zoals gebruikelijk in zo'n geval een religieus teken op de plaats van de tragedie ...

Tot op de dag van vandaag staat er nog steeds een kruis.

Onze vijver zoals we het graag zien, helemaal vol.

Helaas soms zomers weinig of zelfs helemaal geen water.

De dagen vliegen hier verder voorbij zonder veel spectaculaire dingen. Op de vele wandelingen na, voor ons doen toch veel binnen vanwege de weersomstandigheden. Niet dat ik de winter per definitie niet leuk vind, maar een groot nadeel ervan vind ik wel dat we aanzienlijk minder buiten verpozen als in andere seizoenen. De kast hangt ondertussen vol met gebreide en gehaakte sjaaltjes, het lezen, schilderen, puzzelen e.d. gaat me soms ook de neus uit hangen en... de tuin roept om aandacht.

Het wachten is op de sneeuwklokjes en de vele wilde narcissen...