Mijn honden...

Vandaag liepen we, zoals bijna dagelijks, even een rondje over ons terrein, wat best een aardige tippel is omdat het berg af en berg op is.
Plots een behoorlijk hard gestommel in het bos, grenzend aan ons terrein. Vanuit mijn ooghoek zag ik enkele dikke wilde zwijnen wegrennen.
Ondanks dat ik mijn fototoestel bij me had geen foto's van de wilde zwijnen. Mede omdat ik eventjes licht schrok (ze waren namelijk vrij dichtbij) en alles ging in een behoorlijk rap tempo.

Wel kon ik mijn honden even op de foto zetten, die beiden ook verbaasd om zich heen keken.

Altijd een pracht gezicht om ze zo samen te zien.

De staarten een beetje naar beneden, de oren gespitst, alle kanten opkijkend...

Hé, wat was dat?

Alsof ze roken dat het wilde zwijnen waren, want geen van beiden maakte aanstalten om erachter aan te rennen.

Ondanks dat Vidor en Mila beiden jachthonden zijn weten ze ondertussen dondersgoed dat ze niet achter wilde zwijnen aan mogen, dit doen ze gelukkig ook niet. Soms wel even een sprintje achter reeën aan, of achter een vos. Haasjes vinden ze ook leuk en vogels zijn natuurlijk ook een uitdaging.

Marters en eekhoorns vinden ze volgens mij behoorlijk irritant, omdat deze vaak in bomen klimmen... gaan de honden een tijdje onder de boom staan kijken ;-)

Nog even wat corona nieuws :

Momenteel mogen we hier tot maximaal 1 kilometer van ons huis lopen. Niet dat ik me daaraan houd, want hier in de bossen kom ik toch zeer zelden iemand tegen.

Wel zou je denken dat er dan geen mens hier bij ons huis langs komt, want in een straal van 1 kilometer rondom ons huis is geen huis te bekennen, dus onmogelijk dat er dan hier iemand loopt.

Niets van dat alles, plots zien we totaal onbekenden hier wandelen of fietsen... RAAR. Nog net geen file lopen. Grapje...

Komen er anders door de week zo'n 1 a 2 mensen gemiddeld hier langs, de afgelopen week toch wel minstens 4 mensen. Een verdubbeling ;-(